توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اهداف رسالت (قرآن) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اهداف رسالت (قرآن) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اهداف رسالت (قرآن) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل اهداف رسالت (قرآن) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

اهداف رسالت‌ با توجه به آیات قرآن عبارتند از:

فهرست مندرجات

۱ – اتمام حجّت‌
۱.۱ – عذاب بعد از اتمام حجت
۲ – اجتناب از طاغوت‌
۳ – امتحان‌
۳.۱ – از ابزار امتحان
۴ – انذار
۵ – بشارت‌
۶ – تبلیغ‌
۷ – تبیین حق‌
۸ – تزکیه‌
۹ – تضرّع‌
۱۰ – تقوا
۱۱ – تلاوت آیات‌
۱۲ – توحید
۱۳ – حلّ اختلافات‌
۱۴ – عبادت‌
۱۵ – عدالت‌
۱۶ – قضاوت‌
۱۷ – هدایت‌
۱۸ – پانویس
۱۹ – منبع

۱ – اتمام حجّت‌

رسالت پیامبران براى اتمام حجّت خدا براى مردم:
۱. «رُسُلًا مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّهٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ کانَ اللَّهُ عَزِیزاً حَکِیماً؛

[۱] نساء/سوره۴، آیه۱۶۵.

پیامبرانى که بشارت دهنده و بیم دهنده بودند، تا بعد از آمدن این پیامبران، حجّتى براى مردم در برابر خدا باقى نماند، و بر همه اتمام حجّت شود؛ و خداوند، تواناو حکیم است.»
۲. «یا أَهْلَ الْکِتابِ قَدْ جاءَکُمْ رَسُولُنا یُبَیِّنُ لَکُمْ عَلى‌ فَتْرَهٍ مِنَ الرُّسُلِ أَنْ تَقُولُوا ما جاءَنا مِنْ بَشِیرٍ وَ لا نَذِیرٍ فَقَدْ جاءَکُمْ بَشِیرٌ وَ نَذِیرٌ وَ اللَّهُ عَلى‌ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ؛

[۲] مائده/سوره۵، آیه۱۹.

اى اهل کتاب! پیامبر ما، پس از فاصله و فترتى میان پیامبران، به سوى شما آمد؛ در حالى که حقایق را براى شما بیان مى‌کند؛ تا مبادا بگویید: نه بشارت دهنده‌اى به سراغ ما آمد، و نه بیم دهنده‌اى. هم اکنون، پیامبر بشارت دهنده و بیم دهنده، به سوى شما آمد. و خداوند بر هر چیزى تواناست.»
۳. «یا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَ لَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ آیاتِی وَ یُنْذِرُونَکُمْ لِقاءَ یَوْمِکُمْ هذا قالُوا شَهِدْنا عَلى‌ أَنْفُسِنا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیاهُ الدُّنْیا وَ شَهِدُوا عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ • أَنَّهُمْ کانُوا کافِرِینَ‌ ذلِکَ أَنْ لَمْ یَکُنْ رَبُّکَ مُهْلِکَ الْقُرى‌ بِظُلْمٍ وَ أَهْلُها غافِلُونَ؛

[۳] انعام/سوره۶، آیه۱۳۰.

[۴] انعام/سوره۶، آیه۱۳۱.

در آن روز به آنها مى‌گوید: اى گروه جنّ و انس! آیا پیامبرانى از خودتان به سوى شما نیامدند که آیات مرا برایتان بیان مى‌کردند، و شما را از ملاقات چنین روزى بیم مى‌دادند؟! آنها مى‌گویند: (آرى ما بد کردیم) و بر زیان خود گواهى مى‌دهیم؛» و زندگى پر زرق و برق دنیا آنها را فریب داد؛ و به زیان خود گواهى مى‌دهند که کافر بودند. این بخاطر آن است که پروردگارت هیچ گاه بدون فرستادن پیامبران، مردم شهرها و آبادى‌ها را بخاطر ستم‌ها و گناهانشان در حالى که غافلند هلاک نمى‌کند.»
۴. «وَ لَقَدْ أَهْلَکْنَا الْقُرُونَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ وَ ما کانُوا لِیُؤْمِنُوا کَذلِکَ نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمِینَ؛

[۵] یونس/سوره۱۰، آیه۱۳.

ما اقوام پیش از شما را، هنگامى که ظلم کردند، هلاک نمودیم؛ در حالى که پیامبرانشان دلایل روشن براى آنها آوردند، ولى آنها هرگز ایمان نیاوردند؛ این گونه گروه مجرمان را کیفر مى‌دهیم!»
۵. «وَ لَقَدْ بَعَثْنا فِی کُلِّ أُمَّهٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلالَهُ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَهُ الْمُکَذِّبِینَ؛

[۶] نحل/سوره۱۶، آیه۳۶.

ما در هر امّتى رسولى برانگیختیم که: خداى یکتا را بپرستید؛ و از پرستش طاغوت اجتناب کنید. خداوند گروهى از آنان را هدایت کرد؛ و گروهى از آنان ضلالت وگمراهى دامانشان را گرفت؛ پس در روى زمین بگردید وببینید عاقبت تکذیب‌کنندگان چگونه بود!»
۶. «مَنِ اهْتَدى‌ فَإِنَّما یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما یَضِلُّ عَلَیْها وَ لا تَزِرُ وازِرَهٌ وِزْرَ أُخْرى‌ وَ ما کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا؛

[۷] اسراء/سوره۱۷، آیه۱۵.

هر کس هدایت شود، به نفع خود هدایت مى‌یابد؛ و آن کس که گمراه گردد، به زیان خود گمراه مى‌شود؛ و هیچ گنهکارى بار گناه دیگرى را به دوش نمى‌کشد؛ و ما هرگز قومى را مجازات نخواهیم کرد، مگر آن‌که پیامبرى مبعوث کنیم. (تا وظایفشان را بیان کند).»
۷. «وَ لَوْ أَنَّا أَهْلَکْناهُمْ بِعَذابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقالُوا رَبَّنا لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَیْنا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آیاتِکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزى‌؛

[۸] طه/سوره۲۰، آیه۱۳۴.

و هرکس از یاد من روى‌گردان شود، زندگى سخت و تنگى خواهد داشت؛ و روز قیامت، او را نابینا محشور مى‌کنیم.»
۸. «وَ ما أَهْلَکْنا مِنْ قَرْیَهٍ إِلَّا لَها مُنْذِرُونَ؛

[۹] شعراء/سوره۲۶، آیه۲۰۸.

ما اهل هیچ شهر و دیارى را هلاک نکردیم مگر این‌که بیم‌دهندگانى از پیامبران الهى داشتند.»
۹. «وَ لَوْ لا أَنْ تُصِیبَهُمْ مُصِیبَهٌ بِما قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ فَیَقُولُوا رَبَّنا لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَیْنا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آیاتِکَ وَ نَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ؛

[۱۰] قصص/سوره۲۸، آیه۴۷.

هرگاه پیش از فرستادن پیامبرى مجازات و مصیبتى بر اثر اعمالشان به آنان مى‌رسید، مى‌گفتند: پروردگارا! چرا پیامبرى براى ما نفرستادى تا از آیات تو پیروى کنیم و از مؤمنان باشیم؟!»
۱۰. «وَ ما کانَ رَبُّکَ مُهْلِکَ الْقُرى‌ حَتَّى یَبْعَثَ فِی أُمِّها رَسُولًا یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِنا وَ ما کُنَّا مُهْلِکِی الْقُرى‌ إِلَّا وَ أَهْلُها ظالِمُونَ؛

[۱۱] قصص/سوره۲۸، آیه۵۹.

و پروردگار تو هرگز اهل شهرها و آبادیها را هلاک نمى‌کرد تا این‌که در کانون آنها پیامبرى مبعوث کند که آیات ما را بر آنان بخواند؛ و ما هرگز آبادیها وشهرها را نابود نکردیم مگر آن‌که اهلش ستمکار بودند.»
۱۱. «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ رُسُلًا إِلى‌ قَوْمِهِمْ فَجاؤُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَانْتَقَمْنا مِنَ الَّذِینَ أَجْرَمُوا وَ کانَ حَقًّا عَلَیْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنِینَ؛

[۱۲] روم/سوره۳۰، آیه۴۷.

و پیش از تو پیامبرانى را به سوى قومشان فرستادیم؛ آنها با دلایل روشن به سراغ قوم خود رفتند، ولى هنگامى که اندرزها سودى نداد مجرمان را مجازات کردیم؛ (و مؤمنان را یارى نمودیم)؛ و یارى مؤمنان، همواره حقّى است بر عهده ما.»
۱۲. «إِنَّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ إِنْ مِنْ أُمَّهٍ إِلَّا خَلا فِیها نَذِیرٌ • وَ إِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ وَ بِالزُّبُرِ وَ بِالْکِتابِ الْمُنِیرِ؛

[۱۳] فاطر/سوره۳۵، آیه۲۴.

[۱۴] فاطر/سوره۳۵، آیه۲۵.

ما تو را بحق به عنوان بشارت‌دهنده و انذار کننده فرستادیم؛ و هر امّتى‌ در گذشته انذارکننده‌اى داشته است! اگر تو را تکذیب کنند (عجب نیست)؛ کسانى که پیش از آنان بودند نیز پیامبران خود را تکذیب کردند؛ آنها با دلایل روشن و نوشته‌هاى محکم و متین و کتاب آسمانى روشنگر به سراغ آنان آمدند امّا کوردلان ایمان نیاوردند.»
۱۳. «وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا أَصْحابَ الْقَرْیَهِ إِذْ جاءَهَا الْمُرْسَلُونَ‌ • إِذْ أَرْسَلْنا إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَکَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ فَقالُوا إِنَّا إِلَیْکُمْ مُرْسَلُونَ‌ • وَ ما عَلَیْنا إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِینُ؛

[۱۵] یس/سوره۳۶، آیه۱۳.

[۱۶] یس/سوره۳۶، آیه۱۴.

[۱۷] یس/سوره۳۶، آیه۱۷.

و براى آنها، اصحاب شهر انطاکیه را مثال بزن هنگامى که فرستادگان خدا به سوى آنان آمدند؛ در آن زمان که دو نفر از رسولان خود را به سوى آنها فرستادیم، امّا آنان فرستادگان ما را تکذیب کردند؛ پس براى تقویت آن دو، شخص سوّمى را فرستادیم؛ و آنها گفتند: ما فرستادگان خدا به سوى شما هستیم. و بر عهده ما چیزى جز ابلاغ آشکار نیست.»
۱۴. «وَ قالَ الَّذِینَ فِی النَّارِ لِخَزَنَهِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّکُمْ یُخَفِّفْ عَنَّا یَوْماً مِنَ الْعَذابِ‌ • قالُوا أَ وَ لَمْ تَکُ تَأْتِیکُمْ رُسُلُکُمْ بِالْبَیِّناتِ قالُوا بَلى‌ قالُوا فَادْعُوا وَ ما دُعاءُ الْکافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلالٍ؛

[۱۸] غافر/سوره۴۰، آیه۴۹.

[۱۹] غافر/سوره۴۰، آیه۵۰.

و آنها که در آتشند به مأموران دوزخ مى‌گویند: از پروردگارتان بخواهید یک روز عذاب را از ما بردارد. آنها مى‌گویند: آیا پیامبران شما با دلایل روشن به سراغتان نیامدند؟! مى‌گویند: آرى (آمدند ولى ما نپذیرفتیم) آنها مى‌گویند: پس هر چه مى‌خواهید خدا را بخوانید؛ ولى دعاى کافران به اجابت نمى‌رسد و جز در گمراهى نیست.»
۱۵. «شَرَعَ لَکُمْ مِنَ الدِّینِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِی أَوْحَیْنا إِلَیْکَ وَ ما وَصَّیْنا بِهِ إِبْراهِیمَ وَ مُوسى‌ وَ عِیسى‌ أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ کَبُرَ عَلَى الْمُشْرِکِینَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ اللَّهُ یَجْتَبِی إِلَیْهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ یُنِیبُ‌ • وَ ما تَفَرَّقُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ وَ لَوْ لا کَلِمَهٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَ إِنَّ الَّذِینَ أُورِثُوا الْکِتابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ؛

[۲۰] شوری/سوره۴۲، آیه۱۳.

[۲۱] شوری/سوره۴۲، آیه۱۴.

آیینى را براى شما مقرر نمود که به نوح توصیه کرده بود؛ و آنچه را بر تو وحى فرستادیم و به ابراهیم و موسى‌ و عیسى سفارش کردیم این بود که: همان دین خالص را برپا دارید و در آن تفرقه ایجاد نکنید. و آنچه مشرکان را به آن دعوت مى‌کنید (توحید) بر آنها گران است. خداوند هر کس را بخواهد برمى‌گزیند، و کسى را که توبه کند به سوى خود هدایت مى‌نماید. آنان پراکنده نشدند مگر بعد از آن‌که علم و آگاهى به سراغشان آمد؛ و این تفرقه‌جویى بخاطر انحراف از حق بود؛ و اگر فرمانى از سوى پروردگارت صادر نشده بود که تا سرآمد معیّنى زنده و آزاد باشند، در میان آنها داورى مى‌شد (و به کیفر خود مى‌رسیدند)؛ و کسانى که بعد از آنها وارثان کتاب شدند نسبت به آن در شکى توأم با بدگمانى‌اند!»
۱۶. «تَکادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّما أُلْقِیَ فِیها فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُها أَ لَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ • قالُوا بَلى‌ قَدْ جاءَنا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنا وَ قُلْنا ما نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْ‌ءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلالٍ کَبِیرٍ؛

[۲۲] ملک/سوره۶۷، آیه۸.

[۲۳] ملک/سوره۶۷، آیه۹.

نزدیک است دوزخ از شدّت غضب پاره پاره شود؛ هر زمان که گروهى در آن افکنده مى‌شوند، نگهبانان دوزخ از آنها مى‌پرسند: مگر بیم دهنده الهى به سراغ شما نیامد؟! مى‌گویند: چرا، بیم‌دهنده‌اى به سراغ ما آمد، ولى ما او را تکذیب کردیم و گفتیم: خداوند هرگز چیزى نازل نکرده، و شما در گمراهى بزرگى هستید.»

۱.۱ – عذاب بعد از اتمام حجت

نزول عذاب دنیایى بر امّتهاى گناهکار پس از اتمام حجّت و فرستادن پیامبران به سوى آنان:
۱. «وَ لَقَدْ أَهْلَکْنَا الْقُرُونَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ وَ ما کانُوا لِیُؤْمِنُوا کَذلِکَ نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمِینَ؛

[۲۴] یونس/سوره۱۰، آیه۱۳.

ما اقوام پیش از شما را، هنگامى که ظلم کردند، هلاک نمودیم؛ در حالى که پیامبرانشان دلایل روشن براى آنها آوردند، ولى آنها هرگز ایمان نیاوردند؛ این گونه گروه مجرمان را کیفر مى‌دهیم!»
۲. «وَ لَقَدْ بَعَثْنا فِی کُلِّ أُمَّهٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلالَهُ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَهُ الْمُکَذِّبِینَ؛

[۲۵] نحل/سوره۱۶، آیه۳۶.

ما در هر امّتى رسولى برانگیختیم که: خداى یکتا را بپرستید؛ و از پرستش طاغوت اجتناب کنید. خداوند گروهى از آنان را هدایت کرد؛ و گروهى از آنان ضلالت وگمراهى دامانشان را گرفت؛ پس در روى زمین بگردید وببینید عاقبت تکذیب‌کنندگان چگونه بود!»
۳. «مَنِ اهْتَدى‌ فَإِنَّما یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما یَضِلُّ عَلَیْها وَ لا تَزِرُ وازِرَهٌ وِزْرَ أُخْرى‌ وَ ما کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا؛

[۲۶] اسراء/سوره۱۷، آیه۱۵.

هر کس هدایت شود، به نفع خود هدایت مى‌یابد؛ و آن کس که گمراه گردد، به زیان خود گمراه مى‌شود؛ و هیچ گنهکارى بار گناه دیگرى را به دوش نمى‌کشد؛ و ما هرگز قومى را مجازات نخواهیم کرد، مگر آن‌که پیامبرى مبعوث کنیم. (تا وظایفشان را بیان کند).»
۴. «وَ لَوْ أَنَّا أَهْلَکْناهُمْ بِعَذابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقالُوا رَبَّنا لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَیْنا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آیاتِکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزى‌؛

[۲۷] طه/سوره۲۰، آیه۱۳۴.

و هرکس از یاد من روى‌گردان شود، زندگى سخت و تنگى خواهد داشت؛ و روز قیامت، او را نابینا محشور مى‌کنیم.»
۵. «وَ ما أَهْلَکْنا مِنْ قَرْیَهٍ إِلَّا لَها مُنْذِرُونَ؛

[۲۸] شعراء/سوره۲۶، آیه۲۰۸.

ما اهل هیچ شهر و دیارى را هلاک نکردیم مگر این‌که بیم‌دهندگانى از پیامبران الهى داشتند.»
۶. «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ رُسُلًا إِلى‌ قَوْمِهِمْ فَجاؤُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَانْتَقَمْنا مِنَ الَّذِینَ أَجْرَمُوا وَ کانَ حَقًّا عَلَیْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنِینَ؛

[۲۹] روم/سوره۳۰، آیه۴۷.

و پیش از تو پیامبرانى را به سوى قومشان فرستادیم؛ آنها با دلایل روشن به سراغ قوم خود رفتند، ولى هنگامى که اندرزها سودى نداد مجرمان را مجازات کردیم؛ (و مؤمنان را یارى نمودیم)؛ و یارى مؤمنان، همواره حقّى است بر عهده ما.»

۲ – اجتناب از طاغوت‌

مبارزه با طاغوت، از اهداف رسالت پیامبران:
«وَ لَقَدْ بَعَثْنا فِی کُلِّ أُمَّهٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلالَهُ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَهُ الْمُکَذِّبِینَ؛

[۳۰] نحل/سوره۱۶، آیه۳۶.

ما در هر امّتى رسولى برانگیختیم که: خداى یکتا را بپرستید؛ و از پرستش طاغوت اجتناب کنید. خداوند گروهى از آنان را هدایت کرد؛ و گروهى از آنان ضلالت وگمراهى دامانشان را گرفت؛ پس در روى زمین بگردید وببینید عاقبت تکذیب‌کنندگان چگونه بود!»»

۳ – امتحان‌

امتحان یاوران دین و نصرت‌کنندگان خدا و انبیا، از اهداف رسالت:
«لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ‌ … وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَیْبِ‌ …؛

[۳۱] حدید/سوره۵۷، آیه۲۵.

ما پیامبران خود را با دلایل روشن فرستادیم، … تا مشخص شود چه کسى خدا و پیامبرانش را یارى مى‌کند بى آن‌که او را ببیند….»

۳.۱ – از ابزار امتحان

رسالت پیامبران از ابزار امتحان انسان‌ها:
«وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَکَ مِنَ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَیَأْکُلُونَ الطَّعامَ وَ یَمْشُونَ فِی الْأَسْواقِ وَ جَعَلْنا بَعْضَکُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَهً أَ تَصْبِرُونَ وَ کانَ رَبُّکَ بَصِیراً؛

[۳۲] فرقان/سوره۲۵، آیه۲۰.

ما هیچ یک از پیامبران را پیش از تو نفرستادیم مگر این‌که آنها نیز غذا مى‌خوردند و در بازارها براى تهیه نیازشان راه مى‌رفتند؛ و بعضى از شما را وسیله امتحان بعضى دیگر قرار دادیم، آیا صبر و شکیبایى مى‌کنید (و از عهده امتحان بر مى‌آیید)؟! و پروردگار تو همواره بصیر و بینا بوده است.»
مراد از جمله «و جعلنا بعضکم لبعض فتنه» امتحان‌ انسانها با رسالت و جدایى مؤمنان از هواپرستان مى‌باشد.

[۳۳] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۵، ص ۱۹۴.

۴ – انذار

انذار انسان‌ها، از اهداف رسولان الهى:
۱. «رُسُلًا مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّهٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ کانَ اللَّهُ عَزِیزاً حَکِیماً • لکِنِ اللَّهُ یَشْهَدُ بِما أَنْزَلَ إِلَیْکَ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَ الْمَلائِکَهُ یَشْهَدُونَ وَ کَفى‌ بِاللَّهِ شَهِیداً؛

[۳۴] نساء/سوره۴، آیه۱۶۵.

[۳۵] نساء/سوره۴، آیه۱۶۶.

پیامبرانى که بشارت دهنده و بیم دهنده بودند، تا بعد از آمدن این پیامبران، حجّتى براى مردم در برابر خدا باقى نماند، و بر همه اتمام حجّت شود؛ و خداوند، تواناو حکیم است. آنها نبوّت تو را انکار مى‌کنند ولى خداوند گواهى مى‌دهد به آنچه بر تو نازل کرده؛ که از روى علمش نازل کرده است؛ و فرشتگان نیز گواهى مى‌دهند؛ هر چند گواهى خدا کافى است.»
۲. «وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ فَمَنْ آمَنَ وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ؛

[۳۶] انعام/سوره۶، آیه۴۸.

ما پیامبران را، جز بعنوان بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده، نمى‌فرستیم؛ کسانى که ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند، نه ترسى بر آنهاست و نه اندوهگین مى‌شوند.»
۳. «وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ وَ یُجادِلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالْباطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَ اتَّخَذُوا آیاتِی وَ ما أُنْذِرُوا هُزُواً؛

[۳۷] کهف/سوره۱۸، آیه۵۶.

ما پیامبران را، جز بشارت دهنده و انذار کننده، نمى‌فرستیم؛ امّا کافران همواره با سخنان باطل مجادله مى‌کنند، تا به گمان خود، حق را بوسیله آن از میان بردارند. و آیاتم و هشدارها را به استهزا گرفتند.»
۴. «وَ ما أَهْلَکْنا مِنْ قَرْیَهٍ إِلَّا لَها مُنْذِرُونَ؛

[۳۸] شعراء/سوره۲۶، آیه۲۰۸.

ما اهل هیچ شهر و دیارى را هلاک نکردیم مگر این‌که بیم‌دهندگانى از پیامبران الهى داشتند.»
۵. «وَ ما أَرْسَلْنا فِی قَرْیَهٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلَّا قالَ مُتْرَفُوها إِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ کافِرُونَ؛

[۳۹] سبأ/سوره۳۴، آیه۳۴.

و ما در هیچ شهر و دیارى پیامبرى بیم‌دهنده‌اى نفرستادیم مگر این‌که ثروتمندان آنها که مست ناز و نعمت بودند گفتند: ما به آنچه فرستاده شده‌اید کافریم.»
۶. «إِنَّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ إِنْ مِنْ أُمَّهٍ إِلَّا خَلا فِیها نَذِیرٌ؛

[۴۰] فاطر/سوره۳۵، آیه۲۴.

ما تو را بحق به عنوان بشارت‌دهنده و انذار کننده فرستادیم؛ و هر امّتى‌ در گذشته انذارکننده‌اى داشته است!»
۷. «وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلِینَ‌• وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا فِیهِمْ مُنْذِرِینَ‌ • فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَهُ الْمُنْذَرِینَ؛

[۴۱] صافّات/سوره۳۷، آیات۷۱-۷۳.

و قبل از آنها بیشتر پیشینیان نیز گمراه شدند. ما در میان آنها انذارکنندگانى فرستادیم،! ولى بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود!»

۵ – بشارت‌

بشارت از وظایف و اهداف مشترک رسالت پیامبران:
۱. «… وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُوراً • وَ رُسُلًا قَدْ قَصَصْناهُمْ عَلَیْکَ مِنْ قَبْلُ وَ رُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَیْکَ وَ کَلَّمَ اللَّهُ مُوسى‌ تَکْلِیماً • رُسُلًا مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّهٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ کانَ اللَّهُ عَزِی