پاورپوینت کامل ابوبکر بیهقی ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوبکر بیهقی ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوبکر بیهقی ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوبکر بیهقی ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ اساتید
۳ پانویس
۴ منابع مقاله
۵ وابسته‌ها

ولادت

در ۳۸۴ در خسروجرد به دنیا آمد. اصل خاندانش از شامگاه نیشابور بود[۱]. از کودکى به تحصیل علم و حفظ احادیث مبادرت کرد و از پانزده سالگى نزد محمد بن حسین علوى (متوفى ۴۱۰) به فراگیرى حدیث پرداخت. همچنین وى در حدیث از شاگردان بزرگ و برجست حاکم نیشابورى بود، اگر چه گفته‌اند که در انواع دانشهاى دیگر بر وى برترى داشته است. او از حاکم، بیش از دیگر مشایخ خود نقل خبر کرده است[۲].

اساتید

بیهقى براى فراگیرى علوم و حدیث به شهرهاى متعددى در خراسان، عراق، حجاز و جبال سفر کرد[۳] و از اساتید بسیارى علم آموخت. شمار شیوخ و اساتید وى را افزون از صد تن دانسته‌اند که همگى از بزرگان قرن چهارم و نیم اول قرن پنجم بودند. فقه را از ابوالفتح ناصر بن حسین عمرى (متوفى ۴۴۴) و ابوالقاسم فورانى، که خود شاگرد بیهقى در علم حدیث بود، فراگرفت[۴].

از دیگر اساتید و مشایخ او مى‌توان از اینان نام برد: أبو عبدالرحمان سلمى (۳۰۳-۴۱۲)، مؤلف طبقات الصوفیه؛عبدالملک بن أبى عثمان خرکوشى نیشابورى (متوفى ۴۰۷)، مؤلف شرف النّبى؛ سهل بن محمد صعلوکى (متوفى ۴۰۴)؛و ابن فورک انصارى اصفهانى (۳۳۲-۴۰۶)، فقیه، مفسّر، اصولى، ادیب و نحوى و رجالى مشهور[۵]. بیهقى دانش اصول را نیز فراگرفته بود. وى حافظه‌اى بسیار قوى داشت و در حفظ حدیث و استوارى در آن، یگان روزگار خویش بود[۶].

به نوشت اسنوى[۷]، بیهقى در پایان سفرهاى علمى خود به خسروجرد رفت و اولین اثرش را در ۴۰۶ نگاشت[۸]. سپس در ۴۴۱، براى نشر علم به نیشابور دعوت شد و به املاى کتاب معرفه السنن و الآثار خود پرداخت و سرانجام در ۴۵۸ در این شهر درگذشت[۹]. بیهقى شاگردان زیادى داشته است که برخى از آنها عبارتند از: ابوعلى انصارى؛ نو او ابوالحسن عبیدالله بن محمد بن احمد؛ ابوعبدالله فزارى؛ ابوالقاسم شحامى؛ ابوالمعالى محمد بن اسماعیل فارسی؛ عبدالمنعم قشیرى؛و پسر بزرگ بیهقى، اسماعیل که مؤلف تاریخ بیهق (على بیهقى) از او حدیث شنیده است[۱۰]. سمعانى از جمله افرادى است که ده نفر از شاگردان بیهقى را دیده و از آنها حدیث شنیده است[۱۱]. برخى اسناد روایى ذهبى (متوفى ۷۴۸) نیز به بیهقى منتهى مى‌شود[۱۲].

بیهقى در عین وسعت دایر حدیث شناسى از برخى آثار برجست اهل سنت مانند سنن نسائى، ابن ماجه و ترمذى بى بهره بوده، اگر چه از سنن أبى داوود، با اسناد عالى مطلع بوده است[۱۳].

بیهقى از عالمان بزرگ و برجست شافعى است[۱۴]. به نوشت ذهبى[۱۵]، اگر بیهقى مى‌خواست مذهب و شیوه‌اى ایجاد کند که بر مبناى اجتهاد و نظر خویش باشد، بر آن کار توانایى داشت، زیرا دانش او از اختلافات مذاهب و نظریات، بسیار گسترده بود.

بیهقى در گردآورى آثار شافعى بر دیگران پیشى گرفت، و کاملترین شرح از آراى شافعى، در آثار وى یافت مى‌شود.

بدین جهت ابن خلّکان[۱۶] و سبکى[۱۷] به نقل از ذهبى، وى را اولین گردآورند آثار شافعى مى‌دانند و شاید منظور این بوده که هیچکس قبل از بیهقى، آثار شافعى را در یک مجموع عظیم جمع نکرده است.

بیهقى روایات و اخبار را از طریق سماع از اساتید و مشایخ خویش نقل کرده و هر جا طرق دیگرى، غیر از طریق خویش، یافته با ذکر مأخذ و طریق، به دنبال نقل خود افزوده است. به نوشت کتّانى[۱۸]، او خود را ملزم مى‌دانست که روایتى را که به جعلى بودن آن یقین داشت نقل نکند. برخى از کتب بیهقى به طبع رسیده و پاره‌اى به صورت خطى باقى مانده است.

شمارى از آثار مهم بیهقى عبارتند از:

السنن الکبرى. مهمترین اثر بیهقى مشتمل بر احادیث رسول خدا صلّى‌اللّه‌علیه‌وآله‌و‌سلم و افعال و تقریرات آن حضرت و گفته‌ها و احوال صحابه و برخى از تابعین به صورت موضوعى همراه با برخى توضیحات است. این کتاب در حقیقت دایرهالمعارف بزرگى در حدیث است که بر مبناى ابواب فقه، دسته‌بندى شده است[۱۹]. حاجى خلیفه از این اثر به نام السنن الکبیر یاد کرده است. ابن عبدالحق دمشقى (متوفى ۷۴۴)، شمس‌الدین ذهبى (متوفى ۷۴۸) و عبدالوهاب شعرانى (متوفى ۹۷۴)، هر یک جداگانه آن را خلاصه کرده‌اند. ابن ترکمانى حنفى (متوفى ۷۵۰)، کتاب بزرگى در ردّ سنن بیهقى نوشت و آن را الجوهر النقىّ فی الرّد على البیهقى نامید و زین‌الدین قاسم بن قطلوبغاى حنفى (متوفى ۸۷۹)، این اثر را با نام ترجیع الجوهر النقى تلخیص و به صورت الفبایى، تا حروف میم، تنظیم کرد[۲۰]. این اثر در ده جلد است و اولین بار در نیم اول قرن سیزدهم، همراه با اثر ابن ترکمانى، در حیدر آباد دکن به چاپ رسیده است[۲۱].
معرفه السنن و الآثار. از منابع فقه تطبیقى است که به گفت سب