پاورپوینت کامل المعجم فی آثار ملوک العجم ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل المعجم فی آثار ملوک العجم ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل المعجم فی آثار ملوک العجم ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل المعجم فی آثار ملوک العجم ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

نثر این کتاب بسیار «فنى» است و نویسنده بیش از هر چیز به سبک مى‌پردازد و از این‌رو، محتواى تاریخى آن در جایگاه پایین‌ترى از دید اهمیتى قرار دارد. به کارگیرى واژگان عربى، نثر بسیار متکلفانه و مصنوع، آرایش‌هاى لفظى و صحنه‌هاى ساختگى از ویژگى‌هاى این اثر به شمار مى‌رود که آن را به متنى بدخوان و دشوار بدل کرده است؛ چنان‌که اصل موضوع در تار و پود عبارت‌ها و اصطلاح‌هاى پیچیده و پر طمطراق پنهان مى‌ماند و به گفته برخى از مورخان، انگیزه نوشتن این کتاب، فراهم آوردن متن ادبى مصنوع است؛ زیرا هنگامى که سخن به موضوع‌هایى؛ مانند عدالت، شجاعت، مشورت، عشق، شعر یا جنگ و گریز مى‌رسد، قلم‌فرسایى نویسنده نیز آغاز مى‌شود، اما آن را از ارزش تاریخى نمى‌توان تهى دانست.

گزارش محتوا

نویسنده با «ذکر سبب تألیف کتاب» آغاز مى‌کند: او سال‌ها در اندیشه نوشتن کتابى بوده است که اخبار و گزارش‌هایى درباره پادشاهان پیشین و امت‌هاى گذشته را در بر داشته باشد تا اینکه در روزگار نصرت‌الدین زمینه‌اى فراهم آورد و او به نوشتن المعجم دست گشاد. درون‌مایه اصلى این اثر با گزارش درباره روزگار پادشاهى کیومرث آغاز مى‌شود که نخستین شاه «عجم» بود و به گفته نویسنده، برخى از محققان او را فرزند نوح و شمارى دیگر از آنان، از مغان و آتش‌پرستان دانسته‌اند.

معناشناسى واژه کیومرث (زنده گویا) و چند و چون ولادت و فرمان‌فرمایى و توصیف عدل و احسان او و وضع و حال مردمان در آن دوران، محتواى گزارش نویسنده در این‌باره است. نویسنده در ذکر پادشاهان ایرانى کمابیش بدین موضوع‌ها مى‌پردازد: تبار و نیاکان و همسر و فرزندان، شیوه حکومت‌دارى و روى‌دادهاى مهم دوران و گستره دانش و هنر آنان، نام وزیران و امیران‌شان و شهرها و ساختمان‌هایى که در روزگارشان بنیاد یافت.

او سیامک را نخستین کسى مى‌داند که شهر را بنیاد گذارد. پس از کیومرث، هوشنگ بن سیامک، نواده او بر تخت شاهى نشست که صاحب شکوه و شهریارى حکمت‌پژوه و عادل، مدبّر و هوشیار و نخستین خسروى بود که به استخراج آهن از سنگ پرداخت و از گداخته آن، جنگ‌افزار ساخت و از پوست روباه و سمور، پوستین دوخت و به سگ‌ها شیوه شکار آموخت. بر پایه گفته نویسنده، این سلسله به دلیل عدل‌گسترى و داد و دهش فراوانشان، «پیشداد» خوانده مى‌شوند. پس از هوشنگ، طهمورث دیوبند، شاه شد. او «به واردات غیبى و الهام الهى» از شیوه تسخیر جنّ آگاهى داشت. دیگر شاه پارسیان، جمشید برادرزاده طهمورث بود که هفتصد سال بر ایران فرمان راند.

بارى، پرخاشگرى و آدم‌کُشى نیز در تاریخ شاهان ایرانى هست؛ چنان‌که ضحاک به گفته نویسنده شهریارى درشت‌خو و روزگار هزار ساله او، بدترین دوره براى مردمان این سرزمین بود. ماجراى «درفش کاویانى»؛ یعنى چرمى که کاوه هنگام قیام در برابر ضحاک بر سر نیزه گذارد و بعدها نزد ایرانیان محترم شد و حتى تا روزگار عمر بن خطاب در جنگ قادسیه وجود داشت، در همین بخش گزارش مى‌شود.

خاندان جمشید در دوران ضحاک پنهانى مى‌زیستند تا اینکه کاوه به پشتیبانى فریدون برخاست و از همین روى، تبار فریدون ناشناخته است؛ اما نویسنده او را از فرزندان جمشید مى‌شمرَد که پس از این بر تخت شاهى نشست. بخش شدن ایران میان ایرج و سلم و تور و کشمکش‌هاى آنان با یک‌دیگر و کشته شدن ایرج در این بخش آمده است.

منوچهر، دیگر پادشاه ایران بود که ۱۲۰ سال بر این کشور حکم راند و خواستار قصاص سلم و تور شد و در روزگار او افراسیاب تورانى به ایران یورش آورد و او را شکست داد. نویسنده او را با حضرت موسى(ع) هم روزگار مى‌داند و به شمارش برخى از آبادسازى‌هاى او، مانند حفر نهر فرات و رساندن آب به عراق مى‌پردازد. افراسیاب پس از شکست دادن منوچهر دوازده سال بر ایران فرمان راند و سرانجام بر اثر مبارزه مردم، گریخت. او پادشاهى بدخو و فتنه‌انگیز و ستم‌گر خوانده شده است. پس از افراسیاب، زو (زاب) از نوادگان منوچهر در هشتاد سالگى تاج شاهى بر سر نهاد و س