پاورپوینت کامل معانی القرآن (للفراء) ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معانی القرآن (للفراء) ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معانی القرآن (للفراء) ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معانی القرآن (للفراء) ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله

ساختار

کتاب با مقدمه‌اى از محمد ابوالفضل ابراهیم و مقدمه دیگرى از احمد یوسف نجاتى و محمد على نجار آغاز و مطالب در سه جلد تنظیم شده است.

فراء ضمن پرداختن به جنبه‌هاى لغوى آیات، از شیوه تفسیر قرآن با قرآن و بیان اشباه و نظائر استفاده کرده و در موارد اندکى نیز از تفسیر قرآن به سنت نبوى بهره جسته است.

گزارش محتوا

در مقدمه نخست، به نسخه‌هاى خطى موجود از کتاب اشاره شده[۲]و در مقدمه دوم، زندگى‌نامه مختصرى از فراء، ارائه گردیده است[۳]

در این مورد که این اثر، یک کتاب تفسیر باشد یا کتاب نحوى و لغوى، بین علما اختلاف نظر وجود دارد. بعضى از مفسرین بر این باورند که این کتاب در اصل یک کتاب در تفسیر است، مگر اینکه فراء در آن به قدرت، گرایش لغوى در پیش گرفته است و اگر کسى با این کتاب با ارزش تعامل داشته باشد، درمى‌یابد که فراء در آن به جوانب تفسیرى نیز اهمیت داده است[۴]

فراء به شیو تفسیر قرآن با قرآن و بیان اشباه و نظائر در قرآن اهمیت بارزى داده است. به عنوان مثال، هنگامى که به این آیه مى‌رسد: «و إذ اوحیت إلى الحواریین أن آمنوا بى و برسولی» [۵]مى‌گوید: یعنى الهمتهم، همان‌طور که فرمود: «و أوحى ربک إلى النحل أن اتخذی من الجبال بیوتا» [۶]یعنى: «ألهمها». این نوع را مى‌توان جزء اشباه و نظائر برشمرد که فراء در کتاب خویش استفاده نموده است[۷]

وى نخست یک تصویر کلى ایراد مى‌کند، سپس به جزئیات و توجیه و استشهاد براى کل آن چیزى که ذکر کرده مى‌پردازد، مثلاً در تفسیر «الْحَمْدُ لِلَّهِ» ، مى‌گوید: «قرّاء بر رفع (ضمه) «الْحَمْدُ» اتفاق کردند، اما بعضى از اهل بدو (عرب بادیه‌نشین) مى‌گویند: «الْحَمْدَ لِلَّهِ»، و بعضى از آن‌ها مى‌گویند: «الْحَمْدِ لِلَّهِ» و بعضى از آن‌ها مى‌گویند: «الْحَمْدُ لُلّه»، پس دال و لام را هر دو ضمه مى‌دهند». سپس به جزئیات و توجیه و استشهاد آن چیزى که ذکر کرده است مى‌پردازد؛ که این نشان دهنده هوش و استعداد بالاى او مى‌باشد[۸]

فراء به این حد اکتفا نمى‌کند بلکه به توجیه هر لغتى از لغات عرب مى‌پردازد و از قرآن و شعر عرب و اقوال علما براى گفته‌هاى خود استشهاد مى‌گیرد؛ و در نهایت، سخنش را با یک نکته بلاغى، یا تعلیق بر یک کلمه همراه با ذکر لغات عرب، پایان مى دهد[۹]

سپس به اعراب کلمه معینى در آیه مى‌پردازد که چندین شکل اعرابى در آن جایز است و در بعضى مکان‌ها دیدگاه علما نحو در مورد آنچه گفته است را بیان مى‌کند. به عنوان مثال، در تفسیر: «وَلا الضَّالِّینَ» مى‌گوید: «همانا معنى «غَیْرِ» همان معنى «لا» است… و بعضى از کسانى که عربى را خوب نمى‌دانند، مى‌گویند: معناى «غیر» در سوره حمد به معناى «سوى» است، و همانا «لا» صله در کلام است و به قول شاعر استدلال کردند که مى‌گوید: «فی بئر لا حور سرى و م