پاورپوینت کامل معرفه الصحابه ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرفه الصحابه ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرفه الصحابه ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرفه الصحابه ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

کتاب در پنج جلد تهیه شده و جلد نخست آن مشتمل بر مقدمه، شرح حال ابونعیم اصفهانى، معرفى کتاب معرفه الصحابه و نیز شرح حال حافظ ابومنصور دیلمى و نیز ابوعلى حدّاد که کتاب حاضر را از ابونعیم روایت کرده‌اند، به قلم محققان، آقایان مسعد عبدالحمید محمد السعدانى و محمدحسن محمدحسن اسماعیل و مقدمه مؤلف مى‌باشد. کتاب فاقد تبویب و تفصیل است و محتواى آن تنها بر اساس حروف الفبا مرتب گردیده است.

در این کتاب، از ۴۲۳۵ شخصیت نام برده شده و مجموعا ۸۱۴۸ حدیث از طریق ایشان روایت شده است.

گزارش محتوا

نام بسیارى از صحابه‌نگارى‌هاى قرن سوم و چهارم معجم الصحابه و معرفه الصحابه است. آیا این دو عنوان با هم تفاوتى دارند؟ آیا نام‌گذارى به این دو، پا به پاى هم بوده یا این که حکایت از یک نوع تطور تاریخى در تدوین صحابه دارد و یکى بر دیگرى مقدم بوده است؟

نمى‌توان پاسخ قطعى به این سؤال داد، زیرا اگر بخواهیم با توجه به معناى این دو عنوان، این فرضیه را داشته باشیم که معجم‌نویسى مرحله‌اى پیش از معرفهنویسى بوده و در معجم تنها فهرستى از اسامى صحابه ارائه مى‌شده که صحت و سقم این انتساب چندان ارزیابى نمى‌شده است، فرضیه جامع و مانعى نسیت، زیرا عنوان معرفه الصحابه از نظر زمانى پیش از معجم الصحابه بوده و در قرن سوم، على بن مدینى (متوفاى ۲۳۴ق)، حلوانى حسن بن على (متوفاى ۲۴۲ق)، عَبّاد بن یعقوب رَواجنى (متوفاى ۲۵۰ یا ۲۷۱ق)، عَبْدان، ابومحمد عبدالله بن محمد بن عیسى مَرْوَزى (متوفاى ۲۹۳ق) و در ابتداى قرن چهارم ابومنصور باوَرْدى کتاب‌هاى خود را با عنوان معرفه الصحابه نوشته‌اند و اولین کتابى که در این باره با عنوان معجم الصحابه است از ابویعلى موصلى (متوفاى ۳۰۷ق) است.

به نظر مى‌رسد معجم‌نویسى، حرکتى در مقابل کتاب‌هایى بوده است که اسامى را بر اساس قبایل یا حوادث تاریخى مرتب مى‌کرده‌اند؛ مانند الطبقات الکبرى ابن سعد و الطبقات خلیفه بن خیاط. معمولا این گونه کتاب‌ها با عنوان الطبقات است که به طبقه بندى اسامى از حیث مراتب فضل و سن (بزرگ تر و کوچکتر- کبار صحابه و صغار صحابه) و نیز تقسیمات تاریخى (بدریون، حدیبیون و…) و قبایل (مهاجرین، انصار – اوس و خزرج) و… اشاره دارد.

ترتیب طبقات‌نویسى به دلیل این که متفرع بر شناخت حوادث تاریخى و قبایل افراد بوده و بسیارى، از آن اطلاع نداشته‌اند، براى سهولت در کار و پیدا کردن اسامى آن‌ها روش معجم‌نویسى انتخاب شده است. معجم‌نویسى نیز گاه فقط در حرف اول بوده است؛ یعنى مثلاًتمام اسامى که با حرف الف شروع مى‌شدند، یک جا بیان مى‌شده و گاه در تمام حروف، که البته روش دوم، بیشتر از قرن ششم به بعد بوده است.

با این حال، نقد و بررسى، هر چند به طور ضعیف مى‌توانسته هم در معجم‌نویسى و هم در معرفت‌نویسى باشد؛ اما به هر حال، دیده مى‌شود که جهت‌گیرى کتاب‌هاى معرفت‌نویسى در نقد و بررسى اصحاب و بیان اشتباه‌ها و توهم‌هایى که پیشینیان در این موضوع مرتکب شده‌اند، بیشتر جلوه مى‌کند و عنوان “معرفه” نگاهى دقیق‌تر از معجم به موضوع صحابه‌نگارى دارد. این مطلب را مى‌توان از نوشته‌هاى ابن عبدالبر و ابن اثیر و ابن حجر به وضوح دید، هر چند که پیش‌گام در این زمینه را باید ابونعیم اصفهانى دانست. ابونعیم همان طور که از کتابش معرفه الصحابه آشکار است، بنا را بر پالایش و نقد و بررسى گفته‌ها و خطاهاى پیشینیان گذاشته است.

تا پیش از کتاب معرفه الصحابه ابونعیم، کسانى که در حوزه صحابه‌نگارى آثارى داشتند، نوعاً با دید حدیث‌نگارى به این موضوع پرداخته، و تنها از اصحابى نام برده‌اند که از رسول خدا(ص) روایتى داشته‌اند. این نوع از صحابه‌نگارى‌ها بیشتر میان کسانى رایج بوده است که تاریخ را از منظر حدیث‌نگارى مى‌دیده‌اند و به جنبه حدیث‌نگارى بیش از تراجم‌نگارى و شرح حال‌نویسى توجه داشته‌اند.

بى‌شک این شیوه صحابه‌نگارى اشکال‌ها و نواقص مهمى داشته و منشأ توهم‌هاى زیادى در باب صحابه‌نگارى بوده است. مهم‌ترین اشکال‌هاى این شیوه به شرح ذیل است:

الف: خروج بسیارى از اصحاب که روایتى ندارند؛ اما امکان اثبات صحابى بودن آنان از راه‌هاى دیگر وجود دارد، چرا که صحابى بودن ملازم با راوى بودن نیست.

ب: چنان چه مستند صحابى بودن فردى، منحصر به روایتى شاذ باشد، تضعیف جدى در سند این روایت، سبب رد مضمون آن حدیث و در نتیجه، نفى وجود شخص صحابى مورد نظر خواهد شد.

<