پاورپوینت کامل ترجمه تاریخ یمینی ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ترجمه تاریخ یمینی ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ترجمه تاریخ یمینی ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ترجمه تاریخ یمینی ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

ترجمه تاریخ یمینی

پدیدآوران

شعار، جعفر (مصحح)

عتبی، محمد بن عبدالجبار (نویسنده)

جرفادقانی، ناصح بن ظفر (مترجم)

عنوان‌های دیگر

خاتمه یمینی، یا، حوادث ایام (در سال ۶۰۳ هجری قمری)

تاریخ یمینی. فارسی

ناشر

شرکت انتشارات علمی و فرهنگی

مکان نشر

تهران – ایران

سال نشر

۱۳۷۴ ش

چاپ

۳

موضوع

ایران – تاریخ – سامانیان، ۲۷۹ – ۳۸۹ق.

ایران – تاریخ – غزنویان، ۳۵۱ – ۵۸۲ق.

نثر فارسی – قرن ۷ق.

زبان

فارسی

تعداد جلد

۱

کد کنگره

‏DSR‎‏ ‎‏۷۷۰‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏۲‎‏ ‎‏ت‎‏۲۰۴۱

تاریخ یمینى شامل وقایع تاریخى از اواخر سامانیان تا زمان سلطان محمود است و در این میان عتبى مصنّف کتاب، غزوات محمود غزنوى را در هند از قبیل غزوه بهاطیه، مولتان، بهیم‌نگرا، نارین، غور، ناردین، تانیشر و جز آن بشرح آورده و توان گفت که در این زمینه داد سخن را داده، و گویى قدم بقدم به دنبال سلطان رفته است. همچنین مصنّف ذکر تاریخ سلسله‌هاى دیگر این عهد را نیز فروگذار نکرده، و جز سلسله سامانیان، درباره امراى سیستان، خلف بن احمد و جانشینانش، آل زیار، سیمجوریان، خانیان، آل فریغون، غوریان، پادشاهان غرجستان، دیلمیان، خوارزمشاهیان و افغانیان نیز شرحى آورده، و از این رو کتاب حاضر یکى از مآخذ مهم و شایان توجه بشمار است.

جنبه ادبى کتاب نیز، بس مهمّ است. داستانهاى دلکش و نغز، پندهاى مؤثّر و عبارات بدیع و ابیات شیوا و دلپذیر سراسر کتاب را فرا گرفته است. داستان گرفتاری «شار» پادشاه غرجستان به دست سلطان محمود که خود خالى از لطف نیست نمونه‌اى از نثر فصیح و شیوا و پخته است (رک:ص ۳۳۰ کتاب). چنان که سخن مرحوم ملک الشّعراى بهار روشن‌تر مى‌شود، آنجا که مى‌گوید: «من بعد از نثر ابوالمعالى و کلیله نثرى از نثر جرفادقانى استوارتر و دلپذیرتر نیافته‌ام، نه از وطواط و بهاء الدّین چنین سخن شنیده، و نه از قاضى حمید الدّین و نور الدّین منشى چنین عبارات بدیع و بلند دیده‌ام، و آنجا که دست و قلم را آزاد ساخته و قصدش پرداختن معنى صرف است در کمال فصاحت و سلاست از عهده اداى مقصود بر آمده، و در آنجا که قلم را نگاه داشته است نیز به خوبى حقّ صنعت را ادا کرده است.»(سبک ‌شناسى ج ۲ ص۳۸۷-۳۸۸)، مؤید همین مطلب است.

درباره مسائل گوناگون مذهبى و اجتماعى نیز اشاراتى در کتاب هست که از طرز تفکّر مردم در قرن چهارم و پنجم هجرى و آداب و رسوم اجتماع آن روزگار حکایت مى‌کند.

در بسیارى از کتب تاریخى که بعد از «عتبى»(از قرن پنجم به بعد) تألیف یافته، از این کتاب مطالبى نقل شده و ترجمه کتاب (کتاب حاضر) نیز که در آغاز قرن ششم انجام گرفته، در کتاب‌هاى تاریخى بعد، تأثیر کلّى داشته است، تا آنجا که در بعضى از تواریخ فارسى عین عبارات آن به چشم مى‌خورد. امّا در خلال مطالب تاریخى اشارات فراوان ادبى نیز دارد(رک:ص ۲۱۴).

و همچنین از اشارات علمى نیز بى بهره نیست چنانکه در ص۱۵۵ مى‌گوید: «و این مسئله (عدم تحرّک خورشید) میان علماء اوایل در تنازع است، بعضى گفته‌اند:اوج شمس را حرکت نیست و آن را به براهین هندسى به اثبات رسانیده و بعضى در اثبات حرکت او به قیاس بر دیگر اوجات تمسّک جسته».

نکته دیگرى که ذکر آن در اینجا لازم است این است که مؤلّف مانند بسیارى از گویندگان و نویسندگان معاصر سلطان محمود در مدح این پادشاه راه اغراق و غلوّ مى‌پیماید و گویى او را مؤیّد من عند اللّه و مرد خدایى مى‌داند، و از این رو کرامتهایى به او نسبت مى‌دهد از قبیل«و سه روز پیاپى در پى ایشان (هندوان) مى‌رفتند(لشکر سلطان محمود) و مى‌کشتند و ساز و سلاح مى‌ستدند و بعضى از فیلان ایشان به قهر به دست آوردند و بعضى به طوع با مرابط سلطان آمدند و ایشان را «خداى آورد» نام نهادند، و سلطان بر لطایف صنع بارى تعالى و عواید کرم او شکر مى‌گفت که فیلى که جز به استعمال حیل و تعاون اعوان و تجلّد مردان به دست نیاید، به لطف و الهام او از معابد اصنام مفارقت کند و روى به خدمت معاهد اسلام نهد»(ص ۳۸۵).

از مجموع آنچه گفتیم چنین بر مى‌آید که کتاب حاضر که شرح وقایع سلطنت محمود غزنوى است از کتاب‌هایى است که مى‌توان آن را به اصطلاح«دربارى» نامید و اگرچه با تاریخ بیهقى که در شرح وقایع دوره سلطنت مسعود غزنوى است در بعض جهات اشتراک مطلب دارد و بیهقى نیز ستایشهایى از سلطان محمود و سلطان مسعود کرده است، اما وى در تضاعیف کلام از بیان حقایق تاریخى خوددارى نکرده و رشته سخن را تماما به دست ستایش و مداهنه نداده است.

در مورد اشعار فارسى کتاب، گذشته از چند بیت که از شاهنامه فردوسى یا گرشاسب نامه اسدى است مأخذ باقى اشعار بر نگارنده مجهول بود تا آنکه اخیرا متوجّه شدم که جرفادقانى در خود کتاب اشاره کرده است که شعرهاى فارسى از معین اسلام على بن محمّد ابى الغیث مستوفى ابوالقاسم علىّ بن حسین وزیر جمال‌الدّین آى ابه الغ باربک است(رک:ص ۴۴۰).

این کتاب از نظر احتواى لغات اصیل و استعمالات خاص نیز مستندى قوى است، از قبیل:دستکار به معنى مصنوع و ساخته، فرمانروان و فرمانروانى به معنى فرمانروا و فرمانروایى (نظیر جویان، جویا، گنجان، گنجا، گواران، گوارا) که به نظر مى‌رسد استعمال جرفادقانى درست‌تر یا لااقل اصیل‌تر باشد. همچنین «بتازگى» به معنى مجددا، بهامون آوردن به معنى ویران کردن، پا افشردن به معنى پافشارى و مداومت، دل نمودگى به معنى اظهار مردانگى و جوانمردى که در این کتاب و نیز در کلیله به کار رفته، رگ باز گرفتن به معنى سستى و کاهلى، سربازى کردن به معنى سرباختن، نگوسار به معنى نگونسار، سبزا رنگ به معنى سبز رنگ و نظایر آنها که همه این گونه لغات فهرست وار در پایان کتاب آمده است.

ملحقات کتاب

۱-نخستین ملحقه کتاب،«خاتمه یمینى» یا حوادث ایّام است که به قلم خود جرفادقانى است.

این خاتمه، حوادث و وقایع مربوط به زمان نویسنده (اواخر قرن ششم) را بیان مى‌کند که از نظر تاریخى بسیار با ارزش است. در آغاز وقایع، حادثه قران کواکب که انورى نیز آن را پیشگویى کرده و چوبش را خورده بود و پیدایش طوفان سخت و زلزله و نابودى همه موجودات را ذکر مى‌کند، آن‌گاه توضیح مى‌دهد که یکى از معارف خراسان روایت معروف پیغمبر را که پرسیدند: متى القیامه؟ فرمود، القیامه، و چند بار تکرار کرد، به حساب جمل انداخت و از آن عدد ۵۸۲ به دست آورد و بدین ترتیب مردم از دیار خود آواره شدند، ولى به قول جرفادقانی «تقدیر بارى تعالى چنان افتاد که مدت یک ماه برگ بر درخت نجنبید و خرمنها بر صحرا بماند».

جرفادقانى در این «خاتمه» به ساده نویسى و نثر مرسل گراییده و عباراتى فصیح و دلپذیر آورده است، چنانکه غالبا از صنعت موازنه و ارداف و تسجیع و ترصیع عارى است، و از این حیث با ترجمه تاریخ یمینى فرق بسیارى دارد.