پاورپوینت کامل ترجمه قرآن (شاه ولی الله دهلوی) ۹۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ترجمه قرآن (شاه ولی الله دهلوی) ۹۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ترجمه قرآن (شاه ولی الله دهلوی) ۹۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ترجمه قرآن (شاه ولی الله دهلوی) ۹۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مترجم کیست؟
۲ انگیز وى از ترجم قرآن
۳ امتیازات این ترجمه از دیدگاه مترجم
۴ روش ترجمه
۵ نقاط قوت ترجمه
۶ نقاط ضعف ترجمه
۷ نگرشى بر نسخ بازبینى شده
۸ دیگر کاستى‌ها

مترجم کیست؟

وى در مقدم ترجمه‌اش چنین مى‌نگارد: «و نام این کتاب، فتح الرحمن بترجمه القرآن مقرر کرده شد، و نام مصنف این کتاب احمد بن عبدالرحیم است و لقب مشهور ولى اللّه الدهلوى وطنا، العمرى نسبا، احسن اللّه الیه و الى مشایخه و والدیه». فتح الرحمن بترجمه القرآن، مقدمه، صفح «ب» و «ج»، لاهور

از تحقیقاتى که برخى از تاریخ نگاران پیرامون شرح حال وى به عمل آورده‌اند برمى‌آید که وى خود را پیرو مذهب خاصى از مذاهب چهارگان اهل سنت نمى‌دانسته، بلکه به مجموع آنها گرایش داشته و معتقد بوده است که باید براى حل اختلافات محدّثان و پیروان چهار امام، یک راه حل عملى را دنبال کرد و هرگز منصفانه نیست که کف ترازو را فقط به یک طرف کج کنیم و نسبت به طرف دیگر کاملا بى‌اعتنا باشیم. تاریخ فلسفه در اسلام، به کوشش میان محمد شریف، چاپ مرکز نشر دانشگاهى، ج۴، ص۱۶۷-۱۶۸

انگیز وى از ترجم قرآن

دهلوى در مقدم ترجمه‌اش، دربار انگیز خود از ترجم قرآن چنین مى‌نگارد: «اما بعد، نصیحت و نیک‌خواهى مسلمانان، در هر زمان و در هر مکان رنگى دیگر دارد، و اقتضاء دیگر مى‌نماید، و لهذا علماء دین و کبراء اهل یقین در تفسیر و احادیث و عقائد و فقه و سلوک تصانیف متنوّعه ساخته‌اند و تؤالیف گوناگون پرداخته، طائفه‌اى شاهراه اطناب اختیار نموده‌اند و فرقه‌اى کوچ اختصار پیش کرده، جماعتى بزبان عجم سخن گفته‌اند و گروهى به لغت عرب در سفته. و در این زمانه که ما در آنیم و درین اقلیم که ما ساکن آنیم، نصیحت مسلمانان اقتضا مى‌کند که ترجم قرآن عظیم بزبان فارسى سلیس و روزمر متداول بى‌تکلّف فضیلت نمائى و بى‌تصنّع عبارت آرائى، بغیر تعرّض قصص مناسبه، و بغیر ایراد توجیهات منشعبه، تحریر کرده شود تا خواص و عوام همه یکسان فهم کنند، و صغار و کبار بیک وضع ادراک نمایند. لهذا این فقیر را داعی این امر خطیر بخاطر ریختند و خواه مخواه بر سر آن آوردند. یک چند در تفحص ترجمه‌ها افتاد تا هر کرا که از تراجم، غیر آن که بخاطر مقرر شده است، مناسب یابد در ترویج آن کوشد و کیف ما امکن پیش اهل عصر مرغوب نماید. در بعض تطویل مملّ یافت و در بعض تقصیر مخلّ، هیچ یک موافق آن میزان نیفتاد. لاجرم عزم تألیف ترجم دیگر مصمّم شد…».فتح الرحمن بترجمه القرآن، مقدمه، صفح «الف» و «ب»

امتیازات این ترجمه از دیدگاه مترجم

مترجم دربار امتیازاتى که ترجمه‌اش از آنها برخوردار است چنین مى‌گوید: «و این ترجمه ممتاز است از ترجمه‌هاى دیگر بچند وجه: یکى آنکه نظم قرآن را بمثل مقدار آن از فارسى متعارف ترجمه کرده شد با اظهار مراد و لطافت تعبیر و از آنچه در ترجمه‌هاى دیگر یافته مى‌شود از اطناب عبارت ترجمه و رکاکت تعبیر و اعجام مراد، بقدر امکان احتراز نموده شد. دیگر آنکه سائر تراجم از دو حالت خالى نیست: یا ترک کرده‌اند قصص متعلقه بقرآن مطلقا، یا استیفاء جمیع آن نموده‌اند. و در این ترجمه راه متوسط اختیار نموده شد. پس جائى که معنى آیه موقوف است بر قصّه، بقدر ضرورت دو سه کلمه از آن انتخاب کرده آورده شد، و جائى که معنى آیه موقوف بر قصّه نبود ترک نموده آمد. سوم آنکه از توجیهات متنوّعه، توجیه اقوى باعتبار عربیّت و اصحّ باعتبار علم حدیث و علم فقه و اخلّ در صرف از ظاهر اختیار نموده شد و کسى که تفسیر وجیز و تفسیر جلالین که بمنزل اصل این ترجمه‌اند بنابر تفاسیر مطالعه کند درین حرف شک ندارد. و چهارم آنکه این ترجمه به وجهى واقع شده است که شناسند نحو از آن اعراب قرآن و تعیین محذوف و مرجع ضمیر و محل لفظى که در عبارت مقدم و مؤخر کرده شده است مى‌تواند دانست، و آنکه شناسند نحو نیست از اصل غرض محروم نماند.پنجم آنکه ترجمه‌ها خالى از دو حالت نیستند: یا ترجم تحت اللفظ مى‌باشند، یا ترجم حاصل المعنى، و در هر یکى وجوه خلل بسیار در مى‌یابد. و این ترجمه جامع است در هر دو طریق، و هر خللى را از آن خللها علاجى مقرر کرده شد، و این سخن دراز است، در رسال قواعد ترجم بیان کرده آید». همان، صفح «د» و «ه‍»

وى پس از آن که وجوه اعراب را اندکى توضیح مى‌دهد و براى هر کدام نمونه و مثالى مى‌آورد، در پایان مقدمه چنین مى‌نگارد: «بالجمله دقائق فن ترجمه بسیار است و مقصود این جا بیان انموذجى است، چون این فقیر خوض در ترجمه بدون معاونت کسى و بدون رجوع بکتابى کرده است، و در اوقات مختلفه با وجود اشتغال بال بسائر علوم، محرّر نموده، احتمال دارد که در بعض مواضع وفا با این التزامات متحقق نشده باشد. یاران سعادت‌مند که آن قواعد را مستحضر داشته باشند به حکم اخوت دینى نصیحت را منظور نظر دارند و در اصلاح آن کوشند».همان، صفح «و»

روش ترجمه

ترجم دهلوى، ترجمه‌اى است تحت اللفظى همراه با افزوده‌هاى توضیحى، که توضیحات آن را به دو بخش مى‌توان تقسیم نمود: ۱.توضیحاتى که جداگانه در حاشیه ذکر شده است. ۲.توضیحاتى که در متن ترجمه جاى گرفته است.

توضیحاتى که به طور مستقل در حاشیه ذکر شده، مجموعه‌اى است از بیان مراد برخى از مفردات یا جملاتى که در ترجمه آمده و مفهوم آن براى خواننده چندان روشن نیست، و نیز بیان برخى از شأن نزول‌ها که در درک مفهوم آیه یا سوره‌اى نقش بسزایى دارد. امّا توضیحاتى که در متن ترجمه جاى گرفته است توضیحاتى کوتاه است که در چاپ مورد نظر ما با هیچ گونه نشانه‌اى متمایز نشده است. البته مترجم در این زمینه توضیحى را در مقدم خود آورده است که متن آن را در این جا مى‌آوریم؛ وى مى‌نویسد: «و طریق تحریر در این کتاب آنست که هر آیتى را جدا نوشته شد، مقرون به ترجم آن، نشان متعارف در روزمر متداول اختیار نموده آمد، و هر چه زیاده از تحت اللفظ است اگر یک دو کلمه است بلفظ «یعنى» یا مثل آن متمیز ساخته شد، و اگر کلامى است مستقل، اول آن بلفظ «مترجم گوید» و آخر آن بلفظ «و اللّه اعلم» معلّم کرده شد». همان، صفح «د»

براى توضیحاتى که در ضمن ترجمه آمده است، آیاتى را با ترجم آنها به عنوان مثال مى‌آوریم. براى تمایز اصل ترجمه از توضیحات نیز، واژه‌هاى افزوده شده از سوى مترجم را میان دو قلاب قرار مى‌دهیم:

فضربنا على آذانهم فی الکهف سنین عددا (کهف۱۱/). پس پرده گذاشتیم بر گوش ایشان در غار [یعنى خوابانیدیم] سالهاى شمرده شده.
الّذین کانت أعینهم فی غطاء عن ذکرى و کانوا لا یستطیعون سمعا (کهف۱۰۱/). آنانکه بود چشم ایشان در پرده از یاد من و نمى‌توانستند سخن شنیدن [یعنى از شدت بغض].
یا یحیى خذ الکتاب بقوّه و آتیناه الحکم صبیّا (مریم۱۲/). [گفتیم:] اى یحیى، بگیر[احکام] کتاب را به استوارى، و دادیمش دانایى در حال کودکى.
و ربّک یخلق ما یشاء و یختار ما کان لهم الخیره …(قصص۶۸/) و پروردگار تو مى‌آفریند هر چه خواهد و بر مى‌گزیند [هر که را خواهد]، نیست ایشان را اختیار…
و إن جاهداک لتشرک بى ما لیس لک به علم فلا تطعهما …(عنکبوت۸/) و اگر کوشش کنند با تو [اى انسان] تا شریک آرى با من آنچه نیست تو را به [حقیقت] آن دانشى، پس فرمانبردارى ایشان مکن…

از جمله مسائلى که تحت عنوان روش ترجمه مطرح مى‌شود، همسانى تعبیرات در ترجم جملات مشابه قرآنى است. تاکنون در کمتر ترجمه‌اى این مسأله مورد توجه قرار گرفته است. جملاتى از قبیل: و حاق بالّذین سخروا منهم ما کانوا به یستهزؤن، انّ اللّه علیم بذات الصّدور، أنّى تصرفون، و ضلّ عنهم ما کانوا یفترون ، و ده‌ها جمل مشابه دیگر، که در سراسر قرآن به طور مکرر آمده است، باید یکسان ترجمه شوند. این حکم در مورد مفردات نیز جارى است، مگر آن که دلیلى از سیاق آیه و مانند آن بر اراد معناى دیگرى از واژه وجود داشته باشد، که در این صورت باید واژه را به معناى مناسب مورد خودش ترجمه کرد.

در ترجم دهلوى، گر چه همسانى تعبیرات در ترجم مفردات و جملات مشابه، صد در صد رعایت نشده، ولى در حد قابل اعتنایى مورد توجه مترجم قرار گرفته است. به عنوان مثال، به ترجم مقاطع فوق از آیات قرآن کریم در ترجم دهلوى مى‌نگریم:

الف. و حاق بهم ما کانوا به یستهزؤن (هود۸/).

و فرا گیرد ایشان را آنچه استهزا می‌کردند بآن.

و حاق بهم ما کانوا به یستهزؤن (نحل۳۴/).

و فرود آمد به ایشان آنچه بآن استهزا می‌کردند.

فحاق بالّذین سخروا منهم ما کانوا به یستهزؤن (انبیاء۴۱/).

پس در گرفت با آنانکه تمسخر کردند از ایشان آنچه بآن استهزا می‌کردند.

چنان که ملاحظه مى‌کنید، در این سه آیه، واژ «حاق» یکسان ترجمه نشده است؛ در آی نخست به «فرا گیرد» و در آی دوم به «فرود آمد» و در آی سوم به «در گرفت» ترجمه شده است. گرچه این سه تعبیر نزدیک به هم هستند و از یکدیگر فاصل چندانى ندارند، ولى اگر یک تعبیر براى هر سه مورد انتخاب مى‌شد قطعا مناسب‌تر بود.

ب. إن اللّه علیم بذات الصّدور (آل عمران۱۱۹/).

هر آئینه خدا دانا است بآنچه در سینه‌هاست.

إنّه علیم بذات الصّدور (هود۵/).

هر آئینه او داناست بسرّیکه مالک سینه‌هاست.

إنّه علیم بذات الصّدور (فاطر۳۸/).

هر آئینه وى داناست به مکنون سینه‌ها.

در این سه آیه نیز، در ترجمه، تعبیرات گوناگونى به کار رفته است، گرچه تعبیر اول و سوم، در جاهاى دیگر این ترجمه بیشتر به چشم مى‌خورد.

ج. فأنّى تصرفون (یونس۳۲/).

پس از کجا برگردانیده مى‌شوید.

فأنّى تصرفون (زمر۶/).

پس از کجا گردانیده مى‌شوید.

أنّى یصرفون (مؤمن۶۹/).

از کجا گردانیده مى‌شوند.

در این سه آیه، فعل‌ها تقریبا یکسان ترجمه شده‌اند، با این تفاوت که در آی اول «برگردانیده» و در آی دوم و سوم «گردانیده» آمده است.

د. و ضلّ عنهم ما کانوا یفترون (انعام۲۴/).

و گم گشت از ایشان آنچه افترا می‌کردند.

و ضلّ عنهم ما کانوا یفترون (هود۲۱/).

و گم شد از ایشان آنچه بر مى‌بافتند.

در این دو آیه، فعل «یفترون » با دو تعبیر ترجمه شده است، گرچه هر دو تعبیر به یک معنى باز مى‌گردد. البته در موارد دیگر این ترجمه، تعبیر نخست بیشتر به کار رفته است، که آیات اعراف۵۳/، یونس۳۰/، قصص۷۵/ را مى‌توان از آن جمله نام برد.

نقاط قوت ترجمه

از آنچه تاریخ نویسان در شرح حال محدث دهلوى نگاشته‌اند بر مى‌آید که وى دانشمندى برخوردار از علوم گوناگون اسلامى بوده است؛ چنان که آثار تألیفى او نیز نشانگر این مطلب است؛ از این رو ترجم وى از قرآن کریم مى‌تواند ترجمه‌اى دقیق و شامل نکات دستورى و تفسیرى آیات باشد، به ویژه آن که مترجم از تفسیر قرآن آگاهى گسترده‌اى داشته و کتابى به نام فتح الخبیر فی اصول التفسیر نگاشته است.

نقاط قوت ترجم دهلوى را به دو بخش مى‌توان تقسیم نمود:

الف. رعایت ترکیب نحوى آیات در ترجمه

تردیدى نیست که ساختار کلام، در بیان مراد گوینده نقشى اساسى دارد، و در ترجم هر متنى به زبان دیگر، انعکاس ترکیب نحوى دخالت تامى در صحت ترجمه دارد. رعایت این شرط در ترجم قرآن که کلام خداوند است و به عنوان وحى آسمانى بر پیامبر(ص) نازل شده است به مراتب مهم‌تر از ترجم سایر متون است. از این رو هر ترجمه‌اى از قرآن که ترکیب نحوى آیات بهتر در آن انعکاس یافته باشد امتیاز بهترى خواهد داشت. ترجم دهلوى را مى‌توان در ارتباط با این ویژگى در ردیف اول ترجمه‌هاى فارسى دانست. براى نمونه چند مورد از ترجم مزبور را با ذکر آیات آن به عنوان مثال مى‌آوریم:

و یمدهم فی طغیانهم یعمهون (بقره۱۵/). و مهلت مى‌دهد ایشان را در گمراهى خویش سرگشته شده.
چنان که ملاحظه مى‌کنید، یعمهون در این آیه از نظر ترکیب نحوى حال است براى ضمیر جمع مفعولى، که ترکیب مزبور در این ترجمه به خوبى منعکس شده است.
ثمّ تولّیتم إلاّ قلیلا منکم و أنتم معرضون (بقره۸۳/). پس برگشتید روگردان شده مگر اندکى از شما.
در این آیه نیز «و انتم معرضون» از نظر ترکیب نحوى حال است براى فاعل «تولّیتم» ، که این ترکیب در ترجمه به طور صحیح انعکاس یافته است.
فهم فی روضه یخبرون (روم۱۵/). پس ایشان در بهشت خوشحال کرده شوند.
روشن است که «یحبرون» فعل مضارع مجهول از «حبر، یحبر» به معناى شادمان ساختن آمده است. در این آیه تنها شادمان بودن بهشتیان مطرح نیست تا آیه این گونه ترجمه شود که: «آنان در بهشت شادمانند»، بلکه این معنى نیز مورد عنایت است که در بهشت براى آنان موجبات شادمانى فراهم مى‌شود و در حقیقت آنان را شادمان مى‌کنند. این معنى در ترجم دهلوى از این فعل به خوبى نمایان است.
أ یحسب الإنسان ألّن نجمع عظامه* بلى قادرین على أن نسوّى بنانه (قیامت۳/-۴) آیا مى‌پندارد آدمى که جمع نکنیم استخوانهاى او را؟ آرى مى‌کنیم، توانا شده بر آنکه هموار کنیم سر انگشت‌هاى او را.
واژ «قادرین» در آی دوم حال است براى فاعل فعل مقدرى که در جواب «بلى» قرار مى‌گیرد، و آن فعل «نجمعها» است که از «نجمع» آی قبل استفاده مى‌شود، و در واقع، آیه به این تعبیر باز مى‌گردد: «بلى نجمعها قادرین على أن نسوّى بنانه». بسیارى از مترجمان، واژ «قادرین» را به صورت جواب «بلى» در ترجمه منعکس ساخته‌اند در صورتى که جواب «بلى» محذوف است. در ترجم دهلوى این ترکیب به خوبى انعکاس یافته است.

ب. ترجم دقیق واژه‌ها

از دیگر امتیازات ترجم مورد نظر، ترجم دقیق واژه‌هاست. در ترجم واژه‌هاى قرآنى ریشه‌یابى کلمات و دستیابى به نزدیک ‌ترین معنى بسیار حائز اهمیت است. گرچه با نگارش تفسیر قرآن مجید، به مرور زمان در معانى واژه‌ها توسعه داده شد و مفسران براى هر واژه‌اى معانى متعددى را مطرح نمودند، ولى چنانکه گفتیم، در ترجم قرآن ریشه‌یابى واژه‌ها و دست یافتن به معناى اصلى کلمه امرى مهم و ضرورى به نظر مى‌رسد، که مترجم همواره باید این نکته را در نظر داشته باشد. اکنون براى نمونه موارد زیر را از ترجم دهلوى بنگرید:

فکلوا منها حیث شئتم رغدا (بقره۵۸/). پس بخورید از آنجا با فزونى هر جا که خواهید خوردنى گوارنده.
ترجم «حیث» که اسم مکان است به «هر جا» نشانگر دقت است، در صورتى که برخى از مترجمان فارسى زبان آن را به «هر چه» ترجمه کرده‌اند.
و من یتبدّل الکفر بالایمان فقد ضلّ سواء السّبیل (بقره۱۰۸/). و هر که بستاند کفر را عوض ایمان پس هر آئینه گم کرد راه میانه را.
در این جا نیز، هم ترجم «یتبدل الکفر بالایمان» به «ستاندن کفر عوض ایمان» دقیق است، و هم