توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوسعید بن رباح بکری ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوسعید بن رباح بکری ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوسعید بن رباح بکری ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

ابان بن تغلب

اَبانِ‌ بن تَغْلِب، ابوسعید بن رُباح بَکری جُرَیری کِنْدی رَبَعی کوفی (د ۱۴۱ق/۷۵۸م)، ادیب، قاری، فقیه، مفسّر و از محدثان بنام امامیه است.

[۱] نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۱۰، بمبئی، ۱۳۱۷ق.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – درک محضر امام
۳ – علم قرائت
۴ – مقابله با فرق باطل
۵ – دیدگاه شیعه و سنی درباره ابان
۶ – وثاقت ابان نزد اهل سنت
۷ – دیدگاه شیخ طوسی
۸ – مشایخ حدیثی ابان
۹ – شاگردان
۱۰ – آثار و تألیفات
۱۱ – فهرست منابع
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

بیش‌تر مآخذ کنیه او را ابوسعید و برخی ابوسعد

[۲] حافظ مزّی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲، ص۶، به کوشش بشار عواد معروف، بیروت، ۱۴۰۴ق/۱۹۸۴م.

[۳] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۵، ص۳۰۰، به کوشش س دیدرینگ، بیروت، ۱۹۷۰م.

یا ابن سعید

[۴] علامه حلی، حسن بن علی، الرّجال، ج۱، ص۲۹، تهران، ۱۳۴۲ش.

آورده‌اند و برخی دیگر ابواُمیمه را نیز ذکر کرده‌اند.

[۵] سیوطی، عبدالرحمن ابن ابی‌بکر، بغیه الوعاه، ج۱، ص۴۰۴، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۳۸۴ق/۱۹۶۴م.

[۶] ابن جزری، محمد بن محمد، غایه النهایه، ج۱، ص۴، به کوشش برگشتراسر، قاهره، ۱۳۵۱ق/۱۹۳۲م.

نسبت «جریری» به سبب آن است که وی مولای بنی جریر بن عُباده بوده است. نسبت دیگر وی، بکری، اشاره به بکر بن وائل نیای بزرگ این خاندان دارد.

[۷] نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۱۰، بمبئی، ۱۳۱۷ق.

از زادگاه و تاریخ تولد وی اطلاعی در دست نیست، اما از آن‌جا که به کوفی ملقب شده است، می‌توان احتمال داد که وی بیش‌تر سال‌های زندگی خود را در کوفه سپری کرده و احتمالاً همانجا نیز زاده شده باشد.
ابان بیش‌تر عمر خویش را نزد تابعین گذرانده و از محضر درس آنان سود جسته است، به همین سبب ابن حبان

[۸] ابن حبان، محمد، مشاهیر علماء الامصار، ص۲۵۹، به کوشش م. فلایشهمر، قاهره، ۱۳۷۹ق/۱۹۵۹م.

وی را از مشاهیر اتباع تابعین در کوفه دانسته است،
گرچه نجاشی به نقل از ابوزرعه گفته که ابان از انس بن مالک صحابی (د ۹۳ق/۷۱۲م) نیز روایت کرده است.

[۹] نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۱۰، بمبئی، ۱۳۱۷ق.

[۱۰] خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۱۴۴، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.

۲ – درک محضر امام

او محضر امام علی‌ بن حسین (علیه‌السلام)، امام محمد باقر (علیه‌السلام) و امام جعفر صادق (علیه‌السلام) را درک کرد و نزد آنان دانش‌های متداول روزگار چون حدیث را آموخت و در حوز درس و مکتب امام صادق (علیه‌السلام) به مقامی والا دست یافت.

[۱۱] نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۱۰، بمبئی، ۱۳۱۷ق.

ابان به کثرت روایت از امام صادق (علیه‌السلام) معروف بود و گفته‌اند که ۰۰۰‘۳۰ حدیث از آن حضرت روایت کرده است.

[۱۲] علامه حلی، حسن بن علی، الرّجال، ج۱، ص۹-۱۰، تهران، ۱۳۴۲ش.

به گفت طوسی امام صادق (علیه‌السلام) یک‌بار او را برای مناظره ادبی با مدعی تعیین کرد.

[۱۳] طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفه الرجال، ج۱، ص۴، به کوشش حسن مصطفوی، مشهد، ۱۳۴۸ش.

هر گاه به مدینه می‌آمد، حلقه‌های درس دیگران به خاطر او تعطیل می‌شد و ساریه النبی (ساریه به معنای ستون و مقصود از آن ستونی است در مسجدالنبی که پیامبر کنار آن می‌نشست و به بیان احکام و معارف دینی می‌پرداخت.) به او واگذار می‌شد.

[۱۴] نجاشی، احمد بن علی، رجال، ص۱۱.

البته این کار با فرمان امام باقر (علیه‌السّلام) انجام پذیرفت.
حضرت فرمود: «در مسجد بنشین و برای مردم فتوا بده؛ زیرا دوست دارم در میان شیعیانم مثل تو را ببینم».

[۱۵] نجاشی، احمد بن علی، رجال، ص۱۰.

مانند این روایت را کشی از امام صادق (علیه‌السّلام) چنین نقل می‌کند: به او فرمود: «با اهل مدینه بنشین؛ زیرا خوش دارم که آنان مانند تو را در میان پیروان ما ببینند». او از امام اجازه خواست تا بر اساس نظر دیگر فقها نیز فتوا دهد؛ به امام عرضه داشت: «من در مسجد می‌نشینم و مردم می‌آیند و از من سؤال می‌کنند. اگر به آنان جواب ندهم از من نمی‌پذیرند. من نیز اکراه دارم که جواب آنان را با فرمایش شما یا روایاتی که از شما رسیده است جواب بدهم!»؛ از این رو امام به او اجازه دادند که بر اساس آنچه که می‌داند برای مردم فتوا دهد. فرمود: «دقت کن آنچه را می‌دانی رای آنان است، بر ایشان بازگو».

[۱۶] شیخ طوسی، محمد بن حسن، رجال کشی، ص۳۳۰.

۳ – علم قرائت

وی علم قرائت قرآن را از عاصم بن اباالنّجود، طلحه بن مُصَرّف و سلیمان اعمش فرا گرفت و یکی از سه نفری بود که توانست تمام قرآن را نزد اعمش بیاموزد.

[۱۷] ابن جزری، محمد بن محمد، غایه النهایه، ج۱، ص۴، به کوشش برگشتراسر، قاهره، ۱۳۵۱ق/۱۹۳۲م.

[۱۸] سیوطی، عبدالرحمن ابن ابی‌بکر، بغیه الوعاه، ج۱، ص۴۰۴، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۳۸۴ق/۱۹۶۴م.

نجاشی از حسین بن سعید بن ابی جهم نقل می‌کند که می‌گفت: «پدرم از ابان بن تغلب درباره تفسیر آیه «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ»

[۱۹] فاتحه/سوره۱، آیه۴.

برایم حدیث نقل کرد؛ – سپس تمام تفسیر آیه را آورده و می‌گوید: – ابان قرائتی مخصوص به خود دارد که در نزد قراء مشهور است».

[۲۰] نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۱۱، بمبئی، ۱۳۱۷ق.

شیخ طوسی

[۲۱] طوسی، الفهرست، ج۱، ص۷، به کوشش محمود رامیار، مشهد، ۱۳۵۱ش.

به نقل از محمد بن موسی بن ابی مریم صاحب اللّؤلؤ گفته است که وی در این فن برجسته‌ترین فرد روزگار خویش بوده است. ابان علاوه بر قرآن و حدیث در هریک از علوم فقه، ادب، لغت و نحو صاحب نظر شمرده می‌شد.

[۲۲] نجاشی، احمد بن علی، رجال، ج۱، ص۱۱، بمبئی، ۱۳۱۷ق.

[۲۳] حموی، یاقوت، ادبا ، ج۱، ص۱۰۷- ۱۰۸

محمد بن موسی بن ابی مریم می‌گوید: «من محضر ابان بن تغلب را درک کردم؛ هرگز کسی را در قرائت تواناتر از او ندیده‌ام. او می‌گوید: تلفظ به همزه دشوار است. (یعنی اظهار همزه موجب مشقّت و سختی و تکلّف بی‌ثمر است و می‌باید اظهار همزه را ترک کرد که همین امر، لغت قریش است، آنان همزه را اظهار نمی‌کردند و پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) نیز از آن نهی کرده بود.)- سپس قرائت او را یادآور می‌شود و می‌گوید: – او سه کتاب به نام‌های «فضائل»، «صفین» و «تفسیر غریب القرآن» دارد». ابراهیم نخعی می‌گوید: ابان در تمام فنون علمی تفسیر قرآن، فقه، حدیث، ادبیات، لغت و نحو، سرآمد دیگران بود.

۴ – مقابله با فرق باطل

در روزگار او که بر اثر آشنایی مسلمانان با فرهنگ و معارف اقوام دیگر جدال‌های فکری و اعتقادی بسیار در موضوعات دینی پدید آمده بود و فرقه‌های گوناگون با تکیه بر مبانی فکری خود به دفاع از آرای فقهی و کلامی خویش برخاسته بودند.
ابان از شمار کسانی بود که با الهام از آموزش‌های اهل بیت به دفاع از تشیع و تبلیغ این مذهب اهتمام می‌ورزیدند. به همین سبب وی نزد امامان شیعه (علیه‌السلام) از منزلت والایی برخوردار بود و معاصرانش برای استماع حدیث و استفاده در باب مسائل به او روی می‌آوردند.

۵ – دیدگاه شیعه و سنی درباره ابان

شخصیت دانشمندان رجال شیعی وی را ثقه دانسته

[۲۴] طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ج۱، ص۵، به کوشش محمود رامیار، مشهد، ۱۳۵۱ش.

[۲۵] علامه حلی، حسن بن علی، الرّجال، ج۱، ص۳۵، تهران، ۱۳۴۲ش.

و محققان رجالی اهل سنت مانند احمد بن حنبل، یحیی بن معین، ابوحاتم و نسایی وثاقت او را تأیید کرده‌اند.

[۲۶] ابن ابی حاتم، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۱، ص۲۹۷، حیدرآباد دکن، ۱۳۷۱ق/۱۹۵۲م.

[۲۷] حافظ مزّی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲، ص۷، به کوشش بشار عواد معروف، بیروت، ۱۴۰۴ق/۱۹۸۴م.

[۲۸] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبیر، ج۶، ص۳۴۲، به کوشش سترستین، لیدن، ۱۳۲۵ق/۱۹۰۷م.

[۲۹] ابن حبان، محمد، الثقات، ج۶، ص۶۷، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م.

[۳۰] ذهبی، محمد بن احمد، المغنی فی الضعفاء، ج۱، ص۶، به کوشش نورالدین عتر، حلب، ۱۳۹۱ق/۱۹۷۱م.

[۳۱] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۵، ص۳۰۰، به کوشش س دیدرینگ، بیروت، ۱۹۷۰م.

سعدی جوزجانی، وی را زائغ (منحرف از حق)، مذموم المذهب و مجاهر دانسته است.

[۳۲] ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، کتاب الضعفاء و المتروکین، ج۱، ص۱۵، به کوشش ابوالفداء عبدالله القاضی، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م.

ذهبی از رجال‌شناسان اهل سنت به دفاع از ابان برخاسته و نسبت‌های ناروا را به تفصیل پاسخ گفته است.

[۳۳] ذهبی، میزان الاعتدال، ج۱، ص۵-۶، به کوش علی محمد بجاوی، قاهره، ۱۳۸۲ق/۱۹۶۳م.

ابن عدی

[۳۴] ابن عدی، عبدالله، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۱، ص۳۸۰، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.

گفته است که وی در مذهب تشیع غلوّ می‌کرده است، بنابراین می‌توان به روایات وی استناد کرد.
به این نکته باید توجه کرد که در قرن ۲ق/۸م به کسی شیع غالی گفته می‌شده است که به مخالفان و دشمنان علی‌ بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) متعرض شود،

[۳۵] ذهبی، میزان الاعتدال، ج۱، ص۵-۶، به کوش علی محمد بجاوی، قاهره، ۱۳۸۲ق/۱۹۶۳م.

بنابراین باید میان این افراد و کسانی که نسبت به امامان شیعه غلو می‌کردند، فرق گذاشت.
ابان بن محمد بن ابان بن تغلب می‌گوید: از پدرم شنیدم که می‌گفت: با پدرم به محضر امام صادق (علیه‌السّلام) شرفیاب شدیم؛ چون پدرم- ابان- را دید، دستور داد بالشی برای او گذاردند تا بر آن بنشیند؛ با او دست داد و معانقه کرد و از حال او جویا شد و به او خوش‌آمد گفت. اضافه می‌کند: هر گاه ابان وارد مدینه می‌شد، حلقه‌های درس دیگران تعطیل شده، جملگی به سوی او روی می‌آوردند و ساریه النبی (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) را به او واگذار می‌کردند. عبدالرحمن بن حجاج می‌گوید: در مجلس درس ابان بن تغلب نشسته بودیم که جوانی بر او وارد شد و گفت: ای ابا سعید! بگو چند نفر از اصحاب پیامبر همراه علی در جنگ‌ها شرکت جستند؟ ابان گفت: گویا تو می‌خواهی فضل علی را از روی تعداد صحابه‌ای که از او پیروی کرده‌اند بشناسی؟ گفت: چنین است.
ابان گفت: (ولی برعکس) به خدا سوگند