پاورپوینت کامل بررسی معماری بیمارستان آموزشی درمانی دکتر شریعتی تهران ، نمونه بیمارستان ایرانی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بررسی معماری بیمارستان آموزشی درمانی دکتر شریعتی تهران ، نمونه بیمارستان ایرانی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بررسی معماری بیمارستان آموزشی درمانی دکتر شریعتی تهران ، نمونه بیمارستان ایرانی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بررسی معماری بیمارستان آموزشی درمانی دکتر شریعتی تهران ، نمونه بیمارستان ایرانی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

در سال ۱۳۴۴ ش ، قسمت اول احداث مرکز پزشکی هسته ای و مرکز تحقیقات اسرار داخلی در دانشگاه تهران با تشویق و تلاش دکتر نظام مافی (متخصص طب هسته ای و غدد درون ریز و استاد در دانشگاه تهران) دانشگاه تهران) مرحوم ابراهیم گره گوزولو در محل فعلی ، در کنار بیمارستان دکتر شریعتی تأسیس شد که با تجهیزات اولیه در اختیار دانشگاه تهران قرار گرفت. این مرکز در سال ۱۳۴۷ به ریاست دکتر نظام مافعی آغاز به کار کرد ، در حالی که توسعه ساختمان تا سال ۱۳۴۹ ادامه داشت و به شکل فعلی تبدیل شد ، در واقع قدیمی ترین مرکز پزشکی هسته ای کشور است.
ساختمان بیمارستان شریعتی در کنار مرکز پزشکی هسته ای در سال ۱۳۴۹ ساخته شد. ابتدا قرار بود به عنوان بیمارستان روانپزشکی به بیمارستان روزبه واگذار شود ، اما چندین سال مردد بود تا سرانجام در سال ۱۹۷۳ ، دانشکده پزشکی تهران تصمیم گرفت سه مرکز پزشکی بعدی را تقسیم کنید:
۱- مرکز پزشکی پهلوی – بیمارستان امام خمینی فعلی – (با بیمارستانهای جانبی شماره ۳ و بیمارستان پهلوی)
۲- مرکز پزشکی رازی (با بیمارستانهای سینا ، امیرام و فارابی)
۳- مرکز پزشکی دروش کبیر – بیمارستان شریعتی فعلی – که به عنوان بیمارستان عمومی به سرپرستی پروفسور امیلی ، جراح مغز و اعصاب و معاون وی دکتر دواچی و با همکاری بسیاری از اساتید مجرب دیگر در دانشگاه تهران آغاز به کار کرد.
در ابتدا تصمیم گرفته شد که مدیریت داخلی را به بخشهای تخصصی تقسیم کرده و مستقل کار کنند. این بخشها عبارت بودند از: قلب ، ریه ، کلیه ، دستگاه گوارش ، بیماریهای روماتیسمی ، اعصاب و خون. تجهیزات و وسایل مورد نیاز ، استخدام کارکنان آموزشی و تخصص های دقیق برای هر بخش (به شرط کسب امتیاز کافی در هیئت مدیره گروه) توسط بخش صلاحیت دار انجام شد.
همزمان با شروع فعالیت بخشها ، واحدهای پشتیبانی مانند امور مالی ، اداری ، سمعی و بصری ، کتابخانه و آزمایشگاه ، ارتوپدی ، استخدام و خدمات با انتصاب مدیر شروع به کار کردند. چند روز قبل از افتتاح بیمارستان ، اتاق مدیران و دبیران مجهز به تجهیزات لازم بود و تابلوهای تابلو برای اتاق ها نصب شده بود. در این راستا ، آزمایشگاه مجهز و آماده بهره برداری است. در ابتدا گروه میکروسکوپ و تجهیزات اولیه در اختیار گروه آسیب شناسی قرار گرفت تا در مراحل بعدی به تدریج تکمیل شود.
تا دسامبر ۱۹۷۴ ، مراسم افتتاحیه با حضور تعدادی از سران کشورها و دکتر عادل عادل برگزار می شد و پس از پایان مراسم شرکت کنندگان از واحدهای مختلف مرکز دیدن کردند. در این مراسم “مرکز درمانی داریوش کبیر” به دانشگاه تهران واگذار شد.
از ابتدا ، به دلیل حضور پزشکان و افراد با تجربه و پشتکار ، بیمارستان پیشرفت های زیادی در زمینه های درمانی ، آموزشی و تحقیقاتی داشته است ، به طوری که یک سال پس از تأسیس ، به عنوان یکی از مراکز معتبر پزشکی در ایران وی همچنین کنفرانس ها و کنفرانس های مهمی مانند “کنفرانس بین المللی جراحان مغز و اعصاب در خاورمیانه” را با مشارکت جراحان مغز و اعصاب مشهور جهان در مرکز پزشکی داریوش کبیر و بسیاری از مقالات تحقیقی ارائه شده توسط این مرکز در کنفرانس های بین المللی و مجلات برگزار کرد. منتشر و رتبه این مرکز را در مجامع علمی خارج از کشور به دست آورد. در همین حال ، تعدادی از پزشکان مرکز برای آموزش به دانشگاه یوتا (در ایالات متحده) اعزام شدند.
در سال ۱۹۷۷ ، در حالی که حدود دانشجوی پزشکی دوره های علوم بالینی را در دانشگاه داریوش کبیر می گذراندند ، دانشگاه تهران تصمیم گرفت دانشکده پزشکی خود را به دو دانشکده به نام های دانشکده علوم پایه و دانشکده علوم بالینی (شامل دانشکده پزشکی پهلوی ، دانشکده پزشکی امیر علم و دانشکده پزشکی دریوش کبیر). دانشکده های پزشکی فوق کاملاً مجزا بوده و زیر نظر رئیس دانشگاه تهران فعالیت می کردند.
پس از پیروزی انقلاب ، دانشکده های پزشکی فوق الذکر ادغام شدند و نام مدرسه داریوش کبیر در سال ۱۹۸۳ به بیمارستان دکتر شریعتی تغییر یافت و تحت نظارت دانشگاه علوم پزشکی تهران به فعالیت خود ادامه داد. اکثر کارکنان و کارکنان مرکز نیز در دانشگاه مشغول به کار بودند.
پس از افزایش جمعیت در منطقه و البته افزایش نیازهای پزشکی ، آموزشی ، تحقیقاتی و فناوری ، فعالیت های پزشکی بیمارستان نیز افزایش یافت و پس از خرید تجهیزات پیشرفته و استخدام نیروهای جدید ، نیاز به گسترش فضا در بیمارستان احساس شد. مرکز بنابراین ، به تدریج ، هر بخش دامنه فعالیتهای خود را گسترش داد و سایر بخشها ، مانند کلینیک داستان در سمت راست در ورودی بیمارستان و ساختمان آزمایشگاه در کنار و در سمت راست ، و همچنین ساختمان اورژانس