توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برقع (روبندی) ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برقع (روبندی) ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برقع (روبندی) ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل برقع (روبندی) ۳۹ اسلاید در PowerPoint

برقوع یا برقع (روبند زنان)، روبندی می باشدکه زنان مسلمان از آن استفاده می کرده‌اند .

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی برقوع
۲ – واژه برقوع در آثار کهن فارسی
۳ – تنوع دوخت روبند
۴ – واژه در متون فارسی
۵ – شکل و نوع برقوع
۵.۱ – دربلوچ و عربْ زبان ایران
۶ – برقوع در روستاهای میناب
۶.۱ – در قشم و بندر عباس
۶.۲ – در امارات متّحده عربی
۶.۳ – برقوع در عربستان سعودی
۷ – در فلسطین
۷.۱ – برقوع در قطر
۷.۲ – برقوع در میان عشایر مصری
۸ – زنان سادات
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – معنای لغوی برقوع

بُرْقَع (بُرْقُع / بُرْقُوع ) در اصل، عربی است و در متون کهن عرب، چون دیوان متنبّی و ابوالعلاء معرّی و صحاح جوهری، به معنای جهاز ستور و روبندزنان عرب به کار رفته‌است.

[۱] ابن منظور، لسان العرب، ذیل واژه، چاپ علی شیری، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲.

[۲] راینهارت پیتران دُزی، فرهنگ البسه مسلمانان، ج۱، ص۶۳، ترجمه حسینعلی هروی، تهران ۱۳۴۵ ش.

مطابق آنندراج

[۳] محمد پادشاه بن غلام محیی الدین شاد آنندراج، فرهنگ جامع فارسی، ذیل برقوع، چاپ محمد دبیرسیاقی، تهران ۱۳۶۳ ش.

، ایرانیان، برقع را به معنای مطلقِ روبند به کار می‌برند .

۲ – واژه برقوع در آثار کهن فارسی

این کلمه در آثار کهن فارسی ، چون حدود العالم ، تاریخ بیهقی و دیوان ناصرخسرو ، بیشتر به معنای روبند ستور استعمال می‌شده، اما از قرن ششم به بعد که زبان شعر فارسی به نرمی و سلاست نزدیک و مناسب قالب غزل شده، کلمه برقع نیز در اشعار تغزّلی بویژه در تشبیهات و استعاره ها، بیشتر به معنای روبند زنان و شاهدان آمده و با الفاظی چون زدن، برافکندن، بستن، برداشتن، فروهشتن، دریدن و…همراه شده است

[۴] بدیل بن علی خاقانی، دیوان، ج۱، ص۵، چاپ ضیاءالدین سجادی، تهران ۱۳۶۸ ش.

[۵] بدیل بن علی خاقانی، دیوان، ج۱، ص۱۳۵، چاپ ضیاءالدین سجادی، تهران ۱۳۶۸ ش.

[۶] بدیل بن علی خاقانی، دیوان، ج۱، ص۲۲۱، چاپ ضیاءالدین سجادی، تهران ۱۳۶۸ ش.

[۷] محمدبن ابراهیم عطّار، دیوان عطّار، ج۱، ص۵۴۲، چاپ تقی تفضلی، تهران ۱۳۶۲ ش.

[۸] مصلح بن عبدالله سعدی، متن کامل دیوان شیخ اجل سعدی شیرازی، ج۱، ص۳۶۶، چاپ مظاهر مصفا، تهران ۱۳۴۰ ش.

[۹] مصلح بن عبدالله سعدی، متن کامل دیوان شیخ اجل سعدی شیرازی، ج۱، ص۳۷۷، چاپ مظاهر مصفا، تهران ۱۳۴۰ ش.

[۱۰] مصلح بن عبدالله سعدی، متن کامل دیوان شیخ اجل سعدی شیرازی، ج۱، ص۴۴۵، چاپ مظاهر مصفا، تهران ۱۳۴۰ ش.

[۱۱] مصلح بن عبدالله سعدی، متن کامل دیوان شیخ اجل سعدی شیرازی، ج۱، ص۵۹۲، چاپ مظاهر مصفا، تهران ۱۳۴۰ ش.

[۱۲] مصلح بن عبدالله سعدی، متن کامل دیوان شیخ اجل سعدی شیرازی، ج۱، ص۶۱۲، چاپ مظاهر مصفا، تهران ۱۳۴۰ ش.

[۱۳] مصلح بن عبدالله سعدی، متن کامل دیوان شیخ اجل سعدی شیرازی، ج۱، ص۷۲۵، چاپ مظاهر مصفا، تهران ۱۳۴۰ ش.

[۱۴] شمس الدین محمد حافظ، دیوان غزلیات مولانا شمس الدین محمد خواجه حافظ شیرازی، ج۱، ص۱۳۲، چاپ خلیل خطیب رهبر، تهران ۱۳۷۱ ش.

برقوع به زنان شهری اختصاص داشته و چهره زنان روستایی چون پیرزنان شهرنشین ، گشوده بوده است .

[۱۵] راینهارت پیتران دُزی، ج۱، ص۶۵، به نقل از فریزر، فرهنگ البسه مسلمانان، ترجمه حسینعلی هروی، تهران ۱۳۴۵ ش.

۳ – تنوع دوخت روبند

درباره شکل و طرز دوخت روبند ستوران اطلاعی در دست نیست، اما شکل، نحوه دوخت و تزیین و چگونگی پوشیدن برقع (به معنای روبند زنان) در سرزمینهای اسلامی و در زمانهای مختلف، بسیار متنوّع بوده‌است .

۴ – واژه در متون فارسی

اگر از تعبیر «برافکندن برقع از چهره مهر»، در شاهنامه فردوسی چشم بپوشیم، قطعاً از استعمال گسترده واژه برقع در اشعار خاقانی، نظامی و عطار دانسته می‌شود که سابقه استفاده از برقع در ایران ، دست کم به قرن ششم می‌رسد.در قرنهای بعد، آشکارا و‌ به‌طور مشخص از این پوشش در منابع یاد شده است، چنانکه ابن بطوطه

[۱۶] ابن بطوطه، سفرنامه ابن بطوطه، ج۱، ص۲۱۷، ترجمه محمدعلی موحد، تهران ۱۳۶۱ ش.

در نیمه اول سده هشتم از زنان برقع پوش (متبرقعات) شیراز بصراحت سخن به میان آورده است .

۵ – شکل و نوع برقوع

۵.۱ – دربلوچ و عربْ زبان ایران

امروزه نیز زنان بلوچ و عربْ زبان ایران در سواحل و جزایر خلیج فارس از برقعهای سیاه ، قرمز، نارنجی و طلایی استفاده می‌کنند.برقع شیعیان سیاه و برقع سنّیان به رنگهای دیگر است.برقع قرمِز زنان بلوچ مستطیل است و برای چشمها دو مستطیل کوچک باز کرده اند.این برقوع تمام پیشانی را تا روی بینی می‌پوشاند.

۶ – برقوع در روستاهای میناب

زنان روستایی میناب برقع مشکی دارند که دور آن نوار قرمز دوخته می‌شود .

۶.۱ – در قشم و بندر عباس

زنان قشم و بندرعباس نیز برقع مشکی بر چهره می‌بندند که به آن برکه می‌گویند.قسمت بالای آن ابروان را می‌پوشاند و یک خط مستقیم یا منحنی از پایین بینی به بالای گوشها به جانب نوار بالای برقع می‌رود.پارچه این برقع، مشکی و با نیل رنگ شده است.برای بستن برقع ابتدا نواری توری به طول یک مترونیم دور سر و زیرچانه می‌بندند و پس از آن برقع بسته می‌شود .
دُزی

[۱۷] راینهارت پیتران دُزی، فرهنگ البسه مسلمانان، ج۱، ص۶۵، ترجمه حسینعلی هروی، تهران ۱۳۴۵ ش.

درباره برقع رایج در شیراز و ماوراءالنهر، نقل قولهایی آورده که بیش‌تر وصف « روبنده » و « چادر » ایرانی است تا برقع خاص رایج در جنوب ایران .

۶.۲ – در امارات متّحده عربی

در امارات متّحده عربی ، بیشتر زنان از برقع استفاده می‌کنند.جنس برقع آنان از کتان سیاه، نرم و لطیف است که آن را با نیل هندی یا عمانی رنگ می‌کنند تا درخشش پیدا کند.برای درست کردن برقع، پارچه را به اشکالی می بُرند و دور آن را دست دوزی می‌کنند و از نوار کتان قرمز یا نخ نقره ای برای بستن و گره زدن برقع به پشت سر استفاده می‌کنند.اگر نوار از کتان باشد، نوار سمت راست ۳۰ تا ۴۰ و نوار سم