پاورپوینت کامل رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ تولد
۲ اساتید
۳ شاگردان
۴ وفات
۵ آثار
۶ پانویس
۷ منابع مقاله
۸ وابسته‌ها

تولد

سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، در سال ۱۳۱۰ق/ ۱۲۶۸ش، به دنیا آمد. تبار او از خاندان‌های علمی شیعه در قزوین است. آنان از سادات حسینی به شمار می‌آیند و از ذریه سید میرزا محمد زمان طالقانی قزوینی، از اکابر علمای عصر خویش و از شاگردان ملا خلیل قزوینی‌اند. سید میرزا رفیع (متوفی ۱۲۷۲ق) از فرزندان سید محمدباقر، از مجتهدان و حکمای الهی عصر خویش بود که نامش عنوان این خاندان جلیل گشت. بدین ترتیب این سلسله به آل رفیعی شهرت یافتند. نسب سید ابوالحسن با یک واسطه به سید میرزا رفیع می‌رسد و سیادت و علم را از این تبار پاک به ارث برده است. نسب مادریش نیز به‌واسطه آیت‌الله حاج سید علی مجتهد قزوینی به آیت‌الله سید ابراهیم می‌رسد[۱].

اساتید

وی با راهنمایی پدر، در حوزه علمیه قزوین، به تحصیل دانش‌های رایج پرداخت و پس از تحصیل کتب ادبی و بلاغی در مدرسه صالحیه قزوین، سطوح علمی و کتب فقهی و اصولی را نزد فرزانگان قزوین، حاج ملا علی طارمی و آیت‌الله ملا علی‌اکبر تاکستانی آغاز نمود و در سال ۱۳۳۳ق، در حوزه علمیه تهران، به مجلس درس آیت‌الله حاج شیخ عبدالنبی نوری راه یافت و علوم عقلی و عرفانی را از او فرا گرفت و وجود فرزانگان دیگری چون: حاج میرزا مسیح طالقانی، آیت‌الله سید محمد تنکابنی و محمدرضا نوری را هم مغتنم شمرده و دانش فقهی و اصولی خویش را نزد آنان، تکمیل نمود. وی با حضور در مکتب حکیم متأله میرزا حسن کرمانشاهی، حاج فاضل تهرانی شمیرانی، میرزا محمود رضوان قمی، حکیم محمد هیدجی زنجانی، حاج شیخ محمدرضا مسجدشاهی اصفهانی و آقای میرزا هاشم اشکوری در فلسفه و عرفان بهره‌های فراوان برد و علوم ریاضی را از میرزا ابراهیم زنجانی و شیخ علی رشتی آموخت[۲].

وی در طی آموزش علوم عقلی در حوزه علمیه تهران، در مدرسه صدر ساکن و پس از فراغت از تحصیل به قزوین بازگشت و مدت یک سال در زادگاه خود توقف نمود. وی پس از بازگشت به حوزه تهران در مدرسه عبدالله خان به تدریس کتب فقهی و اصولی چون شرح لمعه و قوانین پرداخت و از تدریس کتب فلسفی غفلت نمی‌ورزد و شرح منظومه حکیم سبزواری و اشارات ابوعلی سینا را تدریس نمود. حوزه درسی وی چنان شهرت یافت که شاگردان مدارس دیگر نیز در درس او حاضر می‌شدند[۳].

وی در سال ۱۳۴۰ق، به قم مهاجرت نموده و حوزه قم را رونق دوباره بخشید. وی با هجرت به قم، قصد داشت تا هم دانش فقهی و اصولی خویش را در مکتب آیت‌الله حائری به کمال رساند و هم علوم عقلی را در حوزه علمیه قم رواج دهد. لذا به دارالعلم قم هجرت نمود و به تدریس کفایه‎الأصول، رسائل، مکاسب شیخ انصاری، اسفار اربعه و شرح منظومه پرداخت و در محضر فقیه شیخ عبدالکریم حائری یزدی و آیت‌الله شیخ ابوالقاسم کبیر قمی حاضر گردید. وی موردعنایت مؤسس حوزه علمیه قم قرار گرفت و به امر ایشان در ماه رمضان ۱۳۴۴ق در مسجد بالاسر بر کرسی تدریس نشست و همزمان با تدریس، به تحریر تعلیقاتی بر شرح منظومه و رسائل همت گمارد[۴].

وی در سال ۱۳۴۸ق با اجازه صریح مراجع تقلید به مقام اجتهاد نائل آمد و علاوه بر آیت‌الله حائری یزدی در قم، آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی از نجف اشرف و آیت‌الله شیخ محمدرضا مسجدشاهی اصفهانی