پاورپوینت کامل تفسیر القرآن الکریم (مصطفی خمینی) ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفسیر القرآن الکریم (مصطفی خمینی) ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفسیر القرآن الکریم (مصطفی خمینی) ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفسیر القرآن الکریم (مصطفی خمینی) ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

این تفسیر، شامل سوره حمد و ۴۶ آیه از سوره بقره مى‌باشد و با شیوه‌اى استدلالى ارائه شده است.

مفسر، طرحى جامع را در نظر داشته؛ تفسیرى ترتیبى و درعین‌حال موضوعى که به‌تناسب آیات، موضوع مورد بحث در آن را به‌طور اجمال مطرح کند.

گزارش محتوا

درباره محتوا و ویژگى‌هاى این اثر، توجه به نکات زیر ضرورى است:

مفسر در تفسیر آیات، مباحث و عناوین گسترده‌اى بدین شکل مطرح مى‌کند: لغت، صرف، نحو، قرائت، رسم الخط، علم اسماء و حروف و اعداد و اوفاق، حکمت و فلسفه، عرفان، فصاحت، بلاغت، فقه، اصول، اخلاق و موعظه، شأن نزول، کلام، مباحث اجتماعى و تفسیر آیات از دیدگاه‌هاى گوناگون.
مؤلف به روش‌هاى گوناگون به بررسى آیات قرآن پرداخته است. در مجموع وى از چهار دیدگاه به بررسى آیات پرداخته است:
الف)- مباحثى که موضوع آن قرآن است: وى در هر آیه به بحث قرائت آیه مى‌پردازد و قرائات گوناگون را نقل مى‌کند؛ اگرچه با شدت به آن اعتراض مى‌کند. وى با تأسى به استاد و پدر بزرگوار خود، علم قرائت را یکى از توطئه‌هاى سلاطین جور مى‌داند که به این وسیله مسلمین را از دقت در معانى و مقاصد قرآن کریم منحرف کرده‌اند.
ایشان تنها قرائت معتبر را، قرائت قرآن موجود مى‌داند و در جاهاى مختلف از جمله در ارتباط با اختلاف قرائت‌هاى کلمه «ربهم» در آیه ۵ سوره بقره مى‌گوید: این اختلافات پایه و مایه‌اى ندارند. عدول کردن از قرائت قطعى و دقیق متن قرآن به این قرائات، حتى قرائات مشهور که از قاریان معروف روایت شده است، جایز نیست؛ گرچه مجرد موافقت قرائت با ادبیات عرب در صحت قرائت کافى است..[۲]
ایشان به مفسران قرآن کریم پیشنهاد مى‌کند، همه مسائل اختلاف قرائات را در هم نیامیزند؛ آن دسته از مسائل را که به مفردات قرآنى مربوط مى‌شوند، تحت عنوان اختلاف قرائت بیاورند، اما دسته دیگر از مسائل را که به ترکیبات قرآنى مربوط مى‌شوند، تحت عنوان «اعراب» به بحث بگذارند و بیهوده به اختلافاتى که جنبه معنایى ندارند، نپردازند. بر قرائت جمهور تکیه کنند و قرائات دیگر را با آن یکسان نگیرند و متساویا در کنار هم قرار ندهند..[۳]
وى با دقت مباحثى از علوم قرآن را بررسى مى‌کند؛ مسائلى از قبیل قرائات، رسم الخط، علم وقف و ابتدا، مکى یا مدنى بودن، ترتیب نزول، شأن نزول، محکم و متشابه، ناسخ و منسوخ، وجوه و نظائر، تقسیمات قرآن، فواتح السور، خواص قرآن و فضائل سور.
مصنف رسم الخط مربوط به کلمات قرآن را با مقایسه املاى عربى مطرح کرده؛ معتقد است ده‌ها اشتباه در رسم الخط قرآن وجود دارد که مسلمین براى جلوگیرى از تغییر و تحریف قرآن از آن تبعیت کرده‌اند.
مفسر، نگارش کلماتى از قبیل «أیه الثقلان»، «اللیل»، «الذین»، «الملئکه» و «الصلوه» را غلط مى‌داند؛ درعین‌حال معتقد است التزام به ابقاى این نگارش‌هاى غلط در کتابت نسخه‌هاى قرآن مجید، نوعى سخت‌گیرى و انضباط شدید بوده که قدماى مسلمین انجام مى‌داده‌اند و رعایت این انضباط را لازم مى‌دانسته‌اند تا راه براى هرگونه تحریف در قرآن بسته شود؛ این التزام همواره لازم خواهد بود..[۴]
ایشان بعضى از مسائل فقهى مربوط به آیات را مانند حرمت مس کلمه الله و کلمه الرحمن، نام‌گذارى به اسم الله و اسم الرحمن و کتابت الرحمن، مورد بررسى قرار داده است؛ اما در طرح فقهى مباحث در تفسیر، افراط نکرده است و براى تلفیق مباحث فقهى – تفسیرى حدى محدود قائل است.
مصنف گاه استدلال فقهى بعضى مفسرین به بخشى از آیات قرآن را مورد نقد قرار مى‌دهد؛ به‌عنوان نمونه، استنباط بعضى فقها از عبارت «الحمد لله رب العالمین» مبنى بر اینکه ملاک شرعى جایز نبودن حمد و ستایش غیر خداوند، آن است «که نوعى تصرف در مال غیر، بدون اذن وى است» را رد مى‌کند..[۵]
همچنین مؤلف، به‌عنوان نمونه‌اى دیگر از عملکرد مفسران در مباحث فقهى – تفسیرى، یک سلسله فتاواى فقهى را که امام فخر رازى و دیگران از آیات ۳ تا ۵ سوره بقره استنباط کرده‌اند، ذکر مى‌کند و با تکیه بر نگرش دقیق فقهى، به دلیل آنکه آیات مذکور در مقام ستایش و توصیف مؤمنانند و نه در مقام تشریع، انواع استدلالات فقهى از این قبیل را به آیات قرآنى، مردود مى‌شمرد..[۶]
وى مباحث کلامى مهمى مربوط به قرآن را مانند تحدى قرآن و وجوه اعجاز قرآن، با ابتکار زیادى تحقیق مى‌کند. به نظر ایشان، آوردن آیاتى مثل قرآن از محالات نیست، بلکه از ممکناتى است که فقط قرآن قادر به انجام آن است و تکرار آیات مشابه براى نقل یک حادثه در قرآن، شاهد این مدعاست. وى معتقد است که اعجاز قرآن را باید با توجه به پیامبرى رسول‌الله(ص) و خاتمیت او تبیین کرد و همه این امور مستند به کمال ذات رسول‌الله(ص) است و منشأ حقیقى دارد. خاتمیت همانا اخبار به نیامدن پیامبر است، نه آنکه محال باشد..[۷]
وى به احادیثى که در شرح آیات قرآن کریم مربوط مى‌شود، اشاره کرده، بعضى از آنها را توضیح مى‌دهد و در این باب از تفسیر منسوب به امام حسن عسکرى(ع)، تفسیر قمى، عیاشى و در المنثور و دیگر منابع روایى خاصه و عامه نقل مى‌نماید و معتقدند بخشى از روایات، مرسله و ضعیفند و بخش عمده‌اى نیز در صدد بیان مصداقى از معانى آیه هستند.
ب)- استفاده از علوم گوناگون در تفسیر: نویسنده با استفاده از قواعدى که در علوم گوناگون به اثبات رسیده است، به آیات قرآنى پرداخته و آن‌ها را تفسیر مى‌کند. با استفاده از لغت و صرف به شرح کلمات و با کمک قواعد نحو، معانى و بیان به شرح جملات و با استفاده از علم کلام، فلسفه، عرفان، فقه، اصول، حروف و اعداد به بیان مقاصد قرآن مى‌پردازد. تفسیر قرآن که کشف مقاصد آن با کمک دانش بشرى است، از مرسوم‌ترین روش‌هاى تفسیر است و نویسنده با جامعیت علمى خویش و مراجعه به کتب علمى و تفسیرى مختلف به این مهم پرداخته است. در این قسمت، تسلط نویسنده بر علوم گوناگون و توان وى در ایجاد ارتباط میان آیات و علوم به‌خوبى مشهود است. وى در انتهاى تفسیر هر آیه بار دیگر به‌طور خلاصه، تفسیر آیه را با استفاده از مشرب‌هاى گوناگون تکرار مى‌کند.
ج)- استفاده از قرآن در علوم مختلف: در علوم گوناگون، مسائلى مطرح است که دانشمندان با قطع نظر از قرآن کریم به نقد و بررسى آن مسائل پرداخته‌ا