پاورپوینت کامل الفصل فی الملل و الأهواء و النحل ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الفصل فی الملل و الأهواء و النحل ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الفصل فی الملل و الأهواء و النحل ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الفصل فی الملل و الأهواء و النحل ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

کتاب حاضر مشتمل بر مقدمه‌اى به قلم محقق اثر؛ احمد شمس‌الدین، مقدمه مصنف و دو بخش اصلى (فرق غیراسلامى و فرق اسلامى) مى‌باشد که هر کدام از این بخش‌ها خود فصول متعددى را دربردارد.

گزارش محتوا

اثر مزبور یکى از مشهورترین آثار فرقه‌اى – کلامى است که توسط یکى از پرکارترین دانشمندان اهل سنّت نوشته شده است. نویسنده، سنّى و با گرایش اهل حدیث و ظاهریه، به روش توصیفى – تحلیلى و همراه با نقد و انکار باورهاى کلامى دیگر فرق اسلامى و غیراسلامى، همچون دیانت یهود و نصارا، اثر خود را سامان داده است. بخش مورد توجهى از این اثر درباره فرقه‌شناسى و جدال و مناقشه با فرق اسلامى و با هدف اثبات کفر آن‌هاست، اما رسالت اصلى کتاب را مى‌توان تبیین موضوعات مختلف کلامى چهار سده نخست دانست.

این کتاب آکنده از اطلاعات و گزارش‌هاى دقیق درباره عقاید و ادیان است. ابن حزم در این کتاب نیز، به شیوه معمول خود، مخالفان و نظریات ایشان را بى‌باکانه به زیر تازیانه انتقاد مى‌کشد و از تکفیر یا تفسیق آنان پروا ندارد. در الفصل گاه رساله‌هاى مستقلى درباره موضوعات مستقل گنجانده شده است، و گاه نیز در آن از نوشته‌هاى دیگرش نام مى‌برد. انتقادهاى ابن حزم از تورات و انجیل‌ها به ویژه شایان توجه و نشانه احاطه او بر اعتقادات و محتواى آن کتاب‌هاست.

ابن حزم در برابر فرقه‌ها و نحله‌هایى که در درون اسلام پدید آمده، حساسیت ویژه‌اى نشان مى‌دهد و پس از تشریح نظریات و باورهاى پیروان آن‌ها، همگى را از دم تیغ انتقاد مى‌گذراند. وى فرقه‌هایى را که به اسلام اقرار دارند، به ۵ گروه تقسیم مى‌کند: اهل سنت، معتزله، مُرجئه (مُرجئیّه)، شیعه و خوارج، و مى‌نویسد که هر یک از این فرقه‌ها، شاخه شاخه شده و در درون آن‌ها فرقه‌هاى دیگرى پدید آمده است. از دیدگاه ابن حزم همه این فرقه‌ها گمراهند، جز اهل سنت که وى ایشان را «اهل الحق» و جز ایشان را «اهل البدعه» مى‌نامد. وى صحابه و پس از آن تابعین و سپس اصحاب حدیث و فقیهان، نسل پس از نسل، و عوام پیرو ایشان در خاور و باختر را در شمار اهل سنت مى‌آورد. وى جز اینان همه فرقه‌ها را «فرق الضّلاله» (گروه‌هاى گمراه) مى‌نامد و مى‌نویسد که ایشان براى اسلام زیان‌آور بوده‌اند و خداوند به دست ایشان هیچ خیرى به اسلام نرسانده است، و ایشان حتى یک روستا را از سرزمین‌هاى کفر فتح نکرده‌اند و در هیچ جا پرچم اسلام را نیافراشته‌اند. و به مسلمانان توصیه مى‌کند که دینشان را نگه دارند و بر قرآن و سنن پیامبر وفادار بمانند و هر «نوآورى» را به دور اندازند، زیرا هر نوآورى بدعت است و هر بدعتى گمراهى و هر گمراهى سزاوار آتش دوزخ است.

ابن حزم زیر عنوان «ذِکر العظائم المخرجه الى الکفر…»، که در واقع فصلى از نوشته دیگر وى با عنوان النَّصائِح المُنجیَه من الفَضائِح المُخزیَه و القَبائِح المُردَیه مِن اَقوال اهل البِدَع بوده است، به تشریح عقاید معتزله، خوارج، مرجئه و شیعه و انتقاد از آنان مى‌پردازد. در این میان نکته توجه انگیز دیگر این است که ابن حزم ایرانیان را باعث و مسئول گمراهى و خروج بیشتر آن گروه‌ها از اسلام مى‌شمارد و چنین استدلال مى‌کند که ایرانیان داراى کشورى پهناور بودند و بر همه ملت‌ها و امت‌هاى دیگر برترى و سرورى داشتند، چنانکه خودشان را «آزادگان» و انسان‌هاى دیگر را «بردگان» مى‌نامیدند؛ اما چون دولت ایشان به دست اعراب؛ یعنى کسانى که نزد ایشان کمترین خطر را داشتند – برافتاد، سخت بر آنان گران آمد و مصیبت ایشان بالا گرفت؛ از این رو کوشیدند که در کار اسلام حیله‌گرى و بدسگالى کنند. بارها نیز به جنگ با اسلام برخاستند، که مى‌توان به شورش سِنباد، استاذ سیس، مقنع، بابک و دیگران اشاره کرد. سپس بهتر آن دیدند که به شیوه‌اى دیگر در کار اسلام حیله‌گرى و با آن نبرد کنند، و بدین سان قومى از ایشان به مسلمانى تظاهر