فایل ورد کامل عوامل موثر بر برنامه ریزی برای فعالیت بدنی در میان کارگران در شرکت ها با اندازه کوچک و متوسط

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

این مقاله، ترجمه شده یک مقاله مرجع و معتبر انگلیسی می باشد که به صورت بسیار عالی توسط متخصصین این رشته ترجمه شده است و به صورت فایل ورد (microsoft word) ارائه می گردد

متن داخلی مقاله بسیار عالی، پر محتوا و قابل درک می باشد و شما از استفاده ی آن بسیار لذت خواهید برد. ما عالی بودن این مقاله را تضمین می کنیم

فایل ورد این مقاله بسیار خوب تایپ شده و قابل کپی و ویرایش می باشد و تنظیمات آن نیز به صورت عالی انجام شده است؛ به همراه فایل ورد این مقاله یک فایل پاور پوینت نیز به شما ارئه خواهد شد که دارای یک قالب بسیار زیبا و تنظیمات نمایشی متعدد می باشد

توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل عوامل موثر بر برنامه ریزی برای فعالیت بدنی در میان کارگران در شرکت ها با اندازه کوچک و متوسط،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

تعداد صفحات این فایل: ۲۴ صفحه

چکیده
فعالیت بدنی (PA) برای بهبود سلامت کارگران در شرکت ها با اندازه کوچک و متوسط (SME) ضروری است. با این حال، دستیابی به تغییرات رفتاری مساعد برای PA اغلب دشوار است. از آنجا که قصد انجام PA، همیشه به عمل نمی انجامد، برنامه ریزی مناسب می تواند برای دستیابی به PA حائز اهمیت باشد. در این مطالعه، هدف ما, شناسایی عوامل مرتبط با برنامه ریزی PA در میان کارگران شرکت ها با اندازه کوچک و متوسط می باشد به دلیل آن که این یک جمعیت است که در معرض ریسک بالای بیماری های مرتبط با شیوه زندگی در ژاپن قرار دارد. شرکت کنندگان, یک سری از پرسشنامه های معتبر را تکمیل کردند. از پاسخ معتبر، نفر ( مرد در سن سالگی) قصد خود برای انجام PA را بیان کردند. تجزیه و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان دادند که نمره برنامه ریزیPA بالاتر به طور معناداری با خودکارآمدی بالاتر PA ((p < 0.001)، ادراک ریسک بالاتری نسبت به عدم فعالیت (p = 0.012) و آگاهی اطلاعاتی بیشتر در مورد خدمات عمومی PA (p = 0.019). مرتبط بود. بنابراین، توصیه می کنیم که در کار روزانه کارگران در محل کارشان، خودکارآمدی، درک ریسک و اطلاعات مربوط به خدمات ارتباطی PA ارتقا می یابند. به این ترتیب، آنها می توانند برنامه ریزی خود را از تغییرات رفتاری در محیط حمایتی، با استفاده از خدمات دردسترس، پشتیبانی ها و سایر منابع ارتقا دهند.
– مقدمه
شواهد پشتیبانی کننده از اهمیت فعالیت جسمانی (PA) به عنوان نوعی از داروی پیشگیرانه در حال حاضر بسیار حایز اهمیت است. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که کمبود PA در ارتباط با بیماری های منفی مانند سندرم متابولیک (Kim et al.، ) بیماری های قلبی (Sieverdes et al.، )، افسردگی (Teychenne و همکاران، ) و مرگ و میر (Stensvold et al.، ) قرار دارد. برعکس، انجام PA به بهبود آسیب زائی و علائم شرایط خاصی از قبیل نارسایی مزمن قلبی، بیماری قلبی عروقی، دیس لپیدمی، فشار خون بالا، چاقی، دیابت نوع ، امید به زندگی (Lee et al.، ) و کیفیت کلی زندگی (Choi و همکاران، ؛ وانکمپفورت و همکاران، ) منجر می شود.
علیرغم مزایای بالقوه شناخته شده انجام PA، تعداد کارگران بالغ دارای عدم تحرک در سراسر جهان، از جمله در ژاپن در حال افزایش است. سطح توصیه شده PA برای بزرگسالان – ساله حداقل دقیقه از PA در مقایسه با شدت شدید هوازی در طول هفته یا حداقل دقیقه از PA به شدت شدید هوازی در طول هفته یا ترکیب معادل فعالیت متوسط و شدید ( WHO، b) می باشد. با این حال، در یک تحقیق انجام شده توسط گروه کاری سری های فعالیت فیزیکی Lancet، تا حدود ( بازه اطمینان -) بزرگسالان ( سال) از کشور، از نظر فیزیکی غیر فعال بودند (Hallal و همکاران، ). علاوه بر این، سازمان بهداشت جهانی (WHO) گزارش داده اند که در سطح جهانی، تقریباً یک نفر در هر چهار بزرگسال در سنین سال ، PA را در سطوح توصیه شده اجرا نمی کنند (WHO، Fact Sheet، a). در ژاپن، درصد از جمعیت بالغ در حال کار در نظر دارند تا PA را انجام دهند. هرچند، <30 افراد در واقع سطوح توصیه شده PA از جمله فعالیت های انجام شده را در هنگام کار و تفریح انجام می دهند (وزارت بهداشت، کار و رفاه: نظرسنجی ملی بهداشت و تغذیه، ). در حالی که اکثر افراد توانا, انجام PA برای بهبود سلامت خود را دوست دارند، قصد انجام PA اغلب همیشه به پیگیری واقعی فعالیت ها نمی انجامد (Sheeran، ). بدین ترتیب این پرسش مطرح می شود: “چرا به نظر می رسد بسیاری از این افراد, در نظر گرفتن اقدامات برای انجام PA را مشکل می دانند؟” یک دلیل به نظر می رسد: فقدان “برنامه ریزی” (Cao et al.، ؛ Shimizu et al. ، ؛ Wiedemann و همکاران، ؛ Sutton، ). “برنامه ریزی”, فاز بین قصد و عمل است و مشخص می کند که چه موقع، کجا و چگونه باید انجام PA را در نظر گرفت (Cao et al.، ). رابطه بین قصد، برنامه ریزی، و عمل، توسط فرایند عملیات بهداشت و درمان (HAPA)، که توسط Schwarzer (1992) توسعه یافته است، توضیح داده شده است. ویژگی اصلی این مدل در تمایز صریح بین مرحله تصمیم گیری یا انگیزش، از جمله قصد و مرحله عمل یا نگهداری نهفته است (Schwarzer، ). اساسا، افرادی که قصد انجام PA را دارند، به برنامه ریزی دقیق برای انجام این کار نیاز دارند.

عنوان انگلیسی:Factors that influence planning for physical activity among workers in smalland medium-sized enterprises~~en~~

Abstract

Physical activity (PA) is necessary for improving the health of workers in small- to medium-sized enterprises (SMEs). However, behavioral changes conducive to PA are often difficult to achieve despite intentions. Because intention to perform PA does not always translate to action, proper planning may be critical for achieving PA. In this study, we aimed to identify factors related to planning for PA among workers in SMEs because this is one population that has been identified as being at higher risk for lifestyle-related diseases in Japan. Participants completed a series of validated questionnaires. Of 353 valid responses, 226 individuals (149 men; aged 47.5±years) stated their intention to perform PA. Multiple regression analysis indicated that a higher PA planning score was significantly associated with higher self-efficacy for PA (p<), higher risk perception regarding inactivity (p=), and greater knowledge of information about PA community services (p=). Therefore, we recommend that self-efficacy, risk perception, and information regarding PA community services are enhanced in the daily working lives of workers at their workplaces. In this manner, they can promote their planning of health behavioral changes in a supportive environment, drawing upon available services, supports, and other resources.

– Introduction

Evidence supporting the importance of physical activity (PA) as a form of preventive medicine is currently overwhelming. Many studies have reported lack of PA as being associated with negative health issues, such as metabolic syndrome (Kim et al., 2011), heart disease (Sieverdes et al., 2010), depression (Teychenne et al., 2010) and mortality (Stensvold et al., 2011). Conversely, performing PA results in improved pathogenesis and symptoms of specific conditions, including chronic heart failure, coronary heart disease, dyslipidemia, hypertension, obesity, type 2 diabetes, life expectancy (Lee et al., 2012) and overall quality of life (Choi et al., 2017; Vancampfort et al., 2017).

Despite the known potential benefits of performing PA, the number of sedentary adult workers is increasing worldwide, including in Japan. Recommended levels of PA for adults aged 18– years are at least 150 min of moderately intense aerobic PA throughout the week, or at least 75 min of vigorously intense aerobic PA throughout the week, or an equivalent combination of moderate and vigorous intense activity (WHO, 2017b). However, in an investigation conducted by the Lancet Physical Activity Series Working Group, up to 31.1% (95% confidence interval 30.9–) of adults ( years) from 122 countries were found to be physically inactive (Hallal et al., 2012). Additionally, the World Health Organization (WHO) reported that globally, approximately one in four adults aged years do not perform PA to recommended levels (WHO, Fact Sheet, 2017a). In Japan, 90% of the adult working population reportedly intend to perform PA; however, < 30% of people actually perform recommended levels of PA, including activities undertaken while working and during recreation (Ministry of Health, Labour and Welfare: National Health and Nutrition Survey, 2013). While most able individuals would like to perform PA to improve their health, intention to perform PA often does not always translate into actual pursuit of activities (Sheeran, 2002). This begs the question, “Why do so many people find it difficult to act on their intentions to perform PA” One reason appears to be a lack of adequate “planning” (Cao et al., 2013; Shimizu et al., 2013; Wiedemann et al., 2009; Sutton, 2008). “Planning” is the phase that lies between intention and action, and specifies when, where, and how to carry out the intention for PA (Cao et al., 2011). The relationship between intention, planning, and action is explained by the Health Action Process Approach (HAPA), which was developed by Schwarzer (1992). The main feature of this model lies in the explicit distinction between a decisionmaking or motivation stage, including intention, and an action or maintenance stage (Schwarzer, 1992). Essentially, people who intend to perform PA require adequate planning to do so.

$$en!!