پاورپوینت کامل تفسیر شبر ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفسیر شبر ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفسیر شبر ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفسیر شبر ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با مقدمه محقق آغاز و مباحث، دربردارنده تفسیر تمام سور قرآن کریم بوده که به ترتیب از سوره «حمد» آغاز و تا سوره «ناس» ادامه یافته است.

گزارش محتوا

در مقدمه محقق، ضمن ارائه زندگى‌نامه مرحوم شبر، به مطالب زیر پرداخته شده است: اعجاز قرآن از جهات مختلف، جمع قرآن در مصحف واحد، قرائات مختلف، تفسیر قرآن (مقدمه، ص۳</ref>

از جمله ویژگى‌هاى بارز این تفسیر، بحث‌هاى ادبى آن مى‌باشد. نکات ادبى قابل اشاره در این تفسیر گران‌بها، عبارتند از:

لغت:
الف) «أ لم تر إلى الملأ…»(بقره / ۲۴۶)؛ نویسنده، کلمه «الملأ» را به «جماعه الأشراف (اشرافیان)» معنى کرده است.
ب) «إن شرّ الدواب…»(انفال / ۵۵)؛ وى در ذیل کلمه «الدواب» چنین نگاشته است: «ما دبّ على الأرض»؛ یعنى آنچه (هر جاندارى) که بر روى زمین بجنبد و حرکت کند.
ج) «و ما ذلک على الله بعزیز»(ابراهیم / ۲۰، فاطر / ۱۷)؛ نیز کلمه «عزیز» را در این آیه، به معناى «صعب» (سخت و دشوار) گرفته است [۱]
صرف:
الف) «و المطلقات یتربصن بأنفسهنّ ثلاثه قروء»(بقره / ۲۲۸)؛ کلمه «قروء» بر اساس مفاد آیه که بیانگر طهر و پاکى (از عادات ماهانه) است، مى‌بایست «أقراء» باشد؛ زیرا آیه مبیّن جمع قله مى‌باشد که در زبان عربى، بر سه تا ده اطلاق شده است. وزن‌هاى این جمع، چهار وزن است که هیچ‌کدام بر وزن «فعول» نیست. مرحوم شبر در توجیه صرفى این کلمه گفته است: «آوردن کلمه «قروء» که بیانگر کثرت است و حال‌آنکه جمع در آیه، جمع قلت مى‌باشد و صیغه‌اش مى‌بایست «أقراء» (بر وزن أفعال) مى‌بود، بدین سبب است که هریک از دو جمع قلت و کثرت به‌جاى همدیگر به کار مى‌روند و در این آیه آوردن «قروء» بر «أقراء» ترجیح داده شده است»[۲]
ب) نکته صرفى دیگرى که در این آیه هست، این است که یک حکم الهى که باید صورت انشایى داشته باشد، به‌گونه خبرى بیان شده است؛ زیرا کلمه «یتربصن» خبر براى «المطلقات» است و مى‌باید به صیغه امر بیان شود. مرحوم شبر در این باره، نوشته است: «معناى جمله خبرى، امر و فرمان است و دلیل آوردن خبر به‌جاى انشاء براى تأکید (بر حکم الهى) است»[۳]
ج) مى‌دانیم که اگر کارى در زمان گذشته رخ دهد، باید براى بیان آن کار از فعل گذشته استفاده کرد. اما در قرآن آیه‌اى داریم که خداوند مى‌فرماید ما در گذشته فرمانى دادیم و همان زمان هم امتثال شد، ولى انجام دادن آن را با فعل مضارع بیان فرموده است، مانند آیه: «کن فیکون»(یس / ۸۲). مرحوم شبر نوشته است که: «اینکه به‌جاى فعل ماضى، از فعل مضارع استفاده شده است، به سبب آن است که «فیکون» حکایت حال ماضى است»[۴]
نحو:
برخى از آیات قرآن در نگاه نخست، برخلاف قواعد نحوى است؛ ازاین‌رو، مفسران توجیهاتى براى این گونه آیات بیان نموده‌اند. مرحوم شبر نیز به‌عنوان مفسرى ژرف‌اندیش، دیدگاه‌هاى ادبى خود را در ذیل این گونه آیات، بیان کرده است [۵]
معانى:
الف) «إیاک نعبدو إیاک نستعین»(فاتحه / ۵)؛ مرحوم شبر در ذیل این آیه، چندین نکته ادبى بیان مى‌کند که ذیلا از نظرتان مى‌گذرد:
– تقدیم مفعول: ۱. للحصر [براى حصر]؛ ۲. لتقدمه تعالى فی الوجود [به‌خاطر تقدم خداوند در وجود]؛ ۳. للإشعار بأن العابد و المستعین ینبغی أن یکون نظرهما بالذات إلى الحق [به جهت اشاره به این نکته که عابد و مستعین، باید نظرشان بالذات به حق باشد].
– تکرار ضمیر: ۱. للتنصیص على تخصیص کل منهما به تعالى [براى تصریح نمودن بر مخصوص نمودن هریک از عبادت و استعانت به خداوند]؛ ۲. لبسط الکلام مع المحبوب [براى به‌درازا کشاندن سخن با دوست].
– تقدیم «نعبد» بر «نستعین»: ۱. لتوافق الفواصل [براى هماهنگ شدن سجع آیات با یکدیگر]؛ ۲. لأن تقدیم الوسیله قبل طلب الحاجه أدعى إلى الإجابه [چون پیش‌کش کردن وسیله پیش از درخواست حاجت، اجابت را بیشتر فرامى‌خواند و نزدیک ‌تر مى‌سازد] و…[۶]
بیان:
الف) «و ضرب الله مثلاًقریه… فأذاقها الله لباس الجوع و الخوف.