پاورپوینت کامل ترجمه تفسیر طبری ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ترجمه تفسیر طبری ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ترجمه تفسیر طبری ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ترجمه تفسیر طبری ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

ترجمه تفسیر طبری

پدیدآوران

یغمایی‏، حبیب (مصحح)

طبری، محمد بن جریر بن یزید (نویسنده)

عنوان‌های دیگر

جامع البیان فی تفسیر القرآن. فارسی

ناشر

توس

مکان نشر

تهران – ایران

سال نشر

۱۳۵۶ ش

چاپ

۲

موضوع

تفاسیر اهل سنت – قرن ۳ق.

تفاسیر ماثوره – اهل سنت – قرن ۳ق.

تفاسیر ماثوره – قرن ۸ق.

تفسیر – غرائب

زبان

فارسی

تعداد جلد

۷

کد کنگره

‏BP‎‏ ‎‏۹۳‎‏ ‎‏/‎‏ط‎‏۲‎‏ ‎‏ج‎‏۲۰۴۱

نورلایب

مشاهده

کتابخوان

مشاهده

ترجمه تفسیر طبرى ، تفسیرى کهن از قرآن به فارسى، تألیف گروهى از علماى ماوراءالنهر در نیمه دوم قرن چهارم است. این کتاب باآنکه از نظر ساختار و واژگان، ارزشى هم‌سنگ با شاهنامه فردوسى در ادب فارسى دارد، به عللى مهجور مانده است.

مقدمه کتاب ثابت مى‌کند که این اثر، اگر نخستین تفسیر فارسى نباشد، از نخستین ترجمه‌هاى رسمى قرآن است. بنا به گزارش مذکور در ترجمه تفسیر طبرى.[۱]، منصور بن نوح سامانى (حک‍: ۳۵۰-۳۶۶)، از علماى ماوراءالنهر نخستین بار درباره جواز به فارسى برگرداندن این کتاب استفتا کرد و ایشان-که گویا هجده یا نوزده تن بودند، گفتند که خواندن و نوشتن تفسیر قرآن به فارسى براى کسى که عربى نمى‌داند رواست. این پشتوانه دینى و علمى و نیز اعتبار ادبى کتاب موجب شد که ترجمه آن انتشارى گسترده یابد و اینک کمتر کتابى به فارسى مى‌شناسیم که این اندازه نسخه از آن به‌جا مانده باشد.

مقدمه کوتاه کتاب، اگر چه منبعى مهم و منحصربه‌فرد است، چندان قابل اعتماد نیست. آنچه به چاپ رسیده، ترکیبى از دو نسخه گلستان و پاریس است و بى‌تردید ناسخان در آن تغییراتى داده‌اند. اشکال عمده بر سر کلمات «تفسیر» یا «ترجمه» کتاب به فارسى است؛ اگر «تفسیر» در معناى امروزى به کار رود، موجب نارسایى در متن مقدمه مى‌شود؛ زیرا نوشتن تفسیر قرآن به فارسى هیچ منعى نداشته است و شاید پیش از آن هم تفسیرهایى به فارسى نوشته بوده‌اند؛ اما اگر کلمه تفسیر به معناى «ترجمه» گرفته شود، این عنوان مفهوم مى‌یابد؛ زیرا پیوسته انبوهى از فقیهان، ترجمه قرآن را به زبان دیگر ناروا و بلکه حرام مى‌دانستند؛ ازاین‌رو امیر سامانى براى ترجمه به فتواى همه فقیهان ماوراءالنهر نیاز داشت.

لفظ ترجمه پنج بار در این مقدمه به کار رفته و گویى بیشتر به معناى امروزى آن آمده است؛ به‌ویژه در آغاز مقدمه که سخن از آوردن کتاب طبرى و ترجمه آن به فارسى است؛ اما این امر از تحریفات ناسخان است؛ زیرا کلمه ترجمه در قرن چهارم و ابتداى قرن پنجم منحصرا در معانى شرح و بیان و توضیح و گاه تلخیص به کار مى‌رفته است.[۲]

دو دلیل عمده بر اثبات این مدعا وجود دارد:

در این کتاب، هر جا که تفسیر و ذکر داستان‌ها و قصص انبیا آمده، با عنوان «ترجمه سوره» آمده که ۹۲ بار تکرار شده است. هرگاه متن قرآن را با وسواس و دقت ترجمه کرده‌اند، آن را فقط «سوره» نامیده‌اند؛ مگر هفت بار که به آن ترجمه‌ها عنوان «تفسیر» داده‌اند.
در ترجمه بسیار دقیق حىّ بن یقظان ابن سینا، در سراسر کتاب، هر جا سخنان ابن سینا کاملا ترجمه شده، قطعه را با «تفسیرش» آغاز کرده‌اند و هر جا تفسیر آن سخنان آمده، عنوان «شرحش» دارد.[۳]

اگر لفظ ترجمه در مقدمه کتاب نابجا یا به معناى تفسیر به کار رفته باشد، این کتاب ترجمه تفسیر طبرى؛ یعنى ترجمه «جامع البیان» نمى‌تواند باشد؛ زیرا با مقایسه داستان‌ها و روایات بسیارى در این دو کتاب، درمى‌یابیم که میان آن دو هیچ شباهتى وجود ندارد و وجه اشتراکشان همان وجه اشتراک همه تفاسیر است.[۴]

همچنین مؤلفان این تفسیر – که بهتر است آن را «ترجمه و تفسیر رسمى» بخوانیم – بارها به استفاده از آثار طبرى (تفسیر طبرى و [[تاریخ الطبری، تاریخ الأمم و الملوک|تاریخ طبرى) اشاره کرده‌اند؛ مجموعا سیزده بار به او ارجاع داده شده و در چهار مورد چنان است که گویى به‌راستى تفسیر طبرى را ترجمه کرده‌اند؛ اما گاه خود عبارت این پندار را نقض مى‌کند؛ مثلاًدر داستان خضر مى‌گویند که ابن مقفع و اصمعى آن حکایت را در کتاب سِیَر آورده‌اند؛ اما طبرى در این کتاب آن را به وجه دیگرى نقل کرده و ما این را از کتاب سِیَر بیرون آورده‌ایم.[۵]در مجموع مى‌توان گفت که این اثر نه ترجمه تفسیر طبرى و نه کتاب معیّن دیگرى است، بلکه دو اثر طبرى: تاریخ و تفسیر، از منابع اصلى مؤلفان بوده و درعین‌حال ایشان از کتاب‌هاى متعدد دیگرى نیز بهره گرفته‌اند.

نکته مهم دیگر آنکه مؤلفان کتاب ظاهرا هیچ‌گاه منابع خود را دقیقا ترجمه نمى‌کرده‌اند، بلکه مفهوم روایت یا داستان را گرفته، به میل خود بازنویسى مى‌کرده‌اند. حبیب یغمایى، مصحح کتاب، هنگام چاپ آن در ۱۳۳۹ش، سیزده نسخه (تقریبا همه ناقص) را شناسایى کرده بود.[۶]، بااین‌همه، هنوز نسخه‌هاى م