توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آب (فقه) ۸۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آب (فقه) ۸۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آب (فقه) ۸۵ اسلاید در PowerPoint :

آب

برای دیگر کاربردها، آب (ابهام‌زدایی) را ببینید.

‌به آنچه آب نامیده شود، هر چند به طور مَجاز آب گفته می‌شود. گاهی به واژه آب بخش دومی اضافه می‌شود که در این صورت اطلاق آب بر آن، مانند اطلاق آب بر آب مضاف به نحو مجاز است. از آب، در باب‌های طهارت، اطعمه و اشربه و احیاء موات از جهات گوناگون سخن رفته است. احکام آن افزون بر باب‌های یاد شده به مناسبت در باب‌های صلات، خمس، انفال، صوم، حج، جهاد، تجارت، مزارعه و صید و ذباحه نیز آمده است.

فهرست مندرجات

۱ – اقسام آب
۱.۱ – آب مطلق
۱.۱.۱ – اقسام
۱.۱.۲ – احکام
۱.۱.۲.۱ – پاک‌کنندگی
۱.۱.۲.۲ – کیفیت نجس شدن
۱.۲ – آب مضاف
۱.۲.۱ – حکم شرعی
۲ – تطهیر آب نجس
۳ – پاک‌کنندگی آب
۴ – صحت وضو و غسل با آب
۵ – مکروهات در آب
۶ – فرو بردن سر در آب در حال روزه
۷ – تملک آب
۸ – خرید و فروش آب
۹ – آداب نوشیدن آب
۱۰ – آب در فقه اهل سنت
۱۰.۱ – آب‌مطلق
۱۰.۱.۱ – احکام شرعی
۱۰.۲ – آب‌مضاف
۱۰.۲.۱ – احکام آب‌مضاف
۱۰.۳ – آب آجن
۱۰.۴ – آب مستعمل
۱۰.۵ – آب مسخن
۱۰.۶ – آب مشمس
۱۰.۷ – آب مذاب
۱۰.۸ – آب قلتین
۱۰.۹ – آب جاری
۱۰.۱۰ – آب چاه
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

۱ – اقسام آب

آب به آب مطلق و آب مضاف، آب مشکوک و غیرمشکوک، آب مشتبه و غیرمشتبه و آب مستعمل و غیرمستعمل، آب کثیر و آب قلیل تقسیم می‌شود.

[۱] طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروه الوثقی، ج۱، ص۶۳.

در ادامه به بررسی دو نوع مطلق و مضاف می‌پردازیم.

۱.۱ – آب مطلق

آب مطلق ابی‌است که بدون تقیید و اضافه (حتی اگر به صورت مضاف هم به کار رود) بتوان به آن آب گفت، مانند آب دریا، آب چاه، آب چشمه و جز آن‌که همه اینها به صورت مطلق «آب»اند.

۱.۱.۱ – اقسام

آب مطلق خود دارای اقسامی است: آبی که از آسمان می‌بارد (باران)؛ آبی که از زمین می‌جوشد (نابع) اعم از آن‌که در جای جوشش ثابت بماند (آب چاه و برخی چشمه‌ها)، یا روان گردد (آب جاری)، چه جریان آن طبیعی باشد مانند بیش‌تر آب‌های روان، چه مصنوعی مانند آب کاریزها؛ و آبی که بی‌سرچشمه جوششی در جایی گرد آمده باشد ( آب راکد) چه‌ اندک باشد (آب قلیل) چه بسیار باشد ( آب کثیر).

۱.۱.۲ – احکام

گرچه برخی از اقسام آب مطلق احکامی مخصوص به خود دارند، ولی همه آن‌ها در دو حکم مشترکند:

۱.۱.۲.۱ – پاک‌کنندگی

همه اقسام آب مطلق ذاتاً پاک (طاهر) و پاک کننده (مُطَهَّر) چیزهای آلوده به نَجس‌اند (مُزیلِ خَبَث)؛ افزون بر این با آن‌ها می‌توان وضو گرفت یا غسل کرد یعنی حَدَث اصغر یا اکبر (قَذرات و آلودگی معنوی) را با آن‌ها از خود دور ساخت (رافعیت حَدَث).
پاکی و پاک کنندگی آب مطلق مستفاد از کتاب و سنّت است: خداوند آب را طهور خوانده است،

[۲] فرقان/سوره۲۵، آیه۴۸.

احادیث بسیاری هم بر این معنی دلالت دارد: ‌خَلَقَ اللهُ الماءَ طَهوراً لایُنَجِسُّهُ شیءٌ اِلاّ ما…؛ و درباره دریا آمده: قَدُ سُئِلَ عَنِ اَلوُضوءِ بماءِ اَلبَحْرِ، فقال: هو الطَّهورُ ماؤُه، الحِلُّ مِیتَتُهُ.

[۳] حر عاملی، محمد، وسائل الشیعه، ج۱، ص۱۳۵، باب ۱، حدیث ۹.

[۴] حر عاملی، محمد، وسائل الشیعه، ج۱، ص۱۳۶، باب ۲:حدیث ۴.

در معنی طهور احتمالاتی داده‌اند: الف ـ مرادفِ طاهر؛ ب ـ مبالغه ظاهر مانند صبور در برابر صابر، به استناد این دو احتمال، طهور تنها بر طهارت آب دلالت دارد، البته با اختلاف از لحاظ مبالغه؛ جـ طهور به معنی مُطَهِّر مانند غَسول، در این صورت طهور به دلالت مطابقه از مُطَهِّر بودن آب و به دلالت التزام از طاهر بودن آن حکایت می‌کند؛ د ـ طهور به معنی مابِه یُتَطَهَّرُ مانند فَطور؛ در این صورت نیز مانند احتمال پیشین به دلالت مطابقه و التزام، به مطهِّر بودن و طاهر بودن آب دلالت دارد؛ ه‌ ـ طهور به معنی طاهِر مُطهِّر، در این صورت به دلالت تضمّن بر هر دو حکم دلالت می‌کند. علاوه بر اینها آیه شریفه «وَ یُنَزِّلُ عَلَیْکُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً لِیُطَهِّرَکُمْ بِهِ»

[۵] انفال/سوره۸، آیه۱۱.

مجال هیچ‌گونه تامل در مطهّر بودن آب باقی نمی‌گذارد.

[۶] حکیم، محسن، مستمسک العروه الوثقی، ج۱، ص۱۱۰-۱۱۱، بیروت، ‌ داراحیاء التراث العربی، ۱۳۹۱ق.

۱.۱.۲.۲ – کیفیت نجس شدن

اگر یکی از اوصاف سه ‌گانه رنگ، بو و مزه این آب‌ها بر اثر برخورد با نجاست دگرگون شود نجس می‌شوند.

[۷] طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروه الوثقی، ج۱، ص۳۱.

آب‌های جوشان مانند آب چاه و چشمه حتی در صورتی که مقدار آن‌ها کمتر از کُر باشد به مجرد برخورد با نجس منفعل نمی‌شوند.

[۸] حکیم، محسن، مستمسک العروه الوثقی، ج۱، ص۱۹۳ ۱۹۸، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۳۹۱ق.

حکم آب باران نیز در حال بارش همین است.

[۹] حکیم، محسن، مستمسک العروه الوثقی، ج۱، ص۱۷۵، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۳۹۱ق.

آب راکد اگر به حد کُر رسیده باشد بر اثر برخورد با نجس، نجس نمی‌شود مگر آن‌که یکی از اوصاف سه‌ ‌گانه آن با ملاقات با نجس دگرگون گردد. وزن آب کر ۱۲۰۰ رطل عراق (۱۲/۳۹۳ کیلوگرم) و حجم آن ۴۳ وجب منهای وجب (۸۷۵/۴۲ وجب مکعب) است، یعنی مکعبی به اضلاع ۵/۳ وجب. آب راکد اگر به حد کر نرسیده باشد (آب قلیل) به مجرد برخورد با نجس، نجس می‌شود، اما آب راکدِ نجس چه کُر باشد چه قلیل به مجرد اتصال با کُرِ طاهر یا آب جاری یا یکی از آبهای جوشان یا نزول باران بر آن پاک می‌گردد.

[۱۰] طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروه الوثقی، ج۱، ص۳۵.

۱.۲ – آب مضاف

آب مضاف ابی‌است که بدون تقیید و اضافه کردن آن به قیدی دیگر نتوان به آن آب گفت، مانند آب سیب و آب هندوانه، و این خود سه قسم است: افشره چیزها (المُعْتَصَر من الاجسام) مانند آب سیب و آب انار؛ آمیخته با چیزها (المُمْتَزَج بها) مانند شربت، دوغ و آب آمیخته به خاک و گِل بسیار؛ تبخیر شده چیزها، مانند گلاب و دیگر عرق‌ها چون عرق نعناع و جز آن.

۱.۲.۱ – حکم شرعی

آب مضاف اگر از اصل پاک باشد و با نجسی هم برخورد نکرده باشد طاهر است، ولی به اجماع رافع حدث نیست (نمی‌توان با آن وضو گرفت یا غسل کرد) و بنابر قول قویتر، حتی در حال اضطرار نیز، خبث (نجاست) را برطرف نمی‌سازد و اگر با نجس یا متنجِّس، هر قدر‌ اندک باشد، برخورد کند نجس می‌شود. مگر این‌که از بالا به سوی پایین جریان یابد و نجاست در پایین با آن برخورد کند که در این صورت بخش بالایی آن متنجّس نمی‌گردد؛ مثلاً وقتی از گلابدان بر دست نجس گلاب ریخته شود آنچه در گلابدان است نجس نمی‌شود، حتی اگر با گلاب نجسی که در دست کسی است متصل باشد،

[۱۱] طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروه الوثقی، ج۱، ص۲۹.

همچنین اگر آب مضاف با فشار با نجاست تماس یابد، حتی اگر نجاست بالاتر از آب باشد نجس نمی‌شود، مانند فوران آب مضاف بر نجس.

[۱۲] اصفهانی، ابوالحسن، حاشیه علی العروه الوثقی، ج۱، ص۸.

[۱۳] حکیم، محسن، مستمسک العروه الوثقی، ج۱، ص‌ ۱۱۵، بیروت، ‌ داراحیاء التراث العربی، ۱۳۹۱ق.

به هر حال آب مضافِ نجس با پیوستن به آب کر یا جاری، و به قولی با مزج با آن، به شرط آن‌که آب کر یا جاری از اطلاق خارج نگردد، و در هر حال آب مضاف هم به مطلق تبدیل گردد، پاک می‌شود و با آن می‌توان رفع حدث و ازاله خبث کرد.

[۱۴] طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروه الوثقی، ج۱، ص۲۹.

[۱۵] همدانی، رضا، مصباح الفقیه، ج۱، ص۲۶۹.

۲ – تطهیر آب نجس

آب نجس دو گونه است: ۱. آب کمتر از قلتین، این آب با ریختن آب پاک و یا جوشش آب از زمین که به میزان قلتین بر آن افزوده شود، تطهیر می‌شود، البته در این صورت اگر آب متغیر شده باشد، باید تغییرش با این دو قُلّه آب برطرف گردد، ولی اگر متغیر نشده باشد، به مجرد افزوده شدن آب، تطهیر می‌گردد، زیرا آب قلتین جز با تغییر، نجس نمی‌شود؛ ۲. آبی که برابر قلتین و یا زائد بر قلتین باشد، در اینجا ۲ حالت متصور است: با این آب با ملاقات نجاست متغیر نشده که با افزوده شدن مقدار ابی‌در حد قلتین، پاک و پاک‌کننده می‌گردد، یا با آمیزش نجاست تغییر پیدا کرده که تغییر آن به یکی از این دو طریق برطرف می‌شود: اول، اضافه کردن آب به میزان قلتین یا بیش‌تر تا جایی که تغییرش از میان برود؛ دوم، به حال خود گذاشتنِ آب، تا با طولِ مکث، به خودی خود تغییرش برطرف شود.

[۱۶] شربینی، محمد، مغنی المحتاج الی معرفه معانی الفاظ المنهاج، ج۱، ص۲۱، قاهره، مصطفی البابی الحلبی، ۱۳۵۲ق.

[۱۷] ابن‌قدامه، عبدالله بن احمد، المغنی، ج۱، ص۳۵ـ۳۷، قاهره، دارالمنار، ۱۳۶۷ق.

۳ – پاک‌کنندگی آب

آب، پاک و پاک کننده هر چیز نجسی است که قابل پاک شدن است، و نیز برطرف کننده حدث می‌باشد.

[۱۸] طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروه الوثقی، ج۱، ص۶۳.

آب قلیل به محض ملاقات نجس به قول مشهور و آب کثیر با تغییر رنگ، بو یا مزه آن به وسیله نجاست، نجس می‌شود.

[۱۹] طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروه الوثقی، ج۱، ص۶۹.

[۲۰] عاملی جبعی، علی بن احمد، الروضه البهیه، ج۱، ص۲۵۱.

۴ – صحت وضو و غسل با آب

وضو و غسل جز با آب صحیح نیست.

[۲۱] خمینی، روح الله، تحریر الوسیله، ج۱، ص۲۵.

[۲۲] خمینی، روح الله، تحریر الوسیله، ج۱، ص۴۲.

۵ – مکروهات در آب

ادرار کردن در آب، مکروه است.

[۲۳] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲، ص۶۸.

همچنین نماز گزاردن در گذرگاه آب

[۲۴] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۸، ص۳۴۴.

و نیز آب بستن به منطقه دشمن در حال جهاد کراهت دارد.

[۲۵] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۶۶.

۶ – فرو بردن سر در آب در حال روزه

به قول مشهور، روزه با فرو بردن سر در آب، باطل می‌شود و این کار در روزه واجب معین

[۲۶] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۶، ص۲۲۷.

[۲۷] طباطبایی حکیم، محسن، مستمسک العروه، ج۸، ص۲۶۲.

و نیز قضای روزه ماه رمضان در بعد از ظهر، حرام نیز می‌باشد.

[۲۸] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۷، ص۵۱.

۷ – تملک آب

آب موجود در زمین مباح از مشترکات است که با حیازت قابل تملّک است.
همچنین به قول مشهور، کندن چاه در زمین مباح به قصد تملّک یا در ملک خود، سبب تملک آب آن است.

[۲۹] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۸، ص۱۲۶.

آب‌های مباح مانند چشمه و باران که در جوی‌های شخصی جمع می‌شود، به قول مشهور از آنِ مالک آن است.

[۳۰] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۸، ص۱۲۶.

۸ – خرید و فروش آب

فروختن آب با پیمانه، وزن یا مشاهده در صورت محصور بودن، مانند آب حوض جایز است.

[۳۱] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۸، ص۱۲۰.

لیکن در صحت خرید و فروش مثل آب چاه که دارای جوشش است و دائم آب تازه با آب قبلی مخلوط می‌شود اختلاف می‌باشد.
در آب، ربا نیست.

[۳۲] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۳، ص۳۶۱.

۹ – آداب نوشیدن آب

نوشیدن آب دارای آدابی همچون گفتن «بسم الله»، نشسته نوشیدن در شب و ایستاده نوشیدن در روز است.

[۳۳] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۶، ص۵۰۸-۵۰۶.

۱۰ – آب در فقه اهل سنت

آب در فقه اهل سنت برای پاک‌سازی نجاست و رفع حَدَث اصغر (وضوء) و رفع حدث اکبر (غسل جنابت) است و دلیل آن کتاب و سنت است. خداوند می‌فرماید: وَیُنَزِّلُ عَلَیکُمْ مِنَ السَّمَاءِ ماءً لِیُطَهَّرَکُمْ بِهِ:

[۳۴] انفال/سوره۸، آیه۱۱.

خدا بر شما فرو می‌آورد از آسمان آب را تا شما را با آن پاک سازد. باز می‌فرماید: وَ اَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ مَاءً طَهُوراً:

[۳۵] فرقان/سوره۲۵، آیه۴۸.

از آسمان آب پاک کننده فرو فرستادیم. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرموده: الماءُ لایُنَجِّسُهُ شَیءٌ: هیچ چیز آب را نجس نمی‌کند و درباره آب دریا فرموده: هُوَ الطَّهُورُ مَاؤهُ، الحِلّ مِیتَتُهُ: آب دریا پاک کننده است و مردار دریا حلال است.

[۳۶] ابن‌رشد، احمد بن محمد، بدایه المجتهد و نهایه المقتصد، ج۱، ص۲۳، قاهره، ‌المطبعه الاسلامیه، ۱۳۷۱ق.

[۳۷] ابن‌قدامه، عبدالله بن احمد، المغنی، ج۱، ص۸، قاهره، دارالمنار، ۱۳۶۷ق.

فقهای اهل سنت آب را به انواع گوناگون تقسیم کرده و برای هر یک از نظر شرعی حکمی صادر کرده‌اند:

۱۰.۱ – آب‌مطلق

آب مطلق، آب مطلق ابی‌را گویند که به اسم دیگری اضافه نشده باشد، برای مثال آب باقلا، آب گُل (گلاب)، آب نخود، ‌آب زعفران و امثال اینها که نمی‌توان بدون مضاف‌الیه از آن‌ها نام برد، آب مطلق نیستند. هرگاه آب را به جایی نسبت دهیم که اگر آب را از آن‌جا خارج کنیم، بتوانیم به آن فقط عنوان آب بدهیم، چنین ابی‌مشمول اصطلاح آب مطلق است، مانند آب چاه، آب دریا، آب رودخانه. همچنین آبی که به وسیله خاک متغیر شده باشد، که در این صورت آب از آن جدا می‌شود و عنوان آب مطلق پیدا می‌کند.

[۳۸] کاشانی، ابوبکر بن مسعود، بدائع الصنایع فی ترتیب الشرائع، ج۱، ص‌۱۵، قاهره، شرکه المطبوعات العلمیه، ۱۳۲۷ق.

[۳۹] ابن‌قدامه، عبدالله بن احمد، المغنی، ج۱، ص۸، قاهره، دارالمنار، ۱۳۶۷ق.

[۴۰] دسوقی، عرفه، الحاشیه علی الشرح الکبیر لابی‌البرکات، ج۱، ص۳۴.

[۴۱] شربینی، محمد، مغنی المحتاج الی معرفه معانی الفاظ المنهاج، ج‌۱