پاورپوینت کامل درس نهم کتاب رهیافت تحلیلی به وصیت نامه سیاسی-الهی امام خمینی(قدس سره) حوزه و دانشگاه و دکترین وحدت ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درس نهم کتاب رهیافت تحلیلی به وصیت نامه سیاسی-الهی امام خمینی(قدس سره) حوزه و دانشگاه و دکترین وحدت ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درس نهم کتاب رهیافت تحلیلی به وصیت نامه سیاسی-الهی امام خمینی(قدس سره) حوزه و دانشگاه و دکترین وحدت ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از مطالب داخلی اسلاید ها

پاورپوینت کامل درس نهم کتاب رهیافت تحلیلی به وصیت نامه سیاسی-الهی امام خمینی(قدس سره) حوزه و دانشگاه و دکترین وحدت ۴۱ اسلاید در PowerPoint

اسلاید ۳: مقدمهدر هر کشور بخش تعلیم و تربیت، اساسی ترین و حساس ترین بخش هاست. در کشور اسلامی ما هم بدون تردید حوزه و دانشگاه، دو گروه مرجع و دو نهاد اصلی جامعه در قلمروهای گوناگون معرفتی، تعلیمی و تربیتی اند؛ دو نهادی که حاملان تمام علم، یعنی علم ابدان و علم ادیان شمرده می شوند.روزگاری بس دراز – افزون بر هزار سال – در تاریخ این مرز و بوم و نیز سراسر جوامع اسلامی، مجموعه معارف و علوم، برآمده از منابع دینی یا مبتنی بر مبانی آن فراچنگ عالمان که به حق سیمای دین هم انگاشته می شدند، بوده است. مدت ها آنچه با عنوان علوم دانشگاهی نام بردار است، در حوزه های علمیه مطالعه، تدریس و بحث می شده است و بسیاری از طلایه داران و بنیان گذاران علوم به اصطلاح جدید که تا به امروز نظریات آن ها در گوشه و کنار جهان مورد توجه است، با عنوان عالمان دینی و از پایگاه دین و در جایگاه معنوی علم، یعنی حوزه ها و مدارس علمیه برخاسته اند.

اسلاید ۴: اما در سده های اخیر نظام علمی و آموزشی دیگری وارد عرصه دانشی و معیشتی کشور ها و از جمله کشور ایران شده است. هم اکنون جامعه ما همزمان از دو آبشخور موازی، نیاز های تعلیمی و تربیتی خود را دریافت می کند؛ علمای دین و دانشوران دانشگاهی، یعنی حوزه و دانشگاه.بر این اساس به ویژه در دوره معاصر، به درست یا غلط – گو اینکه تقسیم کاری بین این دو نهاد انجام پذیرفته است – نهاد روحانیت عهده دار دین و علوم دینی و نهاد دانشگاه عهده دار دانش و علوم (به تسامح) غیردینی شده است. پیداست به آسانی نمی توان بر کمال یک علم یا نقص دیگری گذاشت؛ هرچند غایت یکی رسیدن به مقاصد دنیوی باشد و مقصد یکی آخرت و درجات ملکوتی؛زیرا کمال و نقص اعمال، تابع کمال و نقص نیات است؛ طبق فرمایشات رسول اکرم که اعمال را منحصر در نیات آن یا نیت در عمل را افضل از اصل عمل می شمارند. نیت صورت فعلی و جنبه ملکوتی عمل است و بنابراین، طبقه بندی نیت انسان است که درجه و اعتبار علوم – دنیوی و اخروی – را مشخص می کند.

اسلاید ۵: امام خمینی در این باب معتقد است:علوم مطلقا منقسم می شود به دو قسمت: یکی علوم دنیایی که غایت مقصد در آن ها، رسیدن به مقاصد دنیویه است و دیگر علوم اخرویه که غایت مقصد در آن ها، نیل به مقامات ودرجات ملکوتیه و وصول به مدارج اخرویه است و پیش از این اشاره شد به اینکه غالبا امتیاز این دو نحوه علم، به امتیاز نیات و قصود است. باری، این دو علم با اقسام و شقوقی که هر یک داراست و نیز مراکز آموزشی این علوم و حاملان آن، دوش به دوش هم، فکرساز، آرمان پرداز و راهنمای عمل و جهت دهنده رفتار مردم و جامعه اند. امام در این خصوص می فرماید:تکلیف همه مان چیست، تکلیف مهم، آنی است که متوجه به این قشر است، و این قشر یعنی روحانیون، دانشگاهی ها و دانشجوها. آن که مغز متفکر جامعه است، همین دو طایفه اند. …… وآن قشری که می تواند خنثی کند آن توطئه هایی که با کمال دقت برای شکست دادن نهضت در شرف تکوین است، آن هم شماها هستید. تکلیف برای شما دو طایفه از سایرین زیادتر است؛ و مسئولیتتان بسیار زیاد. همه مسئول اند؛ لکن شما دو طایفه مسئولیتتان زیادتر است. بر اساس آنچه اشاره شد، برای رسیدن به دیدگاه حضرت امام در خصوص حوزه و دانشگاه، رسالت هر یک و امکان سنجی ضرورت وحدت و همراهی آن دو، لازم است هر چند مختصر به دو مقوله علم دین اشاره کنیم.

اسلاید ۶: علم و دینهر چند از گذشته درباره نسبت و رابطه علم و دین در میان صاحب نظران، اختلاف نظرهایی بود، هیچ گاه به منزله ی مسئله ی جدی و مقابل تلقی نمی شد. در دنیای غرب، پس از قرون وسطا و بروز جریان اومانیسم،مدرنیسم و به تازگی پسامدرنیسم، بحث از جایگاه دین در زندگی انسان از یک سو، و رابطه آن با علم از سوی دیگر بسیار مورد توجه بسیارجدی قرار گرفت و دیدگاه هایی در دو قلمرو و اثبات و انکار که عمدتا معطوف به محدود کردن دین و به تقلیل بردن آن بود، صورت پذیرفت. پیشرفت و گسترش بسیار زیاد علوم، به ویژه علوم تجربی و گره خوردن آن با زندگی انسان و حل برخی مشکلات اجتماعی پیش روی او و نیز افزایش اطلاعات قدرت و توان بهره گیری بی حد و حصر از طبیعت و ماشین، این تلقی را که دیگر زمان دین به سر آمده است، بر سر زبان ها انداخت. این در حالی بود که به رغم رشد تصاعدی علوم و گسترش داده های اطلاعاتی، انسان با بحران های جدی در حوزه معرفت، اخلاق و روان مواجه بود.