پاورپوینت کامل المحاسن و الأضداد ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل المحاسن و الأضداد ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل المحاسن و الأضداد ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل المحاسن و الأضداد ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله

ساختار

کتاب با دو مقدمه از محقق و نویسنده آغاز و مطالب در ۷۹ باب، سامان یافته است. نگارنده در این کتاب، برخى آیات قرآن کریم، روایات و حکایات را گردآورى کرده است.

درباره انتساب این کتاب، سخنان بسیار گفته شده که در انتهاى گزارش محتوا، بدان پرداخته شده است. اما برخى از صاحب‌نظران ادبیات عرب، مانند کارل بروکلمان، بر این باورند که شاید بهتر باشد این اثر را از جمله کتاب‌هاى منسوب به جاحظ به‌شمار آورد.[۱]

به هر حال، این کتاب چه از آن جاحظ باشد چه نباشد، شامل مطالب جالبى است که به احتمال زیاد، بخشى از آن حاصل ترجمه متن‌هاى پهلوى است که در جریان نهضت ترجمه به عربى که در قرن‌هاى ۲- ۴ق/ ۸- ۱۰م در جهان اسلام روى داد، گوشه‌هایى از تاریخ و فرهنگ ایران را براى مسلمانان و عرب‌زبانان جهان، آشکار ساخت.[۲]

گزارش محتوا

جاحظ در مقدمه کتاب، زبان به گلایه از اهل علم گشوده است؛ از اینکه نسبت به آثار او حسادت مى‌ورزند و بر آن‌اند تا کتاب‌ها و رسائل وى را با همه استوارى و گران‌مایگى، بى‌ارزش نشان دهند. وى مى‌گوید: «… چون کتابى را بنگارم و به یکى از بزرگان تقدیم دارم، گروهى چون شتران سرکش و افسار گسیخته، نزد وى شتابند و با نیرنگ، زبان به بدگویى از آن کتاب گشایند تا آن را از چشم وى، بیندازند و گر در آن توفیق نیابند، موضوعات و معانى آن را سرقت کنند و از لابه‌لاى آن، کتابى به نام خود برسازند و به دیگرى تقدیم دارند… اما چون کتابى هرچند کم‌بارتر و کم‌مایه‌تر بنگارم و آن را به ابن مقفع و خلیل بن احمد و… منسوب دارم، هم ایشان مشتاقانه نزد من مى‌شتابند تا نسخه‌اى از آن فراهم آرند…». شاید همین امر محققان را به اشتباه انداخته تا کتاب را از آن جاحظ بدانند. مسعودى در «التنبیه و الإشراف» نیز همین موضوع را از قول جاحظ نقل کرده است. اما جالب توجه آنکه این روایت در رسائل جاحظ «فصل ما بین العداوه و الحسد» آمده است و احتمالاً مسعودى این روایت را از رسائل جاحظ گرفته است.[۳]

پس از این مقدمه، مؤلف در ۷۹ باب که گاه هر یک از حد یکى دو صفحه تجاوز نمى‌کند، به ذکر محاسن و مساو‌‍ئ (خوبى‌ها و بدى‌ها) برخى اشیاء، صفات، اخلاق و آداب و سنن، پرداخته است.[۴]

نخستین باب به ذکر محاسن کتاب و کتابت اختصاص دارد؛ مؤلف در آغاز این باب، به پیشینه نگارش و کتابت نزد ایرانیان پرداخته و ضمن آن، به سنگ‌نوشته‌ها و کتیبه‌هاى برخى بناهاى معروف، اشاره کرده است؛ سپس روایاتى درباره ارزش و فضیلت کتاب و کتاب‌خوانى از قول برخى بزرگان نقل نموده است. آخرین بخش کتاب نیز همان‌گونه که در مقدمه آمده، به محاسن و مساو‌‍ئ مرگ اختصاص یافته است.[۵]

از جمله مباحث مطرح شده در کتاب، عبارتند از: محاسن حفظ زبان؛ کتمان سر؛ مشورت؛ شکر؛ راست‌گویى؛ عفو؛ وفاى به عهد؛ سخاوت؛ بخل؛ شجاعت؛ حب وطن؛ طلب رزق؛ مواعظ و زهد.

از جمله ویژگى‌هاى کتاب، آن است که یکى از گزارش‌هاى کهن و جالب توجه درباره جشن نوروز، از طریق آن، در فصل محاسن نوروز و مهرگان بر جاى مانده است. بر اساس روایت بازمانده در این فصل، در مراسم جشن نوروز که در دربار ساسانیان برگزار مى‌شد، خوانى مى‌گستردند و در آن چند عدد نان که از گیاهان و دانه‌هاى گوناگون پخته بودند، قرار مى‌دادند. این نان‌ها از دانه‌هاى گندم، جو، ارزن، ذرت، نخود، عدس، برنج، کنجد، باقلا و لوبیا بود. مقدارى از این دانه‌ها را نیز در سینى مى‌ریختند. افزون بر اینها، در آن خوان، هفت شاخه‌ى تر از درخت‌هایى که به آنها تبرک مى‌جستند، قرار مى‌دادند، مانند: درختان بید، زیتون، به و انار. این شاخه‌ها را گاه یک‌یک، گاه دودو و گاه سه‌سه بریده، هر شاخه را به نام یکى از کوره‌ها (شهرستان‌ها)ى کشور مى‌نامیدند و بر هر شاخه، کلماتى چون افزود، افزاید، افزون، پروار، فراخى و فراهى (در متن اصلى: ابزود، ابزائد، ابزون، بروار، فراخى و فراهیه) نوشته شده بود. همچنین هفت کاسه سپید، پر از سکه‌هاى سیمین و یک سکه زرّین که همگى ضر