پاورپوینت کامل الموضوعات فی الآثار و الأخبار عرض و دراسه ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الموضوعات فی الآثار و الأخبار عرض و دراسه ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الموضوعات فی الآثار و الأخبار عرض و دراسه ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الموضوعات فی الآثار و الأخبار عرض و دراسه ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله

ساختار

کتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب در یک مدخل و چهار فصل، تنظیم شده است.

نویسنده در تألیف این کتاب، برخلاف سبک السباعى و محمد عجاج الخطیب که به نظر وى هدفشان از بین بردن اسلام و ایجاد تفرقه است، خواسته است تشیع حقیقى را معرفى کرده و به بیان آرا و عقاید شیعیان راستین بپردازد.[۳]

گزارش محتوا

در مقدمه محقق، به بررسى روش نویسنده در نقد حدیث، پرداخته شده است.[۴]

در مدخل، به این نکته اشاره شده است که قرآن، مهم‌ترین منبع شریعت و سنت، مهم‌ترین منبع تفسیر کتاب خداست. بر همین اساس، در کتاب حاضر به ورود احادیث جعلى و ساختگى در بین احادیث صحیح اشاره شده و در مورد شروع جعل و وضع روایات، به این نتیجه رسیده شده است که دروغ‌پردازى در حدیث، نتیجه عواملى بوده که نخستین نشانه‌هاى آن در زمان حیات پیامبر(ص) و یا دست کم در زمانى نزدیک به وفات آن حضرت و قبل از پیدایش احزاب و فرقه‌هاى مذهبى و سیاسى، بروز کرده است.[۵]

در فصل اول، به بررسى رابطه سنت و صحابه با حدیث پرداخته شده است. نویسنده در این فصل، دو موضوع را مورد بحث قرار داده است: نخست، به تعریف سنت و تبیین آن از دیدگاه متشرعین پرداخته است. سنت در لغت به راه و روشى گفته مى‌شود که انسان به‌عنوان خط مشى براى خود در نظر مى‌گیرد و در نزد محدثین، سنت به قول، فعل، تقریر و صفات خلقیه و خلقیه پیامبر(ص) قبل و بعد از نبوت گفته مى‌شود.[۶]

نویسنده پس از تعریف سنت، به بحث احکام شرعیه – که در اصطلاح سنت نامیده مى‌شود – پرداخته و فرق آن را با قرآن، بیان کرده است و در ادامه، به نحوه رجوع مسلمانان به سنت و قرآن و شیوه‌هاى تبلیغى پیامبر(ص) در برخورد با مسلمانان، اشاره نموده است.[۷]

از جمله این شیوه‌ها، کتابت حدیث بود، ولى این شیوه، پس از رحلت پیامبر(ص) کنار گذاشته شد و منع تدوین حدیث در پیش گرفته شد. این عامل و برخى عوامل دیگر از قبیل نقل شفاهى احادیث و غیره، منجر به طرح نظریه عدالت صحابه و برخى نظریات دیگر شد.[۸]

نویسنده در بخش دیگر این فصل، نظریه عدالت صحابه را مورد بررسى قرار داده است. وى در این بخش از کتاب‌هاى «باعث الحثیث» حافظ بن کثیر و «تدریب الراوی» نووى و مقدمه ابن صلاح، استفاده کرده و ضمن بحث درباره نظریه عدالت صحابه و نظریه فضیلت قرابت با پیامبر(ص)، این نظریات را به‌طور تحلیلى مورد بررسى قرار داده و رد کرده است. همچنین نظرات ابن کثیر را در مورد دیدگاه شیعه نسبت به صحابه مطرح کرده و آن را مردود ساخته است.[۹]

در فصل دوم، تألیفات اولیه حدیث و اقسام آن، مورد بررسى قرار گرفته است. مؤلف در این فصل، به معرفى تألیفات کتب اولیه شیعه (کتب اربعه) و همچنین کتب اهل سنت (صحاح سته) پرداخته و آن‌ها را مورد نقد و بررسى قرار داده است. در ادامه، نظر شیعه و اهل سنت را در مورد اقسام حدیث بیان داشته و به تعریف حدیث مشهور، مستفیض، غریب، حسن، موثق، ضعیف، موقوف، منقطع، معضل، مدرج، تواتر لفظى و معنوى، موقوف، مسند، متصل و مدلس، پرداخته است و سپس تدلیس را در کتاب کفایه البغدادى و توضیح الأفکار مورد بررسى قرار داده و نظر سید‌‎رشید رضا در تفسیر «المنار» و سیوطى در شرح تدریب الراوی را در مورد تدلیس‌کنندگان، بیان کرده است.[۱۰]

نویسنده در بخش دیدگاه‌هاى علماى شیعه پیرامون اقسام حدیث، تقسیمات چهارگانه علامه حلى را آورده است. در پایان نیز عقیده شیعه از جمله شیخ انصارى و دیگران و اهل سنت از جمله بخارى و مسلم پیرامون حجیت و عدم حجیت خبر واحد، بیان شده است.[۱۱]

در فصل سوم، به کذب در حدیث پرداخته شده است. نویسنده در این فصل، به جعل در حدیث و تاریخ پیدایش آن پرداخته و در فصل چهارم، مثالب و مناقب را برشمرده و دلیل وضعى و جعلى بودن آن‌ها را بیان کرده است. به عقیده وى، کذب در قرن اول هم وجود داشت و علت، عوامل سیاسى بود؛ چراکه حاکمان مى‌خواستند حکم خود را رنگ و لعاب دینى دهند. در عهد اموى و در زمان حکومت عثمان و معاویه نیز کذب جارى بود و موارد زیر را مى‌توان از جمله دلایل آن دانست:

۱. ولید نماز را در مستى خواند.

۲. عده‌اى فقط به احکام و ظواهر پرداختند؛ ازاین‌رو برخى فرقه‌ها چون تصوف پیدا شد.

۳. قصه‌گویان با گرفتن پول از مردم، آنان را با وصف بهشت و جهنم به خود مشعول کرده بودند و حاکمان نه‌تنها آن‌ها را منع نمی‌کردند، بلکه تشویق هم می‌کردند.[۱۲]

در قرن پنجم،