پاورپوینت کامل اجتهاد در عصر ائمه معصومین(ع) ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اجتهاد در عصر ائمه معصومین(ع) ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اجتهاد در عصر ائمه معصومین(ع) ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اجتهاد در عصر ائمه معصومین(ع) ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ هدف از نگارش کتاب
۲ ساختار
۳ گزارش محتوا
۴ وضعیت کتاب
۵ پانویس
۶ منابع مقاله
۷ وابسته‌ها

هدف از نگارش کتاب

نویسنده در مقدمه، هدف از نگارش کتابش را چنین بیان نموده: در این کتاب، پیشینه اجتهاد در نزد شیعیان و پیوند اساسی آن با عصر بعث، غدیر و عاشورا و سوابق علمی شیعیان و جامعیت و حقانیت و امتیازات مذهب شیعه و ارتباط اجتهاد رایج امروز در نزد شیعیان با گذشته خویش و میراث گران‎قدر و ماندگار و پایدار تشیع در زمان حضور امام معصوم(ع) به‌طور علمی و استدلالی به جامعه معرفی و این حقیقت روشن می‌شود که اجتهاد در عصر حضور امام معصوم(ع) وجود داشته است و مجتهدان بزرگ در بین اصحاب امامان(ع) بوده‌اند و همان اجتهاد و مجتهدان، زیربنا و الهام‌بخش اجتهاد در عصر حاضر است[۲].

ساختار

نویسنده محتویات کتاب را بعد از مقدمه در دوازده قسمت آورده که در ذیل هرکدام از این اقسام، عناوین متعددی را ذکر نموده است.

پایه‌های مباحث این کتاب، «ثقلین» یعنی قرآن و عترت است و محور دلایل و استدلال‎ها قرآن و سنت پیامبر(ص) و امامان(ع) است؛ بنابراین همان ‎گونه که در اجتهادِ درست، کتاب و سنت دو منبع اصلی است، در این کتاب نیز اجتهاد و علم اصول در عصر امامان(ع) با استناد به آیات قرآنی، گفتار و رفتار ائمه معصومین(ع) ثابت می‌شود.

نویسنده در پژوهش‌های خویش درباره اجتهاد در عصر پیامبر(ص) و امامان(ع) علاوه بر آثار شیعیان، حتی‌المقدور از کتاب‌های فقهی و اصولی و کتب تاریخ و اصول فقه اهل سنت استفاده کرده و در تکمیل تحقیقات خود از پاسخ‎های مراجع و علمای بزرگ به پرسش‌هایی درباره موضوع مورد بحث، بهره برده که تصویر این پرسش و پاسخ‎ها ضمیمه کتاب است[۳].

گزارش محتوا

در ابتدای کتاب به معنای لغوی، سپس اصطلاحی «اجتهاد» و نظرات مختلف درباره آن اشاره شده است که نتیجه آن در بحث لغوی چنین است: اگرچه اهل لغت و اهل فقه و اصول در اصل معنای حقیقی جَهد و جُهد اختلاف دارند، ولی در میان آنان در معنای واژه اجتهاد، اختلاف ‎نظری نیست؛ چون اجتهاد بر اساس ظاهر کلام آنان، به‌کارگیری و سعی و کوشش است به‌قدر توان در هر کاری که دست زدن به آن آسان نباشد و رنج و مشقت را برای رسیدن به هدف و مقصود به‌همراه داشته باشد. در این برداشت تفاوتی نمی‌کند که واژه اجتهاد از چه چیزی مشتق شده باشد. این برداشت، صحیح و مورد پذیرش همگان است؛ چون به‌کار بردن نهایت سعی و کوشش، هیچ‎گاه خالی از رنج و مشقت و سختی نیست و معمولاً با هم ارتباط و تلازم دارند[۴].

نویسنده در تعریف اصطلاحی نیز چهار تعریف (از امام خمینی، فاضل تونی، آخوند خراسانی و آیت‌الله خویی) را به‌عنوان تعاریف بهتر می‌داند که مناسب‎ترین آن‌ها تعریف آیت‌الله خویی در کتاب «الرأِی السدید فی الاجتهاد و التقلید» است که در آنجا چنین آمده است: اجتهاد به‌کار بردن توان برای تحصیل حجت بر واقع یا بر وظیفه فعلی ظاهری است[۵].

جواهری در ادامه به تعریف لغوی و اصطلاحی (از منظر دانشمندان اهل سنت و شیعه) استنباط و در ضمن آن مفتی و افتا[۶]، فقه، فقیه و اصول فقه نموده است[۷].

ایشان درباره اجتهاد معتقد است: مکتب اسلام مکتبی اجتهادپذیر است و اجتهاد در اسلام یک حرکت ضروری است. در فقه شیعه، از صدر اسلام، باب اجتهاد باز بوده و اکنون نیز باز است و همواره تقلید از مجتهد زنده واجب است… و اجتهاد به مفهوم صحیح آن، از لوازم دین اسلام است… اجتهاد یعنی کشف و تطبیق اصول کلی و ثابت بر موارد جزئی و متغیر[۸].

ایشان برای اثبات ضرورت اجتهاد در اسلام به دلایل پنج‎گانه خاتمیت، کلی بودن احکام اسلام و اهداف آن، ابدی بودن و جاودانگی، همگانی و جهانی بودن، جامعیت و همه‌جانبگی، متمسک شده است[۹].

اهل سنت برخلاف شیعه معتقد به انسداد باب اجتهاد هستند و معتقدند که همه باید از چهار نفر، یعنی ابوحنیفه، شافعی، مالک و احمد بن حنبل تقلید کنند[۱۰]. از بیان بیشتر محققان و اعترافات اکثر دانشمندان اهل سنت به دست می‌آید که در آغاز قرن چهارم هجری باب اجتهاد در میان اهل سنت بسته شد و همه به شیوه تقلید گراییدند[۱۱].

حسن ظن به سلف و سوء ظن به خلف، ضعف و اضطراب سیاسی در جامعه اسلامی، ظهور اختلالات شدید که به درگیری و تفسیق و تکفیر و مقاتله کشیده می‌شد، عدم اعتماد ب ه‌نفس و ترس از اجتهاد و خودباختگی در برابر گذشتگان، خوف از تجاوز