پاورپوینت کامل دیوان سلمان ساوجی ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیوان سلمان ساوجی ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیوان سلمان ساوجی ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیوان سلمان ساوجی ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با مقدمه تقی تفضلی آغاز و اشعار در قالب غزلیات، ترجیعات، قصاید و رباعیات، ارائه شده است.

گزارش محتوا

در مقدمه، به شرح‌حال سلمان ساوجی پرداخته شده است[۱].

سلمان شاعری عارفانه سرا و عاشقانه سراست و مانند برخی از معاصرانش همچون حافظ، از ترکیب عشق و عرفان، غزلیات ناب و بی‌نظیری خلق کرده است. او خالق مضامین ناب و بکری است که در دیوان حافظ نیز نمونه‌های انعکاسی از این مضامین را به سهولت می‌توان مشاهده کرد[۲].

سلمان در غزل‌سرایی به مولوی و سعدی نظر داشته است. درست است که حافظ در قرن هشتم «شعر شعرا و شعر اولیا را در هم آمیخت» و «شعر کیمیا ساخت»، ولی برخی معتقدند که الهام‌بخش حافظ در خلق این شعر کیمیا، سلمان بوده و او با به‌کارگیری مضامین زیبا و همچنین توصیفات و تشبیهاتی تازه و بدیع و ایهاماتی لطیف، پایه‌گذار این‌گونه مضامین در دیوان حافظ بوده است[۳].

اشعار سلمان مجموعاً به حدود یازده هزار بیت می‌رسد. او در همه این انواع استاد مسلم بوده است؛ چنان‌که همه ناقدان سخن و سخنوران عهد او و بعد از او، به این حقیقت اقرار کرده‌اند[۴].

سلمان، موضوع خاص غزل، یعنی عشق را چنان استادانه و ماهرانه به تصویر کشیده است که اگر نگوییم او داد غزل‌سرایی را از همگنان ستانده و گوی غزل را از دیگران ربوده، باید بگوییم که آفرینش غزل‌هایی همچون شاهکار غزلیات خود و تقلید از آن را برای دیگران بس دشوار و سخت کرده است. شاید در این نوع غزل‌سرایی عارفانه- عاشقانه، تنها حافظ با وی توان برابری داشته باشد[۵].

سلمان، چنان تحت تأثیر نیروی عشق و حیرت آن است که یارای شرح و بیان عشق را ندارد. شاعر، در گیرودار این طلسم عجیب، یعنی عشق، خود را زبون احساس می‌کند و به همین خاطر است که به خود اجازه توصیف بیش‌ازحد عشق را نمی‌دهد:

بیان عشق میسر نمی‌شود به حکایت

که شرح شوق ز حد عبارت است زیادت[۶]

در غزل‌های سلمان، از جمله غزل‌های شماره ۲۰، ۳۲، ۳۴، ۳۷، ۳۸، ۳۹، ۴۰، ۴۲ و ۴۹ مضمون عشق مکرراً به چشم می‌خورد[۷].

زلف در ادبیات ما دارای مضامین و مفاهیم متنوعی است. در آثار شاعرانی که درد عشق زمینی را به توصیف نشسته‌اند، زلف، همان پیچ‌وخم کمند یار است که هر کرشمه‌اش آتشی به جان معشوق می‌اندازد. تعبیرات لطیف زلف در اشعار سلمان چنان ناب و ماهرانه است که روح تشنه هر انسان غزل دوستی را سیراب می‌کند[۸].

در ابیات عرفانی، زلف با تعابیر مختلفی به‌کاررفته است. برای زلف در عرفان چهار مفهوم می‌توان تصور کرد: کثرات و تعینات در مراتب هستی، حجاب وجه غیبی احدیت و حاجب درگاه جمال و جلال الوهیت، تجلیات جمالی و جلالی ذات باری‌تعالی و طریقت سلوک و ریسمان و کمند هدایت ربوبی. در اشعار سلمان اما، در برخی از قسمت‌ها، زلف نشان از سلمان عاشق می‌دهد که چنان گرفتار چین و شکن زلف سیاه معشوق شده است، که دیگر حتی نمی‌تواند روز را از شب تشخیص دهد:

تا بدیدم حلقه زلف تو روز من شب است

تا ببوسیدم سر کوی تو جانم بر لب است [۹]

گاهی معشوق، چهره و عذار خود را چنان در نقاب زلف کشیده است که شاعر ملتمسانه خواهان نمایاندن چهره از پشت این نقاب مشکین است:

طرف عذار گلگون ز نقاب زلف مشکین

بنمای تا ملامت نکنند مبتلا را

و گاهی زلف معشوق پا را فراتر نهاده، با ایمان شاعر دست‌وپنجه نرم می‌کند:

زلف و رخسار تو کفر آمد و ایمان با هم

آن چه کفری است که سررشته ایمان من است

تعبیر زیبای کفر و ایمان در این بیت، چنان ماهرانه به کار گرفته شده که مضمونی در نوع خود بی‌نظیر را پدید آورده است. تعبیر کفر برای زلف در اشعار سلمان در بسیاری قسمت‌های دیگر هم مشهود است؛ آنجا که می‌فرماید:

ز کفر زلف تو دل ره نمی‌برد بیرون

که راه پرخم و پیچ و محله تاریک است

شاید غرض شاعر از بیان چنین تعبیری این باشد که زلف معشوق ایمان وی را هدف گرفته است. در بر خی ابیات نیز زلف یار به شب یلدا تشبیه شده است:

شب یلداست هر تاری ز مویت وین عجب کاری

که من روزی نمی‌بینم خود این شب‌های یلدا را[۱۰]

چشم مست معشوق در ادبیات فارسی، به‌ویژه در غزلیات و از جمله در غزلیات سلمان نیز یکی از مضامین عمده ابیات را شکل