پاورپوینت کامل الرجعه (احسائی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الرجعه (احسائی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الرجعه (احسائی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الرجعه (احسائی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ انگیزه نگارش
۲ ساختار
۳ گزارش محتوا
۴ وضعیت کتاب
۵ پانویس
۶ منابع مقاله
۷ وابسته‌ها

انگیزه نگارش

این اثر به ‌فرمان محمدعلی شاه قاجار نوشته شده است[۱].

رجعت از عقاید اختصاصی شیعه می‌باشد که مطرح ‌شدن آن به دلیل وجود روایات متواتر در این زمینه است. این باور‌ از‌ چنان‌ اهمیتی برخوردار است که در روایتی، امام باقر سه زمان ظهور امام عصر، قیامت و رجعت را ایام‌الله یاد فرموده است[۲].

ساختار

کتاب از مقدمه ناشر، زندگی‌نامه مؤلف، مقدمه نویسنده، نه اشکال مطرح‌شده درباره رجعت و پاسخ آنها، بیست‌ونه فصل، خاتمه و تتمه تشکیل شده است.

گزارش محتوا

موضوع رجعت یکی از امور غیبی است و ادله آن عبارت است از: روایات صحیح معصومین(ع)، اجماع علمای شیعه و آیاتی از قرآن. علمای شیعه، با اتکا به این ادله، بر رجحان و صحت اعتقاد به آن استدلال کرده‌اند.

آز آیات قرآن می‌توان به آیه هشتادوسه سوره نمل اشاره کرد؛ آنجا که خداوند می‌فرماید: و یوم نحشر من کل أمه فوجا ممن یکذب بآیاتنا فهم یوزعون. در این آیه شریفه خداوند تصریح می‌کند که گروهی از تکذیب‌کنندگان را محشور می‌کند؛ درصورتی‌که در قیامت با توجه به آیات قرآن تمام انسان‌ها برانگیخته می‌شوند[۳].

علاوه بر این، امکان وقوعی رجعت را می‌توان از آیات دیگری استفاده کرد؛ آیاتی که به زنده شدن قوم موسی، زنده شدن عزیر و… تصریح می‌کنند[۴].

نویسنده می‌گوید: رجعت، سری از اسرار خداوند است که به معنای بازگشت ائمه(ع) و شیعیان و دشمنان آنان به دنیاست. مقصود، کسانی از این دو گروه است که دارای ایمان محض یا کفر محض بوده‌اند. گروه دوم، می‌بایست در این دنیا عذاب دامن‌گیر آنان نشده باشد؛ وگرنه در روز رجعت برنمی‌گردند[۵].

اهل سنت رجعت را انکار می‌کنند و این عقیده شیعیان را برگرفته از جاهلیت می‌دانند که از بدعت و هواپرستی نشئت گرفته است[۶].

بر این عقیده، اشکالاتی وارد شده که نویسنده به نه شبهه و اشکال اشاره می‌کند.

اولین اشکال را مؤلف چنین تبیین کرده: با توجه به اینکه این دنیا دار تکلیف است و انسان تا زمانی که در این دنیاست مکلف است و وقتی‌که از دنیا رفت، دیگر تکلیفی برعهده او نیست. حال وقتی دوباره به این دنیا بازمی‌گردد، شک می‌شود که آیا باز مکلف است یا خیر؟ که اصل برائت جاری می‌شود و تکلیف از او ساقط خواهد بود؛ پس چگونه است که شما می‌گویید: اشخاصی همچون ائمه(ع) که برمی‌گردند، آمده‌اند که دین را اقامه کنند، جهاد در راه خدا انجام دهند و زمین را پر از عدل و داد کنند و…[۷].

از نظر احسائی، ملاک ثبوت تکلیف دنیوی‌ در رجعت نیز موجود می‌باشد. به دلیل متغیر بودن و تضاد و تزاحم‌ موجودات‌ در‌ دنیا، انسان دارای اختیار است، تا اینکه به‌واسطه آن میان امور خیر یا شر، یکی را ‌‌انتخاب‌ نماید. رجعت‌کنندگان نیز دوباره به دنیا و دار تکلیف بازمی‌گردند و به این دلیل‌ تکلیف‌ دوباره‌ شامل آنان نیز می‌گردد. بدین‌جهت منقطع شدن تکلیف از رجعت‌کنندگان به دلیل مرگ و قطع‌ تعلق از دنیا، با تکلیف دوباره آنان ناسازگاری ندارد؛ زیراکه ممکن است‌ انقطاع تکلیف آنان در‌ زمان‌ محدود و اندک باشد. مهم‌تر اینکه خداوند به رجوع دوباره آن‌ها عالم است و چنین امری در لوح محفوظ مکتوب است؛ درنتیجه رجعت محل تکلیف است نه پاداش یا عقوبت[۸].

اشکال دوم بر تناسخ استوار است؛ به این صورت که انسان بعد از اینکه وفات یافت و به‌صورت خاک درآمد، در صورت بازگشت به این دنیا باید با بدن دیگری برگردد و این همان تناسخ است…[۹].

ایشان در ضمن پاسخ به اشکال دوم می‌گوید: قول به تناسخ در صورتی پیش می‌آید که ارواح به غیر اجساد خودشان برگردند…[۱۰].

مسئله‌ای که احسائی‌ در‌ این‌ قسمت با آن مواجه می‌شود، حساب‌رسی امام حسین، به ‌حساب انسان‌ها در رجعت با اذن پیامبر و سپس خداوند است: «إِنَ‏ الَّذِی‏‌ یلِی‏‌ حِسَابَ‏‌ النَّاسِ‏ قَبْلَ یوْمِ الْقِیامَهِ [در زمان رجعت] الْحُسَینُ بْنُ‌ عَلِی‌، فَأَمَّا یوْم الْقیامَهِ فَإِنَّمَا هُوَ