پاورپوینت کامل تشریح الأصول ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشریح الأصول ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشریح الأصول ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشریح الأصول ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

کتاب، فاقد فصل‌بندى خاصى مى‌باشد.

نویسنده، کار خود را از مبحث«طلب و اراده» آغاز کرده که مبحثى کلامى و فلسفى و مهم‌ترین بخش کتاب است و به گفته وى، کلید گشودن مشکلات اصول مى‌باشد.

مؤلف، خود، عنوان «تشریح الاصول الکبیر» را برگزیده است و این، در برابر کتاب دیگر اوست در همین باب، تحت عنوان «تشریح الاصول الصغیر»، که در سال ۱۳۱۲ق، به چاپ رسیده است.

گزارش محتوا

نویسنده، به‌عنوان مؤسس«مسلک تعهد» شناخته شده است، زیرا اولین کسى است که این نظریه را (در همین کتاب) مطرح کرده است.

وى، معتقد است ارتباط میان لفظ و معنى که حاصل آن، دلالت است، ارتباطى ذاتى نیست؛ این‌گونه نیست که میان این دو، به خودى خود، ارتباطى وجود داشته باشد. در تحلیل ماهیت این ارتباط، دیدگاه‌هاى مختلفى ابراز شده است که تحت عنوان نظریات وضع آمده است.

نویسنده، معتقد است آنچه در این باب ابراز شده است، توان تبیین چگونگى دلالت را ندارد. اختصاص، تخصیص، تعیین و تعابیرى از این قبیل، نمى‌توانند بیان‌گر واقعیت امر باشند، البته وى ابایى ندارد که گفته شود همه این امور، نهایتا و در طول وضع، ایجاد مى‌شود، امّا معتقد است روح اصلى وضع، تعهّدى است که واضع مى‌سپارد و آن، این است که هر گاه خواستم فلان معنا را تفهیم کنم، از فلان لفظ استفاده خواهم کرد.

وى، بر این باور است که اوّلاً، نظریه تعهّد مى‌تواند توجیه‌گر وضع باشد و ثانیا، نظریات دیگر از توجیه این امر عاجزند.

تعهّد، در تعریف وى، بازگشتش به اراده است. در نظام اصولى او، اراده، از جایگاه مهمّى برخوردار است. از نظر وى، اراده، عبارت است از اعتقاد به نفع یا مصلحت، با این ملاحظه که صِرف اعتقاد نیست، بلکه آن‌گاه وصف عنوانى اراده را مى‌پذیرد که شخص مرید، اقدامى عملى را در جهت وصول به مراد به اجرا درآورد و براى رسیدن به آن، اقدامى صورت دهد. ازاین‌رو، اگر عملى، هرگز انجام شدنى نباشد و آدمى قدرت تحصیل آن را نداشته باشد، حتّى اگر نفعى در آن متصور باشد، از آن‌جا که نمى‌توان اقدامى براى رسیدن به آن صورت داد، تحت اراده آدمى قرار نمى‌گیرد و این اعتقاد به نفع، چیزى بیش از یک آرزو نیست. هم‌چنان‌که اگر فعل، محال نباشد و امکان وقوع داشته باشد، در صورتى که اجراى آن در توان شخص مرید نباشد، باز تحت اراده درنمى‌آید و اگر شخص، جازم باشد که در صورت تحصیل شرایط، به انجام آن اقدام کند، این حالت، صرفا، عزم به حساب مى‌آید، نه اراده.

بنا بر این، در تحلیل ماهیت اراده، ایشان، دو عنصر را دخالت داده است:

اعتقاد و علم به اینکه آن فعل، داراى نفع است؛
اقدامى عملى در جهت تحصیل نفع مورد نظر.

بر این اساس، با لحاظ اقدام عملى و یا اشتغال است که اعتقاد، به اراده متصف مى‌شود و مادام که اشتغال صورت نگرفته، عنوان اراده انتزاع نشده و اراده صرفا در حدّ شأنیّت است و آن، اقدام عملى و اشتغال است که آن را به فعلیّت مى‌رساند.

حال اگر اراده، به‌گونه‌اى باشد که در تبدیل شأنیّت به فعلیّت، نیازمند ابراز و بیان باشد و مانع اصلى بر سر راه فعلیّت، جهل طرف مقابل باشد و با ابراز و بیان، این جهل مرتفع گردد، در این صورت، اراده فعلى، همان اراده مبرَز است و این اراده مبرز، همان تعهّد است.

با این بیان مى‌توان گفت تعهّد، داراى سه عنصر اصلى است:

اراده شأنیه؛
بیان؛
توقف فعلیّت بر بیان.

با این توضیح، تعهّد و طلب از یک مقوله‌اند، با این فرق که در تعهّد، متعلق اراده شخص، فعلِ خود اوست، امّا در طلب، متعلق، فعلِ دیگرى است. با این وصف، تعهّد، از نگاه وى، بازگشتش به قرارداد است.

بنا بر این، ماهیت تعهّد، همواره از طرفى یک حقیقت نفسانى(اراده) است و از طرف دیگر، ابراز و اظهار است. از این منظر، او انشاء را به اراده تحویل مى‌برد. به نظر وى، انشاء هم داراى جنبه موجدیّت است و هم جنبه ابرازى دارد.

او، وضع را هم تعهّد و هم انشاء مى‌داند؛ از آن جهت که شخص واضع، اراده مى‌کند در تفهیم فلان معنا، از فلان لفظ استفاده کند و این اراده را نیز به‌گونه‌اى بیان کند.

این ادعاى نویسنده، از دو جنبه ایج