پاورپوینت کامل منتهی المقال فی الدرایه و الرجال ۱۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منتهی المقال فی الدرایه و الرجال ۱۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منتهی المقال فی الدرایه و الرجال ۱۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منتهی المقال فی الدرایه و الرجال ۱۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله

ساختار

کتاب، مشتمل بر مقدمه‌اى مختصر و دو جزء است. در جزء اول، علم حدیث در ضمن پنج فصل و در جزء دوم، مباحث علم رجال در سه فصل مطرح شده است.

گزارش محتوا

نویسنده در مقدمه تصریح مى‌کند که آثار فراوانى توسط علماى شیعه در علم رجال نگارش شده، اما هیچ‌کدام براى تدریس نوشته نشده‌اند و لذا تدریس این علم نیازمند تلاش خاصى از استاد متخصص در این علم است و این کتاب در جهت برطرف نمودن این مشکل است[۲]

جزء اول کتاب در علم حدیث و درایه نوشته شده است؛ چراکه علم حدیث از متممات علم رجال و مکمل آن است. این جزء با بیان معنا، موضوع، غایت و تفاوت علم درایه و رجال آغاز شده است. اولین مطلبى که در این جزء آمده معناى درایه است. «مصباح المنیر» درایه را «علم» معنا کرده است. نویسنده فرق بین این دو را در این مى‌داند که درایه مسبوق به شک است برخلاف علم که مسبوقیت به شک در آن شرط نیست؛ به همین دلیل نمى‌گویند «الله درى»؛ چراکه مستلزم عروض شک بر خداوند متعال است، بلکه گفته مى‌شود «الله علم». شیخ بهائى نیز درایه را علمى‌دانسته که از سند حدیث و متن آن و کیفیت تحمل و آداب نقل آن بحث مى‌کند[۳]

در فصل دوم از این جزء، خبر به اعتبار روات به چهار قسم: صحیح، حسن، موثق و ضعیف تقسیم و اصول حدیث نامیده شده است. این تقسیم‌بندى نزد قدما به این شکل صریح نبوده است و ابن طاووس اولین کسى بود که آن را تفصیل داد و تبیین کرد. نویسنده سپس اشکال برخى از اخباریین که این تقسیم را بدعت و ضلالت دانسته‌اند، بى‌معنا دانسته است؛ چراکه آنها قائل به صحت تمامى اخبار وارده در کتب اربعه هستند و ضعف این کلام واضح است؛ زیرا علماى پیشین، احادیث صحیح را مى‌پذیرفتند و از احادیث ضعیف اعراض می‌کردند[۴]

«تحمل حدیث» از جمله عناوین علم درایه است. معناى این اصطلاح این است که راوى، حدیث را از دیگرى – که در اصطلاح به او شیخ مى‌گویند – به یکى از طرق معتبر در تحمل حدیث فرامى‌گیرد. راوى در تحمل حدیث باید اهلیت داشته باشد؛ بدین معنا که راوى باید عقل و قوه تمیز داشته باشد و تحمل حدیث از مجنون و صبى صحیح نیست، اما اسلام و بلوغ شرط نیست[۵]

آخرین مبحث از فصل پنجم به بیان اصطلاحات علم درایه اختصاص دارد. صحابى، تابعى، مخضرم، مولى، مسند، معجم، اصل و مشیخه از جمله این اصطلاحات هستند. نویسنده، مباحث حدیث و درایه را با این عبارت درباره اصطلاح مشیخه به پایان مى‌برد: «مشیخه بر عده‌اى از شیوخ صاحب کتاب که احادیث از آنها روایت مى‌شود اطلاق مى‌شود؛ مانند مشیخه شیخ و کسانى که شیخ طوسى از آنها روایت مى‌کند و نام آنها را در خاتمه کتاب‌هاى تهذیب و استبصار و الفهرست ذکر مى‌کند»[۶]

جزء