پاورپوینت کامل دیوان محمدعلی حزین لاهیجی ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیوان محمدعلی حزین لاهیجی ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیوان محمدعلی حزین لاهیجی ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیوان محمدعلی حزین لاهیجی ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا

۲.۱ مدح پیامبر(ص) در هند
۲.۲ شعر به زبان عربی
۲.۳ مسائل کلامی و فلسفی
۲.۴ پیروی از حافظ

۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با مقدمه مصحح آغاز و اشعار در قالب قصیده، غزل، غزل‌های ناتمام، مثنوی، رباعی و اشعار عربی، عرضه شده است.

گزارش محتوا

در مقدمه، ضمن شرح‌حال شاعر و اشاره به اوضاع اجتماعی و سیاسی زمان او، به تشریح شیوه تصحیح کتاب، پرداخته شده است[۱].

حزین لاهیجی، بزرگ‌ترین سخنور روزگار خود در دوره بازگشت ادبی است. او پیرو سبک اصفهانی (هندی) و از بزرگان این مکتب در عهد انقراض دولت صفوی است. بسیاری از غزلیات این شاعر، در کمال فصاحت و بلاغت و از نظر شور و حال و دقت مضمون و رقت الفاظ، در شمار آثار بزرگ‌ترین گویندگان نامی این سبک بشمار می‌رود. او ظرافت‌های مولانا، صائب، کلیم و… را با سوزوگداز عارفانه مولانا جلال‌الدین رومی درهم‌آمیخته و به کلام خویش، جلوه‌ای تازه بخشیده است. او بیش از سایر شاعران این مکتب، به‌سوی عرفان گرایش دارد[۲].

درست است که نشیب و فراز در سخن وی فراوان است و شعر سست در آثارش کم نیست، لکن باید پذیرفت که این قضیه، در آثار همه شاعران بزرگ، کم‌وبیش وجود دارد. به نظر می‌رسد اشعاری را که حزین در حال شور و جذبه و ازخودرفتگی سروده است، توجهی به آراستن صورت ظاهر آنها نداشته و شعله‌های درونی خود را در قالب نظم ریخته است و در آنجا که به آرایش صوری شعر می‌پردازد، سخن را به حد کمال می‌رساند. بسیاری ازاین‌دست غزل‌های حزین، از شاهکارهای جاوید ادب فارسی است[۳].

حزین دارای همتی عالی و روحی متعالی است و دنیا به چشم همت او، حقیر می‌آید. او بارها در شعر، از این ویژگی خود یاد کرده است که چند بیت زیر، نمونه آن است:

بر همت من منت یک حبه دونان

از کوه بود بر کمر مور گران‌تر

ز درویشی بقا دارد، دل روشن‌ضمیر من

زند پهلو به آب زندگی، موج حصیر من

زنم دامان مژگان بر غبار تیره دنیا

سیاه از سرمه خواهش نگردد چشم‌سیر من

نگشت آلوده پستی همت، دامن‌پاکم

از این عالم چو خورشید بلنداختر برون رفتم

پشتم چو تیغ خم شد، از بار جوهر خویش

جز پیش خود نیارم هرگز فرو سر خویش

ازاین‌دست ابیات، در دیوان حزین فراوان است. آنچه او می‌گوید، در زندگی زاهدانه‌اش به اثبات رسیده است[۴].

در دیوان حزین، انواع شعر از قصیده، مثنوی، غزل و قطعات به چشم می‌خورد و او خود اشاره به تأثیر غزل‌های خود در دل خوانندگان کرده است[۵].

وی در قصیده‌سرایی، خود را هم‌پایه شاعران بزرگ همچون عنصری، نظامی، انوری، سعدی، حافظ، سلمان ساوجی و کمال‌الدین اصفهانی می‌داند و در ستایش خاندان پیامبر(ص)، مهیار دیلمی شاعر عرب را از هم‌ردیفان خود برمی‌شمارد و متذکر می‌گردد که از برکت سخن این شاعران، نام شاهان و سلاطین و حامیان و مشوقان آنان بر صفحه روزگار جاوید مانده است:

از معجز سخن ماند روح‌اللهی به عیسی

موسی کلیم حق شد از فیض نکته‌دانی

از عنصری بود نام شاهان غزنوی را

از گنجوی بود یاد بهرام شاه ثانی

آن آل‌بویه رفتند اما به روزگاران

دارد روانشان شاد مهیار دیلمانی

سلجوقیان گذشتند اما ز انوری ماند

نام بلند ایشان بر لوح این جهانی

دور اتابکان رفت اما کلام سعدی

پرورده نامشان را با آب زندگانی

ذکر اویس باقی است از نکته‌های سلمان

نام تکش دهد یاد خلاق اصفهانی

شاه مظفری را نسلی نماند لیکن

هر مصرعی ز حافظ شد شمع دودمانی

راه سخن نبودی در حضرتت حزین را

از عفو اگر نبودی امید طیلسانی[۶]

مدح پیامبر(ص) در هند

حزین مدت مدیدی را در هندوستان سپری ساخته و دل غربت‌زده و غمگین خود را با توسل به پیامبر(ص) و ستایش او تسکین می‌داده و مفتخر و مغرور بوده که در بتکده سومنات هم مدح پیامبر(ص) را می‌سروده است:

یا خاتم‌النبیین غم‌خوار عالمی تو

پیش تو چون ننالم از جور آسمانی

آواره همچو من نیست خاکی نهاد دیگر

تا این کهن بنا را افلاک گشته بانی

ده سال شد که در هند عمرم به رایگان رفت

زین‌سان کسی نداده بر باد زندگانی

در سومنات دهلی مدح تو می‌سرایم

زان پیش‌تر که آید بلبل ب