توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوالقاسم عبداللّه بن محمد بغدادی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوالقاسم عبداللّه بن محمد بغدادی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوالقاسم عبداللّه بن محمد بغدادی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ابوالقاسم عبداللّه بن محمد بغدادی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

ابو القاسم عبد اللّه بن محمد بغدادى( ۴۱۰- ۴۸۵ ق) شاعر ، ادیب، لغوى و قرآن‌ پژوه است. او شاعرى ظرافت ‌پیشه و صاحب طبعى روان و اهل طنز و فکاهه بود .

فهرست مندرجات

۱ – زندگینامه
۲ – ابو اسحاق شیرازی
۳ – هزل و طنز
۴ – سرودن شعر
۵ – دانشهای دیگر
۶ – مشایخ ابن ناقیا
۷ – آثار
۷.۱ – اثر چاپی
۷.۲ – اثر خطی
۷.۳ – آثار یافت نشده
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – زندگینامه

ابو القاسم عبدالله (عبد الباقی) بن محمد بغدادی (ذیقعده ۴۱۰- ۴ محرم ۴۸۵/ مارس ۱۰۲۰- ۱۵ فوریه ۱۰۹۲)، شاعر، کاتب، ادیب و لغوی می باشد که «ناقیا» یا «باقیا» نام نیای بزرگ اوست

[۱] وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، ابن خلکان، ج۳، ص۹۹.

[۲] الجواهر المضیئه، ابن ابی الوفاء، ج۲، ص۳۹۱.

او خود به «ابن بندار»، «بندار» نیز معروف بوده است.

[۳] الجواهر المضیئه، ابن ابی الوفاء، ج۱، ص۲۸۳.

ابن ناقیا در بغداد ، در حریم طاهری (محله‌ای که سابقا کاخهای طاهریان در آن واقع شده بود) چشم به جهان گشود

[۴] وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، ابن خلکان، ج۳، ص۹۸.

و دوران کودکی خود را در آنجا گذرانید و به همین جهت، او را «حریمی» نیز خوانده‌اند . وی مقدمات دانش و ادب را نزد پدر و دیگر دانشمندان و ادیبان آن سامان فراگرفت . چنین می‌نماید که ابن ناقیا، در کسب دانش، بیش از همه مرهون تعلیمات استادش ابو اسحاق شیرازی (۳۹۳- ۴۷۶ ق/ ۱۰۰۳- ۱۰۸۳ م) بوده است .

۲ – ابو اسحاق شیرازی

ابن ناقیا شاگرد ابو اسحاق شیرازی است. ابو اسحاق از علمای بزرگ مذهب شافعی و مردی بسیار پارسا بود و در ۴۱۵ ق وارد بغداد شد و به گفته ابن نجار، بیشتر دانشمندان آن روزگار شاگردان وی بودند

[۵] وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، ابن خلکان، ج۱، ص۲۹.

.

۳ – هزل و طنز

ابن ناقیا بیش از هر چیز، به «هزل» و «مجون» شهرت یافته است

[۶] وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، ابن خلکان، ج۳، ص۹۹.

[۷] الجواهر المضیئه، ابن ابی الوفاء، ج۱، ص۲۸۳.

و گویی در هیچ مناسبتی از شوخی و مزاح و حتی طنزهای گزنده فروگذار نمی‌کرده است. یکی از شیرین‌ترین طنزهای او، پاسخی است که فی البداهه به ابن شبل و شعر مفاخره آمیز او داده است. در بیتی از آن به او گفته است: «همان وجود تو در پشت آدم و بدشگونی تو بود که او را از خلد برین فرود آورد. اگر آدم خبر می‌داشت که تو از نسل او پدید خواهی آمد، خود را مقطوع النسل می‌کرد!». وقتی به او گفتند: مگر نه اینست که تو نزد ابن شبل حدیث فرا گرفته‌ای؟! گفت: «چرا! وگرنه، این کودنی را که من دارم، از کجا می‌آوردم؟» این طرز رفتار و این شیوه گفتار ابن ناقیا که دامن اهل شریعت را هم گاه می‌گرفت، باعث گردید که او را، به رغم شهرت به پیروی از آیین حنفی ، به زندقه و کفر متهم گردانند و عقاید بت پرستان و دهریان و نیز تدوین رساله‌ای در تعطیل صفات باری تعالی را به او نسبت دهند و این سخن کفرآمیز وی را همه جا بازگو کنند که: « نهر شراب و نهر شیر و نهر عسل در آسمان هست، اما از هیچ یک تاکنون قطره‌ای بر زمین نچکیده، و تنها این آب که خانه‌ها را ویران می‌سازد و سقفها را فرو می‌ریزد، همواره بر زمین می‌بارد! »

[۸] وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، ابن خلکان، ج۳، ص۹۹.

[۹] الجواهر المضیئه، ابن ابی الوفاء، ج۱، ص۲۸۳.

چنانکه از مقدمه مقامات او برمی آید، وی شوخ طبعی و طنزگویی و فکاهه سرایی را شیوه ادبی کهنی به شمار می‌آورده و میان وارستگی و پارسایی و هزل و مطایبه منافاتی نمی‌دیده است .

[۱۰] بغیه الوعاه، سیوطی، ج۲، ص۶۷.

۴ – سرودن شعر

ابن ناقیا بسیار شعر می‌سرود و طبعی روان داشت. صاحب نظران شعر وی را به زیبایی، شیوایی و ظرافت ستوده‌اند و دیوان شعری بزرگ به او نسبت داده‌اند

[۱۱] وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، ابن خلکان، ج۳، ص۹۸-۹۹.

[۱۲] الجواهر المضیئه، ابن ابی الوفاء، ج۱، ص۲۸۳.

اما از آنهمه شعر جز اندکی (حدود ۷۱ بیت) پراکنده در منابع، برجای نمانده و از آن جمله است: بخشی از قصیده‌ای در مدح امیر ابو الحارث مهارش بن علی ابن فوطی و ابیاتی از قصیده‌ای دیگر در رثای ابو اسحاق شیرازی

[۱۳] وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، ابن خلکان، ج۱، ص۲۹.

و قطعاتی در هزل و لغز و خمریات و حکمت و زهدیات. ابن ناقیا خطی خوش و خوانا داشت

[۱۴] الجواهر المضیئه، ابن ابی الوفاء، ج۱، ص۲۸۴.

و کاتبی ماهر و نویسنده‌ای چیره دست بود.

۵ – دانشهای دیگر

ابن ناقیا از دا