پاورپوینت کامل دیوان صائب تبریزی ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیوان صائب تبریزی ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیوان صائب تبریزی ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیوان صائب تبریزی ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا

۲.۱ غزلیات
۲.۲ مطالع
۲.۳ متفرقات
۲.۴ قصاید
۲.۵ جلد هفتم

۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب دارای هفت جلد است. جلد اول، حاوی مقدمه محمد قهرمان و متن غزلیات در حرف‌های «الف» و «ب» است. جلد دوم از حرف «ت» تا «خ» غزلیات را در خود دارد. جلدهای سوم و چهارم حرف «د» از غزلیات را در خود دارند. جلد پنجم حرف «ذ» تا «م» را و جلد ششم حرف «ن» تا «ی» را شامل است. جلد هفتم، راهنمای دیوان صائب است که به همت کبری عزیزیان منتشر شده است؛ این جلد حاوی مقدمه کبری عزیزیان و محتوای مطالب است.

گزارش محتوا

غزلیات

مصحح در توضیح محتوای مطالب می‌نویسد: سال‌ها قبل با در دست داشتن دو نسخه که بعدها نسخه سوم هم به آن افزوده شده بوده، فهرستی بر اساس حروف الفبا و برحسب رعایت وزن اشعار برای غزلیات صائب ترتیب داده بوده و شماره صفحات را برای آن ذکر کرده بوده است. وی این کار را به‌منظور آسانی دستیابی به غزل‌های وی انجام داده بوده است. او پس از به چاپ رسیدن چند نسخه دیگر از دیوان صائب، فهرستش را تکمیل کرده و بعدها برای مقابله نسخ متعدد با یکدیگر از آن سود جسته است. محمد قهرمان در توضیح کاری که کرده می‌نویسد:
غزل‌ها را به شش دسته اصلی تقسیم کرده‌ام. برای این کار، حرف «د» را که مفصل‌ترین بخش غزلیات است، مأخذ قرار داده‌ام، با توجه به کمیت غزل‌ها. اوزان غزل‌های مزبور را به‌ترتیب با شاهد آوردن نخستین غزل هر وزن از حرف «د» (در متن حاضر) ذکر می‌کنم (توضیحا می‌افزایم که غزل سرآغاز دیوان از این قاعده مستثنا بوده است):

فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلات(شد ز سرگردانی من بس‌که حیران گردباد).
مفاعیلن مفاعلین مفاعلین مفاعلین(غنی فیض از دل شب چون فقیران درنمی‌یابد).
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلات (دل سودازده در طرّه دلدار افتاد).
مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلات(ز چشم بد رخ خوب تو را گزند مباد).
مفعول فاعلات مفاعیل فاعلات(دنبال دل کمند نگاه کسی مباد).
مفعول مفاعیل مفاعیل مفاعیل (هر پرده که از چهره مقصود برافتاد).

اوزان دیگر – در هر حرف – ‌با توجه به کمیت آنها پس از این شش وزن قرار گرفته‌اند و آنگاه که تنها چند غزل باقی مانده که هرکدام وزن جداگانه‌ای داشته‌اند، ترتیب الفبایی لحاظ شده است؛ به‌عنوان مثال، ترتیب قرار گرفتن آخرین غزل‌های حرف «د» (شش غزل با شش وزن) چنین است:

آتش لعل از رخت در عرق شرم مرد.
خطی کان رخ تازه می‌آورد.
خال او یک نظر از دیده ما دور نباشد.
مور نه‌ای، پیش قند تنگ میان را ببند.
صوفیان صاف‌روان می‌باشند.
عشق تو ز دل به‌در نمی‌آید.

به این نکات باید توجه داشت:

الف)- برای یکدست بودن کار، در شش دسته اوزان اصلی هر حرف، ترتیب همان است که ذکر شد؛ به‌عنوان مثال در حرف «ت» سه غزلی را که در وزن مانند دسته دوم هستند، بر غزل‌هایی که در وزن همانند دسته پنجم می‌باشند (بیش از دویست غزل) مقدم قرار گرفته‌اند.

ب)- غزل‌های هر دسته به‌ترتیب الفبایی منظم شده‌اند.

ج)- غزل‌های بدون ردیف بر غزل‌های مردّف مقدم هستند؛ مثلا:
«آن را که نیست وسعت مشرب در این سرا» که ردیف ندارد، قبل از «آسان چه‌سان شود ز وطن دیده‌ور جدا» که مردّف است، آمده است.

د)- غزل‌هایی که قوافی آنها ساکن است قبل از غزل‌هایی که قوافی آنها متحرّک است، قرار گرفته‌اند؛ بنابراین: «نان به خون دل شد از تیغ زبان رنگین مرا»، قبل از «چشم شوخش می‌برد آرام و تسکین مرا»، آمده است.

ه)- غزل‌هایی که ردیف آنها کوتاه‌تر است، قبل از غزل‌هایی که ردیف مفصل‌تر دارند، قرار گرفته‌اند؛ مثلا: «نیست یک جو غم ز بی‌برگی دل آزاده را»، قبل از «عمر در تلخی سرآید در شراب افتاده را»، آمده است و نیز «عنبر افشان را» و «جان را» پیش از «بی‌قراران را» و «بهاران را» آمده است.
و)- در غزل‌هایی که قوافی یکسان دارند، حروف آخر قافیه و کلمات پیش از آنها در مصراع اول مطلع، ملاک ترتیب بوده است؛ بنابراین: «من که خواهم محو از عالم نشان خویش را»، قبل از «غنچه‌سان پرگل اگر خواهی دهان خویش را» قرار گرفته است و نیز: «آه می‌باشد مسلسل خاطر افگار را»، پیش از «کم نسازد جام می ‌زنگ دل افگار را».

ز)- غزل‌های ترکی به همان ترتیبی که در نسخه‌های «س» و «د» آمده در پایان غزلیات فارسی جای داده شده است[۱].

مطالع

در این بخش، مطالعی گنجانده شده‌اند که در غزلیات و بخش متفرقات دیوان نیامده است. با رعایت دسته‌بندی وزنی و طبعا الفبایی و نیز متمایز بودن آنچه که تنها از نسخه «ل» نقل شده است، یا نسخه‌های نظیر آن؛ یعنی «ف»، «ع»، و «مر». همچنین لازم به ذکر است که نسخه‌های «ک»، «ب»، «چ»، «ه» مطلعِ تنها ندارند[۲].

متفرقات

اصل در نسخه‌ها آن بوده است که در این بخش ابیاتی گذاشته شوند که غزل مستقل و کامل آنها در متن دیوان (و یا مطلع آنها در قسمت مطالع) نیامده باشد.