پاورپوینت کامل الدّر المصون فی علوم الکتاب المکنون ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الدّر المصون فی علوم الکتاب المکنون ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الدّر المصون فی علوم الکتاب المکنون ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الدّر المصون فی علوم الکتاب المکنون ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ هدف از تألیف
۲ ارزش تفسیر
۳ روش تفسیرى
۴ مصادر
۵ تأثیرپذیرى از الدرّ المصون
۶ نسخه پژوهى تفسیر
۷ روش تحقیق
۸ نسخه حاضر
۹ منابع مقاله

هدف از تألیف

به عقیده سمین، تألیف تفسیرى که علوم قرآن را دربرداشته باشد ضرورى مى‌نماید. وى همچنین معتقد است پس از تجوید و تلاوت لازم است آیات و واژگان قرآن از دیدگاه علوم پنجگانه ادبى مورد بررسى قرار گیرد: یعنى اعراب، تصریف، لغت، معانى و بیان؛ زیرا به نظر وى مفسران گذشته برخى به بیان اعراب اکتفا نموده، بعضى به مفردات الفاظ پرداخته و علم تصریف را در بسیارى از موارد رها کرده، و پاره‌اى به پژوهش‌هاى اعجازى و بلاغى قرآن توجه نموده‌اند. وى بر این باور است که این علوم با یکدیگر ارتباط تنگاتنگ دارند. از این‌رو قرآن را از منظر هر یک از این علوم مورد تفسیر قرار داده است.

ارزش تفسیر

هیچکس نمى‌تواند تلاش تفسیرى مفسران گذشته را انکار کند. سمین حلبى نیز یکى از این مفسران است. تفسیر وى تفسیر بزرگى است که همه علوم ادبى را در خود جاى داده است. وى در تعریف تفسیرش در مقدمه مى‌گوید:این تصنیف در حقیقت نتیجه علوم ادبى را در خود جاى داده است.

وى در تعریف تفسیرش در مقدمه مى‌گوید: این تصنیف در حقیقت نتیجه عمرم و ذخیره علمى دوران زندگیم است(۴۶/۱). حاجى خلیفه در کشف الظنون (۱۲۲/۱) مى‌گوید: این تفسیر با اینکه مشتمل بر مباحث تفسیرى است، بهترین تفسیر ادبى قرآن به‌شمار مى‌آید.

سیوطى مى‌گوید: تفسیر سمین حلبى بهترین تفسیر ادبى است (۱۰۰/۱). داودى در طبقات المفسرین مى‌گوید: وى نگارش آن را در زمان استادش آغاز کرد [از این‌رو بحر محیط را مورد نظر داشت] ولى کمبود آن را جبران نمود و در موارد بسیارى آن را مورد مناقشه و نقد و نظر قرار داد. خواننده گرامى از این مطالب اهمیت و جایگاه علمى این تفسیر را به خوبى درک مى‌کند. خلاصه براى این تفسیر ویژگى‌هاى زیر را مى‌توان برشمرد:

اشتمال بر آراء و اندیشه‌هاى دانشمندان ادبیات عرب پیرامون هر یک از آیات قرآن همراه با ذکر دلیل، توضیح و تحلیل مبانى و نقد و نظر آنها؛ از این‌رو آن‌را بهترین تفسیر ادبى شمرده‌اند.
دربرداشتن معانى واژگان قرآن؛ از این‌رو خواننده گمشده لغوى خود را در آن مى‌یابد و این تفسیر از این‌جهت یک دانشنامه واژه‌شناسى تحلیلى قرآن به‌حساب مى‌آید.
دربرداشتن یک‌دوره قرائات قرآن به همراه دلیل آن.
اشتمال بر شواهد عربى در قواعد ادبى. کمتر صفحه‌اى از آن خالى از شاهد مثال است.
پرداختن به مباحث بلاغى در بیشتر آیات. این تفسیر اگرچه تفسیر بلاغى به‌شمار نمى‌آید ولى خوشبختانه اهتمام فراوانى به تفسیر بلاغى قرآن دارد و این بر ارزش تفسیر مى‌افزاید.

روش تفسیرى

وى در آغاز، بعضى الفاظ آیه را مطرح مى‌کند سپس آنرا از جهت واژه‌شناسى، اشتقاق و معنا مورد تفسیر قرار مى‌دهد. آنگاه احتمالات لغوى را بیان مى‌کند سپس با استفاده از شواهد گوناگون احتمالات را مورد نقد و بررسى قرار مى‌دهد و وجوهى را که با آیه سازگار است، انتخاب مى‌کند. پس از آن به نحو اجمالى قرائت را مطرح نموده و بعد به نقد و بررسى قرائات مى‌پردازد و قرائت مورد نظر خود را اختیار مى‌کند. پس از آن به بیان اعراب و اقوال دانشمندان پیرامون آیه مى‌پردازد. در این میان اگر مناسبتى براى طرح مباحث ادبى و نحوى بیابد، اصول آن را ذکر مى‌کند و سایر مطالب را رها مى‌کند تا مطلب ادبى تفسیرش پیچیده نشود. از این‌رو درمى‌یابیم که روش تفسیرى سمین با ابوحیان متفاوت است؛ زیرا ابوحیان در بحر محیط سوره را به چند دسته آیه تقسیم مى‌کند. سپس دسته آیات را از جهت لغوى و اشتقاق مورد بررسى قرار مى‌دهد. سپس آن دسته را از نظر اعراب و سایر مباحث ادبى مورد تفسیر قرار مى‌دهد؛ درحالى‌که سمین مباحث را بسیار منظم و دقیق مطرح مى‌کند. هرگاه واژه‌اى را از نظر لغوى مورد بررسى قرار مى‌دهد، کلیه مباحث لغوى آن را مطرح مى‌کند و بحث را به انتها مى‌رساند تا دیگرباره مجبور نشود براى تکمیل، آن واژه را مورد واژه‌شناسى قرار دهد. همچنین سایر مباحث را در ذیل هر واژه یا آیه یک بار به‌طور کامل طرح مى‌کند و از تکرار و تکمیل احتراز مى‌کند. از دیگر ویژگى‌هاى روش تفسیرى وى اهتمام به امانت علمى است. از این‌رو اقوال را به‌طور کامل به صاحبان اقوال نسبت مى‌دهد تا شبهه ایجاد نشود. به‌هین‌خاطر در هر صفحه صاحبان آراء و اقوال مشاهده مى‌شود. در این میان پس از بیان آراء و اندیشه‌ها با بیان الفاظ کوتاهى همچون «اظهر»، «اولى»، «احسن» و «راحج» به ترجیح اقوال مى‌پردازد.

مصادر

وى در مقدمه تفسیر، تعدادى از مصادر را که در تفسیر به آنها اعتماد نموده، ذکر مى‌کند که به شرح زیر است.

تفسیر البحر المحیط، تألی