پاورپوینت کامل مدیریت آب های زیرزمینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدیریت آب های زیرزمینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدیریت آب های زیرزمینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از مطالب داخلی اسلاید ها

پاورپوینت کامل مدیریت آب های زیرزمینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint

اسلاید ۴: مقدمه آبهای زیرزمینی اغلب به خوبی مدیریت نمی شوند به شدت استخراج می شوند سرعتِ برداشت آب زیرزمینی بیش از سرعت تجدید تولید (جایگزینی) این آب است با کاهش سطح آب سفره های زیرزمینی، نشست زمین و نفوذ آب شور رخ می دهد. آب زیرزمینی از منابع آبی ارزان می باشد کیفیت بالایی دارد به آسانی در دسترس است در زمینه توسعه اجتماعی اقتصادی شهرهای مدرن استفاده می شود، به خصوص در مراحل اولیه توسعه

اسلاید ۵: مقدمهآب زیرزمینی جزء مهمی از تامین آب برای کشاورزی، مناطق شهری، صنایع و اکوسیستم ها می باشد. اما مدیریت آب زیرزمینی چالش بزرگی است چون نقشه برداری، تعیین کمیت و ارزیابی آن دشوار است لذا در بسیاری از مناطق دنیا آب زیرزمینی بیش از حد برداشت می شود.حفظ و پایداری منابع حیاتی زمین نظیر آب زیرزمینی موضوع مهمی است که دولت ها باید به آن توجه کنند.

اسلاید ۶: آب زیرزمینی در باندونگ (اندونزی)

اسلاید ۷: مدیریت آب زیرزمینی در باندونگ (اندونزی)باندونگ مرکز استان جاوای غربی در اندونزی می باشد ۶ میلیون نفر جمعیت داردمساحت این شهر ۲۳۴۰/۸۸ کیلومتر مربع می باشدمنابع آب سطحی در باندونگ فراوان می باشد اما تنها ۵۳% از آب سطحی موجود در شهر مورد استفاده قرار می گیرد.

اسلاید ۸: مدیریت آب زیرزمینی در باندونگ (اندونزی)

اسلاید ۹: همزمان با توسعه اقتصادی شهر باندونگ، استخراج آب زیرزمینی نیز با سرعت زیادی در دهه ۱۹۷۰، افزایش یافت و همانطور که در شکل نشان داده شده، در سال ۱۹۹۶ به اوج خود رسید. کاهش ناگهانی برداشت آب زیرزمینی در سال ۱۹۹۷ به علت رکود فعالیتهای اقتصادی ناشی از بحران اقتصادی آسیا بود. یک ارتباط قوی بین تولید ناخالص داخلی منطقه (RGDP) و میزان حجم استخراج آب زیرزمینی وجود دارد که نشان می دهد بین فعالیتهای صنعتی و مصرف آب زیرزمینی ارتباط نزدیکی هست

اسلاید ۱۰: آب زیرزمینی در بانکوک (تایلند)

اسلاید ۱۱: مدیریت آب زیرزمینی در بانکوک (تایلند)منطقه بانکوک شامل بانکوک شامل بانکوک و ۶ شهر همجوارش می باشدمساحت کل منطقه بانکوک ۱۰۳۱۵ کیلومتر مربع و جمعیت آن حدود ۱۱ میلیون نفر می باشداین هفت ناحیه، حوضچه آبی مشترک خود را به اشتراک گذاشته اند.منبع اصلی آب در منطقه بانکوک آب سطحی می باشد که از رودخانه Chao Phraya و شاخه های فرعی آن نشات می گیرد.دو متولی اصلی برای تامین آب در منطقه بانکوک وجود دارد: شبکه آبرسانی کلان شهر: مسئول تامین آب برای بانکوک، شهر نانتابوری و ساموت پارکان شبکه آبرسانی شهرستانی: آب سایر مناطق را تامین می کند

اسلاید ۱۲: مدیریت آب زیرزمینی در بانکوک (تایلند)چالش های مدیریت آب زیرزمینیقانونگذاری در زمینه آب زیرزمینیاستفاده از آب زیرزمینیطرح افزایش ظرفیت تامین آب عمومی همراه با افزایش شارژ آب زیرزمینی در کنترل کردن مصرف آب زیرزمینی موثر بوده استاما بخش صنعت همچنان در مورد کمیت و کیفیت آبی که توسط شبکه آبرسانی تامین می شود اظهار نگرانی می کند و ترجیح می دهد همچنان از آب زیرزمینی استفاده کند.می توان پرداخت شارژ ”محافظت از آب زیرزمینی“ را در بخش خانگی حذف نمود و به برخی از صنایع نظیر صنایع غذایی برای استفاده از آب زیرزمینی مجوز داد.مدیران بانکوک سعی دارند از آب زیرزمینی به شیوه های پایدار تر و کارامد تر استفاده کنند.حقوق مرتبط با آب زیرز مینی به شکل قانونی در تایلند تعریف نشده است، و به طور کلی آب یک کالای عمومی می باشد که برای همه منفعت دارددر سال ۱۹۷۷ کمیته آب زیرزمینی تشکیل و قانون صدور مجوز برای برداشت آب زیرزمینی تصویب شد.در سال ۱۹۸۳ اداره منابع آب زیرزمینی سیاست هایی را برای کنترل آب زیرزمینی، اتخاذ کرد: ۱) تعیین نواحی بحرانی و اعمال کنترل بیشتر ۲) کاهش استفاده از آب زیرزمینی جهت تامین آب شرب مردم ۳) پرداخت شارژدر سال ۲۰۰۳، قانون دریافت شارژ اضافه با عنوان“شارژ محافظت از آب زیرزمینی“ تصویب شدسیستم پرداخت شارژ تنها بر مناطقی که به آب لوله کشی و عمومی دسترسی دارند تحمیل شده است.در سال ۲۰۰۶، مجموع هزینه شارژ معمولی آب زیرزمینی و شارژ محافظت از آب زیرزمینی بیش از تعرفه آب عمومی شد. قیمیت بالای آب زیرزمینی ، انگیزه خوبی در مصرف کنندگان ایجاد کرد تا حجم استخراج آب زیرزمینی خود را کاهش دهند و بیشتر از شبکه آب عمومی استفاده کنند.۸ آبخوان( حوضچه آبی زیرزمینی) در منطقه بانکوک وجود دارد( با عمق ۵۰ تا ۵۵۰ متر).در سالهای اخیر برداشت آب از آبخوان های عمیق تر افزایش یافته به خصوص برای مصارف صنعتی.علی رغم کاهش تولید ناخالص داخلی منطقه ای(RGDP) در سال ۱۹۹۷، حجم برداشت آب زیرزمینی کاهش نیافت. تنها بعد از سال ۲۰۰۰ و اعلام افزایش مالیات بر آب زیرزمینی ، حجم استخراج آب زیرزمینی کاهش یافتطرح افزایش ظرفیت تامین آب عمومی همراه با افزایش شارژ آب زیرزمینی در کنترل کردن مصرف آب زیرزمینی موثر بوده استاما بخش صنعت همچنان در مورد کمیت و کیفیت آبی که توسط شبکه آبرسانی تامین می شود اظهار نگرانی می کند و ترجیح می دهد همچنان از آب زیرزمینی استفاده کند.می توان پرداخت شارژ ”محافظت از آب زیرزمینی“ را در بخش خانگی حذف نمود و به برخی از صنایع نظیر صنایع غذایی برای استفاده از آب زیرزمینی مجوز داد.مدیران بانکوک سعی دارند از آب زیرزمینی به شیوه های پایدار تر و کارامد تر استفاده کنند.حقوق مرتبط با آب زیرز مینی به شکل قانونی در تایلند تعریف نشده است، و به طور کلی آب یک کالای عمومی می باشد که برای همه منفعت دارددر سال ۱۹۷۷ کمیته آب زیرزمینی تشکیل و قانون صدور مجوز برای برداشت آب زیرزمینی تصویب شد.در سال ۱۹۸۳ اداره منابع آب زیرزمینی سیاست هایی را برای کنترل آب زیرزمینی، اتخاذ کرد: ۱) تعیین نواحی بحرانی و اعمال کنترل بیشتر ۲) کاهش استفاده از آب زیرزمینی جهت تامین آب شرب مردم ۳) پرداخت شارژدر سال ۲۰۰۳، قانون دریافت شارژ اضافه با عنوان“شارژ محافظت از آب زیرزمینی“ تصویب شدسیستم پرداخت شارژ تنها بر مناطقی که به آب لوله کشی و عمومی دسترسی دارند تحمیل شده است.در سال ۲۰۰۶، مجموع هزینه شارژ معمولی آب زیرزمینی و شارژ محافظت از آب زیرزمینی بیش از تعرفه آب عمومی شد. قیمیت بالای آب زیرزمینی ، انگیزه خوبی در مصرف کنندگان ایجاد کرد تا حجم استخراج آب زیرزمینی خود را کاهش دهند و بیشتر از شبکه آب عمومی استفاده کنند.مشکلات آب زیرزمینیطرح افزایش ظرفیت تامین آب عمومی همراه با افزایش شارژ آب زیرزمینی در کنترل کردن مصرف آب زیرزمینی موثر بوده استاما بخش صنعت همچنان در مورد کمیت و کیفیت آبی که توسط شبکه آبرسانی تامین می شود اظهار نگرانی می کند و ترجیح می دهد همچنان از آب زیرزمینی استفاده کند.می توان پرداخت شارژ ”محافظت از آب زیرزمینی“ را در بخش خانگی حذف نمود و به برخی از صنایع نظیر صنایع غذایی برای استفاده از آب زیرزمینی مجوز داد.مدیران بانکوک سعی دارند از آب زیرزمینی به شیوه های پایدار تر و کارامد تر استفاده کنند.حقوق مرتبط با آب زیرز مینی به شکل قانونی در تایلند تعریف نشده است، و به طور کلی آب یک کالای عمومی می باشد که برای همه منفعت دارددر سال ۱۹۷۷ کمیته آب زیرزمینی تشکیل و قانون صدور مجوز برای برداشت آب زیرزمینی تصویب شد.در سال ۱۹۸۳ اداره منابع آب زیرزمینی سیاست هایی را برای کنترل آب زیرزمینی، اتخاذ کرد: ۱) تعیین نواحی بحرانی و اعمال کنترل بیشتر ۲) کاهش استفاده از آب زیرزمینی جهت تامین آب شرب مردم ۳) پرداخت شارژدر سال ۲۰۰۳، قانون دریافت شارژ اضافه با عنوان“شارژ محافظت از آب زیرزمینی“ تصویب شدسیستم پرداخت شارژ تنها بر مناطقی که به آب لوله کشی و عمومی دسترسی دارند تحمیل شده است.در سال ۲۰۰۶، مجموع هزینه شارژ معمولی آب زیرزمینی و شارژ محافظت از آب زیرزمینی بیش از تعرفه آب عمومی شد. قیمیت بالای آب زیرزمینی ، انگیزه خوبی در مصرف کنندگان ایجاد کرد تا حجم استخراج آب زیرزمینی خود را کاهش دهند و بیشتر از شبکه آب عمومی استفاده کنند.از اواخر دهه ۱۹۶۰ ، تخلیه سفره های آب زیرزمینی و نشست زمین به یک مشکل اقتصادی و اجتماعی تبدیل شده است. غلظت کلراید در در شهرهای فِراپرادنگ، ناخُن لان و نانتابوری افزایش یافت نشست زمین نه تنها در قسمت مرکزی بانکوک بلکه در کل منطقه گسترش یافت.

اسلاید ۱۳: در بانکوک حجم استخراج آب زیرزمینی تنها بعد از سال ۲۰۰۰، یعنی بعد از اعلام افزایش مالیات بر آب زیرزمینی، کاهش یافت.

اسلاید ۱۴: نشست زمین در بانکوک در اثر برداشت بیش از حد آب زیرزمینی

اسلاید ۱۵: آب زیرزمینی در اُزاکا (ژاپن)

اسلاید ۱۶: مدیریت آب زیرزمینی در اُزاکا(ژاپن)شهر اُزاکا در غربی ترین قسمت جزیره هُنشو در ژاپن واقع شده است.مساحت شهر ۲۲۱/۹۶ کیلومتر مربع و جمعیت آن در سال ۲۰۰۲ ، ۲/۶ میلیون نفر بوده است.رودخانه یودو که از مرکز شهر عبور می کند منبع اصلی تامین آب شرب است.شبکه آبرسانی عمومی اولین بار در سال ۱۸۸۵ ساخته شد و سطح پوشش آن در سال ۱۹۷۰ به ۱۰۰ درصد رسید!!!

اسلاید ۱۷: مدیریت آب زیرزمینی در اُزاکا (ژاپن)چالش های مدیریت آب زیرزمینیقانونگذاری در زمینه آب زیرزمینیاستفاده از آب زیرزمینیشهر اُزاکا یکی از نمونه های موفق مدیریت آب زیرزمینی می باشد.آبی که با قیمت ارزان توسط کارخانه تامین آب صنعتی تامین می شد، به صنایع امکان داد تا خودشان را با طرح جدید تامین آب وفق دهند و سیستم های بازیافت آب صنعتی را بهبود دهند.با حمایت عمومی از سیاستهای شهر اُزاکا مسئولان شهر توانستند قوانین سفت و سخت خود را به صورت اجرایی درآورند.بعد از سه دهه اجرای قانون آب زیرزمینی ، سفره های آب زیرزمینی بار دیگر احیا شده،اما زیرساخت هایی که در طول سه دهه احداث شدند هم اکنون با مشکل بالا آمدن سطح آب های زیرزمینی و نیروی شناوری مواجه هستند!! طبق قانون مدنی ژاپن، صاحبان زمین حق دارند از بالا و پایین زمین استفاده کننددر ژاپن دولت های محلی مسئول مدیریت آب زیرزمینی هستند، لذا شهرداری اُزاکا حفر چاه های جدید را کنترل می کنند.دو قانون ملی به نام قانون آب صنعتی در سال ۱۹۵۸ و قانون آب ساختمان در سال ۱۹۶۲ ، تصویب شد.طبق قانون آب ساختمان، استفاده از چاههای موجود جهت مصارف تجاری و ساختمانی واحداث هرگونه چاه جدید در مناطق تعیین شده ممنوع شد. طبق قانون آب صنعتی استخراج آب از چاه هایی با قطر بیش از ۶ سانتی متر و عمق کمتر از ۶۰۰ – ۵۰۰ متر ممنوع اعلام شد. ضمنا بایستی کارخانه تامین آب صنعتی احداث شود تا آب با قیمت منطقی در اختیار صنایع قرار گیرد. با کمک یارانه دولت تعرفه آبی که توسط کارخانه تامین آب صنعتی تامین می شد تقریبا کمتر از هزینه استخراج آب زیرزمینی بود، لذا صنایع ترغیب شدند تا از آب صنعتی استفاده کنند. البته از اواسط دهه ۱۹۷۰ تقاضای آب صنعتی کاهش یافت چراکه بخش صنعت سیستم بازیافت و استفاده مجدد از آب را ارتقا دادند تا در هزینه آب و فاضلاب صرفه جویی کنند.برای مصارف خانگی عمدتا از منابع آبی سطحی استفاده می شوددر سال ۱۹۶۲ ، بیش از ۸۰% استخراج آب زیرزمینی توسط بخش صنایع انجام شداز دهه ۱۹۵۰ ، مصرف آب زیرزمینی غیرقابل شرب در ساختمانهای بزرگ اداری، تجاری و آپارتمانها به منظور خنک کردن، و تمیز کردن توالتها افزایش یافته است.شهر اُزاکا یکی از نمونه های موفق مدیریت آب زیرزمینی می باشد.آبی که با قیمت ارزان توسط کارخانه تامین آب صنعتی تامین می شد، به صنایع امکان داد تا خودشان را با طرح جدید تامین آب وفق دهند و سیستم های بازیافت آب صنعتی را بهبود دهند.با حمایت عمومی از سیاستهای شهر اُزاکا مسئولان شهر توانستند قوانین سفت و سخت خود را به صورت اجرایی درآورند.بعد از سه دهه اجرای قانون آب زیرزمینی ، سفره های آب زیرزمینی بار دیگر احیا شده،اما زیرساخت هایی که در طول سه دهه احداث شدند هم اکنون با مشکل بالا آمدن سطح آب های زیرزمینی و نیروی شناوری مواجه هستند!! طبق قانون مدنی ژاپن، صاحبان زمین حق دارند از بالا و پایین زمین استفاده کننددر ژاپن دولت های محلی مسئول مدیریت آب زیرزمینی هستند، لذا شهرداری اُزاکا حفر چاه های جدید را کنترل می کنند.دو قانون ملی به نام قانون آب صنعتی در سال ۱۹۵۸ و قانون آب ساختمان در سال ۱۹۶۲ ، تصویب شد.طبق قانون آب ساختمان، استفاده از چاههای موجود جهت مصارف تجاری و ساختمانی واحداث هرگونه چاه جدید در مناطق تعیین شده ممنوع شد. طبق قانون آب صنعتی استخراج آب از چاه هایی با قطر بیش از ۶ سانتی متر و عمق کمتر از ۶۰۰ – ۵۰۰ متر ممنوع اعلام شد. ضمنا بایستی کارخانه تامین آب صنعتی احداث شود تا آب با قیمت منطقی در اختیار صنایع قرار گیرد. با کمک یارانه دولت تعرفه آبی که توسط کارخانه تامین آب صنعتی تامین می شد تقریبا کمتر از هزینه استخراج آب زیرزمینی بود، لذا صنایع ترغیب شدند تا از آب صنعتی استفاده کنند. البته از اواسط دهه ۱۹۷۰ تقاضای آب صنعتی کاهش یافت چراکه بخش صنعت سیستم بازیافت و استفاده مجدد از آب را ارتقا دادند تا در هزینه آب و فاضلاب صرفه جویی کنند.مشکلات آب زیرزمینیشهر اُزاکا یکی از نمونه های موفق مدیریت آب زیرزمینی می باشد.آبی که با قیمت ارزان توسط کارخانه تامین آب صنعتی تامین می شد، به صنایع امکان داد تا خودشان را با طرح جدید تامین آب وفق دهند و سیستم های بازیافت آب صنعتی را بهبود دهند.با حمایت عمومی از سیاستهای شهر اُزاکا مسئولان شهر توانستند قوانین سفت و سخت خود را به صورت اجرایی درآورند.بعد از سه دهه اجرای قانون آب زیرزمینی ، سفره های آب زیرزمینی بار دیگر احیا شده،اما زیرساخت هایی که در طول سه دهه احداث شدند هم اکنون با مشکل بالا آمدن سطح آب های زیرزمینی و نیروی شناوری مواجه هستند!! طبق قانون مدنی ژاپن، صاحبان زمین حق دارند از بالا و پایین زمین استفاده کننددر ژاپن دولت های محلی مسئول مدیریت آب زیرزمینی هستند، لذا شهرداری اُزاکا حفر چاه های جدید را کنترل می کنند.دو قانون ملی به نام قانون آب صنعتی در سال ۱۹۵۸ و قانون آب ساختمان در سال ۱۹۶۲ ، تصویب شد.طبق قانون آب ساختمان، استفاده از چاههای موجود جهت مصارف تجاری و ساختمانی واحداث هرگونه چاه جدید در مناطق تعیین شده ممنوع شد. طبق قانون آب صنعتی استخراج آب از چاه هایی با قطر بیش از ۶ سانتی متر و عمق کمتر از ۶۰۰ – ۵۰۰ متر ممنوع اعلام شد. ضمنا بایستی کارخانه تامین آب صنعتی احداث شود تا آب با قیمت منطقی در اختیار صنایع قرار گیرد. با کمک یارانه دولت تعرفه آبی که توسط کارخانه تامین آب صنعتی تامین می شد تقریبا کمتر از هزینه ا