پاورپوینت کامل الحبل المتین فی إحکام أحکام الدین ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الحبل المتین فی إحکام أحکام الدین ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الحبل المتین فی إحکام أحکام الدین ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الحبل المتین فی إحکام أحکام الدین ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب به ترتیب مشتمل بر مقدمه محقق (در معرفی مؤلف و کتاب)، مقدمه‌ای از مؤلف در علم درایه، مقدمه دومی از مؤلف در معرفی کتاب، دو باب که هر باب مشتمل بر شش مقصد و فصول و مطالب متعددی است.

گزارش محتوا

کتاب شریف حبل المتین از شهیرترین کتب شیخ بهایی در سبک فقه مأثور است. در این‌ کتاب‌، احادیث‌ معتبر در دو باب «طهاره» و «صلاه» گردآورى و بررسى شده است. برخی از عبارات نویسنده حاکی از آن است که هدف وی نگارش کتابی مشتمل بر تمامی ابواب فقه بوده است، ولی جز کتاب طهارت و صلاه را از او نمی‌یابیم. ظاهراً شرایط حاکم بر زمانش فرصت تکمیل خواسته و محقق کردن آرزوی مطلوب را به او نداده است[۱]‏.

مؤلف بر این باور‌ است‌ که‌ گلچینى از احادیث معتبر را که براى استنباط احکام مفید هستند، از کتب اربعه‌ برگزیده‌ است. اگرچه نگاه نویسنده شرح حدیث نیست، اما به تبع مشکلاتى که در‌ سر‌ راه‌ فهم روایات پیش می‌آید، او لازم دیده که بخشى از آن‏ها را تبیین کند‌، چنانچه‌ در توصیف اثرش می‌‏نویسد: این کتاب خلاصه‌ای از روایات راویان شیعه را در‌ بر‌ دارد‌ که با اسنادی صحیح از معصومان گزارش شده است. این کتاب گنجینه‌ای از روایات صحیح‌ و حَسَن‌ و دریایی آکنده از مرواریدها و مرجان‌های درخشان روایات است که تفسیر مبانی و تقریر‌ معانی‌ و بیان‌ نکات و توضیح مغلقات، آن را در برگرفته است و… [۲]‏.

مؤلف تمام احادیث را از جهت وضعیت راویان بررسى کرده‌ و در‌ سه دسته: صحاح، حسان و موثقات قرار داده است. او خود در حاشیه‌ «ختام» می‌‏نویسد: آنچه در ارزیابى روایات صحیح، حسن‌ یا‌ موثق‌ شمرده شده است بر پایه نظرات و مبانى‌ خودم‌ می‌باشد که پس از تلاش و تتبع به این نتایج دست یازیده‌ام. و چه‌بسا‌ دیگران‌ با این ارزیابى موافق نباشند [۳]‏. تعداد این احادیث بالغ‌بر ۱۵۸۰ حدیث غیرتکراری می‌باشد [۴]‏.

او در ابتداى هر‌ باب‌، تمام احادیث صحیح را ذیل عنوان «من الصحاح» آورده و سپس با عنوان‌ «من‌ الحسان» احادیث حَسَن و آنگاه احادیث موثق‌ را ذیل عنوان «من‌ الموثقات» می‌آورد. در بیشتر مباحث، دو‌ عنوان‌ نخست آمده‌‏اند و گاهى نیز هر سه عنوان دیده می‌شود[۵]‏.

شیخ‌ بهایى‌ بیشتر به دنبال‌ بیان‌ روایات فقهى است. و بیان‌ مباحث‌ رجالى را خارج از چارچوب کتاب می‌‏داند؛ ازاین‌رو، مسائل رجالى را در حاشیه یاد‌ کرده‌ است. می‌‏دانیم که از بایسته‌‏هاى مباحث فقهى، تمسک یا طرد یک روایت است‌. بنابراین‌، گاهى در متنِ مباحث نیز مؤلف‌ ناگزیر‌ است‌ که‌ وجه‌ ضعف روایت یا‌ قوّت‌ آن را تبیین کند. در مواردى اندک‌، توصیفاتى‌ مختصر‌ درباره یک راوى را ضرورى می‌‏داند؛ برای‌ مثال‌، ذیل‌ صحیحه‌ زراره‌ که‌ از امام باقر علیه‌السلام می‌‏پرسد: «شما از کجا دانستید و به چه دلیل می‌گویید که مسح سر، تنها به بخشی از سر اختصاص دارد و نه به همه‌ آن؟» در دفاع از شخصیت زراره و عدم سوءنیت یا جسارت وى، به‌طور مفصل مطالبى را ایراد می‌کند. از نکات بارز مطالب رجالى مؤلف‌ آن‌ است که وى به بررسى طرق، اهتمام ویژه داشته و گاهی نیز در توثیقات اجتهاد می‌کند. در مواردى هم خواننده را به دیگر آثار خود همانند تعلیقاتش بر خلاصه الأقوال یا حاشیه بر کتاب من لا‌ یحضره‌ الفقیه و تهذیب الأحکام ارجاع می‌‏دهد‌[۶]‏.

واژگان نامأنوس و کم‌کاربرد، در احادیث فقهى، کمتر از دیگر احادیث به چشم‌ می‌‏خورد‌، چراکه بیشتر آن‏ها، بیان‌گر‌ دستورالعمل‏هاى‌ روزمره هستند. اما به فراخور موضوعات فقهى، لغاتى دیده می‌شود که خواننده، معانى لغوى یا اصطلاحى آنها را نمی‌‏داند. شیخ بهاءالدین در شرح احادیث به این نکته توجه داشته است‌ و سعى‌ کرده تا بعضى از واژگان را توصیف کند؛ برای نمونه، او واژگانى همچون الاسدال، الذقن، القصاص؛ التور‌، الکعب و… را تبیین کرده‌ است‌. روش مؤلف در تبیین، گاه بیان اجمالى معناى واژه است و گاهى نیز مؤلف به مباحث فقه‌اللغه واژه‌ای می‌‏پردازد؛ برای مثال معانى چهارگانه «کعب» را بیان می‌کند و سپس‌ به‌‌صورت مفصل به بررسى یکایک معانى آن‌ها ‏و تطور معانی پرداخته و در پایان قول مختارش را تبیین می‌کند[۷]‏.

مؤلف ارجمند به‌ندرت در مباحث ادبی به اقوال دانشمندان‌ اشاره‌ می‌کند‌، و در اینجا نیز همان مبناى پیش‌گفته در