پاورپوینت کامل روان جاوید در تفسیر قرآن مجید ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روان جاوید در تفسیر قرآن مجید ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روان جاوید در تفسیر قرآن مجید ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل روان جاوید در تفسیر قرآن مجید ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

روان جاوید در تفسیر قرآن مجید

پدیدآوران

ثقفی تهرانی، محمد (نویسنده)

ناشر

برهان

مکان نشر

تهران – ایران

چاپ

۲

موضوع

تفاسیر شیعه – قرن ۱۴

زبان

فارسی

تعداد جلد

۵

کد کنگره

‏BP‎‏ ‎‏۹۸‎‏ ‎‏/‎‏ث‎‏۷‎‏ر‎‏۹

نورلایب

مشاهده

روان جاوید در تفسیر قرآن مجید، تألیف، مرحوم حاج میرزا محمّد ثقفى تهرانى (متوفاى ۴۰۶ق) به زبان فارسى است.

آغاز تألیف «تفسیر روان جاوید»، آنگونه که مؤلّف در آغاز اشاره کرده، رمضان سال ۱۳۶۰ق بوده و بعد از وقفه‌اى چند ساله، سرانجام در ۱۳۸۳ق به پایان رسیده است.

عنوان «روان جاوید در تفسیر کلام مجید» در محاسب حروف ابجد با همان تاریخ برابرى مى‌کند. مؤلّف در ابتدا رویکرد کلّى تفسیرى خود را اینگونه توضیح مى‌دهد: «از جهات قرآن؛ جهتى را در نظر گرفتم که براى آن نازل شده، و آن هدایت متّقین است».

دوم اینکه چون در تفسیر، توجّه به احادیث مأثور ضرورت دارد و فهم بسیارى از آیات قرآنى جز در پرتو تبیین معلّمان وحى ممکن نیست، ایشان «تفسیر صافى»، اثر مرحوم فیض کاشانى را ملاک قرار داده و روایات تفسیرى را از این کتاب برگزیده است. دیگر آنکه مخاطب مؤلّف در این تفسیر، عموم هستند و براى آنکه به هم آنان نفع برسد «تا توانسته مطالب را تنزّل داده و عبارات را ساده نوشته است».

تأکید مؤلّف بر این سه عنصر اصلى و به ویژه عنایت به وجه هدایتى قرآن، موجب شده است که مؤلّف در مقام تفسیر آیات از بحث‌هاى تفصیلى و تخصصّى، خصوصا بحث‌هاى فنّى و ادبى-که در بسیارى از تفسیرهاى قدیم رواج داشته است-فاصله بگیرد؛ امّا به مباحث علمى کلامى و فلسفى، تا آنجا که به ابعاد هدایتى قرآن ارتباط دارد، بیشتر بپردازد.

روش کار بدین صورت است که مؤلّف ابتدا یک یا چند آیه از یک سوره را مى‌آورد، آنها را ترجمه مى‌کند و سپس به تفسیر مى‌پردازد. گاه نیز مطالبى را افزون بر تفسیر آیه، با عناوین ایقاظ، شرح، ارشاد، تحقیق و… ارائه مى‌کند. در تفسیر آیات، گذشته از تأکیدى که بر نقل روایات بر پای تفسیر صافى دارد، مهمترین نکات مربوط به آیه را مطرح مى‌نماید.

این نکات و آنچه به صورت استطرادى ارائه مى‌کند، ممکن است دربار قرائت آیه، شأن نزول آن یا بحثى کلامى، فقهى، تاریخى و امثال آن باشد.

براى نمونه در تفسیر آی «مالک یوم الدّین» توضیح مى‌دهد که فرق بین قرائت «مالک» و «ملک» در چیست و از نظر فقهى در قرائت نماز بهتر است هر دو صورت خوانده شود. آنگاه به مناسبت توضیح کلم «یوم» نظری فقها را در خصوص تعیین نیمه شب شرعى مطرح مى‌کند؛ بحث مفصّل او دربار «آیه» قرآن و ملاک تشخیص و تعیین آن بحثى دلنشین است، به عقید ایشان، هر آیه معرّف یک «واحد خطاب» است که فرشت وحى بر رسول خدا القا کرده و آن حضرت نیز بى‌کم و کاست و حتّى با حفظ فاصل بین دو واحد، آن را بر مؤمنان و مخاطبان تلاوت مى‌کرده‌اند. از این رو چه بسا روى مى‌دهد که یک مطلب در چند آیه تمام مى‌شود و این بدان معناست که آن مطلب در چند «واحد خطاب» القا شده است؛ بحث‌هاى کلامى و استدلالى مؤلّف دربار چگونگى اثبات معاد جسمانى و گزارش وى از برخى کوشش‌هاى اهل حکمت در تبیین استدلالى و عقلانى این معاد و انتقاد او از برخى توضیحات حکما، با این عبارت که این توضیحات «با ظواهر آیات و اخبار و کیفیّت مغروسه در اذهان متشرّعه کاملا وفق ندارد، اگر چه انصاف آن است که خیلى زحمت کشیده و مجاهدت نموده و تمام مشکوک و شبهات را دفع نموده‌اند»، از نمونه‌هایى است که هم از آگاهى وافر مؤلّف در مباحث فلسفى حکایت دارد و هم روش و دیدگاه او را باز مى‌شناساند؛ همچنین است بحثى مبسوط دربار عذاب دوزخ و خلود در آتش و نقد وى از نظری ابن عربى در این خصوص؛ در یک جا به مناسبت آی «و لا تلقوا بایدیکم الى التّهلکه» بحثى تذکارى دربار «تقیّه» و لزوم رعایت این قاعد عقلایى-دینى پیش مى‌کشد و تأکید مى‌کند که «بر حسب فرمود حضرت امیر(ع) در نهج‌البلاغه، خداوند از علما اخذ میثاق نموده است که با ظلمه به هیچ وجه توافق ننمایند، چه رسد به تبعیّت و معاونت که موجب سلب توفیق و انحراف از طریق هدایت و ترویج شرع خواهد بود». در همین بحث است که از مجاهدت‌هاى استادش مرحوم آیت‌اللّه حایرى یزدى یاد مى‌کند که تحمّل ناملایمات نمود و در موقع هتک حرمت از خودش و حرم ائم اطهار چه صبر و بردبارى بروز داد که ما مبهوت و متحیّر شدیم تا در ظرف چند سال ایران را از علم پر کرد».

ذکر این نمونه از بحث مؤلف نیز بى‌وجه نیست که ایشان به مناسبت بحث معاد بر تخصصى بودن شاخه‌هاى مختلف علوم دینى تأکید مى‌کند و اینکه ورود به هر یک از این شاخه‌ها نیازمند آگاهى از مباحث آنهاست و «هر علمى اهل و متخصّص و خبره دارد» و وظیف فقها بیان احکام شرعیّه فرعیّه است و این منصب را امام به آنها مرحمت فرموده است و مورد تقلید نیز، چنانکه علماى اعلام و فقهاى اسلام بیان فرموده‌اند، احکام فرعی عملّیه است و در اصول دین و اصول فقه و نحو و صرف و لغت و موضوعات مستنبط عرفى یا لغوى و موضوعات صرفه تقلید راه ندارد». آنگاه نتیجه مى‌گیرد که پرداختن به مسائل عقلى و پاسخ‌گویى به پرسش‌هاى کلامى براى علما مستلزم وقوف بر این مباحث است و آن «علاوه بر استعداد و عقل کامل، یک عمر زحمت و مجاهدت مى‌خواهد».

از این دست مباحث استطرادى در این کتاب کم نیست و بر ارزش و اعتبار آن افزوده است. مؤلف به مناسبت‌هاى مختلف از کتاب‌هاى گوناگون نقل مطلب مى‌کند و وقوفش بر مباحث کلامى، فقهى و فلسفى کاملا آشکار است. آرا و اقوال علما را با احترام نقل مى‌کند و از نقد علمى و استدلالى آنها ابا ندارد و به ویژه نسبت به استنباطات و بیانات مرحوم فیض کاشانى، که روان جاوید، در واقع شرحى بر آن مى‌تواند تلقّى شود، بارها مناقشه کرده است. مرحوم آیه اللّه آقا میرزا یوسف ایروانى که عهده‌دار تصحیح و مقابل چاپ نخست کتاب بوده است، در یادداشت خود بر کتاب، نکات ممتاز این تفسیر را بازگفته که نقل همراه با تلخیص آن مى‌تواند پرتوى روشن‌تر بر این اثر ارجمند بیفکند:

«آنچه این بنده در حین اشتغال به تصحیح و مقابل آن کتاب، استخراج و ضبط نمودم جمعا ده مزیّت است، و آن بدین قرار است: اهتمام به جنب موعظ قرآن، اشتمال بر تحقیقات نو، احتوا بر بررسى‌هاى فقهى، اشتمال بر حقایقى که به طرق غیر عادى یافت شده است، تطبیق استادان ظواهر آیات با ظواهر اخبار معارض، جمع بین روایات مختلف تفسیرى بر پای روش فقهى و ذوق ادبى، ساده‌نویسى در عین داشتن معانى بلند، شرح و بیان تفسیر شریف صافى، استقلال آیات از نظر تفسیر و احتواى کتاب بر مطالب بکر.

مرحوم آیت‌اللّه رفیعى قزوینى نیز این کتاب را «مشتمل بر معارف حقه و مواعظ حسنه و معانى دقیقه و حقایق رقیقه» مى‌دانسته است که از ایجاز مخل و اطناب مملّ مبرّاست و براى عوام و خواصّ نفع بسیار دارد.

نسخه‌شناسى

روان جاوید سال‌ها بود که بعد از سومین طبع کتاب، اقدام جدیدى براى چاپ این اثر قیمّ صورت نگرفته و جاى خالى آن در میان اهل علم آشکار بود و اینک به همّت فرزند مؤلف، جناب آقاى على ثقفى و با اهتمام نشر برهان، این مهمّ انجام یافته است. کتاب در پنج جلد، چاپى زیبا و چشم نواز دارد و در آغاز، علاوه بر مقدم فرزند مؤلّف و گزارش او از سابق این تفسیر، مقدم مرحوم آیت‌اللّه میرزا یوسف ایروانى و مرحوم آیت‌اللّه رفیعى قزوینى بر این کتاب نقل شده است. در پایان جلد پنجم نیز قطعه‌هایى از اشعار مؤلّف نقل شده و سپس تصویر دست خطّ چند تن از مراجع تقلید آن روزگار که همگى بر جایگاه بلند علمى و اجتهاد مرحوم آیت‌اللّه ثقفى تصریح کرده‌اند، گردآورى شده است.

از مقدم فرزند مؤلّف دانسته مى‌شود که ایشان متن تفسیر را ویرایش کرده‌اند و البتّه، در حفظ شیو نگارش مؤلّف و دقت در تطبیق ترجمه با آیات قرآن، تا آنجا که ممکن بوده، کوشیده‌اند با این همه از مقایس این چاپ با چاپ قبلى چنین فهمیده مى‌شود که میزان تغییرات ترجمه آیات بسیار زیاد است و شگفتا که گاه از مقول «شدرسنا» ست: مؤلف دانشمند کتاب در ترجم آی ۲۰ سور حدید، به حقّ واژ «کفّار» را به «کشاورزان» ترجمه کرده و سپس در تفسیر نیز دلایل این انتخاب را توضیح داده است، امّا در ویرایش چهارم، برجاى کشاورزان، -احتمالا به تبع برخى مترجمان قرآن-کفّار گذاشته‌اند که درست به نظر نمى‌رسد. دیگر اینکه نسبت به کتابى با این ارزش، حقّ آن بود که کار تحقیق دربار منقولات آن با دقّت انجام گیرد و نمای موضوعى و اعلام براى آن فراهم گردد.

نبو

تفاسیر

تفاسیر شیعه

قرن اول

تفسیر الإمام الحسین علیه‌السلام • غریب القرآن فی شعر العرب

قرن دوم

تفسیر الشهید زید بن علی • تفسیر القرآن الکریم (ابوحمزه ثمالی) • تفسیر مقاتل بن سلیمان

قرن سوم

التفسیر المنسوب إلى الإمام أبی محمد الحسن بن علی العسکری علیهم السلام • تفسیر القمی •
تفسیر الحبری • تفسیر فرات الکوفی

قرن چهارم

التفسیر (عیاشی) • تلخیص البیان فی مجازات القرآن • حقائق التأویل فی متشابه التنزیل

قرن پنجم

‏تفسیر الشریف المرتضی • تنزیه الانبیاء • التبیان فی تفسیر القرآن

قرن ششم

تفسیر الشهرستانی • روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن • مجمع البیان فی تفسیر القرآن • ترجمه تفسیر جوامع الجامع • تفسیر جوامع الجامع (مصحح، گرجی) • مختصر مجمع البیان فی تفسیر القرآن • ترجمه تفسیر مجمع البیان • فقه القرآن • قصص الأنبیاء علیهم السلام • متشابه القرآن و مختلفه • المنتخب من تفسیر القرآن و النکت المستخرجه من کتاب التبیان • الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز

قرن هفتم

سعد السعود • عین العبره فی غبن العتره • دقائق التأویل و حقائق التنزیل • نهج البیان عن کشف معانی القرآن • تفسیر شریف البلابل القلاقل

قرن هشتم

تفسیر گازر • تفسیر المحیط الأعظم و البحر الخضم فی تأویل کتاب الله العزیز المحکم • تفسیر القاشی

قرن نهم

تفسیر الثمرات الیانعه و الأحکام الواضحه القاطعه • تفسیر حدائق الحقائق • کنز العرفان فی فقه القرآن

قرن دهم

سواطع الإلهام فی تفسیر کلام الملک العلام • تأویل الآیات الظاهره فی فضائل العتره الطاهره • تحفه الفتی فی تفسیر سوره هل أتی • تفسیر شاهی او آیات الأحکام