توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل افضل علما ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل افضل علما ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل افضل علما ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

خواجه نصیرالدین طوسی

خواجه نصیرالدین طوسی، (۵۹۷ – ۶۷۳ق) با نام محمد بن محمد بن حسن طوسی، معروف به محقق طوسی و معلم ثالث، حکیم، متکلم، ریاضی‌دان و منجم شیعی قرن هفتم هجری قمری بود.
تبحّر خواجه در علوم زمان خود به خصوص فلسفه، ریاضیّات، کلام، منطق، ادبیات و نجوم، باعث گردیده تا بزرگان وی را با القابی چون «استاد البشر»، «پاورپوینت کامل افضل علما ۶۷ اسلاید در PowerPoint»، «سلطان فقها»، «سرآمد علم»، «اعلم نویسندگان» و «عقل حادی عشر» یاد کنند.
خواجه نصیرالدین با تألیف کتاب تجرید الاعتقاد روش ابتکاری فلسفی را در کلام شیعه ابداع کرد. وی با توجه به اینکه در کنار هلاکوخان مغول به مقام و منصب رسیده بود، از موقعیت خود استفاده نمود و خدمات ارزنده‌ای را به جهان اسلام ارائه کرد.
خواجه طوسی در طول عمر خویش آثار علمی مهمی از جمله: اساس الاقتباس، تجرید الاعتقاد، شرح الاشارات و … به یادگار گذاشت. علامه حلی، قطب‌الدین شیرازی، ابن میثم بحرانی و … از جمله شاگردان ایشان بودند.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – تحصیلات
۳ – اساتید
۴ – شاگردان
۵ – آثار و تألیفات
۶ – سکونت در قلعه‌های اسماعیلیه
۷ – دوران آشوب
۸ – خواجه نصیر و مغولان
۹ – ویژگی‌های اخلاقی
۱۰ – جایگاه علمی
۱۰.۱ – ریاضیات
۱۰.۲ – فلسفه و کلام
۱۰.۳ – اخلاق و ادبیات
۱۱ – دیدگاه‌های اقتصادی
۱۱.۱ – اصول اخلاق اقتصادی
۱۱.۲ – عدالت اقتصادی
۱۱.۳ – خانواده و توسعه اقتصادی
۱۱.۴ – تقسیم کار
۱۱.۵ – دیدگاه‌های اقتصادی دیگر
۱۲ – خدمات
۱۳ – فرزندان
۱۴ – وفات
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

محمد بن محمد بن حسن طوسی، معروف به خواجه نصیر‌الدین طوسی، محقق طوسی و ملقب به «استاد البشر»، «پاورپوینت کامل افضل علما ۶۷ اسلاید در PowerPoint»، «سلطان فقها»، «سرآمد علم»، «اعلم نویسندگان»، «عقل حادی عشر» و «معلم ثالث»، در سال ۵۹۷ هجری قمری در طوس متولد شد.

[۱] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱، ص۱۴.

[۲] مدرس رضوی، محمدتقی، احوال و آثار خواجه نصیرالدین، ص۳.

پدرش شیخ وجیه‌الدین که از علماء شهر قم بود، به همراه خانواده به شوق زیارت امام رضا (علیه‌السلام)، به مشهد عزیمت نمود و پس از زیارت در هنگام بازگشت به وطن، به علت بیماری همسرش در یکی از محله‌های شهر طوس ساکن شد

[۳] قمی، عباس، فوائد رضویه، ص۶۰۳.

خواجه نصیر، در همان شهر به دنیا آمد و پدرش او را «محمد» نامید.

۲ – تحصیلات

خواجه نصیر به تحصیل دانش علاقه زیادی داشت. وی در شهر طوس و در ایام کودکی، علوم دینی و علوم عملی (اخلاق، قرآن، صرف و نحو و فقه) را زیر نظر پدرش و منطق و حکمت را نزد دایی خود آموخت.

[۴] پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ تفکر‌ اندیشه اجتماعی در اسلام، ص۱۳۹-۱۴۰، تهران، سمت، ۱۳۸۷، چاپ هفتم.

و با راهنمایى پدر در محضر «کمال‌الدین محمد حاسب» که از دانشوران نامى در ریاضیات بود، به تحصیل پرداخت. او در شهر طوس و به دست استادش «نصیرالدین عبدالله بن حمزه» لباس عالمان دین را بر تن کرد و از طرف استادش به «نصیرالدین» لقب گرفت.
او سپس با راهنمایی دایی پدرش نصیرالدین عبدالله بن حمزه به نیشابور مهاجرت کرد و از محضر اساتید بزرگی مثل “فریدالدین داماد نیشابوری”، “اشارات بوعلی” و از “قطب‌الدین مصری” شاگرد فخر رازی، قانون ابن سینا را فرا گرفت. وی علاوه بر کتاب‌های فوق از محضر عارف معروف آن دیار «عطار نیشابوری» (متوفی ۶۲۷ق) نیز بهره‌مند شد.

[۵] خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۶، ص۵۸۲.

[۶] سبحانی، جعفر، موسوعه طبقات فقها، ج۷، ص۲۴۴.

تحصیلاتش را در نیشابور به‌مدت هشت سال به اتمام رساند و در آنجا به‌عنوان دانشمندی برجسته شهرت یافت. بعد از آن، قصد عزیمیت به عراق نمود و در سال ۶۱۹ هجری یعنی در سن ۲۲ سالگی، موفق به دریافت اجازه‌نامه روایت گردید.

[۷] مدرسی زنجانی، محمد، سرگذشت و عقاید فلسفی خواجه نصیرالدین طوسی، ص۲۸، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۳.

[۸] سبحانی، جعفر، موسوعه طبقات فقها، ج۷، ص۲۴۳.

آن‌گونه که نوشته‌اند خواجه مدت زمانی از «علامه حلی» فقه و علامه نیز در مقابل، درس حکمت نزد خواجه آموخته است. «کمال‌الدین موصلی» ساکن شهر موصل (عراق) از دیگر دانشمندانی بود که علم نجوم و ریاضی به خواجه آموخت و بدین‌ترتیب محقق طوسی دوران تحصیل را پشت سر نهاده، پس از سال‌ها دوری از وطن و خانواده، به طوس بازگشت.

[۹] خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۶، ص۳۰۳.

[۱۰] تنکابنی، محمد، قصص العلماء، ص۳۸۱.

[۱۱] شوشتری، قاضی نورالله، مجالس المومنین، ج۲، ص۲۰۳.

[۱۲] نعمه، عبدالله، فلاسفه شیعه، ص۵۳۶.

۳ – اساتید

برخی از اساتید خواجه نصیرالدین طوسی عبارت‌اند از:
۱ ـ نورالدین علی بن محمد شیعی (دایی ایشان)؛
۲ ـ کمال‌الدین محمد حاسب؛
۳ـ نصیرالدین عبدالله بـن حمزه (دایی پدرش)؛
۴ _ سراج‌الدین قمری؛
۵_ فریدالدیـن داماد نیشابوری؛
۶ـ قطب‌الدیـن مصری شافعی؛
۷ـ ابوالسادات اسعد بن عبدالقادر.
۸ _ معین‌الدین سالم بن بدران مصری؛
۹ـ کمال‌الدین بن یونس موصلی؛
۱۰- علامه حلی.

۴ – شاگردان

برخی از آنان به این قرار است:
۱- جمال‌الدین حسن بن یوسف مطهر حلی (علامه حلی متوفی ۷۲۶ق)؛
۲- ابن‌میثم کمال‌الدین‌ میثم‌ بن‌ علی‌ بحرانی (شارح نهج البلاغه)؛
۳- محمود بن مسعود بن مصلح شیرازی، معروف به «قطب‌الدین شیرازی» (متوفی ۷۱۰ق)؛
۴- کمال‌الدین عبدالرزاق شیبانی بغدادی (۶۴۲ – ۷۲۳ق) معروف به ابن الفُوَطی؛
۵- سید رکن‌الدین استرآبادی (متوفی ۷۱۵ق)؛
۶- ابراهیم حموی جوینی؛
۷- اثیرالدین اومانی؛
۸- مجدالدین مراغی؛
۹- مجدالدین طوسی.

۵ – آثار و تألیفات

خواجه نصیرالدین در دوران حیات خویش، به رغم آشوب و حوادث مخاطره‌انگیز و فشارهای سیاسی، اجتماعی و نظامی آن عصر، توانست حدود یکصد و نود کتاب و رساله علمی در موضوعات متفاوت به رشته تحریر درآورد. برخی از آثارش عبارت‌اند از:
۱- تجرید الاعتقاد، که در موضوع کلام نگاشته شده و به دلیل اهمیت فوق‌العاده آن مورد توجه دانشمندان قرار گرفته و شرح‌های بسیاری پیرامون آن نوشته شده است.
۲- شرح اشارات، این کتاب شرحی بر اشارات بوعلی سینا است.
۳- قواعد العقاید، در موضوع اصول عقاید.
۴- اخلاق ناصری؛
۵- اوصاف الاشراف؛
۶- تحریر اقلیدس؛
۷- تحریر مجسطی؛
۸- اساس الاقتباس؛
۹- زیج ایلخانی؛
۱۰- اثبات الجواهر؛
۱۱- اثبات اللوح المحفوظ؛
۱۲- اشکال الکرویه؛
۱۳- شرح اصول کافی؛
۱۴- رساله‌ای در کلیات طب؛
۱۵- تجرید الهندسه.
و ده‌ها کتاب و رساله علمی دیگر.

۶ – سکونت در قلعه‌های اسماعیلیه

خواجه حدود ۲۶ سال در قلعه‌های اسماعیلیه به سر برد و در این مدت دست به تالیف و تحریر کتاب‌های متعددی زد.

[۱۳] امین، سیدمحسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ج۱، ص۲۰۰.

خواجه در این دوره از زندگی پر ماجرای خویش از کتابخانه‌های غنی اسماعیلیان بهره فراوان برد و به علت نبوغ فکری، معروف و سرشناس گشت.
ناسازگاری اعتقادی خواجه با اسماعیلیان و نیز ظلم و ستم آنان نسبت به مردم وی را بر آن داشت تا برای کمک گرفتن، نامه‌ای به خلیفه عباسی در بغداد بنویسد. در این میان حاکم قلعه از ماجرای نامه خبردار شد و دستور داد تا خواجه را دستگیر و زندانی کنند. پس از چندی خواجه نصیر به “قلعه الموت” منتقل شد. ولی حاکم قلعه که از دانش او اطلاع پیدا کرده بود، با او رفتاری مناسب در پیش گرفت.

۷ – دوران آشوب

سال‌هایی که خواجه برای تحصیل در عراق به سر می‌برد اخبار پراکنده و ناگواری از تجاوز قوم مغول به ایران به گوش می‌رسید. ایران که در آن زمان حاکمی بی‌سیاست و نالایق به نام «سلطان محمد خوارزمشاه» بر آن فرمانروایی می‌کرد از هجوم مغولان در امان نماند و شهرهای مختلفی از آن مورد تاخت و تاز آنان قرار گرفت.
این هجوم از سال ۶۱۶ق. شروع شد و در پی آن شهرهای بسیاری از ایران بجز مناطق جنوبی کشور به تصرف مهاجمان درآمد و جنایات هولناک و ویرانی‌های بی‌شماری به وجود آمد.

[۱۴] اقبال آشتیانی، عباس، تاریخ مغول، ص۲۳.

در این میان شهر نیشابور آن‌چنان مورد تهاجم قرار گرفت که نه تنها مردمان بلکه حیوانات خانگی آن شهر هم از تیغ خونین متجاوزان در امان نبودند. پس از کشتار دسته جمعی، هفت شبانه‌روز بر شهر آب بسته، آن را شخم زدند.

[۱۵] اقبال آشتیانی، عباس، تاریخ مغول، ص۵۶.

برخی عدد کشتگان نیشابور را ۱/۷۴۸/۰۰۰ نفر دانسته‌اند.
این اخبار خواجه نصیر را بر آن داشت تا برای کمک به هموطنان و خانواده خویش راهی ایران شود. طوسی پس از رسیدن به نیشابور صحنه‌های دلخراش خون و آتش و ویرانی را مشاهده کرد و با اضطراب بسیار به سوی خانه‌ای که زادگاهش بود رفت اما کسی را در آن خانه نیافت.
خواجه با راهنمایی یکی از همسایگان اطلاع پیدا کرد که مادر و خواهرش برای نجات جان خود به شهر قائن رفته‌اند. او نیز نزد خانواده خویش رفت و پس از چندی سکونت در آنجا به تقاضای والی شهر، امام جماعت یکی از مساجد شد و احترام ویژه‌ای به دست آورد. او در سال ۶۲۸ق. پس از آنکه بیش از سی سال از بهار عمرش می‌گذشت در قائن ازدواج کرد.

۸ – خواجه نصیر و مغولان

هلاکوخان مغول که به خطر اسماعیلیان کاملا واقف بود به قلعه‌های اسماعیلیه حمله کرد و پس از چند بار حمله و محاصره طولانی مدت، با درایت خواجه نصیر اهل قلعه بدون خونریزی و کشت و کشتار خود را تسلیم خان مغول کردند و این کار باعث جلوگیری از یک فاجعه انسانی شد.
خان مغول که از جریان خواجه و زندانی شدن او با خبر شد، خواجه را گرامی داشت و این علاقه به خواجه زمانی بیشتر شد که خان مغول از علم و دانش خواجه و تسلط بر علوم مختلف مخصوصا علم نجوم آگاهی یافت؛ چون مغولان اعتقاد زیادی به ستاره و صور فلکی و طالع‌بینی آینده داشتند. حتی برخی از محققان، مغولان را خورشید و ماه‌پرست می‌دانستند و شاید همین امر باعث بناگزاری رصدخانه مراغه شد.

[۱۶] مدری زنجانی، محمد، عقاید فلسفی خواجه نصیر، ص۵۰.

۹ – ویژگی‌های اخلاقی

خواجه نه تنها مرد علم و کتاب و تحقیق و تألیف بود، بلکه دانشوری متعهد و برخوردار از ویژگی‌های اخلاقی زیادی بود و هیچ‌گاه علمش بر تعهد و اخلاقش سبقت نمی‌گرفت. توجه به نظر دیگران و برخورد متواضعانه و حکیمانه با افراد از خصوصیات او به شمار می‌آمد. تمایلات و روحیات عرفانی خواجه در برخی کتاب‌هایش چون اخلاق ناصری و شرح اشارات مشهود است.
مطیع ساختن مغولان بیابان‌گرد و ویران‌ساز، خود نشان