پاورپوینت کامل ابوبکر محمد بن عباس خوارزمی ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوبکر محمد بن عباس خوارزمی ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوبکر محمد بن عباس خوارزمی ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوبکر محمد بن عباس خوارزمی ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ تحصیلات
۳ آثار
۴ منابع مقاله
۵ وابسته‌ها

ولادت

ابوبکر به گفته خود در خوارزم، در خانواده‌اى از اعیان و متمولان شهر متولد شد.

تحصیلات

وى ظاهرا از نوجوانى به دانش‌اندوزى و به‌خصوص حفظ اشعار کهن پرداخت. در همان احوال، پدر را از دست داد و به علت کج‌رفتارى اطرافیان از میراث پدرى چشم پوشید و تهیدست خوارزم را ترک کرد.

او که حافظه‌اى سخت نیرومند داشت، در پى کسب علم و مال راهى عراق و شام شد. در بغداد از محضر ابوعلى اسماعیل بن محمد صفار و ابن کامل (راوى تاریخ طبرى) بهره برد و در حلب به دربار سیف‌الدوله حمدانى پیوست و با ادبا و علماى دربار، از جمله نحویان بزرگى چون ابن خالویه، ابوالطیب لغوى و ابن جنى، مجالست یافت. در همان جا بود که با متنبى دیدار کرد و آن‌چنان شیفته او گردید که چند سال بعد، یکى از کوشاترین ناشران شعر متنبى در خراسان گردید.

وى سرانجام با توشه‌اى گران‌قدر از ادب و تاریخ، انساب و اخبار عرب و لغت به شرق بازگشت و در بخارا به ملازمت ابوعلى بلعمى، وزیر سامانیان درآمد، اما دوستى میان دو ادیب، چندان نپایید و ابوبکر در ابیاتى سخت گزنده و ریشخندآمیز او را هجو کرد و به نیشابور که در آن زمان امیر ابونصر احمد بن على میکالى بر آن حکومت داشت، رفت و به مدح او پرداخت و صله‌هاى کلان ستاند. ابوبکر سخت مورد اکرام و احترام علماى نیشابور قرار گرفت و در سلک مصاحبت ابوالحسن قزوینى، ابومنصور بغوى، ابوالحسن حکمى و کثیر بن احمد درآمد. نامه‌هاى فراوانى که بعدها ابوبکر براى شاگردان نیشابورى‌اش نوشته، از مجالس فراوان بحث و درس وى در آنجا حکایت دارد.

اقامت وى در نیشابور نیز دیرى نپایید و نمى‌دانیم به چه سبب دربار ابونصر را ترک گفت. پس از آن به سیستان رفت. ابتدا والى آن سرزمین، ابوالحسن طاهر بن محمد را مدح گفت، اما چون صله دلخواه را دریافت نکرد، به هجاى او دست زد. امیر نیز او را به جرم ناسپاسى به زندان افکند. ابوبکر در زندان قصیده‌اى در مدح ابونصر میکالى پرداخت و ضمن آن از سختى و شکنجه زندان شکایت سرداد و خود را به جهت ترک ملازمت امیر و رفتن به سیستان سرزنش کرد و از وى خواست شفاعت کرده، او را رهایى بخشد. پس از رهایى از زندان به طبرستان رفت، اما ظاهرا در آنجا نیز با روى خوش مواجه نشد؛ ازاین‌رو، پس از هجو حاکم طبرستان به نیشابور بازگشت و در انتظار فرصت مناسب براى رفتن به اصفهان، در آنجا اقامت گزید. شاید در همین ایام بود که نامه‌اى به ابوعلى بلعمى نوشت و از شدت تنگدستى و فقر خود نالید.

ابوبکر خوارزمى سرانجام به اصفهان رفت و به یمن محفوظات فراوان و اطلاع عمیق از شیوه‌هاى مختلف شعر عرب به دربار صاحب بن عباد راه یافت و در مجالس و محافلى که در حضور وى تشکیل مى‌شد، شرکت جست و در ازاى مدایح بسیار، از عطایا و الطاف وى بهره‌مند گردید. وى حتى کار تملق را به آنجا رسانید که براى ارضاى ممدوح، متنبى را که سخت مى‌ستود، در نقدى گزنده به سبب ناسپاسى و بى‌وفایى با ممدوح نکوهش کرد.

در برخى منابع به ملاقات ابوبکر خوارزمى با صاحب بن عباد در ارجان اشاره شده که شاید در همین احوال رخ داده باشد. پس از چندى صاحب، او را با توصیه‌نامه‌اى به دربار عضدالدوله دیلمى، روانه شیراز کرد. در آنجا ابوبکر به مدح امیر پرداخت و از صله‌هاى وى برخوردار شد و با ثروتى کلان به نیشابور بازگشت. خوارزمى این بار در نیشابور به کار بحث و تدریس و روایت شعر و ادب مشغول شد و دانش‌پژوهان از هر سو به محضر وى شتافتند. ثعالبى مى‌افزاید که زندگى ابوبکر در این دوره، میان مجالس درس و محافل انس مى‌گذشته است. گویا ابوبکر طى این اقامت مجدد در نیشابور، سفر دیگرى نیز به شیراز داشته که به هنگام مراجعت، پاداشى مستمر براى وى مقرر شد که همه ساله به نیشابور ارسال مى‌شده است.

بااین‌همه، نیشابور که در آن زمان بیشتر تحت نفوذ امیران سامانى بود، براى ابوبکر