پاورپوینت کامل اشرف افغان بر تختگاه اصفهان (به روایت شاهدان هلندی) ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اشرف افغان بر تختگاه اصفهان (به روایت شاهدان هلندی) ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اشرف افغان بر تختگاه اصفهان (به روایت شاهدان هلندی) ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اشرف افغان بر تختگاه اصفهان (به روایت شاهدان هلندی) ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله
۵ وابسته‌ها

ساختار

کتاب، شامل یادداشتى از مترجم و سپس در هشت فصل به حکومت اشرف افغان، قیام و سقوط سید‌ ‎احمد خان پادشاه کرمان، وضع بندرعباس و هرمز، همچنین داراى دو ضمیمه در پایان کتاب، اشاره مى‌شود.

گزارش محتوا

معلوم نیست در شرکت روزنامه‌اى، چند تن به این کار ارزنده سرگرم بوده‌اند؛ اما چندین بار نویسنده از خود با عنوان «روزنامه‌دار» یا «روزنامه‌چى» یاد مى‌کند. فزون بر این نویسندگان، شرکت در نهان، خبرچیانى را از اهالى ایران یا از میان نخبگان، حاکمان و حاکمچگان آن‌ها به انحاى گونون در خدمت خود داشته و از آن‌ها خبرهاى دست اولى را به دست مى‌آورده است، در نتیجه آگاهى‌هاى بسیارى از اوضاع نکبت‌بار و اسف‌انگیز این دوره تاریک تاریخ ایران در اسناد شرکت مزبور در بایگانى واک در هلند باقى مانده است.

آقاى دکتر ویلم فلور نخستین بار به مطالعه و تحقیقى انتقادى در این اسناد پرداخته و تألیفاتى ارزنده درباره این دوره عرضه داشته‌اند. در کتاب نخستین دیدیم که چگونه در پى صد سالى آسایش و راحت‌طلبى، دندان‌ها و چنگال‌هاى شیر پیر حکومت صفویان را سستى و فتور فرو گرفته، توان تصمیم‌گیرى و برابرى با دشوارى‌هاى امور مملکتى از هیأت حاکم رخت بربسته بود و آن جماعت ناهماهنگ هر یک سازى جداگانه مى‌نواخت. راحت‌طلبى حاکمان و فساد دستگاه به حدى رسید ‎که سردمداران خواه ناخواه آماده پذیرش هر خفتى شدند، به نعل و به میخ زدند با اهمال و امهال فرصت‌هاى گرانبهاى بسیار را از دست دادند؛ از کسانى که بر سریر قدرت بودند، هیچ کس مرد میدان کار یا مرد مرد نبود یا اگر بود مجال کار نیافت. شورش‌ها و اعتراض‌هاى پى در پى مردم پایتخت و سایر جاى‌ها علیه سهل‌انگارى‌ها و خلاف‌کارى‌ها و اجحاف‌ها به جایى نرسید.

دروغ زنان حاکم برای لاپوشانى کردن زبونى و درماندگى خود و به قصد فریب مردم، هر روزه به ساختن شایعه یا «تبلیغى نو» دست زدند تا خشم مردم را از زبونى‌هایشان منحرف سازند. بارها بزرگان و ریش سپیدان و میهن پرستان شهر انجمن کردند و از آن‌ها خواستند تا مسلحشان کنند تا بتوانند شورشیان را سرکوب سازند. بارها مردم خشماگین به کاخ شاه و باشگاه اعتمادالدوله (صدراعظم) حمله بردند.

ابرام‌ها، الحاح‌ها و درخواست‌هاى مصرانه مردم با مانورهاى خدعه‌آمیز دروغین و نمایش‌هاى فریب‌آمیز قدرت خاموش گشت. در واقع «سر مردم را شیره مى‌مالیدند» بى‌اعتنایى نالایقان حاکم به سرنوشت مردم و وضع فلاکت‌بار موجود با غلیان نارضایى شدید ایشان به ویژه اقلیت‌هاى ستمدیده مذهبى «تشنه تغییر» دست بهم داد و تغار کلوائى حکومت فرتوت بیکاره را در هم شکست. اتباع شورشى یا ستمکارگانى که با آگاهى از ضعف و فتور کاخ نشینان و تحریک عمال روس منحوس به پشتوانه «فتوایى اغواگر» از راه رسیدند تا «نودولتانى» باشند که بر «خر دیگران» سوار باشند؛ از سرزمین حاکم‌نشین خراسان خاورى (افغانستان کنونى) گرازان آمده بودند که در آشکار از خود رفع ستم کنند؛ اما در نهان اندیشه‌اى جز چپاول و غارتگرى و خونریزى نداشتند. بنابراین از آب گل‌آلود حکومت دیرینه سال صفویان – که قرنى از تن آسانى و آرامش را با سردارانى جنگ نادیده پشت سر مى‌گذاشت – ماهى گرفتند. و نه همان از صدرنشینان سلف در ستمکارگى و خونریزى به مراتب درگذشتند، به هم‌میهنان و همدینان خود نیز هیچ گونه ترحمى روا نداشتند، به هیچ کس و هیچ چیز ابقا نکردند، بلکه از فرط گرسنه چشمى، بى‌توجهى به اصول مردانگى و انسانیت، جذبه مال و مقام و قدرت یک‌باره زمام اختیار از کف بى‌کفایتشان فرو نهاد و در این راه این طفلان یک شبه ره صد ساله رفتند، کاروان‌ها از اموال غارتى، کودکان و زنان اسیر فروختنى، به سوى قندهار گسیل شد.

تختگاه ایران به نیزارى خوشیده مى‌مانست در آتشى سوزان، و چنان شد که باد افراه بدرفتارى‌ها، کژفهمى‌ها، و ندانم کارى‌هاى حاکمان نالایق، دامن‌گیر همگان گشت، خشک و تر با هم سوخت، به قولى پانصد هزار تن از مردم بى‌پناه تنها در اصفهان به وضعى دردناک و اکثر به مرگى تدریجى جان باختند. فاجعه‌اى بزرگ دل تمام میهن را آزرد، و در هنگامه وانفسایى که پیش آمد، دیو قحط و گرسنگى با درنده‌خویى و قساوت ناشى از آن، ماندگان نیم جان را برانگیخت تا در تنازعى که برای بقا در گرفت، پس از خوردن همه جانوران حلال و حرام گوشت مانده در شهر، جنازه مردگان را از گورهاى تازه و کهنه بیرون کشند، و از آن پس این اشباح نگون‌بخت بیچاره یا آدم گونه‌هاى نیم جان قحط زده وامانده – که به قافله لاشخوران استحاله یافت – تکه‌پاره‌هاى لاشه‌هاى بویناک تعفن‌آمیز همنوعان فلک‌زده خود را برای «چند روزى بیشتر ماندن» با ولع بسیار بلعیدند، خوى و خلق مردمى از یادها رفت، مرگ تدریجى در کوى و برزن بیداد کرد، فریاد و مویه ستم‌زدگان به جایى نرسید. حاکمان بى‌آزرم ککشان هم نگزید و چون گوسفندان پروارى گرگ دیده، هراسان و لرزان بر جاى خشکشان زد. افزون بر مردم عادى جمعى کثیر از دانشمندان و اندیشمندان ارزشمند شهر در پى بالا گرفتن «احتکار» خوراکى‌ها، یا محاصره، در خانه‌هاى خود با زجر و شکنجه جان باختند و جنازه‌هایشان در همان خانه‌ها یا در کوچه پس کوچه‌ها رها شد.