توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام – به کسر الف (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام – به کسر الف (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام – به کسر الف (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل امام – به کسر الف (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۲۶ اسلاید در PowerPoint

امام (به کسر الف) از مفردات نهج البلاغه، به معنای رهبر و پیشوا می‌باشد که در بیان حضرت علی (علیه‌السلام) پیشوایان خوب و بد، امامت و ولایت و … با این واژه معرفی شده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – مفهوم‌شناسی
۲ – کاربردها
۲.۱ – خطاب به اهل کوفه
۲.۲ – پیشوایان بدکار
۲.۳ – به معنای ولایت
۲.۴ – نمایندگان خداوند در زمین
۲.۵ – غصب خلافت اهل بیت
۲.۵.۱ – دیدگاه نگارنده
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – مفهوم‌شناسی

امام (به کسر الف) به معنای پیشوا، آمده است. راغب در مفردات می‌گوید: امام آن است که از او پیروی و به ایشان اقتدا شود؛ انسان باشد، یا کتاب یا غیر آن، حق باشد یا باطل، جمع آن ائمّه است.

[۱] راغب اصفهانی، ابو القاسم حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۸۷، دمشق و بیروت، دار القلم، الدار الشامیه، چ اول، ۱۴۱۲.

در قاموس گفته: امام آن است که از وی پیروی شود، رئیس باشد یا غیر آن و نیز ریسمان بنائی، راه، متولّی امر، قرآن، پیامبر، و نمونه‌ای که از روی آن نظیر وی را بسازند؛ همه را امام گویند.
ناگفته نماند، معنی جامع این کلمه همان «مقتدا و پیشوا» است.

۲ – کاربردها

در میان نامه‌ها و خطبه‌های نهج البلاغه، امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در مواردی از این کلمه استفاده نموده است، که برخی از آن‌ها عبارتند از:

۲.۱ – خطاب به اهل کوفه

امام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به اهل کوفه فرموده: «لله انتم اتتوقّعون اماما غیری یطا بکم الطریق و یرشدکم السبیل؛

[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۶۳، خطبه۱۸۲.

شما را به خدا آیا جز من امامی امید دارید که شما را به راه حق برد و به راه راست ارشاد کند.» نوف بکالی گوید: آن حضرت (علیه‌السلام) این کلام را وقتی گفت که بالای سنگی ایستاده و لباسی از پشم‌ پوشیده و بند شمشیرش و کفش‌هایش از لیف خرما بود و پیشانیش از کثرت سجده مانند: زانوی شتر شده بود.

۲.۲ – پیشوایان بدکار

آن حضرت درباره بدکاران فرموده: «کانهّم ائمه الکتاب و لیس الکتاب امامهم؛

[۳] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۰۵، خطبه۱۴۷.

گویی آن‌ها پیشوایان قرآنند و قرآن پیشوای آن‌ها نیست.»

۲.۳ – به معنای ولایت

در رابطه با امامت و ولایت در نهج البلاغه مطالب گوناگونی آمده که به مقداری از آن‌ها اشاره می‌کنیم، امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره فضیلت اهل بیت (علیهم‌السّلام) و این‌که امامان و اوصیاء رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) از قریشند فرموده: «انّ الائمه من قریش غرسوا فی هذا البطن من‌هاشم لا تصلح علی سواهم و لا تصلح الولاه من غیرهم؛

[۴] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۰۱، خطبه۱۴۴.

جانشینان پیامبر از قریشند در قریش از تیره بنی‌هاشم کاشته شده‌اند، امامت بر غیر آن‌ها صلاحیت ندارد و والیان از غیر آنها صلاحیت امامت را ندارند.»
منظور آن حضرت از «هذا البطن» خودش می‌باشد چنان‌که ابن میثم در شرح خویش فرموده: این کلام صریح است در این‌که امامت فقط در قریش است آن‌هم از نسل آن حضرت، اما دیگران صلاحیت امامت ندارند. و امامت نیز برای آن‌ها شایسته نیست.

[۵] بحرانی، ابن میثم، شرح نهج البلاغه ابن هیثم، ج۳، ص۱۸۷، بی‌جا، بی‌تا.

از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) به طور متواتر نقل شده که فرموده‌اند: «یکون بعدی اثنی عشر خلیفه کلهم من قریش» (برای نمونه به کتاب منتخب الاثر تالیف آیه الله صافی رجوع شود.)

[۶] صافی، لطف‌الله، منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر (علیه‌السلام)، ج۱، ص۲۰، قم، موسسه السیده المعصومه(سلام‌الله‌علیها)، ۱۴۱۹.

که آن‌را از بیشتر از صد محّل از کتب شیعه و اهل سنت نقل کرده است ابن ابی الحدید در شرح این کلام، سؤالاتی را مطرح نموده و به همه پاسخ داده است. در پایان سخن خود آورده است: اگر شما نهج البلاغه را بنا بر قواعد معتزله تفسیر می‌کنید، معتزله معتقدند: قرشی بودن شرط امامت نیست؛ با آن‌که کلام امام (علیه‌السلام) در شرط بودن صریح است، که باید قرشی و‌ هاشمی باشد. در جواب این سخن باید گفت: اگر ثابت شود که این کلام سخن امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) است، از مذهب خود