پاورپوینت کامل مستدرکات علم رجال الحدیث ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مستدرکات علم رجال الحدیث ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مستدرکات علم رجال الحدیث ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مستدرکات علم رجال الحدیث ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ انگیزه تألیف
۲ ساختار
۳ گزارش محتوا
۴ وضعیت کتاب
۵ پانویس
۶ منابع مقاله

انگیزه تألیف

مؤلف درباره انگیزه تألیف کتابش مى‌نویسد: پس از تألیف مستطرفات المعالی، به توفیق الهى مطالبى را که در آن متذکر شدم که در غیر آن نیامده است و در آن مطالب رجالى مربوط به کتاب مستدرک سفینه البحار را گرد آوردم. به دنبال آن گروهى از دانشیان و فقیهان بزرگوار پیشنهاد نمودند که همه آن‌ها را به‌طور مستقل در یک کتاب رجالى ترتیب و تنظیم نماییم و در اجابت این درخواست مستدرکات علم رجال الحدیث را نگاشتم[۲]

ساختار

کتاب مستدرکات علم رجال از یک مقدمه، بیست‌وهشت باب و یک خاتمه تشکیل شده که ابواب آن مربوط به اسامى رجال و خاتمه درباره کنیه‌ها و لقب‌ها و زنان راوى است. مؤلف تعداد ۱۸۱۸۹ راوى را در هشت جلد مورد بررسى قرار داده است.

مقدمه کتاب در هشت فصل و یک خاتمه تنظیم شده است.

گزارش محتوا

مؤلف در فصل اول تا سوم مقدمه به تعریف علم رجال، موضوع و فائده آن مى‌پردازد و در ضمن آن، به این مطلب مهم اشاره مى‌کند که:

«حجیت خبر، متوقف بر اطمینان به آن است و وثوق با مراجعه به احوال راوى و متن روایت به دست مى‌آید؛ چه، متن روایت‌هایى مثل توحید مفضل و زیارت جامعه موجب وثوق به راوى مى‌گردد و گواه بر این مطلب، روایت حضرت کاظم(ع) است که مى‌فرماید: هر گاه دو حدیث مختلف پیش روى داشتى آنها را بر کتاب خدا و احادیث عرضه کن. اگر به آن دو شباهتى داشتند، حق است و در غیر این صورت باطل مى‌باشد».

فصل چهارم در بیان تاریخ موالید و وفیات چهارده معصوم(ع) است و در فصل پنجم اصحاب اجماع را معرفى مى‌کند. اصحاب اجماع آن دسته از راویان را گویند که فقیهان همگى به توثیق و درستى نقل آنها اعتراف دارند؛ گرچه در سلسله راویان پیش از آنان، جهل یا ضعفى از دیدگاه ما وجود داشته باشد. برخى از اینان عبارتند از: زراره، محمد بن ابى‌عمیر، جمیل بن دراج و یونس بن عبدالرحمان.

فصل ششم شامل روایت‌هایى است که ائمه(ع) جماعتى از راویان را ستوده یا نکوهیده‌اند؛ به‌طور مثال، حضرت صادق(ع) در حدیث معروف شرایع‌الدین، دوست داشتن اشخاصى مانند سلمان فارسى، ابوذر غفارى، مقداد، عمار و حذیفه بن یمان و… را واجب مى‌شمارد.

در فصل هفتم مبناى مهم رجالى خود را بیان مى‌دارد که همان اعتبار کتاب‌هاى چهارگانه شیعه و قطعى‌الصدور بودن روایت‌هاى آنهاست. مؤلف در این‌باره مى‌نویسد:

«پیشینیان و پسینیان از عالمان شیعى، بر درستى و صحت روایت‌هاى کتب چهارگانه گواهى داده‌اند و گواهى آنان صحیح و فوق بینه است و معارض هم ندارد؛ ولى این به آن معنى نیست که مى‌توان به هر حدیثى از احادیث کتاب‌هاى چهارگانه عمل کرد؛ زیرا آنها صدور این احادیث را قطعى دانسته‌اند، نه وجه صدور آنها را. ممکن است برخى از احادیث با قول مشهور یا اجماع تعارض کند و یا اینکه از روى تقیه صادر شده باشد واگر در کتاب‌هاى فقهى برخى از احادیث کتاب‌هاى چهارگانه تضعیف شده است، مراد از آن تضعیف اصطلاحى نیست، بلکه به‌لحاظ مخالفت با مشهور یا اجماع، ضعیف و مرجوح شمرده شده است».

سرانجام در فصل هشتم مواردى را بیان مى‌کند که به‌واسطه آنها وثاقت و حُسن راویان ثابت مى‌شود؛ مانند تصریح ائمه(ع)، دعاى آن بزرگواران، وکالت و قیمومت امور آنان[۳]

برخى از ویژگى‌هاى کتاب از زبان مؤلف:

ایشان تصریح دارد که در این کتاب به شرح حال رجالى راویانى پرداخته است که دانشیان رجال در آثار پیش از وى بدان دست نیافته‌اند. ازاین‌رو کتاب ایشان از آثارى چون تنقیح المقال علامه مامقانى، جامع الرواه اردبیلى و معجم الرجال آیت‌الله خویى بسیار کامل‌تر است. ایشان در این‌باره مى‌نویسد:

«فلا أذکر من الرجال إلا من لم یذکروه و من لنا مزید بیان فی حقه و الثقات المشهورین کی لا یخلو کتابی من ذکرهم».

سپس در ادامه متذکر مى‌شود که در این اثر، اسامى هزاران نفر از راویان شیعى از رجال مشایخ سه‌گانه کتب اربعه و غیر آنان را آورده است که آمارى بس فراتر از کتب رجالى پیشین را در بر دارد و موارد استدراکى خویش را به تصریح بیان داشته است: در آنچه که آن‌ها آورده و من نیز یادآور شدم، به‌قطع بیان افزوده در شأن راوى اعم از رفع جهالت از وى یا رفع ضعف از او را متذکر شده‌ام. همچنین در باب «ممن روى عنهم(ع)» افرادى را متذکر شده‌ام که در ادامه آن‌ها را در باب «ممن لم یرو عنهم(ع)» یاد کرده‌ام. همچنین مستندات و شواهد زیادترى از درک و مصاحبت راوى با معصومان را نسبت به دیگر آثار رجالى متذکر شده‌ام. همه این موارد با تعیین مدرک و ارائه دلیل مستند بوده است&#۹