پاورپوینت کامل میثم البحرانى ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میثم البحرانى ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میثم البحرانى ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میثم البحرانى ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ کسب علم و دانش
۲ وفات
۳ آثار

۳.۱ الف- چاپى
۳.۲ ب- خطى و آثار یافت نشده

۴ مآخذ
۵ وابسته‌ها

کسب علم و دانش

وی نزد ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر بن اسعد اصفهانى و کمال‌الدین على بن سلیمان بحرانى دانش آموخت. اگرچه در منابع اشارتى به محل تحصیلات او نشده، ولى محتملاً در عراق و در مراکز تجمع شیعیان مانند حله به تحصیل علم پرداخت. اما ظاهراً پس از آن به بحرین بازگشت و گوش عزلت برگزید تا آنکه دانشمندان عراق، خاصه اهل حله که او را مردى دانشمند مى شمردند، از او خواستند که به تربیت شاگردان و تألیف و تصنیف بپردازد. ابن میثم در آغاز از سفر تن زد، اما سپس به عراق رفت و به احتمال قوى در حله اقامت گزید. کسانى که از او روایت کرده‌اند مانند سید‌ ‎عبدالکریم بن طاووس حلى و علام حلى اهل حله هستند. وى با خواجه نصیرالدین طوسى معاصر بود و گفته‌اند که خواجه نزد او فقه مى خواند و ابن میثم در کلام شاگرد خواجه بوده‌است. در واقع شهرت عمد ابن میثم در کلام است و حتى در شرحى که بر نهج‌البلاغه نوشته، روش کلامى و فلسفى در پیش گرفته‌است.

وى در طرح مسائل و سبک استدلال به روش خواجه نصیرالدین در تجرید الاعتقاد نظر داشته و مستند استدلالهاى او، برخلاف علام حلى، بیشتر عقل است نه نقل: اگرچه از نظر چیرگى بر هم آراء و عقاید گونون متکلمان از علام حلى ضعیف تر مى نماید.

ابن میثم، معرفت و شناخت خدا را عقلاً واجب دانسته و بر آن است که این معرفت از روى تقلید و به موجب نقل قابل حصول نیست. وى ظاهراً در باب اثبات صانع، نظر معتزله را بر اشاعره برترى داده‌است. وى در باب نبوت، سبک دقیق فلسفى در پیش گرفته و آن را به مطالب «ما، هل، لِمَ، کیف و من» تطبیق داده و بیان کرده‌است. دربار حشر و معاد نظر ابوالحسن بصرى را پذیرفته و بر آن است که اجزاء اصلی انسان که تحول و تغییر نمى یابد، محشور می‌شود.

به هر حال ابن میثم در روزگار خود چندان شهرت داشته که او را با صفاتى چون فیلسوف، محقق و زبد فقها و محدثان و متکلم ماهر و صف کرده و طریحى او را در فقه، چون خواجه نصیرالدین در کلام دانسته‌است. همچنین سلیمان ماحوزى بحرانى به درخواست شاگردان و دوستان، رساله‌اى در شرح حال او به نام السلافه البهیه فی الترجمه المیثمیه پرداخته‌است. به گفت همو فقیهان و محدثان و متکلمان و ادیبان به آراء و روایات ابن میثم، به تصریح یا به اشاره استناد جسته‌اند. از جمله گفته‌اند مراد میرسید ‎شریف جرجانى از «بعض الافاضل» در حاشی مطول تفتازانى به تصریح فاضل چلبى شارح دیگر مطول، کمال‌الدین ابن میثم بحرانى است.

وفات

دربار تاریخ درگذشت ابن میثم اگرچه بیشتر منابع۶۷۹ق/ ۱۲۸۰م را ذکر کرده‌اند، ولى با توجه به این نکته که وى در ۶۸۱ق تألیف الشرح الصغیر لنهج‌البلاغه را به پایان رساند، مى بایست پس از آن تاریخ درگذشته باشد؛ کنتورى نیز در یک جا ۶۹۹ق۱۳۰۰/م را تاریخ درگذشت او دانسته‌است (قبر او را در دو جا: الدونج یا هلتا در ماحوز بحرین دانسته‌اند.

نورى یادآور شده که براساس قراین و شواهد قبر او مى بایست در هلتا باشد، ولى برخى اشاره کرده‌اند که قبر واقع در الدونج، از آنِ نیاى او میثم بن معلى است نه کمال‌الدین ابن میثم.

آثار

حدود ۳۰ اثر به ابن میثم نسبت داده شده است:

الف- چاپى

اختیار مصباح السالکین، خلاص شرح بزرگ نهج‌البلاغه وى است که آن را به اشاره عطاملک جوینى برای دو فرزند او نظام‌الدین محمد و مظفرالدین على تألیف کرد. این کتاب به ویرایش محمد هادى امینى به چاپ رسیده‌است؛ شرح المائه کلمه لنهج‌البلاغه که کنتورى نام اصلى آن را منهاج العارفین ذکر کرده و آقابزرگ از نسخه‌هاى آن در کتاب‌هاى اهدایى مشکوه و کتابخان کاشف الغطا یاد کرده. این کتاب در ۱۳۹۰ق به کوشش محدث ارموى در قم چاپ و منتشر شده‌است؛ قواعد المرام فی علم الکلام، که آن را به اشار عزالدین ابوالمظفر عبدالعزیز بن جعفر نیشابورى نوشت. این کتاب به کوشش سید‌ ‎احمد حسینى در قم(۱۳۹۸ق) چاپ شده‌است. نام دیگر آن القواعد الالهیه فی الکلام و الحکمه است(همان، ۱۷۹/۱۷)؛ مصباح السالکین یا شرح بزرگ نهج‌البلاغه که در ۱۲۷۶ق به اهتمام آخوند ملامحمدباقردر تهران چاپ سنگى شد و بار دیگر در ۱۴۰۴ق در تهران به کوشش جمعى از محققان به نام شرح نهج‌البلاغه به چاپ رسید. ابن میثم خود در مقدمه آورده که این شرح را به تشویق و