پاورپوینت کامل تحلیل الکلام فی فقه الإسلام: تعلیقات و مناظرات حول کلمات الشیخ الانصاری قدس‌سره ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحلیل الکلام فی فقه الإسلام: تعلیقات و مناظرات حول کلمات الشیخ الانصاری قدس‌سره ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحلیل الکلام فی فقه الإسلام: تعلیقات و مناظرات حول کلمات الشیخ الانصاری قدس‌سره ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحلیل الکلام فی فقه الإسلام: تعلیقات و مناظرات حول کلمات الشیخ الانصاری قدس‌سره ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

‏تحلیل الکلام فی فقه الإسلام: تعلیقات و مناظرات حول کلمات الشیخ الانصاری قدس‌سره

پدیدآوران

تبریزی، راضی (نویسنده)

عنوان‌های دیگر

المکاسب. شرح

تعلیقات و مناظرات حول کلمات الشیخ الانصاری قدس‌سره

ناشر

امیر قلم

مکان نشر

تهران – ایران

سال نشر

۱۳۸۱ ش

چاپ

۱

شابک

‎۹۶۴-۹۴۶۵۱-۷-۶

موضوع

انصاری، مرتضی بن محمد امین، ۱۲۱۴ – ۱۲۸۱ق. المکاسب – نقد و تفسیر

خرید و فروش (فقه)

معاملات (فقه)

کسب و کار حرام

زبان

عربی

تعداد جلد

۱

کد کنگره

‏BP‎‏ ‎‏۱۹۰‎‏/‎‏۱‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏۸‎‏ ‎‏م‎‏۷۰۲۲۲

کتابخوان

مشاهده

تحلیل الکلام فی فقه الإسلام، اثر ارزش‌مند آیت‌الله شیخ راضى نجفى تبریزى از معاصرین فقیه نام‌دار آیت‌الله بروجردى مى‌باشد که این کتاب را در تحلیل و بررسى فقهى موضوع مکاسب و بیع، به زبان عربى تألیف نموده است.

ساختار

ایشان، کتاب خود را در دو قسمت تنظیم کرده که بخش اول آن مربوط به بحث مکاسب بوده و به طور خاص از مکاسب محرمه بحث نموده است. بخش دوم درباره بیع بوده که خود از دو قسمت بیع و شروط المتعاقدین تشکیل یافته است.

گزارش محتوا

الکسب و الاقتناء

مؤلف، در ابتداى این بخش به مقدماتى پرداخته که براى روشن شدن مطلب کارآیى بسزایى دارند. اولین آنها درباره معناى کسب است؛ کارهایى که انسان براى جلب منفعت و تحصیل حظ انجام مى‌دهد، مانند کسب مال و طلب علم، کسب نامیده مى‌شود.

واژه کسب هم در مورد آن چیزى به کار مى‌رود که انسان آن را براى خود اخذ مى‌نماید و هم در مورد آن چیزى که براى غیر تحصیل مى‌کند، ولى واژه اکتساب تنها در مورد چیزى که انسان براى خودش به دست مى‌آورد، استعمال مى‌شود. پس بین کسب و اکتساب رابطه عموم و خصوص مطلق برقرار است، زیرا هر کسبى اکتساب نبوده اما هر اکتسابى کسب مى‌باشد.

ایشان براى بیان فوق شواهدى از آیات قرآنى نیز ارائه نموده، سپس به بیان روایاتى که در آنها نوعى ترغیب و تشویق به کسب وجود دارد پرداخته است؛ براى نمونه روایتى از امام على(ع) آورده که مى‌فرماید: «تعرضوا للتجارات فإن لکم فیها غنى عما فی أیدی الناس و إن الله یحب المحترف الأمین، المغبون غیر محمود و لا مأجور».ایشان در ادامه منظور از این ترغیبات را غالباً در امور تولیدى دانسته، مى‌فرماید: عمل با بازو و کار دستى خود از فضائلى محسوب مى‌شود که روایات بسیارى به آن تصریح نموده‌اند؛ براى مثال در روایت دیگرى از امام على(ع) آمد: «فأوحى الله إلى داود(ع) إنک نعم العبدلو لا أنک تأکل من بیت المال و لا تعمل بیدک شیئا إلى أن قال فکان یعمل فی کل یوم درعا فیبیعها بألف درهم». مؤلف، به نکته ظریفى در مورد اهل علم اشاره کرده است به این مضمون که اهل علم توان کسب علم و طلب روزى را هم‌زمان نخواهند داشت، فلذا قضیه ایشان استثنا بوده و پیامبر اکرم(ص) در ضمن روایتى این مطلب را مورد تأکید قرار داده، مى‌فرمایند: «من طلب العلم تکفل الله برزقه». البته از آن‌جا که ائمه علیهم‌السلام و انبیا علیهم‌السلام علمشان لدنى و بى‌نیاز از کسب و تحصیل بوده است، لذا آنها در کنار کارهاى تبلیغى و تعلیمى خود به کسب روزى و کار اقتصادى نیز مشغول بوده‌اند.

از دیگر نکاتى که مؤلف از روایات استفاده کرده و مورد توجه قرار داده و حاکى از توجه ویژه دین مبین اسلام به امرار معاش مسلمین است، اهمیت دادن به زراعت و امثال آن مى‌باشد.

از جمله نکات جالب مقدمه، سفارشى است که مؤلف از پدر خود در زمینه برداشت از روایات نقل مى‌کند که وى ایشان را به تأمل و دقت در روایات فراخوانده و فرموده: نباید استفاده تو از روایات طورى باشد که گویى مقلد آنچه شیخ حر عاملى ذکر کرده، مى‌باشى.

کسب واجب: مؤلف مى‌فرماید: آنچه از ادله به دست مى‌آید این است که کسب و کار به اندازه قوت خود و قوت عیال واجب مى‌باشد و براى بیشتر از این مقدار وجوبى ذکر نشده است؛ روایات فراوانى هم بر این معنا دلالت دارند؛ براى مثال زکریا بن آدم از امام رضا(ع) نقل مى‌کند که حضرت فرمود: «الذی یطلب من فضل‌الله ما یکف به عیاله أعظم أجرا من المجا