پاورپوینت کامل شهاب‌الدین ابوالعباس احمد بن یحیى تلسمانى حنبلى ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهاب‌الدین ابوالعباس احمد بن یحیى تلسمانى حنبلى ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهاب‌الدین ابوالعباس احمد بن یحیى تلسمانى حنبلى ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهاب‌الدین ابوالعباس احمد بن یحیى تلسمانى حنبلى ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ مهارت‌ها
۳ مذهب
۴ ویژگی تألیفات
۵ آثار
۶ پانویس
۷ منابع مقاله
۸ وابسته‌ها

ولادت

در سال ۷۲۵ق، در زاویه نیاى بزرگش، ابوحجله، در شهر تلمسان (امروزه در الجزایر) به دنیا آمد و در سال ۷۷۶ق، در مصر درگذشت.

شهرت او برگرفته از کنیه جدش ابوحجله است که از صلحا و زهّاد نامدار عصر خود بود و گفته‌اند که به جهت کرامتى که از او ظاهر شده- کبکى از هوا آمده و روى آستین او تخم گذاشت- به «ابوحَجَله» (پدر کبک) شهرت یافته است.

ابن ابى حجله در اوان جوانى، همراه پدر و مادر و برادرانش از زادگاه خود روانه حجاز و سپس دمشق شد. مدتى در آنجا اقامت گزید و به تحصیل علم به ویژه فنون بلاغت و ادبیات همت گماشت تا مهارت تمام یافت. آنگاه به قاهره کوچ کرد و سال‌هاى واپسین عمر خود را در خانقاه منجک یوسفى (در نزدیکى قاهره) به سر برد و پیر آنجا بود و هم در آنجا وفات یافت.

مهارت‌ها

وى در شعر و شاعرى، به‌خصوص در سرودن قطعات، قصائد، وصف و مدح، مهارت بسیار داشت و فراوان شعر مى‌گفت، ولى بعضى از معاصرانش او را به علّت ندانستن عروض -شاید بى‌اعتنایى به آن- نکوهش کرده‌اند. نثر آراسته و پیراسته‌اى نیز داشت و در فن ترسّل استاد بود.

در نوشتن مقامات هم ذوق خویش را آزمود و به خلق آثار زیبایى دست یافت. اما از آنجا که مدّعى همپایى با مقامات حریرى بود، مورد سرزنش واقع شد. از دیگر علوم مرسوم زمان خود نیز بى‌بهره نبود، چنانکه ابن احمر، تذکره‌نویس معاصرش، ضمن تجلیل از مقام علمى وى، او را «فقیه» نامیده است.

مذهب

وى بنا به شیوه معهود اهل شعر و ادب، نسبت به فرقه و مذهب خاصى تعصب نداشت و در معاشرت با پیروان هر مذهب و فرقه‌اى، خود را هم عقده آنان وانمود مى‌کرد، چنانکه او را «حنفى مذهب و حنبلى اعتقاد» توصیف کرده‌اند.

وى درویش مسلک و اهل عرفان بود و رفتار و کردار صوفیانه‌اش به مذاق اهل شرع خوش نمى‌آمد و باعث طعن او مى‌گردید. از این‌رو ابن قطّان، فقیه شافعى معاصرش، نشست و برخاست با ستمگران و میگساران را بر او عیب گرفته است. در عین حال، با اندیشه وحدت وجود هم سخت مخالف بود و طرفداران آن، به خصوص ابن فارض را