توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل باطن (دیدگاه شیعه امامیه) ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل باطن (دیدگاه شیعه امامیه) ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل باطن (دیدگاه شیعه امامیه) ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل باطن (دیدگاه شیعه امامیه) ۶۱ اسلاید در PowerPoint

باطن، مقابل «ظاهر» در قرآن کریم

[۱] حدید/سوره۵۷، آیه۳.

«الظاهر و الباطن» درباره خداوند آمده است.

ولی اغلب اوقات «ظاهر» یا «باطن» را درباره مفهوم « علم » به کار می‌برند.

فهرست مندرجات

۱ – اعتقاد شیعه
۲ – ظاهر و باطن در قرآن
۲.۱ – جمله مشهور پیامبر
۲.۲ – استناد به آیه قرآن
۲.۳ – اختصاص بطن قرآن به ائمه
۳ – اعتقاد صحابه و تابعان
۳.۱ – اختلاف در پذیرش روایات
۳.۲ – پرهیز از روایات غلو آمیز
۴ – منظور از باطن قرآن
۴.۱ – آنچه از لفظ بر نمی آید
۵ – ناسازگاری معنای باطنی
۵.۱ – مناقشات سندی
۵.۲ – نفی لزوم سازگاری
۶ – اهمیت ظاهر آیات در نظر ائمه
۶.۱ – مذمت گرایش به باطن گرایان
۶.۲ – انتقاد از باطن گرایی
۶.۳ – برخورد جدی امام
۷ – فهرست منابع
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – اعتقاد شیعه

در احادیث منقول از امامان شیعه علیهم السّلام، آشکارا گفته می‌شود که قرآن و همه تعبیرات دینی علاوه بر معنای ظاهری، معنای درونی (باطن) دارند و نیز هر چیز دارای وجهه‌ای باطنی است؛ و همچنین، در عالم، حقایقی وَرای محسوسات وجود دارد.

۲ – ظاهر و باطن در قرآن

در چند حدیث آمده است که قرآن ظاهر و باطن دارد و باطن آن نیز باطن دارد تا هفت بطن.

[۲] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۹۰، بیروت ۱۴۰۳.

[۳] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۹۴۹۵، بیروت ۱۴۰۳.

[۴] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۹۷، بیروت ۱۴۰۳.

[۵] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۳۷۷، بیروت ۱۴۰۳.

[۶] محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ج۱، ص۲۹، ج ۱، چاپ حسین اعلمی، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۹۹).

[۷] محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ج۱، ص۳۱، چاپ حسین اعلمی، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۹۹).

[۸] محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ج۱، ص۳۹، چاپ حسین اعلمی، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۹۹).

[۹] محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ج۱، ص۵۹، چاپ حسین اعلمی، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۹۹).

۲.۱ – جمله مشهور پیامبر

در برخی از این احادیث

[۱۰] ابن بابویه، کتاب الخصال، ج۱، ص۲۵۸، چاپ علی اکبر غفاری، قم ۱۳۶۲ ش.

[۱۱] محمّد بن حسن صفّار قمی، بصائرالدّرجات فی فضائل آل محمّد (ص)، ج۱، ص۱۹۶، چاپ محسن کوچه باغی تبریزی، قم ۱۴۰۴.

[۱۲] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۸۳، بیروت ۱۴۰۳.

[۱۳] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۹۸، بیروت ۱۴۰۳.

[۱۴] محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ج۱، ص۶۰، چاپ حسین اعلمی، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۹۹).

به جمله مشهور منقول از پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله وسلّم استناد شده و آن را اشاره به همین معانی باطنی دانسته‌اند.

در آن جمله ـ که به نظر برخی از علمای عامّه متواتر است

[۱۵] محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ج۱، ص۵۹، چاپ حسین اعلمی، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۹۹).

ـ آمده است که قرآن بر هفت حرف نازل شد (اِنّ القْرْآنَ نَزَل عَلی ” سَبْعَهِ اَحْرُفٍ)؛ آنگاه در این احادیث بیان شده که مراد از هفت حرف، هفت معنا (بطن) ست. (درباره برخی مناقشات سندی این حدیث و نیز آرای مختلف در بیان مقصود از آن به قرآن و این منابع رجوع کنید)

[۱۶] محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ج۱، ص۵۹۶۱، چاپ حسین اعلمی، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۹۹).

[۱۷] ابوالقاسم خویی، البیان فی تفسیرالقرآن، ج۱، ص۱۸۷ـ۲۱۱، قم ۱۳۹۴.

[۱۸] محمدهادی معرفت، التمهید فی علوم القرآن، ج۲، ص۸۶ ـ ۱۰۸، قم ۱۴۱۱ـ۱۴۱۲.

۲.۲ – استناد به آیه قرآن

گذشته از آن در چند حدیث

[۱۹] محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۲۹، چاپ علی اکبر غفاری، بیروت ۱۴۰۱.

[۲۰] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۸۵۸۶، بیروت ۱۴۰۳.

[۲۱] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۸۹۹۰، بیروت ۱۴۰۳.

[۲۲] محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ج۱، ص۲۰، چاپ حسین اعلمی، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۹۹).

به آیه ۸۹ سوره نحل که قرآن را مبیّن همه چیز می‌شناساند (وَ نَزّلْنا علیکَ الکِتابَ تِبْی”اناً لِکُلّ شی ءٍ) استناد شده، با این توضیح که: آیه از احتوای قرآن بر همه حقایق خبر می‌دهد و حال آن‌که ظاهر الفاظ قرآن این شمول را افاده نمی‌کند (درباره تفسیرهای دیگر این آیه و مقصود از «کلّ شی ءٍ» رجوع کنید به تفاسیر، ذیل آیه، از جمله فخررازی، طبرسی، زمخشری، طباطبایی).

۲.۳ – اختصاص بطن قرآن به ائمه

البتّه امامان شیعه، همواره بر این نکته نیز تأکید داشته‌اند که بیان معانی باطنی و استخراج حقایق مراد از الفاظ قرآن از علوم اختصاصی ایشان است

[۲۳] محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۲۸، چاپ علی اکبر غفاری، بیروت ۱۴۰۱.

[۲۴] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۸۴، بیروت ۱۴۰۳.

[۲۵] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۸۸۸۹، بیروت ۱۴۰۳.

و مستقیماً در دسترس همه مردم نیست.

[۲۶] محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۶۰: لا تَبْلُغُهُ عُقُول الرّجال، چاپ علی اکبر غفاری، بیروت ۱۴۰۱.

امامان نیز این علوم را نه از طریق تعلّم ظاهری بلکه به صورت خدادادی یا به تعلیم پیامبر صلی اللّه علیه وآله وسلّم به دست آورده اند.

[۲۷] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۹۲، بیروت ۱۴۰۳.

[۲۸] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۹۶، بیروت ۱۴۰۳.

[۲۹] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۲۶، ص۱۱۱، بیروت ۱۴۰۳.

[۳۰] محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۲۶، چاپ علی اکبر غفاری، بیروت ۱۴۰۱.

طبق همین احادیث، آیه ۷ سوره آل عمران نیز که آیات قرآن را به دو عنوان «محکم» و «متشابه» تقسیم می‌کند و تأویل آیات متشابه را از دسترس عموم به دور می‌داند، به معنای باطنی اشاره دارد و مراد از تأویل آیات نیز همان معنای باطنی آنهاست.

[۳۱] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۹۷:بَطْنُهُ تأویله، بیروت ۱۴۰۳.

آیه ۴۹ سوره عنکبوت نیز طبق همین احادیث اشاره به این مطلب دارد که علم حقایق قرآنی در سینه صاحبان علم (فی صدورِالّذَین اوُتُوا الْعِلْمَ) یعنی امامان قرار دارد.

ازینرو بنابر حدیثی

[۳۲] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۸۹، ص۹۱، بیروت ۱۴۰۳.

که از امام باقر علیه السّلام روایت شده، آن حضرت به مردم می‌گفته است که مستند قرآنی هر چه برای شما می‌گویم را از من بخواهید.

[۳۳] محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۵۹ ـ۶۲، چاپ علی اکبر غفاری، بیروت ۱۴۰۱.

[۳۴] محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ج۱، ص۱۹۲۳، چاپ حسین اعلمی، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۹۹).

[۳۵] محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ج۱، ص۲۹۳۱، چاپ حسین اعلمی، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۹۹).

[۳۶] محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ج۱، ص۵۶۶۰، چاپ حسین اعلمی، بیروت (تاریخ مقدمه ۱۳۹۹).

[۳۷] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۹، ص ۷۸۱۰۶، بیروت ۱۴۰۳.

[۳۸] محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۲۳، ص۱۸۸۲۰۵، بیروت ۱۴۰۳.

۳ – اعتقاد صحابه و تابعان

علاوه بر احادیث، عناوین برخی از آثار منسوب به اصحاب و تابعان ائمّه، در فاصله قرن‌های دوم تا چهارم، که در کتاب‌های فهرست و رجال، از جمله رجال نجاشی ، آمده نشان می‌دهد که نظریه معنای باطنی داشتن قرآن در میان شیعیان رواج داشته و چندین کتاب در این باب نگاشته شده است. : ما نزل من القرآن فی اهل البیت علیهم السّلام تألیف ابن جحام،

[۳۹] احمد بن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه، المشتهربرجال النجاشی، ش۱۰۳۰، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

ما نزل من القرآن فی امیرالمؤمنین علیه السّلام، تألیف ابن ابی ثلج،

[۴۰] احمد بن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه، المشتهربرجال النجاشی، ش۱۰۳۷، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

تفسیرالباطن تألیف علیّ بن حسّان بن کَثیر هاشمی

[۴۱] احمد بن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه، المشتهربرجال النجاشی، ش۶۶۰، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

و تفسیرالباطن تألیف محمّد بن اُورَمَه.

[۴۲] احمد بن علی نجاشی، فهرست اسماء مصنّفی الشیعه، المشتهربرجال النجاشی، ش ۸۹۱، چاپ موسی شبیری زنجانی، قم ۱۴۰۷.

۳.۱ – اختلاف در پذیرش روایات

البته از همان روزگار همه بزرگان شیعه نسبت به قبول و ردّ این گونه کتاب‌ها و روایات اتفاق نظر نداشته و برخی از آن‌ها تصریح کرده‌اند که ساخته‌های فرقه‌ای خصوصاً گرایش‌های غلوّآمیز، به این روایات و کتاب‌ها راه یافته است و در نتیجه پذیرش همه آن‌ها ممکن نیست.

مثلاً نجاشی در معرفی دو کتاب اخیر اظهار می‌کند که مطالب آن‌ها آمیخته‌ای از درست و نادرست است (تخلیطٌ کُلُّهُ، انّه مُخَلّطٌ).

۳.۲ – پرهیز از روایات غلو آمیز

بیشتر محدّثان بزرگ شیعه نیز این نکته را در تدوین جوامع حدیثی خود در نظر داشته‌اند و ازاین‌رو همه این روایات به متون معتبر حدیثی راه نیافته اند.

حتّی مجلسی که بنا به دلایلی سعی در گردآوری همه احادیث منابع اولیه شیعه در بحارالانوار داشته، نسبت به این گونه احادیث با احتیاط عمل می‌کرده و در موارد چندی به غلوّآمیز یا احتمال ساختگی بودن آن‌ها توجّه می‌داده است.

از جمله درباره مشارق انوارالیقین واَلْفَیْن تألیف حافظ بُرسی به وجود روایاتی از این قبیل در آن‌ها اشاره کرده (لاِشْتمالِ کتابَیْه عَلی