پاورپوینت کامل مقدمه ای بر Java 292 اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مقدمه ای بر Java 292 اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مقدمه ای بر Java 292 اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از مطالب داخلی اسلاید ها

پاورپوینت کامل مقدمه ای بر Java 292 اسلاید در PowerPoint

اسلاید ۴: متغیر :Variable یک متغیر محلی جهت نگهداری اطلاعات در زمان اجرای برنامه می باشد. مقدار متغیر را می توان در طول اجرای برنامه تغییر داد. روش ایجاد متغیر در زبان جاوا به صورت زیر می باشد.Data_Type Variable_Name;مثال :int highScore;String username;boolean gameOver;

اسلاید ۵: نکتهسه نوع متغیر متفاوت در زبان جاوا وجود دارد این سه نوع متغیر عبارتند از:متغیرهای نمونهInstance Variable این نوع متغیرها هنگام ایجاد یک شی از کلاس مقدار می گیرند، اشیا متفاوتی که از روی یک کلاس ساخته می شوند، می توانند دارای مقادیر متفاوتی برای این نوع متغیر باشند.متغیرهای کلاس Class Variableمتغیرهای کلاس در هنگام تعریف کلاس مقدار می گیرند، و مقدارشان برای تمام اشیا کلاس یکسان می باشد.

اسلاید ۶: متغیرهای محلی Local Variableاین نوع متغیرها درون یک متد یا بخشی از یک متد تعریف می شوند. نکته

اسلاید ۷: نکتهبر خلاف دیگر زبانهای برنامه نویسی در زبان جاوا متغیر Global وجود ندارد .

اسلاید ۸: مقدار دهی اولیه به متغیرها در زبان جاوا به صورت زیر می باشد.Data_Type Variable_name = Value;int zipcode = 9ing name = ”Brandon”;boolean cheatedOnKelly = true;int age = 28, height = 70, weight = 140;مقدار دهی اولیه به متغیرها : Default Value

اسلاید ۹: متغیرهای محلی باید قبل از استفاده مقدار دهی شوند، بنابر این بهتر است به تمام متغیرهای محلی مقدار اولیه نسبت داد.نکته: متغیرهای نوع کلاس و نمونه بسته به نوع متغیر مقدار اولیه می گیرند.متغیرهای عددی : ۰ متغیرهای منطقی : falseاشیاء : null متغیرهای کاراکتری : ‘O’نکته

اسلاید ۱۰: نام گذاری متغیرهاNaming Variables : نام یک متغیر باید با یک حرف، underscore یا $ آغاز شده و پس از آن می تواند ترکیبی از حروف واعداد باشد .نکته: به این دلیل که زبان جاوا از unicode استفاده می کند، نام متغیرها می تواند شامل هر کاراکتری که دارای کد unicode است، باشد. نکته: زبان جاوا یک زبان Case-Sensitive می باشد.نکته: برای متغیرهای خود نامهای با معنی انتخاب کنید. این امر باعث می شود که نام متغیرها بهتر در ذهنتان بماند.

اسلاید ۱۱: جهت افزایش خوانایی نام متغیرها از قواعد زیر استفاده کنید.برای اولین حرف نام متغیر از حروف کوچک استفاده کنید.اگر نام متغیر بیش از یک کلمه است، اولین حرف کلمات بعدی را به صورت بزرگ تایپ کنید.تمام کلمات دیگر را به صورت کوچک تایپ نمایید.قوانین نام گذاری متغیرها

اسلاید ۱۲: انواع متغیرها از نظر نوع اطلاعات:توجه داشته باشید که علاوه بر نام متغیر باید نوع اطلاعاتی را کهمی خواهیم درون یک متغیر درج نماییم، تعیین کنیم. نوع اطلاعات یک متغییر یکی از حالات زیر می باشد. نوع داده مقدماتینام یک کلاس یا واسطیک آرایه

اسلاید ۱۳: انواع داده ای مقدماتی :Primitive Data Type در مجموع ۸ نوع داده ای متفاوت برای اعداد صحیح، اعداد اعشاری، کاراکترها و مقادیر منطقی وجود دارد. انواع داده ای فوق را انواع اولیه(پایه) هم می نامند. دلیل نام گذاری فوق وجود این انواع داده ای در زبان جاوا به طور پیش فرض می باشد، به عبارت دیگر این انواع داده ای شیء نیستند بنابراین استفاده از آنها راحت تر است. انواع داده ای فوق در هر محیط اجرا و سیستم عاملی دارای طول یکسان می باشند.

اسلاید ۱۴: ۱ ) Integer Type

اسلاید ۱۵: ۲ ) Floating Point TypeValue that can be storedSizeType1.4E-45 to 3.4E+38 -Float4.9E-324 to 1.7E+308 -Doubleبرای ذخیره کردن کاراکترها از char و برای ذخیره کردن داده های منطقی از boolean استفاده می شود.برای ذخیره کردن کاراکترها از char و برای ذخیره کردن داده های منطقی از boolean استفاده می شود.برای ذخیره کردن کاراکترها از char و برای ذخیره کردن داده های منطقی از boolean استفاده می شود.

اسلاید ۱۶: متغیر نوع کلاس : Class Type Variableعلاوه بر هشت نوع داده ای فوق یک، متغیر می تواند از نوع کلاس تعریف شود. به مثالهای زیر توجه کنید.String lastname = “Walsh”;Color hair;وقتی یک متغیر از نوع کلاس تعریف می شود، آنگاه این متغیر اشاره به یک شیء از آن کلاس یا یکی از زیر کلاسهایش دارد. برای مثال کلاس Fruit را در نظر بگیرید، فرض کنید این کلاس دارای سه زیر کلاس با نامهای Apple، Pear یا Strawberry می باشد. اگر متغیری از نوع کلاس Fruit به نام favoriteFruit ایجاد نمایید، این متغیر می تواند به یکی از سه کلاس Apple، Pear یا Strawberry اشاره کند.

اسلاید ۱۷: نکتهتعریف یک متغیر از نوع Object به این معناست که این متغیر می تواند به هر شیء اشاره نماید.در زبان جاوا کلمه کلیدی مشابه typedef در C++ وجود ندارد. برای ایجاد یک نوع داده ای جدید باید کلاس جدیدی تعریف نمایید

اسلاید ۱۸: اختصاص مقدار به متغیرها : Assigning Value to Variable اختصاص مقدار به متغیرها به صورت زیر می باشد.IdCode = 86753yDresser = false;

اسلاید ۱۹: توضیحات : Commentجهت افزایش خوانایی برنامه از توضیحات استفاده می شود. در زبان جاوا دو روش برای افزودن توضیحات به برنامه وجود دارد.توضیحات یک خطی: در ابتدای خط از علامت // استفاده می شود.int creditHours = 3; //Setup credit hours for course

اسلاید ۲۰: توضیحات : Commentتوضیحات چند خطی:ابتدا و انتهای آنها به ترتیب از علامتهای */ و /* استفاده می شود . /* This program was written late at night under the influence of expired antihistamine medicine and generic supermarket soda. I offer no warranties express nor implied that works for any useful purpose whatsoever. */

اسلاید ۲۱: لیترال :Literal علاوه بر متغیرها از لیترالها نیز در در عبارات جاوا استفاده می شود. لیترالها شامل اعداد، متن یا هر داده دیگری می باشند، که مقدار آنها دقیقاً مشخص است.int year = 1998;

اسلاید ۲۲: لیترال عددیزبان جاوا لیترالهای عددی متفاوتی دارد. برای مثال عدد ۴ میتواند به یکی از صورتهای زیر در نظر گرفته شود.int pennyTotal = 4;byte pennyTotal = 4;short pennyTotal = 4;long pennyTotal = 4L;

اسلاید ۲۳: نکاتبرای اینکه یک لیترال عددی نظیر ۴ به صورت long در نظر گرفته شود، از حرف L بعد از عدد ۴استفاده می کنیم .اگر بخواهیم اعداد را در مبنای ۸ یا ۱۶ در نظر بگیریم، قبل از عدد مورد نظر به ترتیب ۰ یا 0x درج می کنیم. برای مثال اگر بخواهیم عدد ۷۷۷ را در مبنای ۸ در نظر بگیریم، عدد را به صورت ۰۷۷۷ تایپ می کنیم. و اگر بخواهیم مبنای را ۱۶ در نظر بگیریم عدد را به صورت 0xFF یا 0x12 تایپ می کنیم. اگر بخواهیم یک لیترال را به صورت منفی در نظر بگیریم، به صورت زیر عمل می کنیم.int pennyTotal = -4;

اسلاید ۲۴: نکات: تمام لیترالهای اعشاری به عنوان double در نظر گرفته می شوند، مگر اینکه با ذکر حرف F بعد از عدد آن را به عنوان float تعریف کنیم.double myGPA = 2.25;float piValue = 3.1415927F;اگر بخواهید یک لیترال اعشاری را به صورت توانی ذکر نمایید، به صورت زیر عمل نمایید.double x = 12e22;double y = 19E-45;

اسلاید ۲۵: لیترالهای منطقیاین لیترالها یکی از مقادیر true یا false می باشند، و به صورت زیر تعریف می شوند.boolean toThineOwnself = true;لیترالهای کاراکتری این نوع لیترالها به صورت زیر به کار می روند.char letter = ’۳’;char letter = ’a’;

اسلاید ۲۶: کاراکترهای خاص:

اسلاید ۲۷: لیترالهای رشته ایاین نوع لیترالها به صورت زیر ذکر می شوند.String coauthor = ”Laura Lemay, Killer of trees”;String example = “Socrates asked, ”Hemlock is poisson” ”;String title = “Sams Teach Yourself Java in a 3-Day Weekendu2122”;همان طور که ملاحظه می فرمایید، می توان از کاراکترهای خاص در این نوع لیترالها استفاده کرد. عبارت u2122 کد سمبل TM می باشد.

اسلاید ۲۸: عملگرها:عملگرها سمبلهایی برای انجام اعمال محاسباتی، مقایسه های منطقی و … می باشند.نکته: امکان اتنسابهای چند گانه در زبان جاوا وجود دارد.x = y = z = 7;توجه داشته باشید، که عملگرهای =+، =-، =*، =/، ++، — در زبان جاوا وجود دارند.

اسلاید ۲۹: عملگرهای مقایسه ایعملگرهای منطقی:این عملگرها اعمال AND، OR، XOR و NOT را انجام می دهند.boolean unusual = (age < 21) & (brotherAge >78);به جای & از && هم می توان استفاده کرد، تفاوت دو عملگر فوق در این است که عملگر & هر دو عملوند را در نظر می گیرد، ولی عملگر && ابتدا به عملوند اول نگاه می کند، اگر مقدار این عملوند false باشد، به عملوند دوم توجه نمی کند.Boolean unusual = (grimThoughts>10) || (brotherAge>78);

اسلاید ۳۰: تفاوت عملگر || با عملگر | در این است، که وقتی مقدار عملوند اول true باشد، به مقدار عملوند دوم توجه نمی کند و مقدار true باز می گرداند.برای XOR از عملگر ^ و برای NOT از عملگر ! استفاده می شود.

اسلاید ۳۱: تقدم عملگرها:تقدم عملگرها به صورت زیر می باشد :عملگرترتیب()۱++ , –۲* , / , %۳+ , -۴

اسلاید ۳۲: عملگر:new همان طور که می دانید برنامه های جاوا از مجموعه ای از کلاسها تشکیل می شود. ضمناً می دانید که از کلاسها برای ایجاد اشیاء استفاده می شود. برای این منظور از عملگر new به صورت زیر استفاده میشود:class_type object_name = new class-type();String teamName = new String();Random randInfo = new Random();Point pt = new Point(0,0);

اسلاید ۳۳: مثال:import java.util.Random;class RandomNumbers { public static void main(String arguments[]) { Random r1, r2; r1 = new Random(); System.out.println(Random value 1: + r1.nextDouble()); r2 = new Random(86753tem.out.println(Random value 2: + r2.nextDouble()); }}

اسلاید ۳۴: نکاتکلاس Random در حالت پیش فرض(بدون آرگومان) زمان جاری سیستم را به عنوان آرگومان درنظر می گیرد. : کلاس Random اعداد را از مجموعه ای متوالی و بسیار بزرگ استخراج می کند. این مجموعهpseudo-random number generation نامیده می شود.توجه داشته باشید که خط هفتم برنامه فوق شیئی از کلاس Random می سازد، که همیشه دارای مقدار۰.۷۵۴۷۸۸۱۱۵ی باشد. دلیل این مسئله وجود آرگومان ثابت هنگام ایجاد شیء است.

اسلاید ۳۵: نکاتاگر بخواهید عدد ایجاد شده توسط کلاس Random را به عدد صحیح تبدیل کنید به صورت زیر عمل می نمایید.Random r1 = new Random();int number = (int)(r1.nextDouble()*12); در این صورت مقدار متغیر number عددی بین ۰ و ۱۱ خواهد بود.

اسلاید ۳۶: نکاتنکته: هنگام استفاده از عملگر new اعمال زیر انجام می شود :نمونه ای جدید از یک کلاس ساخته می شود.فضای حافظه به شیء جدید و متغیرهایش اختصاص می یابد.متد constructor (سازنده) کلاس فراخوانی می شود.

اسلاید ۳۷: نکاتمتد Constructor متدی است، که برای ایجاد و مقدار دهی اولیه نمونه های یک کلاس استفاده می شود. متد Constructor شیء جدید و متغیرهایش را مقدار دهی می کند، تمام اشیاء دیگری را که این شیء به آنها احتیاج دارد، را ایجاد می نماید و تمام عملیات دیگری را که برای مقدار دهی شیء مورد نیاز است، را انجام می دهد .متد Constructor را می توان چندین بار و هر بار با تعداد آرگومان متفاوت تعریف کرد

اسلاید ۳۸: نکات و مثالاختصاص فضای حافظه به یک شیء و آزاد سازی آن در زبان جاوا به صورت اتوماتیک انجام می شود، و نیازی به نوشتن کد جهت انجام این اعمال وجود ندارد.import java.awt.Point;class SetPoints {public static void main(String arguments[]) { Point location = new Point(4, 13); System.out.println(Starting location:); System.out.println(X equals + location.x); System.out.println(Y equals + location.y); System.out.println(nMoving to (7, 6)); location.x = 7; location.y = 6; System.out.println(nEnding location:); System.out.println(X equals + location.x); System.out.println(Y equals + location.y); }}

اسلاید ۳۹: متغیرهای کلاس:همان طور که ملاحظه کردید، متغیر کلاس متغیری است، که تعریف و مقدار دهی آن درون کلاس انجام می شود و مقدار این متغیر برای تمام نمونه های کلاس ثابت است. در واقع تفاوت این نوع متغیر با متغیرهای نمونه در این است که اگر مقدار این نوع متغیرها در یکی از نمونه های کلاس تغییر کند، این تغییر مقدار به تمام نمونه های دیگر اعمال می شود، در حالی که در مورد متغیرهای نمونه این طور نیست.class FamilyMember{ static String surname = “Igwebuike”; String name; int age;}

اسلاید ۴۰: نکاتجهت دسترسی به متغیرهای کلاس مانند متغیرهای عمومی عمل می کنیم.FamilyMember dad = new FamilyMember();System.out.println(“Family’s surname is : ” + dad.surname);System.out.println(“Family’s surname is : ” + FamilyMember.surname);

اسلاید ۴۱: نکات و مثالفراخوانی متدها نیز مانند فراخوانی متغیرها می باشد.class CheckString { public static void main(String arguments[]) { String str = In my next life, I will believe in reincarnation; System.out.println(The string is: + str); System.out.println(Length of this string: + str.length()); System.out.println(The character at position 7: + str.charAt(7)); System.out.println(The substring from 24 to 31: + str.substring(24, 31)); System.out.println(The index of the character x: + str.indexOf(x)); System.out.println(The index of the beginning of the + substring will: + str.indexOf(will)); System.out.println(The string in upper case: + str.toUpperCase()); }}

اسلاید ۴۲: متدهای کلاسمتدهای کلاس مانند متغیرهای کلاس می باشند، از این نوع متد زمانی استفاده می شود، که عملیات آن به طور مستقیم بر روی نمونه ای از کلاس اثر نگذارد. برای مثال کلاس String متدی دارد که می تواند انواع متفاوت داده ای را بپذیرد و نمونه ای جدید از کلاس String شامل مقدار رشته ای آرگومان ایجاد کند. String s1, s2;s1 = “item”;s2 = s1.valueOf(5);s2 = String.valueOf(5);

اسلاید ۴۳: ضمناً متدهای کلاس برای جمع آوری متدهایی با کاربرد مشابه درون یک کلاس کاربرد دارند. برای مثال کلاس Math که درون پکیج java.lang قرار دارد، شامل مجموعه عظیمی از عملیات ریاضی به عنوان متدهای کلاس می باشد. برای درک بهتر موضوع متد Math.max() را در نظر بگیرید. این متد دارای دو آرگومان است و مقدار آرگومانی را که بزرگتر است، را باز می گرداند.int maximumPrice = Math.max(firstPrice, SecondPrice);

اسلاید ۴۴: ارجاع به اشیاءارجاع در واقع نوعی اشاره گر جهت نمایش مقدار یک شیء می باشد.import java.awt.Point;class ReferencesTest { public static void main (String arguments[]) { Point pt1, pt2; Point objectX:200Y:200 pt1 = new Point(100, 100); pt1 x:200 pt2 = pt1; pt2 y:200 pt1.x = 200; pt1.y = 200; System.out.println(“Point1: “ + pt1.x + “, “ + pt1.y); System.out.println(“Point2: “ + pt2.x + “, “ + pt2.y); }}

اسلاید ۴۵: تبدیل نوع : Castتبدیل نوع داده یک متغیر به نوع دیگر را Cast می گویند. تبدیل نوع دارای انواع متفاوتی به شرح زیر می باشد :تبدیل یک نوع داده ای اولیه به نوع داده ای اولیه دیگرتبدیل یک نوع داده ای اولیه به شیء و سپس بازگرداندن به همان نوع داده ای اولیهتبدیل نمونه ای از یک کلاس به نمونه ای از کلاس دیگر

اسلاید ۴۶: تبدیل انواع داده ای پایه:این نوع تبدیل یک نوع اولیه را به نوع اولیه دیگر تبدیل می کند و عموماً جهت تبدیل انواع عددی به کار می رود. روش انجام عمل تبدیل به صورت زیر است:(type_name) value;(int)(x/y);نکته: عمل تبدیل نوع در مورد متغیرهای منطقی قابل انجام نیست.نکته: اگر یک نوع داده ای اولیه را به نوع داده ای دیگر با بازه کوچکتر تبدیل کنید، ممکن است مقداری از اطلاعات را از دست بدهید. برای مثال تبدیل نوع float به int را در نظر بگیرید.

اسلاید ۴۷: تبدیل نوع اشیاءتنها محدودیتی که برای تبدیل اشیاء به یکدیگر وجود دارد، این است که کلاسهای آنها باید از طریق وراثت با یکدیگر مرتبط باشند.نکته: تمام زیر کلاسها را می توان به جای کلاس والد استفاده کرد. برای مثال متدی را در نظر بگیرید، که دارای دو آ رگومان می باشد، آرگومان اول از نوع Object و آرگومان دوم از نوع Window . نمونه های تمام کلاسها را می توان به جای آرگومان اول قرار داد، زیرا تمام کلاسهای جاوا زیر کلاس، کلاس Object می باشند و به جای آرگومان دوم می توان از کلاسهای FileDialog، Dialog و Frame استفاده کرد.

اسلاید ۴۸: تبدیل نوع کلاسها به صورت زیر انجام می شودمثال:Employee emp = new Employee();vicePresident veep = new vicePresident();emp = veep; //no cast need for upward use;veep = (vicePresident)emp; //must cast explicity

اسلاید ۴۹: تبدیل انواع داده ای اولیه به اشیاء و بر عکسجهت تبدیل انواع داده ای پایه به اشیاء کلاسهایی در زبان جاوا در نظر گرفته شده است. این کلاسها عبارتند از: Integer، Float و … . توجه داشته باشید که نام این کلاسها با حروف بزرگ شروع می شود، در حالی که نام انواع داده ای با حروف کوچک آغاز می شود. عملکرد جاوا در مورد انواع داده ای پایه و کلاسهای مشابه شان بسیار متفاوت است و در صورتی که یکی از آنها به جای دیگری استفاده شوند، خطای کامپایل ایجاد می کنند.

اسلاید ۵۰: روش تبدیل یک نوع داده ای اولیه به شیء به صورت زیر می باشد Class_name Object_name = new Class_name(Value);مثال:Integer dataCount = new Integer(4403);نکته: استفاده از این اشیاء مانند دیگر اشیاء می باشد و هیچ تفاوتی بین آنها وجود ندارد.اگر بخواهید شیء فوق را مجدداً تبدیل به نوع داده ای پایه نمایید، به روش زیر عمل کنید.Data_type Variable_name = Object_name.intValue();مثال:int newCount = dataCount.intValue(); //returns 4403

اسلاید ۵۱: نکات و مثالاگر بخواهید نمونه ای ازکلاس String را به نوع داده ای int تبدیل نمایید، روش کار کمی متفاوت و به صورت زیر خواهد بود.Integer_Variable = Integer.parseInt(String_variable);مثال:String Pennsylvania = ”۶۵۰۰۰”;int penn = Integer.parseInt(Pennsylvania);

اسلاید ۵۲: مقایسه مقادیر اشیاءاگر بخواهید مقادیر دو شیء را باهم مقایسه کنید، از چه عملگرهایی استفاده می کنید؟ اگر پاسخ شما عملگرهای == و=! می باشد، کاملاٌ در اشتباه هستید. این دو عملگر برابری خود اشیاء را بررسی می کنند، نه مقدار آنها را. برای مقایسه مقادیر دو شیء باید توابعی را در بدنه برنامه تان بگنجانید.برای مثال کلاس String را در نظر بگیرید. فرض کنید دو شیء متفاوت این کلاس دارای مقدار مشابه می باشند، اگر ازعملگر == جهت مقایسه اشیاء استفاده کنید، مقدار بازگشتی false خواهد بود.

اسلاید ۵۳: مثال class EqualsTest { public static void main(String args[]) { String str1, str2; str1 = “Free the bound periodicals.”; str2 = str1; System.out.println(“String1: “ + str1); System.out.println(“String2: “ + str2); System.out.println(“Same object “ + (str1 == str2)); str2 = new String(str1); System.out.println(“String1: “ + str1); System.out.println(“String2: “ + str2); System.out.println(“Same object “ + (str1 == str2)); System.out.println(“Same value “ + str1.equals(str2)); }}

اسلاید ۵۴: تعیین کلاس یک شیءجهت انجام این عمل به یکی از روشهای زیر عمل می نماییم.۱- Class_name Object_name = obj.getClass().getName();مثال:String name = obj.getClass().getName();2- Object_name instanceof Class_nameمثال:“Swordfish”instanceof String //truePoint pt = new Point(10,10);pt instanceof String //false

اسلاید ۵۵: تعیین متدها و مشخصه های کلاسبه روش زیر می توان متدها و مشخصه های زیر را بارگذاری نمود و آنها را مشاهده کرد.مثال:import java.lang.reflect.*;import java.util.Random;class SeeMethods { public static void main(String[] arguments) { Random rd = new Random(); Class className = rd.getClass(); Method[] methods = className.getMethods(); for (int i = 0; i < methods.length; i++) { System.out.println(“Method: “ + methods[i]); } }}

اسلاید ۵۶: آرایه هااز آرایه ها جهت ذخیره کردن لیستی از عناصر با نوع داده ای یکسان استفاده می شود. این نوع داده ای می تواند یک نوع داده ای اولیه یا یک کلاس باشد.نکته: نوع داده ای تمام عناصرآرایه باید یکسان باشد.در زبان جاوا برای ایجاد یک آرایه اعمال زیر را انجام می دهیم.تعریف یک متغیر به عنوان آرایهایجاد یک شیء آرایه جدید و اختصاص آن به متغیرآرایهذخیره اطلاعات درون آرایه

اسلاید ۵۷: تعریف متغیر آرایه :Declaring Array Variable متغیر آرایه را به یکی از صورتهای زیر تعریف می کنیم :۱- Data_type array_name[];مثال:String difficultWords[]; Point hits[]; int donations[];2- Data_type[] array_name;مثال:String[] difficultWords; Point[] hits; int[] donations;

اسلاید ۵۸: ایجاد شیء آرایهبرای ایجاد شیء آرایه اعمال زیر را انجام می دهیم:استفاده از عملگر new مقدار دهی اولیه آرایهData_type array_name = new Data_type[Element_number];مثال:String[] playerNames = new String[10];int[] temps = new int[99];

اسلاید ۵۹: نکات و مثال نکته: هنگام استفاده از عملگر new تمام خانه های آرایه مقدار می گیرند. این مقادیر به ازای انواع داده ای، متفاوت می باشند. مقادیر مذکور عبارتند از:۰ برای عناصر آرایه های عددیfalse برای عناصر آرایه های منطقی ‘۰’ برای عناصر آرایه های کاراکتری Null برای عناصر آرایه ای از اشیاء نکته: تعریف و مقدار دهی آرایه را می توان به طور همزمان انجام داد. برای انجام این کار از روش زیر استفاده می شود.Data_type array_name = {Value1, Value2, … };مثال:String[] chiles = {“jalapeno”, “anaheim”, “serrano”, “habanero”, “thai”};

اسلاید ۶۰: عناصر آرایهجهت بررسی نحوه ی استفاده از عناصر آرایه به مثال زیر توجه کنید.class ArrayTest { String[] firstNames = { “Dennis”, “Grace”, “Bjarne”, “James” }; String[] lastNames = new String[firstNames.length]; void printNames() { int i = 0; System.out.println(firstNames[i]+ “ “ + lastNames[i]); i++; System.out.println(firstNames[i] + “ “ + lastNames[i]); i++; System.out.println(firstNames[i] + “ “ + lastNames[i]); i++; System.out.println(firstNames[i] + “ “ + lastNames[i]); }

اسلاید ۶۱: public static void main (String arguments[]) { ArrayTest a = new ArrayTest(); a.printNames(); System.out.println(“—–“); a.lastNames[0] = “Ritchie”; a.lastNames[1] = “Hopper”; a.lastNames[2] = “Stroustrup”; a.lastNames[3] = “Gosling”; a.printNames(); }}

اسلاید ۶۲: آرایه های چند بعدی : Multidimensional Arrayدر زبان جاوا آرایه های چند بعدی وجود ندارد، ولی این امکان وجود دارد که آرایه های تو در تو تعریف کنیم. به عبارت دیگر می توانیم آرایه تعریف نماییم که هر کدام از عناصرآن یک آرایه باشد.عبارات زیر روش تعریف این گونه آرایه ها و نحوه دسترسی به عناصر آن را نشان می دهد.int[][] coords = new int[12][12];coords[0][0] = 1; coords [0][1] = 2;

اسلاید ۶۳: نکتهاگر بخواهیم متغیری را به بلوکی از برنامه محدود کنیم. به این صورت عمل می کنیم :void testBlock(){ int x = 10; { //Start of block int y = 40; y = y + x; } //End of block}

اسلاید ۶۴: عبارت شرطی Ifازاین دستور به دوصورت استفاده می شود.۱- if(Condition)Statement;2-if(Condition)Statement; else Statement;

اسلاید ۶۵: مثال۱- if(age > 39) System.out.println(“You call that a haicut”);۲- if(blindDataIsAttractive == true) restaurant = ”Benihanas”; else restaurant = ”Burritohut”;

اسلاید ۶۶: نکات و مثالنکته: تفاوت دستور if در زبان جاوا و C در این است که در زبان جاوا پس از انجام مقایسه یک مقدار منطقی بازگردانده می شود، در حالی که زبان C یک عدد صحیح باز می گرداند.مثال:class EvenSteven { void evenCheck(int val) { System.out.println(“Value is “ + val + “. “); if (val % 2 == 0) System.out.println(“Steven!”); } public static void main (String arguments[]) { EvenSteven e = new EvenSteven(); e.evenCheck(1); e.evenCheck(2); e.evenCheck(54); e.evenCheck(77); e.evenCheck(1346); }}

اسلاید ۶۷: نکات و مثالنکته: دستور زیر عملکردی مانند if else دارد.test trueResult : falseResult;مثال: عبارت زیر را در نظر گرفته و معادل آن را با دستور if بنویسید؟int ourBestScore = myScore > yourScore myScore : yourScore;int ourBestScore;if(myScore > yourScore) outBestScore = myScore;else ourBestScore = yourScore;

اسلاید ۶۸: عبارت شرطی Switchاز دستور switch به این صورت استفاده می شود.switch(Variable){ case Value1: Statement; break; case Value2: Statement; break; case Value3: Statement; break; . . . default: Statement;}

اسلاید ۶۹: مثالswitch(grade){ case ‘A’: System.out.println(“Great job – an A!”); break; case ‘B’: System.out.println(“Good job — a B!”); break; case ‘C’: System.out.println(“Your grade was a C.”); break; default: System.out.println(“An F – consider cheating”) ;}

اسلاید ۷۰: مثالمثال:switch(oper){ case ‘+’: addargs(arg1, arg2); break; case ‘*’: mulargs(arg1, arg2); break; case ‘-’: subargs(arg1, arg2); break; case ‘/’: divargs(arg1, arg2); break;}

اسلاید ۷۱: نکتههمان طور که ملاحظه می فرمایید، وجود قسمت default اختیاری است و در صورت وجود اگر هیچکدام از قسمتها اجرا نشود، قسمت default اجرا خواهد شد.نکته: اگر چند شرط داشته باشیم که بخواهیم عملکرد یکسانی داشته باشند، به صورت زیرعمل می کنیم.Switch(x){ case ‘۲’: case ‘۴’: case ‘۶’: case ‘۸’: System.out.println(“x is an even number”); break; default: System.out.println(“x is an odd number”);}

اسلاید ۷۲: مثالclass NumberReader { String convertNum(int val) { switch (val) { case 0: return “zero “; case 1: return “one “; case 2: return “two “; case 3: return “three “; case 4: return “four “; case 5: return “five “; case 6: return “six “; case 7: return “seven “; case 8: return “eight “; case 9: return “nine “; default: return “ “; } }

اسلاید ۷۳: public static void main (String arguments[]) { NumberReader n = new NumberReader(); String num = n.convertNum(4) + n.convertNum(1) + n.convertNum(3); System.out.println(“۴۱۳ converts to “ + num); }}

اسلاید ۷۴: دستور Forدستور For به این صورت استفاده می شود.for(Initialization; Test; Increment){ Statement;}

اسلاید ۷۵: مثالclass NamesLoop { String[] firstNames = { “Dennis”, “Grace”, “Bjarne”, “James” }; String[] lastNames = new String[firstNames.length]; void printNames() { for (int i = 0; i < firstNames.length; i++) System.out.println(firstNames[i] + “ “ + lastNames[i]); } public static void main (String arguments[]) { NamesLoop a = new NamesLoop(); a.printNames(); System.out.println(“—–“); a.lastNames[0] = “Ritchie”; a.lastNames[1] = “Hopper”; a.lastNames[2] = “Stroustrup”; a.lastNames[3] = “Gosling”; a.printNames(); }}

اسلاید ۷۶: دستور Whileدستور while به این صورت است. while(Condition){ Statement;}

اسلاید ۷۷: مثالclass CopyArrayWhile { public static void main (String arguments[]) { int[] array1 = { 7, 4, 8, 1, 4, 1, 4 }; float[] array2 = new float[array1.length]; System.out.print(“array1: [ “); for (int i = 0; i < array1.length; i++) { System.out.print(array1[i] + “ “); } System.out.println(“]”); System.out.print(“array2: [ “); int count = 0; while ( count < array1.length && array1[count] != 1) { array2[count] = (float) array1[count]; System.out.print(array2[count++] + “ “); } System.out.println(“]”); }}

اسلاید ۷۸: دستور Do…Whileدستور do…while به این صورت است. do{ Statement;} while(Condition);

اسلاید ۷۹: مثالclass DoTest { public static void main (String arguments[]) { int x = 1; do { System.out.println(“Looping, round “ + x); x++; } while (x <= 10); }}

اسلاید ۸۰: نکتهتفاوت do…while و while در این است که دستور while ابتدا شرط را چک می کند، اگر شرط حلقه درست باشد عبارات داخل حلقه اجرا می شوند، ولی دستور در انتهای حلقهdo…while شرط را کنترل می کند، بنابر این عبارات داخل حلقه do…while حداقل یک بار اجرا می شوند.

اسلاید ۸۱: دستور Breakاز این دستور برای خروج از حلقه در شرایط خاص استفاده می شود.int count = 0;while(count < userData1.length){ if(userData[count] == 1) break; userData2[count] = (float)userData1[count++];}

اسلاید ۸۲: دستور Continueاز این دستور برای بازگشتن به ابتدای حلقه در شرایط خاص استفاده می شود.int count = 0;int count2 = 0;while(count++ <= userData1.length){ if(userData[count] == 1) continue; userData2[count2++] = (float)userData1[count];}

اسلاید ۸۳: مثالclass LabelTest { public static void main (String arguments[]) { thisLoop: for (int i = 1; i <= 5; i++) for (int j = 1; j <= 3; j++) { System.out.println(“I is “ + i + “, j is “ + j); if (( i + j) > 4) break thisLoop; } System.out.println(“end of loops”); }}

اسلاید ۸۴: تعریف کلاسهابه این خاطر که اساس برنامه نویسی جاوا بر پایه کلاسها می باشد، روش تعریف کلاسها را در قسمتهای قبل ملاحظه کردید. در این قسمت می خواهیم جزئیات این کار را بررسی کنیم.Class Class_name{ //body of the class}

اسلاید ۸۵: نکتهتمام کلاسهایی که تعریف می کنیم زیر کلاس، کلاس Object می باشند. اگر بخواهیم کلاسی زیرکلاس، کلاس دیگری باشد، باید از عبارت زیر استفاده کنیم:Class Subclass_name extends Superclass{ //body of the class}

اسلاید ۸۶: تعریف متغیرهای نمونهتعریف متغیرهای نمونه مانند تعریف متغیرهای محلی می باشد. تنها تفاوت آنها در محل تعریف متغیر است. در واقع متغیرهای محلی در بدنه متدهای یک کلاس تعریف می شوند و متغیرهای نمونه بیرون از بدنه ی متدها.مثال:class Student{ int studentNo; String name;}

اسلاید ۸۷: ثوابتاگر بخواهیم متغیری تعریف نماییم که مقدارش در طول اجرای برنامه تغییر نکند، از ثوابت استفاده می کنیم.final Data_type Constant_name = Value;مثال:final float PI = 3.141592;

اسلاید ۸۸: نکاتنکته: تمام انواع متغیرها اعم از متغیرهای کلاس، متغیرهای نمونه و متغیرهای محلی را می توان به صورت ثابت تعریف کرد.نکته: استفاده از ثوابت در بسیاری از موارد باعث افزایش خوانایی برنامه می شود. به علاوه باعث کاهش تغییر در کد برنامه در مواقعی که نیاز داریم، مقدار ثابت را تغییر دهیم، می شود.final byte MAX = 100;

اسلاید ۸۹: متغیرهای کلاسهمان طور که می دانید متغیرهای کلاس برای تمام اشیاء یک کلاس مقدار یکسانی دارند.static Data_type Variable_name;static int sum;اگر بخواهیم یک متغیر کلاس را به صورت ثابت تعریف نماییم، از عبارت زیر استفاده می کنیم.static final Data_type Constant_name = Value;static final int MAX = 10;

اسلاید ۹۰: تعریف متدهاتعریف متدها شامل چهار بخش می باشد.نام متدنوع شیء یا نوع داده ای اولیه ای که متد باز می گرداند.آرگومانهای متدبدنه متدData_type Method_name(Data_type1 arg1, …){ //body of the method}

اسلاید ۹۱: نکتهنکته: اگر مقدار بازگشتی یک آرایه باشد، تعریف متد به صورت زیر خواهد بود.Data_type[] Method_name(Data_type1 arg1, …){ //body of the method}

اسلاید ۹۲: مثالclass RangeClass { int[] makeRange(int lower, int upper) { int arr[] = new int[ (upper – lower) + 1 ]; for (int i = 0; i < arr.length; i++) { arr[i] = lower++; } return arr; } public static void main(String arguments[]) { int theArray[]; RangeClass theRange = new RangeClass(); theArray = theRange.makeRange(1, 10); System.out.print(“The array: [ “); for (int i = 0; i < theArray.length; i++) { System.out.print(theArray[i] + “ “); } System.out.println(“]”); }}

اسلاید ۹۳: کلمه کلیدی Thisاگر بخواهید درون بدنه یک متد به متغیرهای نمونه شیء دسترسی پیدا کنید، یا به شیء جاری به عنوان آرگومان متد دیگر ارجاع کنید، باید از کلمه کلیدی this استفاده کنید.t = this.x; //The x instance variable for this objectthis.resetData(this); //Call the resetData method, defined in //this class, and pass it the current objectreturn this; //Return the current object

اسلاید ۹۴: نکتهاغلب موارد نیازی به ذکر کلمه کلیدی this نمی باشد. برای مثال جهت دسترسی به متغیرها و متدهای نمونه نیازی به ذکر کلمه کلیدی this نمی باشد.t = x; resetData(this);

اسلاید ۹۵: محدوده متغیرهامحدوده قسمتی از برنامه است که متغیر یا هر داده ی دیگری در آن قسمت قابل استفاده می باشد. محدوده متغیرهای محلی بلوکی است که درون آن تعریف شده اند. بنابر این تمام متدهای یک کلاس می توانند از متغیرهای نمونه و کلاس استفاده کنند.نکته: زمانی که برنامه جاوا با متغیری مواجه می شود، ابتدا دنبال تعریف آن به عنوان متغیر محلی می گردد. اگر چنین تعریفی وجود نداشت، به دنبال تعریف متغیر به عنوان متغیر نمونه یا متغیر کلاس در همان کلاس خواهد گشت، و در نهایت کلاسهای والد را به جهت یافتن تعریف متغیر جستجو خواهد کرد

اسلاید ۹۶: مثالclass ScopeTest { int test = 10; void printTest () { int test = 20; System.out.println(“test = “ + test); } public static void main(String arguments[]) { ScopeTest st = new ScopeTest(); st.printTest(); }}

اسلاید ۹۷: ارسال آرگومانها به متدهابرای بررسی چگونگی ارسال آرگومانها به متدها به مثال زیر توجه کنید.Class PassByReference { int onetoZero(int arg[]) { int count = 0; for (int i = 0; i < arg.length; i++) { if (arg[i] == 1) { count++; arg[i] = 0; } } return count; } public static void main(String arguments[]) { int arr[] = { 1, 3, 4, 5, 1, 1, 7 }; PassByReference test = new PassByReference(); int numOnes; System.out.print(“Values of the array: [ “); for (int i = 0; i < arr.length; i++) { System.out.print(arr[i] + “ “); }

اسلاید ۹۸: System.out.println(“]”); numOnes = test.onetoZero(arr); System.out.println(“Number of Ones = “ + numOnes); System.out.print(“New values of the array: [ “); for (int i = 0; i < arr.length; i++) { System.out.print(arr[i] + “ “); } System.out.println(“]”); }}نکته: ارسال اشیاء و آرایه ها به متدها با روش فراخوانی با ارجاع و ارسال انواع داده ای پایه به صورت فراخوانی با مقدار است.

اسلاید ۹۹: متدهای کلاسمتدهای کلاس ,متدهایی هستند که توسط خود کلاس ، اشیا کلاس و کلاسهای دیگر قابل استفاده می باشد، به عبارت دیگر برای استفاده از این متد نیازی به ایجاد شیء نمی باشد. برای مثال کلاس Math را در نظر بگیرید، این کلاس دارای تعداد زیادی متد می باشد که اعمال ریاضی را انجام می دهند. اگر بخواهید ازاین متدها استفاده کنید، کافی است عبارتی شبیه عبارات زیر را درون کد برنامه بگنجانید.float root = Math.sqrt(453.0);System.out.print(“The larger number is ” + Math.max(x,y));

اسلاید ۱۰۰: نکته و مثالنکته: برای تعریف متد