توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بحرین (کشور) ۹۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بحرین (کشور) ۹۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل بحرین (کشور) ۹۳ اسلاید در PowerPoint :

بحرین

برای دیگر کاربردها، بحرین (ابهام‌زدایی) را ببینید.

برای مقالات مرتبط، بحرین (مقالات مرتبط) را ببینید.

بحرین کشوری مسلمان‌نشین و حج‌گزار با اکثریت شیعه در کرانه جنوبی خلیج فارس است. اسلام در بحرین، سال ۸ق ظهور پیدا کرد. این سرزمین از دیرباز از مراکز مهم شیعی بوده و دانشوران شیعه بسیار از آن برخاسته‌اند؛ وجود مزار تعدادی از صحابه در این سرزمین نیز، موید تشیع مردم آن است. مردم بحرین نیز همانند دیگر کشورهای اسلامی، در مراسم حج شرکت می‌کنند؛ لکن دولت عربستان با توجه به جمعیت‌ اندک بحرین، سهمی ویژه برای این کشور مشخص نکرده است؛ لذا تکایا، هیات‌ها و مساجد، سفر حج را جایزه قرار می‌دهند. بحرینی‌ها ارتباطی تنگاتنگ با ایرانیان در حرمین شریفین دارند و در برنامه ها و مراسمات بعثه جمهوری اسلامی حضوری فعال دارند. جزیره بحرین به عنوان بخشی از بحرین بزرگ، در اختیار صفویان و افشاریه بود. با روی کار آمدن قاجاریه در ایران، انگلیسی‌ها بدین بهانه که ایران دارای نیروی دریایی در خلیج فارس نیست در قراردادی، پاسداری از جزیره بحرین را بر عهده گرفتند و نیز، از اِعمال حاکمیت ایران بر آن پیش‌گیری می‌کردند. در این مدت، انگلیسی‌ها با همراهی آل خلیفه و هم‌پیمانی بین این دو، در پی کشمکش‌ میان ایران و انگلیس، این سرزمین استقلال یافت و در سال ۱۳۵۰ش رسماً از ایران جدا گشت و از سوی سازمان ملل به رسمیت شناخته شد.

۹.۱ – ویژگی‌ها

امروز بحرین کشوری کوچک در جنوب غربی خلیج فارس است و در همسایگی کشورهای ایران در شمال، عربستان در غرب، و قطر در شرق قرار دارد. این کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس (مجلس التعاون الخلیجی‌) است و آل خلیفه بر آن حکم می‌راند. نظام حاکم بر آن، سلطنتی مشروطه است.
بحرین از پنج استان و ۳۳ تا ۳۵ جزیره تشکیل شده است. جزیره بزرگ آن، اوال است که به منامه، منعمه، میان و ماهی نیز شهرت دارد. پایتخت بحرین، منامه است. ناحیه حوار نیز ۱۶ جزیره را در بر می‌گیرد. جمعیت بحرین در سال ۱۹۹۹م افزون بر ۶۴۶ هزار تن بوده است و اکنون (۱۳۹۱ش) بیش از یک میلیون تن است. اعراب بحرینی، و مردمی از هند، پاکستان، و ایران در آن سکونت دارند.

فهرست مندرجات

۱ – موقعیت
۲ – بخشی از جزیره العرب
۳ – بحرین قبل از اسلام
۴ – ظهور اسلام در بحرین
۵ – بحرین بعد از رحلت پیامبر
۶ – دوره امویان
۷ – دوره عباسیان
۷.۱ – پیدایش قرامطه
۷.۲ – هجوم به کاروان حاجیان
۷.۳ – کندن حجرالاسود
۸ – روی کار آمدن دولت شیعه
۸.۱ – دشمنی آل سعود با شیعه
۸.۲ – نقش سادات در ترویج تشیع
۸.۳ – نقش صحابه در ترویج تشیع
۹ – بحرین جدید
۹.۱ – ویژگی‌ها
۹.۲ – وجه تسمیه
۹.۳ – دین رایج
۹.۴ – اقتصاد
۱۰ – حج‌گزاری بحرینی‌ها
۱۰.۱ – آموزش حاجیان
۱۰.۲ – بهداشت و سلامت حاجیان
۱۰.۳ – تعداد حاجیان
۱۰.۴ – مسیر سفر حج
۱۰.۵ – نوع مسافرت
۱۰.۶ – ارتباط با ایرانیان
۱۰.۷ – مکان‌های زیارتی در مدینه
۱۰.۸ – مکان‌های زیارتی در مکه
۱۰.۹ – آداب و رسوم مربوط به حج
۱۰.۱۰ – تالیفات درباره مناسک حج
۱۱ – منابع
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

۱ – موقعیت

امروز بحرین به کشور و جزیره‌ای کوچک در جنوب خلیج فارس گفته می‌شود. اما در دوران ظهور اسلام، به سرزمینی پهناور در کناره شرقی جزیره العرب گفته می‌شد که از یک سو به بصره در شمال غربی خلیج فارس و از سوی دیگر به عمان در سواحل جنوبی آن و از غرب و جنوب غربی به سرزمین‌های نجد و یمامه منتهی می‌شد و کویت، قطیف، احساء و هَجَر را در بر می‌گرفت.

[۱] بکری، ابوعبید، المسالک و الممالک، ج۱، ص۳۷۰-۳۷۱.

[۲] حمیری، محمد بن عبدالمنعم، الروض المعطار، ص۸۲.

[۳] حسن شراب، محمد محمد، فرهنگ اعلام جغرافیایی، ص۷۰.

۲ – بخشی از جزیره العرب

در تقسیم‌بندی مشهور جزیره العرب به پنج بخش، بحرین در بخش عروض قرار گرفته است.

[۴] حربی، ابواسحاق، المناسک، ص۵۳۳-۵۳۷.

بزرگ‌ترین شهر این سرزمین، هجر بود که گاه به همه بحرین بزرگ نیز اطلاق می‌شد.

[۵] مقدسی بشاری، احسن التقاسیم، ص۹۳.

[۶] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۱، ص۳۴۷.

[۷] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۵، ص۳۹۳.

بخشی از این سرزمین پهناور که امروزه کشور بحرین نامیده می‌شود، اَوال/ اُوال خوانده می‌شد.

[۸] بکری، ابوعبید، المسالک و الممالک، ج۱، ص۳۷۱.

[۹] بکری، عبدالله، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۰۸.

[۱۰] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۱، ص۲۷۴.

از دیگر جای‌های پرجمعیت بحرین می‌توان به احساء، عقیر، قلیعه، و ساح/ ثاج اشاره کرد.

۳ – بحرین قبل از اسلام

پیش از اسلام، بحرین جزئی از قلمرو امپراتوری ایران (فارس) بود

[۱۱] بلاذری، أحمد بن یحیی، فتوح البلدان، ص۹۵.

[۱۲] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۲، ص۱۶۶.

و رئیس عرب این منطقه را ایرانیان انتخاب می‌کردند.

[۱۳] واقدی، محمد بن عمر، الرده، ص۱۴۸.

[۱۴] کوفی، ابن اعثم، الفتوح، ج۱، ص۳۸.

جمعیت بحرین ترکیبی از عرب مانند قبایل عبدالقیس، بکر بن وائل و تمیم از زیر مجموعه‌های عرب شمالی و ایرانیان بود و در میان ایشان افزون بر آیین پرستش اسب، دین‌های یهود، مجوس (زرتشتی) و مسیحیت رواج داشت.

[۱۵] بلاذری، أحمد بن یحیی، فتوح البلدان، ج۱، ص۹۵.

[۱۶] یعقوبی، احمد بن یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۰۲.

۴ – ظهور اسلام در بحرین

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به سال ۸ق پیش از فتح مکه، علاء بن عبدالله حضرمی را با نامه‌ای نزد منذر بن ساوی تمیمی فرستاد که از سوی ایرانیان بر بحرین حکومت داشت و مردم آن سرزمین را به پذیرش اسلام یا پرداخت جزیه فراخواند. با مسلمان شدن منذر، اُسیبَخت/ سیبخت، ‌مرزبان ایرانی هجر، ‌و عرب‌های ساکن در بحرین و نیز برخی مردم غیر عرب، اسلام آوردند و اهل کتاب آن دیار با پذیرفتن جزیه با علاء حضرمی سازش کردند.

[۱۷] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۲، ص۵۵-۵۶.

[۱۸] بلاذری، احمد بنب یحیی، فتوح البلدان، ص۹۵.

و رسول خدا منذر را در پادشاهی بحرین باقی نهاد.

[۱۹] نک:ابن هشام، عبدالملک بن هشام، السیره النبویه، ج۴، ص۱۰۲۶.

[۲۰] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۱۱.

[۲۱] یعقوبی، احمد بن یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۲۲.

شماری از پژوهشگران از تبادل نامه‌های متعدد میان بحرینی‌های هجر و دیگر مناطق بحرین با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یاد کرده و به گردآوری آن‌ها پرداخته‌اند.

[۲۲] حمیدالله، محمد، مجموعه الوثائق السیاسیه، ص۱۵۰-۱۵۹.

[۲۳] احمدی میانجی، مکاتیب الرسول، ج۲، ص۳۷۹-۳۸۳.

نیز منابع از کار‌گزاری علاء و ابان بن سعید اموی به عنوان کار‌گزاران پیامبر بر بحرین یاد کرده‌اند.

[۲۴] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۱۶.

[۲۵] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۴، ص۲۶۶.

[۲۶] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۱۹۰.

[۲۷] بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ص۹۶.

۵ – بحرین بعد از رحلت پیامبر

با رحلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) گروه‌هایی از بحرینی‌ها همانند بکر بن وائل مرتد شدند؛ اما عبدالقیسی‌ها بر مسلمانی خود پا بر جا ماندند.

[۲۸] واقدی، محمد بن عمر، الرده، ص۱۴۷-۱۴۸.

[۲۹] کوفی، ابن اعثم، الفتوح، ج۱، ص۳۷-۳۸.

[۳۰] ابن جوزی، ابوالفرج، المنتظم، ج۴، ص۸۳.

۶ – دوره امویان

بر پایه ‌گزارش‌هایی، بحرین و عمان در دوران امویان (حک: ۴۱ق-۱۳۲ق) زیر نظر والیان حجاز بودند.

[۳۱] احمدعلی، صالح، حجاز در صدر اسلام، ص۲۴۰.

در این دوره، بحرین مدتی از پایگاه‌های خوارج شد؛ اما به تدریج آنان به مناطق شرقی و دورتر قلمرو اسلامی همانند کرمان و سیستان عقب رانده شدند.

۷ – دوره عباسیان

در دوران عباسیان (حک: ۱۳۲ق-۶۵۶ق) بحرین حدود دو سده از پایگاه‌های قرامطه بود. شاید از این رو است که اصطخری آن سرزمین را «دیار القرامطه» نامیده است.

[۳۲] اصطخری، ابواسحاق، المسالک و الممالک، ص۲۴.

۷.۱ – پیدایش قرامطه

قرامطه شاخه‌ای از اسماعیلیان بودند که در پی اختلاف با عبیدالله مهدی، خلیفه فاطمی برای رهبری اسماعیلیان، از آن‌ها جدا شدند.

[۳۳] نویری، احمد بن عبدالوهاب، نهایه الارب، ج۲۵، ص۲۲۷-۲۲۸.

[۳۴] مقریزی، تقی‌الدین، اتعاظ الحنفاء، ج۱، ص۱۶۷.

ابوسعید جنابی و در پی او ابوطاهر قرمطی از جمله حاکمان قرمطی بحرین بودند.

[۳۵] زکار، سهیل، اخبار القرامطه، ص۴۰۰-۴۰۱.

[۳۶] نویری، احمد بن عبدالوهاب، نهایه الارب، ج۲۵، ص۲۳۵-۲۳۶.

[۳۷] نویری، احمد بن عبدالوهاب، نهایه الارب، ج۲۵، ص۲۹۶.

[۳۸] توسی نظام‌الملک، حسن بن علی، سیاست‌نامه، ص۳۰۶.

۷.۲ – هجوم به کاروان حاجیان

قرمطیان از سال ۲۹۴ق به کاروان‌های حاجیان هجوم بردند

[۳۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۱۱، ص۲۲.

[۴۰] ذهبی، شمس‌الدین، تاریخ الاسلام، ج۲۲، ص۱۶.

[۴۱] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۶، ص۵۵۵.

و به غارت کاروان‌های حج پرداختند.

[۴۲] زکار، سهیل، اخبار القرامطه، ص۳۱-۵۴.

[۴۳] غالب، مصطفی، القرامطه، ص۴۰۵-۴۰۶.

ابوطاهر از خلیفه عباسی خواست که بصره و اهواز را به او اقطاع دهد تا از غارت کاروان‌های حج دست بردارد؛ اما خلیفه نپذیرفت.

[۴۴] غالب، مصطفی، القرامطه، ص۴۰۶.

سرانجام به سال ۳۲۷ق با میان‌جیگری ابوعلی عمر بن یحیی علوی، نقیب علویان، در ازای پرداخت مبالغی از سوی خلافت عباسی و نیز دریافت مالیات از حاجیان از جانب قرمطیان بحرین، دیگر بار سفر حج ممکن شد.

[۴۵] ابن جوزی، ابوالفرج، المنتظم، ج۱۳، ص۳۷۸.

[۴۶] ذهبی، شمس‌الدین، تاریخ الاسلام، ج۲۴، ص۵۳.

[۴۷] ذهبی، شمس‌الدین، تاریخ الاسلام، ج۲۴، ص۵۵.

[۴۸] سباعی، احمد، تاریخ مکه، ص۲۲۶.

۷.۳ – کندن حجرالاسود

از دیگر کارهای ناپسند قرمطیان بحرین، یورش به مکه و کندن حجرالاسود و انتقال آن به احساء، از شهرهای بحرین، با هدف از میان بردن حرمت کعبه بود.

[۴۹] توسی نظام‌الملک، حسن بن علی، سیاست‌نامه، ص۲۸۰.

آنان گمان می‌کردندکه با این کار، در بحرین نیز همانند مکه مراسم حج بر پا می‌شود و هدف آنان برآورده می‌گردد.

[۵۰] قبادیانی بلخی، ناصرخسرو، سفرنامه ناصر خسرو، ص۱۴۴.

حاکم مکه با تعقیب قرمطیان کوشید تا آنان را متقاعد کند که در برابر دریافت همه اموال مکیان، حجرالاسود را به جای خود برگردانند؛ اما توفیق نیافت و در نبرد با قرمطیان به قتل رسید.

[۵۱] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۶، ص۷۴۲.

[۵۲] ابن کثیر، ابوالفداء، البدایه و النهایه، ج۱۱، ص۱۸۲.

سرانجام آنان در پی تهدید فاطمیان و با میان‌جیگری برخی، حجرالاسود را پس از ۲۲ سال به مکه برگرداندند.

[۵۳] ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۷، ص۱۹۰.

۸ – روی کار آمدن دولت شیعه

بحرین در سده‌های پسین و در پی نابودی قرمطیان، شاهد روی کار آمدن چند دولت شیعی مذهب بود. سلسله عیونی منتسب به عبدالقیس (حک: ۴۶۶ق-۶۴۲ق)، بنی‌العصفور

[۵۴] جعفریان، رسول، اطلس شیعه، ص۴۲۵.

(حک: ۶۲۰ق-۷۰۰ق)، و بنی‌جروان (حک: ۷۰۵ق) از آن شمار هستند.

[۵۵] عسقلانی، ابن حجر، الدرر الکامنه، ج۱، ص۸۳.

[۵۶] زکار، سهیل، اخبار القرامطه، ص۵۶.

آل جبر نیز از خاندانی بودند که در سده ۹ق بر این سرزمین حکومت کردند. حکومت آنان به دست عثمانی از میان رفت. ترکان از سال ۹۶۲ق تا ۱۰۸۰ق بر بحرین چیره شدند.

[۵۷] جعفریان، رسول، اطلس شیعه، ص۴۲۵.

نیز صفویان (حک: ۹۰۷ق-۱۱۳۵ق) در دوران شاه عباس اول، با اخراج پرتغالی‌ها (۱۰۶۲م) از جزایر خلیج فارس، بر بخشی بزرگ از بحرین چیره شدند.

[۵۸] جعفریان، رسول، اطلس شیعه، ص۴۲۶.

[۵۹] راوندی، مرتضی، تاریخ اجتماعی ایران، ج۲، ص۴۱۸.

[۶۰] طلوعی، محمود، دانشنامه تاریخ، ج۲، ص۲۲۷.

۸.۱ – دشمنی آل سعود با شیعه

با ضعیف شدن حکومت عثمانی، دولت شیعی بنی‌خالد در بحرین بر کار آمد و با توسعه‌طلبی آل سعود به رویارویی پرداخت. به سال ۱۳۳۱ق بحرین زیر سیطره عبدالعزیز، بنیان‌گذار دولت سعودی، درآمد. آل سعود و وهابیان در دوره اول حکومتشان، برای نابودی کامل امامیه که از هنگام نابودی قرمطیان در این منطقه غلبه یافته بودند، بسیار کوشیدند؛ اما با حمله عثمانی‌ها به نجد و شکست سعودی‌ها، شیعیان فرصت تجدید مدارس و مکان‌های مذهبی خود را یافتند و از قطیف، احساء و برخی مناطق دیگر بحرین، دانشوران بسیار برخاستند.

[۶۱] جعفریان، رسول، اطلس شیعه، ص۴۲۵-۴۲۶.

۸.۲ – نقش سادات در ترویج تشیع

حضور برخی از خاندان سادات همانند آل حاجی و آل سید خلیفه و آل جمازی (از بازماندگان امام کاظم (علیه‌السّلام)) در گرایش مردم بحرین به تشیع، نقشی چشمگیر داشته است.

[۶۲] جعفریان، رسول، اطلس شیعه، ص۴۳۱.

حضور شیعه در بحرین، به سده ۱ق بازمی‌گردد. سکونت قبایلی همانند عبدالقیس که همیشه به تشیع شهرت داشتند، در تشیع بحرینی‌ها نقشی برجسته داشت. این قبیله در نبرد جمل (۳۶ق) امام علی (علیه‌السّلام) را همراهی کردند.

[۶۳] مفید، محمد بن محمد، الجمل، ص۱۵۸.

[۶۴] ثقفی کوفی، ابراهیم، الغارات، ج۲، ص۷۸۴.

۸.۳ – نقش صحابه در ترویج تشیع

وجود مزار صعصعه بن صوحان عبدی، از صحابه و یاران مخلص امام علی (علیه‌السّلام) در بحرین که بحرینی‌ها به زیارت وی می‌روند و نیز مزار رشید هجری، از دیگر صحابه ویژه آن امام، و همچنین پیشینه حکومت‌های دیرپای شیعی در این سرزمین، مؤید تشیع مردم آن است.

[۶۵] جعفریان، رسول، اطلس شیعه، ص۴۳۵.

[۶۶] مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۱۵۵.

این سرزمین از دیرباز از مراکز مهم شیعی بوده و دانشوران شیعه بسیار از آن برخاسته‌اند. شیخ عبدالله بن علی البحرانی

[۶۷] تهرانی، آقا بزرگ، الذریعه، ج۱۸، ص۱۰۷.

[۶۸] امین، حسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۲، ص۱۶۲.

(م،۱۱۴۸ق)، شیخ احمد بن عبدالله بن متوج بحرانی

[۶۹] حر عاملی، محمد بن حسن، امل الآمل، ج۲، ص۱۶.

[۷۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۳.

(م،۸۲۰ق)، شیخ کمال الدین ابوجعفر احمد بن علی بحرانی،

[۷۱] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۳.

و ابن میثم بحرانی (م،۶۷۹ق) شارح نهج البلاغه از آن جمله هستند.

[۷۲] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۷، ص۳۰۳.

۹ – بحرین جدید

جزیره بحرین به عنوان بخشی از بحرین بزرگ، از نیمه اول سده ۱۱ق همچنان در اختیار صفویان و افشاریه، از سلسله‌های حاکم بر ایران، بود. با روی کار آمدن