پاورپوینت کامل اعتصامی، پروین ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اعتصامی، پروین ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اعتصامی، پروین ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اعتصامی، پروین ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تولد و خانواده
۲ تحصیلات و سرودن شعر
۳ رد دعوت دربار
۴ ازدواج و جدایی، اشتغال و چاپ دیوان
۵ پس از فوت پدر
۶ وفات
۷ در نظر دیگران
۸ سبک پروین و جهان‌بینی او
۹ اخلاق در شعر پروین
۱۰ پانویس
۱۱ منابع مقاله
۱۲ وابسته‌ها

تولد و خانواده

پروین (رخشنده)، در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ش/ ۱۵مارس ۱۹۰۷م، در تبریز به دنیا آمد. پدرش، یوسف اعتصامی – اعتصام‌الملک – (درگذشته در ۱۳۱۶ش)، فرزند میرزا ابراهیم مستوفی و مادرش، اخترالملوک (درگذشته در ۱۳۵۲ش)، فرزند عبدالحسین‌خان بخشایشی قوم‌العداله (یا قوام‌الدوله) – متخصلص به شوری – بود. پروین سال‌های نخست زندگی را در تبریز گذارند. در همین سال‌ها و پس از آنکه پدرش در ۱۳۲۸ق، به‌عنوان نماینده مردم این شهر، به مجلس دوم راه یافت، در ۱۲۹۱ش، همراه خانواده خود روانه تهران شد[۱].

تحصیلات و سرودن شعر

پروین، تحصیلات ابتدایی را در یکی از مدارس تهران آغاز کرد و هم‌زمان نزد پدر خود و برخی از معلمان دیگر، ادب فارسی و عربی را در منزل فراگرفت. در ۶-۸ سالگی در محافل علمی پدرش که در منزل آنان، با شرکت سخن‌شناسان و روشنفکران آن روزگار از جمله: ملک‌الشعرای بهار، علی‌اکبر دهخدا، نصرالله تقوی و شاهزاده افسر تشکیل می‌شد، حضور می‌یافت و با وجود خردسالی از مباحث آنان بهره می‌برد. در همین سال‌ها بود که سروده‌های ترجمه‌شده از دیگر زبان‌ها را به زبان فارسی و به سبک و سیاق انوری، منظوم ساخت و شگفتی بسیاری از استادان، از جمله تقوی را برانگیخت. در ۱۱ سالگی، آثار شاعران بزرگی چون ناصر خسرو، انوری، مولوی و نظامی را می‌شناخت و درباره آنها اظهار نظر می‌کرد. در ۱۴ سالگی برای نخستین بار شعری از وی به نام «ای مرغک» توسط پدرش در مجله بهار به چاپ رسید.

پروین، تحصیلات متوسطه را در حدود سال ۱۳۰۰ش/۱۹۲۱م، با ورود به مدرسه آمریکایی دختران (معروف به ایران بیت‌آل) آغاز کرد و چندی بعد، یعنی در ۲۹ خرداد ۱۳۰۳ش، زیر نظر بانوانی مانند: مک هِنری، کِلْسی شِرک، یانگ و چِیْس، فارغ‌التحصیل شد. پروین در جشن پایان تحصیل خود، خطابه‌ای با عنوان «زن و تاریخ» قرائت کرد که مقایسه‌ای میان وضعیت ناهمگون زنان در اروپا و شرق بود. پروین پس از پایان تحصیل، دوسال در محل تحصیل خود به تدریس زبان انگلیسی و فارسی پرداخت[۲].

رد دعوت دربار

وی در ۱۳۰۴ش، از طرف دربار دعوت شد تا به‌عنوان معلم ملکه و فرزندانش به کاخ شاهی برود و تاریخ ایران را به‌طور شفاهی برای رضاشاه بخواند، اما او از پذیرش این دعوت امتناع ورزید[۳].

ازدواج و جدایی، اشتغال و چاپ دیوان

پروین در تیر ۱۳۱۳ با پسرعموی پدرش، فضل‌الله آرتا (همایون‌فال) که رئیس نظمیه کرمانشاه بود، ازدواج کرد و ۴ ماه بعد، همراه او راهی کرمانشاه شد. این پیوند چندان نپایید و پروین در بازگشت به تهران، در مرداد ۱۳۱۴، رسماً از همسر خود جدا شد. واکنش پروین در برابر این جدایی، سرودن قطعه‌ای بود که با این بیت آغاز می‌شود:

ای گل تو ز جمعیت گلزار چه دیدی؟

جز سرزنش و بدسری خار چه دیدی؟

پس از این واقعه، ظاهراً یوسف اعتصامی به قصد تسلای خاطر پروین و برای شناساندن او در سطحی گسترده‌تر از پیش، اقدام به چاپ دیوان وی کرد. چاپ دیوان پروین با مقدمه بهار در ۱۳۱۴ش، حادثه‌ای ادبی تلقی شد، تا جایی که سعید نفیسی به معرفی آن در روزنامه ایران پرداخت و وزارت معارف هم به‌عنوان تقدیر، نشانی «علمی» به پروین اهدا کرد. این استقبال سبب گردید تا پروین از انزوای خانه خارج گردد و نخستین حضور خود را در فضایی غیر زنانه تجربه کند. پس محیط دانش‌سرای عالی و کتابخانه آن را که با روحیه خود سازگارتر می‌یافت، برگزید و از خرداد ۱۳۱۵، در آنجا به‌عنوان کتابدار مشغول به کار شد، اما انزواطلبی پروین و حجب و حیایی که خاص او بود در این محیط نیز نمود پیدا کرد و سبب گردید او حضور خود را در دانش‌سرای عالی چندان استمرار نبخشد و پس از ۹ ماه و از آغاز سال ۱۳۱۶ش، به خدمت خود در آنجا پایان دهد. یوسف اعتصامی در زمستان همین سال در تهران درگذشت و با مرگ خویش، تأثیری عمیق بر پروین نهاد، تا جایی