پاورپوینت کامل شهریاران گمنام ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهریاران گمنام ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهریاران گمنام ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهریاران گمنام ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با مقدمه نویسنده آغاز شده و مطالب، شامل سه بخش: «دیلمیان – جستانیان، کنکریان، سالاریان»، «روادیان» و «شدادیان» می‌باشد. بخش اول و دوم، شامل سه گفتار و بخش سوم، شامل دو گفتار است.

آنچه از مطالعه دیباچه مؤلف برمی آید این است که مؤلف قصد داشته چهار بخش دیگر نیز به کتابش بیفزاید و کتابیرا که اینک در سه بخش فراهم آمده، در هفت بخش تدوین و تنظیم نماید، ولی این نیت عملی نشده است[۲]

کسروی در تحقیق خود علاوه بر کتب مرجع، اعم از منابع تاریخی و سیاحت نامه تحت عنوان «المسالک و الممالک»، از دواوین اشعار و یادداشت‌های تاریخی غیر فارسی مربوط به منشیان دربارهای کوچک شاهی نیز بهره گرفته است[۳]

دکتر سهراب یزدانی درباره روش تاریخ نگاری کسروی بر این باور است که: «نحوه بهره گیری کسروی از مآخذ استادانه است. وی همواره به مآخذ اصلی اعم از کتاب یا سند یا خاطره استناد می‌جوید و همیشه آن را معرفی می‌کند؛ البته روش او چندان آکادمیک نیست؛ یعنی مشخصات مآخذ چاپ شده را به طور کامل در اختیار خواننده نمی‌گذارد یا صفحه مورد استفاده اش را مشخص نمی‌سازد و به ندرت و با فواصل بسیار زیاد از زیرنویس استفاده می‌کند، ولی خواننده چندان متوجه این کاستی‌ها نمی‌شود؛ زیرا شکل کتاب با محتوای آن هماهنگ است. کتاب درباره زندگی انسان‌هاست نویسنده به جهت علاقه خوانندگان به اثرش، مسیر مطالب نویسی خود را با آوردن زیرنویسی‌های مکرر و ارجاعات پیاپی قطع نمی‌کند»[۴]

گزارش محتوا

در مقدمه، به توضیح منابع کتاب پرداخته شده است[۵]

کسروی در ذیل عنوان «دیلمان و دیلمستان» معتقد است که از دوره ساسانیان تا قرن هشتم هجری نام منطقه جنگلی و کوهستانی گیلان امروز، «دیلمان یا دیلمستان» بوده است و با اشاره به کتاب «تاریخ گیلان و دیلمستان» سید ظهیرالدین مرعشی بر این باور است که در قرن مزبور کیائیان زیدی، انبوهی از دیلمیان را کشتند و از این دوره با امحای نام دیلم، واژه گیلان جای آن را گرفت[۶]

کسروی با استناد به «فتوح البلدان» بلاذری، «مروج الذهب» مسعودی، «معجم البلدان» یاقوت حموی و «مثنوی ویس و رامین» فخرالدین اسعد گرگانی، از دلاوری و جنگاوری مردم دیلم در روزگار باستان و حتی دوره ظهور اسلام سخن گفته است. مؤلف به مقایسه تپوران (طبرستان) و دیلمان پرداخته و می‌نویسد: «تپوران باآنکه از هر حیث بزرگ تر و نیرومندتر از دیلمان بودند با تازیان – اعراب – پیمان آشتی بسته، ترک جنگ و دشمنی گفتند و پس از مدتی هم تازیان با هر تلاشی بود به ولایت ایشان درآمده سراسر دشت و‌هامون آنجا را تصرف کردند و تنها در برخی کوهسارها بود که پادشاهانی از بومیان حکمرانی و استقلال داشتند، اما دیلمان برخلاف تپوران در دشمنی و کینه ورزی با تازیان سخت ایستاده، گرد آشتی و طلب زینهار نگردیدند»[۷]

کسروی با تکیه به نوشته‌های طبری و ابوالفرج و ذکر داستان‌های آنان، به بیان رعب و وحشت اعراب از مواجهه با دیلمان و دیلمیان پرداخته است. وی همچنین با استناد به منابع اصلی دوره اسلامی، از جنگ‌های مسلمانان و اهل دیلم، مطالب فراوانی نگاشته و مطلبی را از کتاب «البلدان» ابن فقیه همدانی ذکر کرده است[۸]

کسروی ایجاد روابط بین علویان و دیلمان که به عقیده وی به جهت براندازی خلافت عباسیان بود را گرچه ناکام دانسته، ولی از زاویه دیگری این ارتباط را سودمند دیده است؛ آنجا که می‌نویسد: «باری دیلمان اگرچه از همدستی با علویان به نتیجه ای که می‌خواستند نرسیدند؛ یعنی نتوانستند خلافت عباسیان را به دست علویان براندازند، ولی به آرزوی اصلی خود که آزادی ایران از یوغ فرمانروایی تازیان بود کامیاب شدند؛ چه، این همدستی با علویان سرانجام آن شد که دیلمان اسلام پذیرفته از کوهستان خود که دو قرن و نیم محصور بودند بیرون آمده، با مسلمانان درآمیختند و در‌اندک مدتی پادشاهان بزرگی از آنان برخاسته، ایران و عراق را زیر فرمان خود درآوردند و در حقیقت از اواسط قرن چهارم که خاندان‌های بویهیان و زیاریان و دیگر خاندان‌های دیلمی بن