پاورپوینت کامل الاشارات و التنبیهات (مع المحاکمات) ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الاشارات و التنبیهات (مع المحاکمات) ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الاشارات و التنبیهات (مع المحاکمات) ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الاشارات و التنبیهات (مع المحاکمات) ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ وابسته‌ها

ساختار

اشارات ابن سینا، از سه بخش منطق، علم الطبیعه و ما قبل الطبیعه تشکیل شده است که هر کدام از آنها یکى از مجلدات این شرح سه جلدى را به خود اختصاص داده است. قسمت منطق اشارات متشکل از ده نهج و بخش فلسفه نیز از ده نمط تشکیل یافته است که سه نمط اول در علم الطبیعه و هفت نمط آن در ما قبل الطبیعه است.

گزارش محتوا

شارح، بعد از بیان مقدمه، ابتدا، خطبه کتاب را تشریح مى‌کند. عبارت نخست خطبه، جمله «احمد اللّه على حسن توفیقه و اسأل هدایه طریقه و الهام الحق بتحقیقه»، مى‌باشد که شارح آن را حمل بر مراتب نفس انسانى به حسب قواى نظریه و عملیه بین نقصان و کمال نموده است. وى، پس از توضیح هر یک از این قوا، نقش هدایت الهى را در سلوک اهل طریق تبیین مى‌نماید. چنان‌که گفته شد قطب‌الدین رازى، برای این شروح توضیحاتى دارد که در پاورقى آمده است.

خواجه بعد از اتمام شرح خطبه کتاب، وارد مطالب بخش منطق مى‌شود که نهج اول آن در غرض منطق است. وى شرحى بر تعریف منطق دارد که در آن تک تک عبارات این تعریف را مورد بررسى قرار داده است.

از دیگر مطالبى که در این نهج، توسط ماتن و شارح بدان پرداخته شده است، مى‌توان به دلالت لفظ بر معنا، لفظ مفرد و مرکب، لفظ جزیى و کلى، ذاتى و عرضى و… اشاره کرد.

نهج دوم بخش منطق، حاوى تعاریف و توضیحاتى درباره جنس، فصل، عرض خاص و عرض عام، رسوم خمسه، حدّ، رسم و چگونگى تعریف اشیا مى‌باشد. نهج سوم، در مرکب خبرى مى‌باشد که در آن اشاره‌اى به اصناف قضایا، سلب و ایجاب و حکم مهمل، ترکیب شرطیات از حملیّات، قضایاى شرطیه و هیئت قضایا شده است.

چهارمین نهج، در مواد قضایا و جهاتشان مى‌باشد که در این‌جا نیز توضیحاتى از خواجه نصیر، برای روشن نمودن غرض ابن سینا بیان گردیده است. نهج پنجم، در تناقض قضایا و عکس آنها مى‌باشد که کلامى کلى در تناقض و اشاره‌اى به تناقض واقع بین مطلقات و اشاره دیگرى به تناقض سایر ذوات الجهات، در کنار اشاره‌اى به عکس مطلقات و عکس ضروریات و عکس ممکنات آمده است.

ششمین نهج، در بیان احوال مادیه قضایا مى‌باشد. حصر اصناف قضایا در چهار صورت که امروزه در منطق به آنها مبادى قضایا اطلاق مى‌گردد و عبارتند از: مسلمات، مظنونات، شبهات و مخیّلات و دیگر توضیحاتى در مورد آنها که از سوى ماتن و شارح بیان گردیده است، مطالب این نهج را به خود اختصاص داده‌اند.

نهج هفتم داراى اشاره‌اى به قیاس، استقرا و تمثیل، اشاره‌اى خاص به قیاس، اشاره‌اى خاص به قیاس اقترانى، اشاره‌اى به اصناف اقترانیات حملیّه شکل اول و شرایط منتج بودن آن، اشاره‌اى به شکل دوم و اشاره‌اى به شکل سوم مى‌باشد.

نهج هشتم، در قیاسات شرطیه و توابع قیاس و فصول چهارگانه آن مى‌باشد. شیخ الرئیس، در این نهج ابتدا اشاره‌اى به اقترانات شرطیه دارد و اشاره‌اى دیگر به قیاس مساوات و اشاره‌اى نیز به قیاسات شرطیه استثنائیه و نهایتاً اشاره‌اى به قیاس خلف.

نهمین نهج، داراى عنوان بیان قلیل العلوم البرهانیه مى‌باشد که اصناف قیاسات از جهت مواد و ایقاعشان برای تصدیق و همین‌طور قیاسات و مطالب برهانیّه، موضوعات و مبادى و مسائل در علوم، نقل برهان و تناسب علوم، برهان ان و برهان لمّ در آن مورد بررسى قرار گرفته‌اند.

آخرین و دهمین نهج، در قیاس مغالطى است که به خاطر اهمیت شناخت مغالطه، فصل مستقلى برای آن اختصاص یافته است.

جلد دوم از مجلدات سه‌گانه شرح خواجه نصیر‌الدین طوسى، بر اشارات بوعلى، اختصاص به علم الطبیعه دارد که در بر گیرنده سه نمط از اشارات مى‌باشد. خواجه، در ذیل مقدمه‌اى که شیخ الرئیس در این قسمت اشارات دارد مبنى بر اینکه این علوم فقط به حال کسى که فهم این مطالب برایش آسان باشد، نفع دارد، نه کسى که درک آن برایش دشوار است، مى‌نویسد: واقعاً این دو علم طبیعى و الهى، مغلق بوده و اشتباهات عظیمى در آنها به دلیل تعارض وهم با عقل، رخ مى‌دهد. در آخر این قسمت، از خدا مى‌خواهد که اصابت در بیان، به وى عطا کند، در کنار ایمنى از خطا و طغیان، تا بر آنچه که در این کتاب هست اعتماد کند، نه بر آنچه که خود اعتقاد دارد، چرا که تقریر، غیر از رد و تفسیر، غیر از نقد مى‌باشد.

نمط اول اشارات، در تجوهر اجسام است. نخستین چیزى که شارح، به توضیح آن اقدام نموده است، کلمه نهج و نمط و علت نام‌گذارى فصول بخش منطق، به نهج و بخش علم الطبیعه و علم الهى، به نمط است، بعد در مورد این ترتیبى که شیخ اتخاذ نموده، مطالبى را با استشهاد به ترتیب علوم، از دیدگاه معلم اول، ارائه مى‌نماید، بعد وهم و تنبیهى را که بوعلى درباره گمان مردم راجع به ذو مفاصل بودن اجسام، دارد، مورد بررسى قرار داده که در پى آن وهم و اشاره‌اى به جهت توهم مردم در ترکیب اجسام از اجزاى نامتناهى آمده است.

ماتن و شارح هر دو، در این قسمت، استدلال‌ها و توضیحات مفصلى دارند که قطب‌الدین رازى نیز در این میان بى‌نصیب نمانده و شرح مفصلّى را در بحث ترکیب اجسام بیان نموده است. شیخ الرئیس، با خارج کردن ترکیبات غیر واقعى برای اجسام، ترکیب آنها را از هیولى و صورت مورد کنکاش قرار داده و در ادامه در مورد نوع، جنس و فصل اشیا، مطالبى را بیان کرده است.

مفارقت صورت جوهریّه از ماده و عدم امکان قوام شیئى به شىء دیگر به طورى که هر یک از آنها به لحاظ وجود مقدم بر دیگرى و بر نفس خود باشد، از دیگر اشارات نمط اول است. تقدم هیولى بر صورت، در اشاراتى که عناوین آنها گذشت، از مطالبى است که به جهات مختلف بدان پرداخته شده است. این مطلب، در ذیل بحث کیفیت تعلق هیولى به صورت مطرح است که کیفیت تقدم صورت و امتناع تقدم هیولى به خاطر تقدم صورت و لزوم دور در صورت تقدم هیولى را حواشى این بحث مى‌توان به حساب آورد.

اشارات پایانى نمط اول، اشارات مربوط به بحث حرکت و جهات مى‌باشد. در این قسمت نیز، ماتن و شارحین، به طور دقیق و عالمانه‌اى قلم‌فرسایى کرده‌اند و به مطالبى همچون اثبات جهات، تناسب جهت با مکان، خلأ و حدود آن و استدلال به جهت به خاطر قصد حرکت به سوى آن و از معقولات نبودن جهات و ماهیت جهات، پرداخته‌اند.

نمط دوم، به طور خاص، در مورد جهات و اجسام اولى و ثانیه آن مى‌باشد. تحدید اجسام به جهات و احاطه آنها با اجسام جهت‌دار و جهات شش‌گانه، موضوع اولین اشارات این نمط است. محدد الجهات از موضوعاتى است که به چند لحاظ بدان پرداخته شده است: وحدت محدد الجهات، بعد امتناع حرکت مستقیم بر محددّ الجهات و نهایتاً تذنیبى در سایر احوال محدد الجهات.

حال اجسام بسیطه که در ذیل آن، بیان معناى طبیعت و مبدأ واقع شدن آن برای حرکت آنچه که در آن است و سکون عرضى آن، اشاره دیگرى در این قسمت است که به دنبال خود، بحث دیگرى را راجع به اجسام و موضع و شکل داشتن آن، دارد.

مقتضاى وضع معین نبودن فلک را مى‌توان به عنوان تکمله‌اى بر بحث فوق به حساب آورد.

اشاره‌اى به اینکه جسم، لو خلّى و طبعه، در صورتى که تأثیر غریبى از خارج برایش عارض نگردد، موضع و شکل معین خواهد داشت و تنبیهى در مورد میل به اقسام حرکت و اینکه میل طبیعى به سمت جهت طبیعى مى‌باشد، کما اینکه قرارش نیز در آن‌جا بوده و به همان‌جا بازگشت مى‌کند، از مطالب دیگر این قسمت است.

اشاره‌اى دیگر از سوى مؤلف، به اجسام قابل کون و فساد و اینکه چنین اجسامى داراى مکان بوده به خاطر استحقاقى که اجسام به مکان دارند، آمده است. آخرین اشاره این نمط، درباره اجسامى است که میل استداره دارند و به صورت دایره‌اى حرکت مى‌کنند؛ مؤلف، عدم قابلیت چنین اجسامى را برای حرکت مستقیم، یادآورى نموده و تنبیهاتى را در ذیل آن مى‌آورد که برای نمونه، جسمى را که طبیعت آن حرارت است، آتش و جسمى را که طبیعت آن برودت است، آب و جسمى را که طبیعتش میعان است، هوا و جسمى را که طبیعت آن جمود است، زمین مى‌داند. قیاس آنها با یک‌دیگر و حالات آنها که قواعد کون و فساد در عالم دنیا را تشکیل مى‌دهد، از مطالب تکمیلى این بخش است.

طریق به وجود آمدن معدنیّات، نباتات و حیوانات با اجناس و انواعشان از این عناصر اربعه، موضوع تنبیه دیگرى است که در ادامه‌اش در ضمن نکته‌اى، علت نورانى و منوّر بودن آتش را توضیح داده است.

آخرین نمط جلد دوم و قسمت طبیعیات که سومین نمط اشارات مى‌باشد، در نفس ارضیّه و سماویّه مى‌باشد. بیان معناى مشترک بین دو نفس ارضى و سماوى و تنبیهى در وجود نفس انسانیه و اینکه اولین ادراک مطلق و اوضح آنها، همان ادراک انسان است،