مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل آقا سید ابوالحسن اصفهانی ۷۴ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل آقا سید ابوالحسن اصفهانی ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آقا سید ابوالحسن اصفهانی ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل آقا سید ابوالحسن اصفهانی ۷۴ اسلاید در PowerPoint :
پاورپوینت کامل آقا سید ابوالحسن اصفهانی ۷۴ اسلاید در PowerPoint
برای دیگر کاربردها، سیدابوالحسن اصفهانی (ابهامزدایی) را ببینید.
اِصْفَهانی، آقا سیدابوالحسن (۱۲۸۴- ۱۳۶۵ق/۱۸۶۷-۱۹۴۶م)، فقیه بزرگ امامی و مرجع تقلید شیعیان جهان بود.
فهرست مندرجات
۱ – شناخت اجمالی
۲ – خصیصههای اخلاقی
۳ – تحصیلات
۴ – اساتید
۵ – رسیدن به مقام مرجعیت
۶ – شاگردان
۷ – علمای معاصر
۸ – فعالیتهای سیاسی
۸.۱ – تحریم تنباکو و جریان مشروطیت
۸.۲ – مخالفت با استعمار خارجی
۹ – وفات
۱۰ – آثار
۱۰.۱ – تقریرات فقهی و اصولی توسط شاگردان
۱۰.۲ – تقریرات فقهی و اصولی از اساتید
۱۰.۳ – رسالههای عملیه و فتوایی
۱۰.۴ – حواشی بر تألیفات دیگران
۱۰.۵ – مجموعهای از فتاوی
۱۱ – فهرست منابع
۱۲ – پانویس
۱۳ – منابع
۱ – شناخت اجمالی
وی در روستای مَدیسه از توابع لنجان اصفهان زاده شد؛ اجداد او اصلاً از سادات موسوی بهبهان بودهاند که نسب به موسی بن ابراهیم بن امام موسی کاظم (ع) میرسانند.
[۱] ناصر میبدی، وجیزه در زندگانی آیهالله اصفهانی، ص۱۲-۱۳، مشهد، ۱۳۶۸ش.
پدرش سید محمد که متولد کربلا
[۲] محسن امین، اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۳۲، به کوشش حسن امین، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
و مدفون در خوانسار
[۳] ناصر میبدی، وجیزه در زندگانی آیهالله اصفهانی، مشهد، ۱۳۶۸ش.
است، ساکن مدیسه لنجان بوده است.
جدّ او سید عبدالحمید – زاده بهبهان و مدفون در اصفهان – از عالمان دینی و از شاگردان صاحب جواهر و شیخ موسی کاشفالغطا بوده، و علاوه بر تألیف و گردآوری تقریرات فقهی استادش شیخ موسی، شرحینیز بر شرایع محققحلی نوشتهاست.
[۴] آقابزرگ، الذریعه، ج۱۳، ص۳۲۵.
[۵] مصلحالدین مهدوی، تذکره القبور یا دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۳۸، اصفهان، ۱۳۴۸ش.
۲ – خصیصههای اخلاقی
او دارای صفات کریمه و همت بلند بود و در کیاست و درایت و مدیریت،گوی سبقت را از دیگر هـم ردیـفـان خـود بـرده بـود او بیان رسا و طبع روان داشت، به حدی که مجلس درس ایشان از پـرجـمـعـیـت تـریـن درسهای حوزه نجف بود و با توجه به سهولت بیانات و شیوه تدریس همگان می توانستند نسبت به فهم خویش از آن بهره مند گردند.
او صـاحـب روح بـزرگ پـایداری و استقامت در راه خدا بود معروف است که فرزند رشیدش حجه الاسـلام والـمـسـلـمین سید حسن اصفهانی در بین نماز مغرب وعشا، به دست یک فرد دیوانه و تـعلیم دیده به قتل رسید و این پدر هفتاد ساله خم به ابرو هم نیاورد و حتی از قاتل فرزند خود نیز گذشت، و این نمونه و ضرب المثل پایداری و صبر در بین اقران بود.
۳ – تحصیلات
سید ابوالحسن تحصیل مقدمات را در قریه مدیسه به انجام رسانید و در آغاز جوانی، به حوزه علمیه اصفهان رفت.
در اصفهان، در مدرسه نیماورد آن شهر تحصیلات خود را ادامه داد و با استفاده از محضر استادان آن حوزه به تکمیل دانش در علوم نقلی و عقلی پرداخت؛ وی پس از گذراندن سطوح فقه و اصول ، به محافل درس خارج استادان این حوزه راه یافت.
۴ – اساتید
از میان همه استادانش در حوزه اصفهان، تنها شخصیتی که اصفهانی خود به نام و نشان از او یاد کرده، آخوند ملا محمد کاشانی (د ۱۳۳۳ق) است
[۶] محسن امین، اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۳۲، به کوشش حسن امین، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
که از مدرسان علوم عقلی و ریاضی بوده است.
از دیگر استادان او در اصفهان سید مهدی نحوی ، سید محمدباقر دُرچهای ، سیدهاشم چارسوقی ، ابوالمعالی کلباسی و جهانگیرخان قشقایی را برشمردهاند.
[۷] محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۱، ص۴۶-۴۷، نجف، ۱۳۸۳ق/۱۹۶۴م.
[۸] الامام السید ابوالحسن، نجف، ج۱، ص۳۳-۳۶، ۱۳۶۶ق.
[۹] ناصر باقری بیدهندی، «نجوم امت: آیتالله العظمی سید ابوالحسن موسوی اصفهانی»، ج۱، ص۹۵، نور علم، قم، ۱۳۶۷ش، دوره ۳، شم ۴.
[۱۰] ناصر باقری بیدهندی، «نجوم امت: آیتالله العظمی سید ابوالحسن موسوی اصفهانی»، ج۱، ص۹۶، نور علم، قم، ۱۳۶۷ش، دوره ۳، شم ۴.
به حکایت آنچه اصفهانی به خط خویش بر ظهر تقریرات شیخ موسی کاشف الغطا تألیف جدّ خود نوشته است، وی اصفهان را به قصد نجف در ۱۳ ربیعالاول ۱۳۰۸ ترک کرد و در ۱۱ جمادیالاول همان سال به نجف رسید.
آنجا در مدرسه صدر که از مراکز برجسته حوزه نجف بود، ساکن شد و به استفاده از محضر بزرگترین استادان فقه و اصول توفیق یافت.
اصفهانی از میان استادان خویش در نجف، به نام میرزا حبیبالله رشتی (د ۱۳۱۲ق) و آخوند خراسانی (د ۱۳۲۹ق) تصریح کرده است.
[۱۱] محسن امین، اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۳۲، به کوشش حسن امین، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
[۱۲] آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه (نقباء البشر)، ج۱، ص۴۱، نجف، ۱۳۷۳ق/ ۱۹۵۴م.
از دیگر استادان او میرزا محمد حسن شیرازی (د ۱۳۱۲ق)، سید محمد کاظم طباطبایی یزدی (د ۱۳۳۷ق)، میرزا محمدتقی شیرازی (د ۱۳۳۸ق)، فتحالله شریعت اصفهانی (د ۱۳۳۹ق) و مولی عبدالکریم ایروانی را نیز یاد کردهاند.
[۱۳] محمد رازی، مشاهیر دانشمندان اسلام (ترجمه و تکمیل الکنی و الالقاب شیخ عباس قمی)، ج۴، ص۳۷۵، تهران، ۱۳۵۱ش.
[۱۴] مصلحالدین مهدوی، تذکره القبور یا دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۳۸، اصفهان، ۱۳۴۸ش.
[۱۵] ناصر میبدی، وجیزه در زندگانی آیهالله اصفهانی، ج۱، ص۱۷- ۱۸، مشهد، ۱۳۶۸ش.
از میان همه این استادان، اصفهانی بیش از همه از درس آخوند خراسانی استفاده کرد؛ چه او بیشتر از ۳ سال و اندی درس میرزا حبیبالله رشتی را درک نکرد و پس از آن، یعنی حدود ۱۷ سال، به شیوهای ممتد و مستمر از درس آخوند خراسانی بهرهمند شد، چنانکه از نزدیکترین و بهترین شاگردان و اصحاب این استاد به شمار میرفت.
وی همزمان با حضور در درس خارج آخوند خراسانی، خود به تدریس رسائل و کفایه اشتغال داشت.
[۱۶] محمدمهدی موسوی اصفهانی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعه، ج۲، ص۱۰۹، بغداد، مطبعه الایتام.
[۱۷] محمدرضا طبسی نجفی، الشیعه و الرجعه، ج۱، ص۲۷۹، نجف، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۶م.
پس از فوت آخوند خراسانی بعضی از مردم خراسان – به تصریح خود اصفهانی – برای تقلید به او مراجعه کردند.
[۱۸] محمدرضا طبسی نجفی، الشیعه و الرجعه، ج۱، ص۲۷۹، نجف، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۶م.
۵ – رسیدن به مقام مرجعیت
مرجعیت عامه پس از آخوند خراسانی به سید محمد کاظم یزدی و میرزا محمدتقی شیرازی منتقل شد و شیرازی، نخستین مرجعی بود که احتیاطات خود را به اصفهانی ارجاع داد.
[۱۹] الامام السید ابوالحسن، نجف، ج۱، ص۴۶، ۱۳۶۶ق.
[۲۰] ناصر باقری بیدهندی، «نجوم امت: آیتالله العظمی سید ابوالحسن موسوی اصفهانی»، ج۱، ص۹۶، نور علم، قم، ۱۳۶۷ش، دوره ۳، شم ۴.
همچنین نوشتهاند که شیرازی، ابوالحسن اصفهانی و نیز شریعت اصفهانی را پس از خود شایسته مقام مرجعیت معرفی کرده بود.
[۲۱] محمدرضا طبسی نجفی، الشیعه و الرجعه، ج۱، ص۲۷۹، نجف، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۶م.
پس از وفات نائینی و حائری یزدی در ۱۳۵۵ق و آقاضیاء عراقی در ۱۳۶۱ق، مرجعیت تقلید شیعیان در بخش عمده جهان تشیع در شخص اصفهانی منحصر شد.
[۲۲] محسن امین، اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۳۳، به کوشش حسن امین، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
[۲۳] محمدمهدی موسوی اصفهانی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعه، ج۲، ص۱۰۹، بغداد، مطبعه الایتام.
[۲۴] محمدرضا طبسی نجفی، الشیعه و الرجعه، ج۱، ص۲۷۹، نجف، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۶م.
۶ – شاگردان
اصفهانی شمار بسیاری از مجتهدان بزرگ و محققان برجسته فقه و اصول را در دوران تدریس ممتد و مستمر خود در حوزه نجف تربیت کرد که از جمله آنان، میتوان شخصیتهایی مثل:
۱.میرزا حسن بجنوردی.
۲.سید محمود شاهرودی.
۳.سید محسن حکیم، سیدهادی میلانی.
۴.سید محمد حسین طباطبایی.
[۲۵] محمد رازی، آثار حجه، ج۲، ص۵۱، قم، کتابفروشی برقعی.
[۲۶] محمد رازی، ج۲، ص۶۷،جم، آثار حجه، قم، کتابفروشی برقعی.
[۲۷] جعفر آل محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۳، ص۲۳۷، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م.
[۲۸] جعفر آل محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۳، ص۵۳۴، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م.
[۲۹] جم، جعفر آل محبوبه، ج۳، ص۵۵۸، ماضی النجف و حاضرها، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م.
۵. مرحوم آیه الله العظمی شیخ عبدالنبی اراکی.
۶. مرحوم آیه اللّه العظمی میرزا هاشم آملی.
۷.مرحوم آیه الله العظمی میرزا محمد تقی آملی.
۸. مرحوم آیه الله معز الدوله.
۹.مرحوم آیت الله شیخ محمد حسین خیابانی (والد استاد آیه الله جعفر سبحانی).
۱۰. مرحوم آیه الله شیخ محمد تقی بروجردی (جد مادری استاد آیه الله آصفی).
۷ – علمای معاصر
از همدورهها و هم بحثهای او می توان از آیه الله سید حسن مدرس،آیه الله سید محمود مرعشی، آیه الله سید عبدالله ثقه الاسلام اصفهانی، سید علی کازرونی، شیخ زین العابدین تبریزی، و سید علی داماد نام برد.
۸ – فعالیتهای سیاسی
اصفهانی افزون بر اشتغالات علمی، از فعالیت سیاسی نیز به دور نبوده، و در برهههایی حساس از تاریخ معاصر، به ایفای نقش پرداخته است.
۸.۱ – تحریم تنباکو و جریان مشروطیت
از ورود اصفهانی به حوزه نجف چیزی نگذشته بود که جنبش تحریم تنباکو به رهبری میرزا حسن شیرازی در ۱۳۰۹ق شروع شد و بیشک حضور او در حوزه عراق در اوج برخورد روحانیت شیعه با ناصرالدین شاه ، برای او که در آن وقت مجتهدی ۲۵ ساله بود، تجربه سیاسی آموزندهای بوده است.
این آگاهی سیاسی، بعدها از رهگذر نزدیکیو اختصاصیکه اصفهانیبهاستادشآخوندخراسانی – طرفدار جدی مشروطیت – داشت، وسیعتر و عمیقتر شد.
آخوند خراسانی – برخلاف سیدمحمد کاظم طباطبایی یزدی – به اصول حکومت مشروطه و محدود کردن قدرت استبداد معتقد بود و اصفهانی در این آراء و افکار، پیرو استاد خود آخوند خراسانی بود.
[۳۰] الامام السید ابوالحسن، نجف، ج۱، ص۴۲-۴۳، ۱۳۶۶ق.
بر پایه همین پیشینه بود که آخوند خراسانی و شیخ عبدالله مازندرانی ، در سوم جمادیالاول ۱۳۲۸، اصفهانی را در اجرای اصل دوم متمم قانون اساسی ۱۳۲۵ق در شمار یکی از ۲۰ مجتهد طراز اول «مطلع از مقتضیات زمان» برای احراز انطباق مصوبات قانونی مجلسشورای ملی با احکامفقه شیعه، بهمجلس معرفی کردند،
[۳۱] عبدالحسین حائری، اسناد روحانیت و مجلس، ج۱، ص۱۳-۱۴، تهران، ۱۳۷۴ش.
اما رأی اصفهانی در نهایت بر ادامه سکنی در نجف قرار گرفت و طی تلگرامی که به تاریخ ۲ ذیقعده ۱۳۲۸ق/۱۳ آبان ۱۲۸۹ش به مجلس شورای ملی ایران مخابره شد، از شرکت در این کار اعتذار جست.
[۳۲] عبدالحسین حائری، اسناد روحانیت و مجلس، ج۱، ص۳۹-۴۰، تهران، ۱۳۷۴ش.
۸.۲ – مخالفت با استعمار خارجی
سالها بعد، در ۱۳۴۱ق/۱۹۲۳م، جریان امور در عراق به گونهای رقم خورد که دیگر بار اصفهانی را به عرصه سیاست کشانید و این بار، مخالفت او متوجه استعمار خارجی بود.
در آن
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
