پاورپوینت کامل اربعه کتب اسماعیلیه ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اربعه کتب اسماعیلیه ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اربعه کتب اسماعیلیه ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اربعه کتب اسماعیلیه ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ شاخص‌هاى اندیشه اسماعیلیان
۲ نمونه‌هایى از قسم اوّل
۳ نمونه‌هایى از قسم دوم(تأویلات عددى)
۴ نسخه‌شناسى
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

شاخص‌هاى اندیشه اسماعیلیان

اساس فرقه اسماعیلیه مبتنى بر این است که امامت، حضرت امام جعفر صادق(ع) به اسماعیل فرزند بزرگش که قبل از پدر فوت کرده بود رسیده است که این فرقه به نام اسماعیلیه خالص معروفند.این گروه مرگ اسماعیل را در زمان حیات پدرش انکار مى‌نماید و مدعى شده‌اند اسماعیل نمى‌میرد تا زمانى که حاکمیت بر زمین را در اختیار گیرد و همو امام قائم است.فرقه دوم عقیده دارند امامت پس از امام جعفر صادق(ع) به محمد بن اسماعیل رسیده است این گروه مى‌گویند:امامت آینده در زمان حیات امام جعفر صادق(ع) از آن او بود، ولى چون او قبل از پدرش درگذشت امام صادق(ع) امامت را به محمد بن اسماعیل سپرده است.پیروان این عقیده مبارکیّه نام دارند.پس اگر بتوان برای مکتب اسماعیلیه با تمام تقسیمات و انشعاباتى که در آن رخ داده است و در سراسر جهان پراکنده‌اند اندیشه‌اى محورى، ایده‌اى اصلى و مشخصه‌اى روشن کرد اندیشه امامت اسماعیلى است که از اهمیت ممتازى برخوردار است.شاید بتوان ادعا کرد که همه تعالیم و آموزه‌ها و ابعاد فعالیت آنان را پیوندى محکم جهت‌دهى، منظم، کاربردى و معنادار کرده است.

یکى از ابعاد وجودى امام از نظر اسماعیلیه حتى در دورانى که در ستر کامل به سر مى‌برد، برقرارى پیوندش با طبقات مختلف جامعه است و داعیان به مراتب گوناگون دستورها و خواسته‌هاى او را در جامعه گسترش مى‌دهند امام شأن تأویل و تفسیر شریعت را بر دوش دارد.از نظر اسماعیلیان عقاید و اندیشه‌هاى انسه‌گانها و معارف و احکام الهى و شریعت داراى دو مرتبه است:ظاهر و باطن و از جنبه باطنى مذهب آنان بر دو پایه استوار است:

۱) تأویل قرآن و دین که در بخش بعدى این را توضیح خواهیم داد.

۲) معرفت حقایق و اینجاست که گویا آیه شریفه«و یضع عنهم اصرهم و الاغلال الّتى کانت علیهم»بر او نازل شده است و امام اسماعیلى پرده از باطن شریعت برمى‌دارد.اسماعیلیان آن امام را قائم خوانند که در شریعت تصرف بسیار کند و به نظر آنان قائم داراى دو ظهور شکلى و معنوى است.
از نظر اسماعیلیه انتخاب امام از مردم ساخته نیست و خداوند تنها کسى است که به وسیله پیامبر، امام را تعیین و به مردم معرفى مى‌کند.

از آنجا که واژه امامت کاربرد بسیار زیادى در بحث امامت از دیدگاه اسماعیلى دارد و در سراسر کتب، خوانندگان به آن برخورد خواهند نمود لذا به بازنمایى این اصطلاحات و نقش و کارکرد آنها مى‌پردازیم.
۱-امام مقیم:
از این واژه تعریف جامعى ارائه نشده است ولى به نظر مى‌رسد او کسى است که به قیام رسول ناطق مى‌پردازد و عهده‌دار تربیت و تعلیم و پاسداشت و حفاظت و یار اوست.چنین شخصى بالاترین مراتب امامت را دارا است.
۲-امام اساس:
از جانشین هریک از پیامبران به اساس دوره، صامت و وصى تعبیر آورده مى‌شود.
علوم تأویل شریعت و اسرار بواطن به خلایق پیش اوست و امامان بعدى از نسل اویند.اساس ممکن است مستقر یا مستودع باشد.امام مستقر امامى است که امامت در فرزندان او ادامه مى‌یابد و امام مستودع امامى است که همه صفات و خصوصیات امام را داراست ولى سلسله امامت بعد از او در فرزندانش ادامه نمى‌یابد و به برادرش مى‌رسد.براساس نظر اسماعیلیان فقط امامت مستقر در همه دوره‌ها وجود داشته است، نه مستودع.امام مستقر مى‌تواند در هر دو دوره بهتر و کشف عهده‌دار امامت باشد.
۳-امام متمّ
هفتمین امام در هر دوره را گویند که وظیفه او نسخ شریعت قبلى و بیان کننده باطن شریعت است و این امام متمّ فقط محمد بن اسماعیل که در دوره ششم که دور آخر امامت است مى‌باشد که شریعت قبلى را نسخ مى‌کند ولى شریعت جدید نمى‌آورد بلکه باطن همه شرایع سابق را بیان و در اختیار مؤمنان اسماعیلى قرار مى‌دهد.
۴-امام دوره ستر:
امامى است که از دیده پیروانش پنهان است، از نظر اسماعیلیان با هجرت محمد بن اسماعیل از مدینه دوران ستر امامت آغاز و با استقرار خلافت فاطمى به پایان رسیده است و از آنجا که لفظ دور مطرح شد و در کتاب کرارا خواهد آمد مورد بررسى قرار مى‌دهیم.
اسماعیلیان قدیم معتقد بودند که تاریخ بشر در هفت دوره هریک با طول زمان معینى به پایان مى‌رسد هر دوره با پیامبرى که آورنده وحى و شریعتى دارد آغاز مى‌شود.
براساس این نظریه در شش دوره تاریخ اولیه بشر شش ناطق ظهور کرده است که اینان همان پیامبران اولو العزم، حضرت آدم(ع)، نوح(ع)، ابراهیم(ع) موسى(ع)، عیسى(ع) و حضرت محمد(ص)هستند.امامان متمّم این ۶ دوره عبارتند از هنید، هود، تارخ ادّ، حزیمه و جناب ابوطالب و برای هریک از این ۶ باطن نخستین یک وصى روحانى که اساس وصایت و یا امام مستقر هست که عبارتند از شیث، سام، اسماعیل، هارون، ایوشح، شمعون و حضرت على(ع).هابیل برای دوره اوّل و اسحاق برای دوره سوم عهده‌دار نقش اساس(امام مستودع) بوده‌اند.مبدأ دوره ششم از نظر اسماعیلیان با رسالت حضرت محمد(ص)آغاز مى‌شود.
در این دوره نیز دو گروه امامان مستقر و مستودع به انجام وظیفه پرداخته‌اند، امامان مستقر که هفت نفرند عبارتند از:امام حسین(ع)، امام على بن الحسن(ع)، امام محمد بن على(ع)، امام جعفر بن محمّد(ع)، اسماعیل بن جعفر و محمد بن اسماعیل براساس اختلاف انظار میان برخى از انشعابات اسماعیلى گاه امام على(ع)سر سلسله امامان هفت‌گانه یاد مى‌شود و در نتیجه امام حسن(ع) مستودع خواهد بود و گاه امام على(ع) اساس دوره شناخته مى‌شود و آنگاه سلسله امامان مستقر از امام حسن(ع)
آغاز مى‌گردد و آنچه مسلم است در این دوره (پیامبرى حضرت محمد(ص))، محمد بن اسماعیل امام هفتم دوره، امام متمّم، اساس، صامت وصى و ناطق دوره بعدى (دور هفتم که دور معادى آخر نامیده مى‌شود) است که مقاله «رساله تحفه المرتاد و غصه الاضداد» به‌طور کامل شرح این ادوار پرداخته است.
بعد از اندیشه امامت که اندیشه‌اى محورى و شاخص در فرقه اسماعیلى بود به شاخص دوم این فرقه تأویل مى‌پردازیم.تأویل مفهومى بنیادین در اندیشه اسماعیلیه است و بر فرآیندى معرفتى، شهودى اطلاق مى‌شود که ناظر به یک معرفت‌شناسى و جهان‌شناسى خاص است بر یک جمله مى‌توان گفت که این‌فرآیند نوعى گذر از معناهاى ظاهرى شریعت و قرآن به معناهاى باطنى آنهاست.اهمّیتى خاصى که اسماعیلیان برای باطن و حقایق مکتوم در باطن دین قائل بودند، آنان به عنوان سخن‌گویان اصلى سنّت باطنى در میان مسلمانان شناخته شدند و به باطنیّه شهرت یافتند.
اسماعیلیه از دو شیوه در تأویل قرآن استفاده مى‌کنند:
۱-شیوه استدلال مفهومى
-در این روش سعى مى‌کنند بین موارد تأویل و آنچه ظاهر آیه بر آن دلالت دارد ارتباط و مناسبت مفهومى ایجاد کنند(تأویلات ذوقى)
۲-شیوه استدلال عددى
-در این شیوه صرفا از طریق تعداد حروف و کلمات و گاه استفاده از حساب جمل، آیات قرآن را بر معتقدات خود تأویل مى‌کنند.

نمونه‌هایى از قسم اوّل

۱) تأویل آیات به عقل و نفس(با عقل کل و نفس کل)
تین و زیتون در آیه و التین و الزیتون-مشرقین در آیه ربّ المشرقین و ربّ المغربین
سدر و طلح در آیه فی سدر محضود و طلح منضود-ربّ در آیه ا لم تر الى ربّک کیف
مدّ الظلّ-جنّتان، اید و الشمس و القمر در آیاتلمن خاف مقام ربّه جنّتان، و السّماء
بنیناها باید و انّا لموسعون، و من أیاته اللّیل و النهار و الشّمس و القمر
۲) تأویل آیات به ناطق و اساس
طور و البلد در سوره تین-و الفجر و لیال عشردر سوره فجر-لیل و نهار در سوره فصّلت‌بئر و قصر در آیه بئر معطّله و قصر مشیرسوره حج۴۵/-سماء و ارض، زوجین، ظلّ و ماء، مغربین
و جنّتان در سوره‌هاى ذاریات آیه ۴۷ و ۴۸،ذاریات آیه ۴۹، واقعه آیه ۳۰ و ۳۱، رحمن آیه ۱۷
رحمن آیه ۵۵ و طور و موسى در سوره طور آیه ۵۲ و سوره ب