فایل ورد کامل مطالعه موردی تولید راهبردهای پاسخ ریسک پروژه بر اساس CBR

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

این مقاله، ترجمه شده یک مقاله مرجع و معتبر انگلیسی می باشد که به صورت بسیار عالی توسط متخصصین این رشته ترجمه شده است و به صورت فایل ورد (microsoft word) ارائه می گردد

متن داخلی مقاله بسیار عالی، پر محتوا و قابل درک می باشد و شما از استفاده ی آن بسیار لذت خواهید برد. ما عالی بودن این مقاله را تضمین می کنیم

فایل ورد این مقاله بسیار خوب تایپ شده و قابل کپی و ویرایش می باشد و تنظیمات آن نیز به صورت عالی انجام شده است؛ به همراه فایل ورد این مقاله یک فایل پاور پوینت نیز به شما ارئه خواهد شد که دارای یک قالب بسیار زیبا و تنظیمات نمایشی متعدد می باشد

توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل مطالعه موردی تولید راهبردهای پاسخ ریسک پروژه بر اساس CBR،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

تعداد صفحات این فایل: ۴۳ صفحه

انجام پروژه همیشه با خطرات همراه است. برای مثال ، ممکن است برخی از خطرات در طول اجرای یک پروژه مهندسی وجود داشته باشد. مانند خطر مدیریت، هزینه خطر و غیره. بنابراین ، برای مدیریت یک پروژه انجام ریسک لازم است (PRM). به طور کلی، PRM شامل سه مرحله : شناسایی خطر، ارزیابی خطر و واکنش به خطر(فن، لین، و چن، ۲۰۰۸ ).
شناسایی ریسک به شناخت و سند خطرات مرتبط اشاره دارد. ارزیابی ریسک اشاره به بررسی ریسک های شناسایی شده، پالایش شرح خطرات، و سنجیدن مقدار خطرات است. واکنش به خطر به ایجاد و اجرای استراتژی مناسب برای جلوگیری و کنترل خطرات اشاره دارد. هنگامی که خطرات پروژه شناسایی و ارزیابی شده اند ، استراتژی های پاسخ مناسب خطر باید تولید شود و به تصویب رسد ( زو، ژانگ، و وانگ، ۲۰۰۷ ). عجالتا ، مطالعات بسیاری در شناسایی خطر مورد ارزیابی قرار گرفته اند، در حالی که پاسخ به خطر به ندرت موجود است.
مطالعات (سید حسینی، نوری، و علی هاتفی، ۲۰۰۸). از این رو، برای پاسخ به خطر یک مطالعه عمیق لازم است.
در مطالعات موجود، روش برای تولید استراتژی های پاسخ خطر پروژه را می توان به چهار نوع طبقه بندی (ژانگ و فن، ۲۰۱۴) : روش مبتنی بر ناحیه ها (الکجر و فلدینگ، ۱۹۹۹؛ فلاناگان و نورمن، ۱۹۹۳؛ اردن، یورگنسن، و میترهوفر، ۲۰۱۳؛ مارسلینو-سادابا، پرز – ازکوردیا، اچوریا لازکانو، و ویلانووا، ۲۰۱۴؛ میلر و لسارد، ۲۰۰۱؛ شرکت پینی، ۲۰۰۲؛ سومیت، ۲۰۰۱)، روش تجارت کردن (چپمن و بخش، ۱۹۹۶؛ کوجاوسکی، ۲۰۰۲؛ پیپاتاناپیوانگ واتانابه، ۲۰۰۰)، روش مبتنی بر ساختار شکست کار (WBS) (چاپمن، ۱۹۷۹؛ کلاین، پاول، و چپمن، ۱۹۹۴؛ سیدحسینی، نوری، و هاتفی، ۲۰۰۹) و روش های بهینه سازی مدل (بن دیوید و راز، ۲۰۰۱؛ فن و همکاران، ۲۰۰۸؛ هو، ژانگ، از نگای، کای، و لیو، ۲۰۱۳؛ هو و همکاران، ۲۰۱۳؛ کایسی، آرنت، ژو، و آمورن ساواد واتانا، ۲۰۰۷). در تشریح دقیق چهار نوع بالا می توانید روشی را ببینید ژانگ و فن (۲۰۱۴).
چهار نوع روش سهم قابل توجهی از تولید استراتژی های پاسخ به خطر پروژه از دیدگاه های مختلف ساخته شده است. با این حال، برخی از محدودیت های کاربردهای عملی در روش های موجود دیده می شود. به عنوان مثال ، کلید استفاده از روش منطقه ای تشکیل یک گراف دو محوری متشکل از چند منطقه خطر است. اگر بیش از دو معیار در مورد خطرات در نظر گرفته، شکل نمودار آن دشوار خواهد بود.

عنوان انگلیسی:Generating project risk response strategies based on CBR: A case study~~en~~

Abstract

Risk response is an important work in project risk management (PRM). To generate project risk response strategies, retrieving and reusing information and knowledge of the similar historical cases is important, while research concerning this issue is still relatively scarce. Taking the risk response of the subway project in S city, China as a case problem, this paper proposes a pragmatic method for generating project risk response strategies based on the case-based reasoning (CBR). The procedure of the method include the five parts: first, representing the target case and the historical cases; second, retrieving the available historical cases by judging whether the risks involved in each historical case cover or are the same as those in the target case; third, retrieving the similar historical cases by measuring the similarity between each available historical case and the target case; fourth, revising the inapplicable risk response strategies involved in the similar historical cases by analyzing the response relation between each strategy and each risk of the current project; and generating the desirable risk response strategies by evaluating each candidate risk response strategy set. To illustrate the use of the proposed method, an empirical analysis of generating the risk response strategies for the subway station project is given. The proposed method can support project managers to make the better decision in PRM.

۱ Introduction

Project execution is always accompanied by risks. For example, there may exist some risks during the execution of an engineering project, such as management risk, cost risk and so on. Therefore, it is necessary to conduct project risk management (PRM). In general, PRM includes three phases: risk identification, risk assessment and risk response (Fan, Lin, & Sheu, 2008). Risk identification refers to recognizing and documenting associated risks. Risk assessment refers to examining the identified risks, refining the description of the risks, and estimating the value of the risks. Risk response refers to generating and implementing proper strategies to prevent and control the risks. Once risks of the project have been identified and assessed, proper risk response strategies must be generated and adopted (Zou, Zhang, & Wang, 2007). So far, many studies on risk identification and assessment have been found, whereas risk response has seldom been addressed in the existing studies (Seyedhoseini, Noori, & AliHatefi, 2008). Hence, an in-depth study on risk response is necessary.

In the existing studies, the methods for generating project risk response strategies can be mainly classified into four types (Zhang & Fan, 2014): the zonal-based method (Elkjaer & Felding, 1999; Flanagan & Norman, 1993; Jordan, Jrgensen, & Mitterhofer, 2013; Marcelino-Sdaba, Pérez-Ezcurdia, Echeverra Lazcano, & Villanueva, 2014; Miller & Lessard, 2001; Piney, 2002; Sumit, 2001), the trade-off method (Chapman & Ward, 1996; Kujawski, 2002; Pipattanapiwong & Watanabe, 2000), the work breakdown structure (WBS)-based method (Chapman, 1979; Klein, Powell, & Chapman, 1994; Seyedhoseini, Noori, & Hatefi, 2009) and the optimization-model method (Ben-David & Raz, 2001; Fan et al., 2008; Hu, Zhang, Ngai, Cai, & Liu, 2013; Hu et al., 2013; Kayis, Arndt, Zhou, & Amornsawadwatana, 2007). The detailed elaborations of the above four types of methods can been seen from Zhang and Fan (2014). The four types of methods have made significant contributions to generating project risk response strategies from different perspectives. However, it can be seen that the existing methods have some limitations in practical applications. For example, the key of using the zonal-based method is to form a two-axis graph composed of multiple zones for the risks. If more than two criteria concerning the risks are considered, it will be difficult to form the graph. Likewise, the trade-off method only applies to the situation of two criteria considered. In addition, there are some limitations in the use of the optimization-model method because it is difficult to quantify some project features (e.g., project size or technical complexity) in the process of risk analysis and modeling. Moreover, it is no easy task to determine the WBS for some projects with complicated characteristics. Thus, it will be difficult to generate risk response strategies for the projects using the WBS-based method. Besides, using the WBS-based method, it is unlikely to know whether the obtained strategies are the desirable ones for risk response.

$$en!!