پاورپوینت کامل تنوخی، علی بن محسن ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تنوخی، علی بن محسن ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تنوخی، علی بن محسن ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تنوخی، علی بن محسن ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ اساتید
۳ آثار
۴ منابع مقاله
۵ وابسته‌ها

ولادت

در سال ۳۲۹ق در بصره به دنیا آمد و همانجا در خاندان ادیب و حدیث‌شناس خود، پرورش یافت.

اساتید

همه استادان دوره کودکى یا نوجوانى او از مشاهیرند و بى‌گمان از همه تابناک‌تر ابوبکر صولى است. پیداست که در خاندان قاضى بزرگى چون ابوالقاسم تنوخى، آموزش دینى بر آموزش ادبى پیشى داشت. به همین جهت گویند او نخستین حدیث خود را در ۷ سالگى شنید.

در بصره بود که پدر او ابوالقاسم، پس از مرگ ابوعبدالله بریدى به مهلبى، دبیر احمد دیلمى پیوست. این دوستى بعدها براى پدر و پسر بسیار سودآور بود، زیرا احمد دیلمى پس از چندى بغداد را فتح کرد و معزالدوله لقب یافت و مهلبى وزیر او شد.

احتمالاً نخستین شغل او، مقام شاهد عدل نزد قاضى اهواز بوده است. از گفته ابن خلکان به نقل از الفرج بعد الشده، چنین برمى‌آید که او در ۱۹ سالگى شغل نظارت بر مقایس و اوزان را در سوق الاهواز به عهده داشته است.

در همان روزگار، وزیر مهلبى به شوش رفت. تنوخى در حالى که ۲۰ ساله بود، نزد او که دوست دیرین پدرش بود، شتافت. وزیر او را گرامى داشت و از وى دعوت کرد که در بغداد به او بپیوندد تا قاضى‌القضاه ابوالسائب را بفرماید که او را به کارهاى مهم‌ترى بگمارد. بدین‌سان وى در ۳۴۹ق به بغداد وارد شد و اندک زمانى پس از آن، قاضىِ مناطقى در آبشخور فرات (قصر، بابل) گردید. شاید چنان‌که ابن خلکان مى‌گوید، اندکى پس از این، قاضى جزیره بنى عمر شده است و آن‌گاه بنا به گفته خود او، به فرمان خلیفه المطیع لله، در سالى که شناخته نیست، بر بخش‌هاى بزرگى در جنوب ایران (عسکر مکرم، ایذج و رامهرمز) قضاوت یافت.

نیز مى‌دانیم که در ۳۶۳ق بر واسط قضاوت کرده است. وى گفته است که در خدمت ابوالعباس بن ابى الشوارب، قاضى‌القضاه بغداد، دبیرى «الحُکم و الوقوف» را، علاوه بر سرپرستى قضایى ۸ منطقه بین‌النهرین، بر عهده داشته است. همین روایت موجب شده است که گیوم بپندارد که تنوخى از آن زمان طبقه شغلى خود را تغییر داده و از قضاوت به دبیرى روى آورده است. اما یک نگاه دقیق‌تر به تاریخ قاضى‌القضاتى ابن ابى الشوارب و قضاوت تنوخى بر واسط تا ۳۶۳ق، بیهودگى سخن گیوم را ثابت مى‌کند.

با این‌همه، ترتیب تاریخى حوادث زندگى تنوخى همیشه بازیافتنى نیست. شالجى مى‌کوشد به کمک روایت‌هاى گوناگون، سال‌هاى حضور او را در بغداد شناسایى کند. مثلاً در حدود سال ۳۵۰ق، اخبار پدرش را از على بن جصاص مى‌شنیده، یا در ۳۵۳ق با متنبى ملاقات کرده است. اما این کار نشان نمى‌دهد که چرا او چند سال پیش از ۳۶۰ق بغداد را ترک گفته است. وى در مقدمه نشوار گوید که چون در ۳۶۰ق به بغداد بازگشت، آن را چنان ویرانه یافت که به تألیف نشوار که خود نوعى فرج بعد از شدت است، دست زد.

اندکى پس از ۳۶۳ق، میان او و ابن بقیه، وزیر بختیار دیلمى دشمنى پدید آمد و تنوخى ناچار شد به بطیحه بگریزد. اما این دشمنى، دوستى عضدالدوله را به دنبا